Ależ Pan marudnyyyyy.

O tym nie, o tamtym nie.

To się nie sprzeda, to jest nudne, do tego nie mam źródeł.

I potem Pan Igła w tym marudzeniu głębszy sens dostrzega a to smutek, a to zniechęcenie.

No naprawdę...

pan Igła stara się człowieka w starszym wieku zrozumieć. Wedle mężczyźnianej miary ...

A co, ja mam dla życzenia Pani Dobrodziejki hopsasy wykonywać? Żeby mi żyłka pękła w światopoglądzie?

Niedoczekanie, obawiam się. Może jak się kolega z bluetoothami obrobi i wreszcie za robotę intelektualną weźmie, to jakoś Pani nastarczy. Ale to już nie wiem, bo to kolega musi sam.

Naprawdę...

Potrzebuję takiej z krwi. I szukam na razie. Ale tylko w wolnych chwilach

Pozdrawiam

A tak socjologicznie zagadnę.

Nie uważasz pan, że ten zawarty w dzisiejszym pańskim wpisie obgląd świata jest dość powszechny?
Trochę konserwatywny, z zabarwieniem religijnym, oparty o przebraną, lepszą popkulturę ( przynajmniej muzyczną ), etc,etc..

I dla takich, jak pan ( i ja też ) nasze państwo/społeczeństwo/ustrój polityczny/polityka stosowana nie proponuje nic?

Pozostaje ucieczka w prywatność, hobby, różne smaczki.

I, że wielu ludzi dlatego staje się takimi ćwierć-obywatelami, pół-polakami kwitującymi rzeczywistość wzruszeniem ramion?

Albo wściekłym atakiem, dość powszechnym na psychiatryku24, na rzeczywistość wedle nieustannie toczonej wojny niezależnie od czego i z czym?

I, że mnóstwo energii się marnuje?

różni Wurstsalat nach Schweizer Art od austriackiej, bo w przypadku tej ostatniej mogę pomóc? Nie chcę się rozpisywac bez uzgodnienia, więc…

Pozdrowienia z krainy austriackiego gadania czyli Krakowa

Napisałbym parę dobrych słów o tarczy, akcentując kontekst polski. Nie amerykański i nie europejski. Także lokalny, zwracając uwagę na to jak kiepsko lokalni przeciwnicy tarczy nauczyli się swoich kwestii. Napisałbym, starając się nie przepisywać od pana Igły), że każdy kawałek nowoczesnego uzbrojenia oddala nas od wizji polski przedwrześniowej, w której dobre uzbrojenie raczej wyjeżdżało, niż przyjeżdżało.

Jeśli jednak efektem Pańskich starań miałaby być nowa notka to proszę rozważyć potrzebę napisania tych kilku zdań o tarczy bo trudno się z Panem nie zgodzić, że “że każdy kawałek nowoczesnego uzbrojenia oddala nas od wizji polski przedwrześniowej” to jednak uzbrojenie, o którym mowa wprawdzie do nas wjeżdża tylko nie jest to nasze uzbrojenie, a jeśli nawet z tarczą wjedzie jakiś kawałek nowoczesnego uzbrojenia dla nas to rzeczywiście będzie to kawałek

ale spróbuję odpowiedzieć

Czy, zatem, Pan nie uważa, że ja przedstawiłem jedynie światopogląd Niejakiego N.

Konserwatywny? Tak. Nieco religijny? Tak, co najmniej nieco. Choć gdzie Pan to znalazł religijność w moim tekście, to naprawdę nie wiem. Popkulturowy? No to już chyba nie. Co do moich gustów muzycznych, to chyba nic tu nie pisałem, ale pozwolę sobie nie nazywać ich popkulturowymi, choć popkultury ani się nie brzydzę, ani nie boję. Zresztą to już kwestia spojrzenia.

Dawno, dawno temu, Aleksander Bardini powiedział, że jak grupa Pink Floyd (a Bardini miał wtedy pod siedemdziesiątkę) nagrywa płytę, to jest to sztuka. A jak jakaś orkiestra symfoniczna pitoli bez sensu fugi Bacha, to sztuka nie jest, tylko chałtura. Co powtarzam, bo ja się na kulturze nie znam.

Że komiks i filmy takie?

Bo mi akurat podeszło. Zresztą mam kilkaset komiksów i kilka książek o komiksie. Takie hobby. Stare bardzo. Od Świata młodych się wywodzące. Powiedzmy, że jak ja idę do kina na Batmana, to śmieję się w innych miejscach. Co nie znaczy, że w tych co trzeba.
Rok temu byłem na występie kabaretowym dla kilkuset socjologów. To dopiero były jaja. Choć dość nieoczekiwane. Dla obydwu stron.

I nie, nie uważam, żeby mi nic nie proponowano. Niestety proponowano. Nawet się kilka razy zgodziłem, choć zazwyczaj odmawiam.

Mam wręcz wrażenie, że tych propozycji jest czasem za dużo. I dodam od razu, że pisze to z perspektywy Warszawy. Nie upieram się, że tak jest wszędzie, choć najpiękniejsze przypadki samoorganizacji społecznej widziałem daleko od tego miasta, choć w tym kraju. Pewnie jest tego za mało, ale co ja na to poradzę.

Nie uważam się za ćwierć obywatela, w każdym razie. Raczej za obywatela leniwego i przebiernego. Choć też takiego, co postawiony wobec dwóch bytów nieidealnych, stara się wybrać ten, który się jemu mniej niepodobna. To by było o polityce.

Pochlebiam sobie, nieco egoistycznie, że sam dokonuję niektórych wyborów. Często kierując się lenistwem.

A że pisząc uciekam w smaczki? Jasne, że tak. Robię to, bo mam na to ochotę. Podoba mi się taka zabawa i mam wrażenie, że nie tylko mnie. Jak mnie kiedyś zeprze, to może napisze coś poważniejszego. Zdarzało mi się. Z różnym skutkiem.

Jeśli chce Pan to nazwać pisaniem popkulturowym, to proszę bardzo. Mnie nie stanowi.

Ponadto uważam, że o codzienności politycznej mogą pisać inni. Skoro im zależy. Albo skoro coś mają do powiedzenia. Najbardziej lubię czytać o czymś, czego łatwo w swoich książkach nie znajdę. Bo kaszlę w bibliotekach.

Dla mnie to jest za trudne, żeby tak pisać poważnie o codzienności. Czasem wiem coś inaczej, a czasem (najczęściej) mam wątpliwości. Czy naprawdę Pan sądzi, że każdy zaraz się blokuje dlatego, że ma parę rzeczy zapamiętane, kilka książek na półce i (tytułem przykładu) zbiorek bibuły mający kilkaset pozycji?

To co Pan pisze, o polskim społeczeństwie, nie bierze się z wiedzy tych, do których Pan to odnosi. Raczej przeciwnie. A także z niechęci, żeby sprawdzić.

Także i na TXT mamy do czynienia z opiniami, które nic nie wnoszą. Spotykamy takich, którzy kończą swój trud intelektualny na stwierdzeniu, że się im nie podoba. Bez proponowania czegokolwiek.

Niezrozumienie świata faktycznie prowadzi niekiedy do tego, że albo się od świata ucieka w taką albo inną acedię, albo reaguje histeryczną agresją.

Może jednak prowadzić do poznawania, tego co nieznane i prób zrozumienia tego, co niezrozumiale.
Ja lubię takich, którzy nie wiedząc, zadają pytania. Tych, którzy nie wiedząc udzielają odpowiedzi – nie lubię.

Nie lubię też tych, którzy uważają, że wszyscy powinni myśleć tak jak oni. I korzystać z tych samych doświadczeń, jakie na nich spadły.

W konkluzji – nie zgadzam się z Panem. Uważam, że każda forma dialogu jest dobra. I każde działanie, nawet z najdrobniejszych działań poskładane jest dobre. Chyba to już czytałem, albo i pisałem.

A jak chce Pan socjologicznie, to dodam, że w każdej makrostrukturze dominują statystycznie konformiści. I jest to uważane za zdrowe dla zachowania tejże makrostruktury. Problem jest w tym jedynie, kto wyznacza wzorce zachowań, które konformiści będą naśladować. I jakie to będą wzorce.

Ja mówię tak: każdy może sam decydować o sobie. Jeśli nie we wszystkim, to na pewno może znaleźć taki kawałek świata, w którym to będzie możliwe. Opisuję swój świat. Nie dla naśladowania, a dla przykładu. Może ktoś też zechce spróbować. Byłoby miło. Albo może komuś pomoże to powiedzieć: Nie! Takim nie chcę być. To drugie miło. Bo świat ludzi do mnie podobnych byłby nudny. I wino by podrożało.

Ale i jedno, i drugie jest dobre, bo uwalnia od czekania na to, aż telewizor nam powie kim jesteśmy i czego chcemy.

Pozdrawiam

spotkałem się w jednym ze sklepów (ale w hipermarkecie, bodaj Almie, z okazji Dni Włoskich) z tzw. czarną mortadelą. Ale tylko raz, bo to przysmak (mortadela w ogóle) rzadko teraz u nas spotykany. Żle sie kojarzy. Widziałem też mortadelę szpikowaną słoninką – czarną mortadelę oczywiście.

Miłej przekąski życzę

Mortadel to taki kawałek kiełbasy, któren ja omijam łukiem i wcale nie dlatego, że un z wymion poczyniony.
Bo parówki, jak najbardziej. Znam 2 dobre gatunki. Jedne to tzw. berlinki a drugie to czasem w masarni na Żytniej kupuję, jak mi się zechce z trasy zboczyć.
Choć kiedyś były lepsze.
No ale to już, tak jak wszystko.
Było.

bierzemy mortadelę (albo gruba parówkową, choć mnie ona krew w żyłach mrozi ze względu na dawne opowieści o brakach w papierze toaletowym na rynku, bo ją przemysł mięsny do swej produkcji zuźywał).

Mortadela może być różwa czyli jasna albo _czarna, choc droższa i rzadziej spotykana. Tniemy ową mortadelę na plastry grubości mniej więcej 6 mm, a je z kolei na paseczki. Tniemy również cebulę w plasterki, a te potem na pół (niekonieczne w kosteczkę, a nawet wcale). I ogórki szklarniowe (nie gruntowe, bo mają bardziej mocny zapach, a i smak nieco inny) do tego, tyle że w plasterkach cieniutkich, niemal przeźroczystych. Można w podobny sposób, jak kto lubi, jajka na twardo potraktować. I dodać.

Przygotować zalewę octową z wody, octu, oliwy pikantnej, soli, pieprzu niemielonego, odbrobiny cukru, tak by była umierkowanie kwaśna, a bardziej pikantna.

Zalać potem mortadelę + inne ingrediencje zalewą, ale żeby nie pływały, bardziej jako sosik. Wstawić nastepnie do zimnego i za pół godziny pojadać z białym pieczywem lub grahamem (wedle smaku).

Można też wymieszać z gotowanym ryżem, zaprawić majonezem i jadać na zimno. Pisałem o tym powyżej w komentarzu dla Pana Igły.

Do tego most wytrawny (z jabłek i gruszek), sam w sobie nieco kwaskowaty i cierpkawy.

Smacznego życzę

ja wolę cudzy karabin od naszej procy.

Ale mnie zasadniczo bardziej idzie o bezpieczeństwo chyba, niż o lokalność uzbrojenia. Ja to, proszę Pana, chciałbym, żeby Brytyjska Armia Renu, zmieniła nazwę na Brytyjską Armię Bugu. I miejsce stacjonowania też...

Pozdrawiam

w kwestii telewizji, to mógłbym jedynie wymienić kilka seriali które oglądam, mając w poszanowaniu prawa autorskie.

Co do reszty nie wiem.

A w kwestii zgodliwości, to miłe nadzwyczaj Pana strony

Pozdrawiam istotnie

to chyba nie do Wurstsalad? Przecież się rozpłynie i _ciapa_się zrobi. A Wurstsalad jest sprężysta i jędrna przecież :-)

Tak trochę obok głównego tematu: natrafiłem ci ja kiedyś w owej sieci na kiełbaski typu białej, parzonej, ale na bazie wątroby, z kawałeczkami tejże nawet. Na ciepło niebo w gębie, zaś jako dodatek do rosołu wołowego bomba.

Tyle, że to było dawno i już chyba nieprawda.

A jak już hasło rosołek wołowy padło, to polecam dodawanie do tegoż łyżeczki świeżo utartego chrzanu. Oczywiście do talerza, a nie garnka. I to do świeżo nalanej zupy. Bulionik nabiera pikanterii, że łomatko :-))

Istnieje też wersja Huhnersuppe mit Sterzen, też z chrzanem.

Pozdrawiam harcerskim Mniam!

niekumaty troszkie jest.

Onże czarny był robiony z kaszy mannej (jak mawiano). I najlepszy był ten, co go dziadek drogowiec, po objeździe powiatu, u chłopa kupował. W środku słoninka była nawkraiwana, ale tak sprytnie zrobiona, że za przeproszeniem al dente była.

A normalną kaszankę, to ja umiem kupić, a nawet usmażyć.

Pozdrawiam

PS Te kiełbaski, co je pan Lorenzo opisuje, żeby do rosołu, to dobre, ale to inna jest bajka całkiem

To ja tej odmiany faktycznie nie znam.
Albo nie pamiętam?
Wiadomo, wareckie, demencja, lumbago, wiek, żona na karku.
No i zbyt dużo czytam.

Pozdrawiam ciekawsko

nic mi nie pomoże, Panie Igło.

Możebne, że top jakiś lokalny delikates był i sie w pomroce dziejow zagubił, jak sprzczny z higieną i dobrym obyczajem.

Dwa lata temu doniesiono mi, że jakoby czarny jest do nabycia w S., w sklepie przy Warszawskiej ulicy.

Ale zanim się zebrałem jechać tam w dzień powszedni, to już jego tam nie było, tylko dyskont odzieżowy.

Naród tamtejszy widać nie ciekaw tego co ja, wychodźca

Pozdrawiam

Bardzo dziękuje za tak rzeczowe wyjaśnienie ale wszystko to co Pan napisał nie dotyczy tarczy.

Też wolałbym armię Bugu. Wtedy byłoby się w istocie z czego cieszyć.

Nie dotyczy Tarczy?
OK.
To proszę zadać konkretne pytanie.
Ja się postaram odpowiedzieć ( ta jak umiem ) a i pan Niejaki zapewne też, oczywiście jak już krwawą kiszkę znajdzie?
Albo i wcześniej.

Przyzna pan, znalezienie rzeczonej jest sprawą co najmniej taktycznego rozwiązania domowych zagadek pana Niejakiego.
I proszę tego nie lekceważyć tylko rozpatrzyć to poprzez własne rozwiązania taktyczne.

już pytam.

Jakie znaczenie dla potencjału militarnego RP ma instalacja w Polsce tarczy antyrakietowej?

Czy jest to system wyłącznie defensywny czy może być zmodyfikowany jako broń także ofensywna?

Przeciwko komu może być wykorzystany?

Jaki będzie realny udział władz RP w decyzjach dotyczących jego użycia?

Czy nowa administracja amerykańska podejmie pracę nad systemem?

Na ile zasadne są zarzuty przeciwników tarczy, że jest to system “wirtualny” tzn. nie istniejący nawet jeszcze na etapie planowania?

To tyle na początek. Jeśli Pan taki miły…

bo się za słabo znam na broni.

Proszę zauważyć, że ja się w tekście swoim nie wypowiadałem o Tarczy jako takiej, a jedynie o kiepskim przygotowaniu jej przeciwników. Jak Pan zobaczył coś więcej, to nic na to poradzić nie umiem.

Ale wie Pan, kilka lat temu byłem w Kalifornii i na własne oczy widziałem (podobnie jaki miliony ludzi, które wyległy, aby oglądać) jak wirtualny pocisk trafia w równie zapewne wirtualny cel. Humbug? Nie mam danych, żeby tak to oceniać.

Mam też wrażenie, że powinien się Pan zdecydować: albo się bać skutków instalacji w Polsce, albo się bać jej niezainstalowania z powodu zaniechania lub wirtualności. Bo banie się obu na raz, to moim zdaniem lekka przesada.

A co do innych pytań to, mając nadzieję, że pan Igła na nie odpowie, dołożę od siebie dwa własne. Dla Pana:

Pierwsze jest takie: czy realizacja tego projektu osłabi zdolność obronną Polski?

A drugie takie: czy zaniechanie tego projektu, przez Amerykanów, coś zmieni?

A jeśli Pan stawia na dobrą wolę Moskwy i boi się, żeśmy ją (znaczy Moskwę) niepotrzebnie poirytowali, to proszę sobie sprawdzić, jaki to układ zawarto w 1612 roku przy okazji opuszczania Kremla i jak się to skończyło dla polskiej piechoty.

Pozdrawiam

świetnie napisane
czytałem z wzrastającą przyjemnością

pozdr

Ech Panu to się wszystko z jednym kojarzy… ;)

Ale do rzeczy, ja nie o tym chciałem. Pisze Pan:
“I dla takich, jak pan ( i ja też ) nasze państwo/społeczeństwo/ustrój polityczny/polityka stosowana nie proponuje nic?
Pozostaje ucieczka w prywatność, hobby, różne smaczki.
I, że wielu ludzi dlatego staje się takimi ćwierć-obywatelami, pół-polakami kwitującymi rzeczywistość wzruszeniem ramion?
Albo wściekłym atakiem, dość powszechnym na psychiatryku24, na rzeczywistość wedle nieustannie toczonej wojny niezależnie od czego i z czym?
I, że mnóstwo energii się marnuje?”

A ja się nie zgadzam i uważam, że możliwości są do tego, aby to nasze hobby, różne smaczki i inne taki w przestrzeni społecznej rozwijać, promować czy co tam jeszcze Pan chcesz.
Przestańmy już narzekać na to nasze Państwo, że nam nie daje, nie stwarza, nie umożliwia!
Może po prostu to my nie jesteśmy przygotowani do tego, żeby korzystać z tych mozliwości?

Pozdrawiam przechodząc nieopodal
ale wracając później…

jakby tu rzec?

Taki Bolko rzadko się trafia.

Szkoda.

Pozdrawiam

zaczyna Pan od słowa “podobno”. A następnie wyciąga z niego wnioski. Dość daleko idące.

Ja wyciągam inne. Choćby dlatego, że kilka równie spektakularnych prób skończyło się fiaskiem.

Wyciągam też inne wnioski z ogólnej oceny naszej kondycji obronnej.

Na przykład takie, że nasz potencjał obronny wobec Moskwy nie może być niższy niż jest teraz.

I jestem za wszystkim, co może go poprawić. Głownie dlatego, że nie widzę innych zagrożeń. Militarnych, żeby była jasność.

Obawiam się, że się w tych kwestiach nie zgodzimy.

Pozdrawiam serdecznie

najpierw pominąłem wszystkie komentarze ze słowem na M (wg.licznika 13 z czego celował w tym Lorenzo)

póxniej chciałem napisać jakis limeryk albo haiku o M, ale wyszło że pretensjonalne to utwory wychodzą i nie ze schematem np. haiku

Wczesną jesienią
liście i grzyby nie sypią
mortadela absmakiem

dlatego dałem sobie na wstrzymanie,

później pobiegałem po róznych dobrych postach przy których nie wpisałem nic bo nie przeczytałem na tyle uważnie żeby autora nie urazić własnym ograniczeniem w rzeczonych tematach

wyszło na to że niejaki N możliwe że się nie obrazi za wtrącenie M (pisane małą)
obiecuję neverever

pozdrawiam

_{prezes,traktor,redaktor}

proszę takich rzeczy nie robić. Pan pisze jakiś dziwne rzeczy, wskutek których mój mózg z a rana wyprodukował takie o:

Maksymilian raz, z Podkarpacia,
Na pole, ciut świt, wyszedł w gaciach.
Gdy wrócił, powiedział: „Jemiole,
w Krakowie wychodzą „na pole”,
a ja jestem wszak z Podkarpacia”

Za co przepraszając – pozdrawiam

się ubawiłem:))

przekażę jak spotkam wielce ukontentowany

_{prezes,traktor,redaktor}

no!

chyba czas notkę rozpocząć:)

_{prezes,traktor,redaktor}

To ja tu sztuczną reprezentację tworzę, a za moimi plecami proszę co się dzieje!

Poza tym o tej porze to ja marudzę już na inny temat.

Lecz jednak pewną ulgę poczułam, że mimo gróźb Pan jednak nie będzie o mnie rymował ...

Pozdrawiam zmęczona cokolwiek, zastanawiając się...

A! Nieważne.

Ależ ja się nie boję. Czego miałabym się bać?

Ja mam proszę Pana taką karmę, że…

No nieważne.

Pan się skonsultuje z Panem Y.

Ja wiem, że On zajęty jest i walczy ze sprzętem rozmaitej maści, ale może coś jednak powie?

Niech Pan spróbuje, najwyżej odniosę się w formie phi!

Pozdrawiam Pana wieczornie, rozmawiając z koleżanką o tym jakie absurdy w naszym pięknym kraju miejsce mają

albo nawet tysiąc słów

_{prezes,traktor,redaktor}

Nie rozmawiam o absurdach…

Albo inaczej.

Rozmawiam, ale dzięki temu obie leczymy się z własnej choroby, choroby którą się ma niby na własne życzenie, ale konsekwencje sa już nie do policzenia, nie do zważenia, nie do ocenienia.

Może być, że z tego będzie tekst. Może.

Bo może mi przejdzie.

Miejmy nadzieję, że tak.

Trochę racji Pan ma.

Początkowo tak było, ale oszczędzę Panu szczegółów.

Dopiero za chwilę zeszłyśmy na to, o czym pisałam powyżej.

Dobrej nocy Panie NN, dobrej nocy.