Niedojrzałość?

Nno dobra. Dla mnie np. jest istotne, czy pan się ztymi pogladami identyfikuje, czy nie. Jeżeli je pan tylko relacjonuje to przyjmuję tę relację jako kolejny odcinek ‘z kamera wśród zwierząt’ tym razem o dziwnym panu, który niewiele wiedział o religii ale koniecznie chciał coś mądrego o niej powiedzieć.

Jezeli się pan z tymi poglądami identyfikuje to sytuacja jest diametralnie inna. To dla mnie sygnał, żeby już więcej tu nie zaglądac. W końcu jaki jest sens dyskutować z kimś, kto kwituje moje poglądy mianem obsesyjnej neurozy… ;)

Po takiej konstatacji można już tylko dobrotliwie spojrzeć i pogłaskac po główce… a może jakąś tabletkę?

Dla mnie jako soby wierzącej to kwestia istotna – lubię wiedzieć, czy ktoś ma zamiar mnie podsumowac pogardliwie, czy też uczciwie potraktować jako człowieka innego, choć nadal równego.

wiara pozbawia człowieka stosownej potrzeby poznawczej i jako taka powoduje zubożenie inteligencji.

Nei zauważyłem…

Prawde powiedziawszy moja reakcja na cytaty z Freuda jest dość gwałtowana własnei dlatego, że nie spodziewałbym się po kimś, kto ma opinię inteligentnego (Freud ma taką opinię) tak nieprzemyślanych stwierdzeń.

Mam po raz kolejny wrażenie – może to deja vu – że osobie, która chociaz nie spróbuje przez jakiś czas żyć życiem religijnym, trudno jest w ogóle wyobrażać sobie, na czym to polega. I stąd te dość idotyczne komentarze na temat religii…

Czy Freud był kiedykolwiek człowiekiem religijnym? A może jego osąd na temat religii wynika nie z niedojrzałości osób religijnych, ale z jego własnej niedojrzałości?

Zastanawiam się jak zareagowałbym na wypowiedź Freuda w bezpośredniej rozmowie… pewnie tak, jak zazwyczaj. Poprosiłbym o przeformułowanie zdań z okreslnikami powszechnymi na zdania odnoszące się bezpośrednio do mojej osoby.

Zauwazyłem, że ta metoda działa bardzo dobrze. Ludzie gotowi są żywić nawet najbardziej absurdalne przekonanania na temat ‘religii’, ‘ludzi wierzących’, ‘Żydów’, czy też ‘blondynów o niebieskich oczach’. Natomiast w wypowiedzi o konkretnej osobie, którą się choć trochę zna, lub chociaz widzi na własne oczy przez gardło niektóre kwestie nie przechodzą. W szczególności: łatwo jest powiedzieć, że ‘ludzie religijni’ są obarczeni jakimiś felerami poznawczymi… trudno natomiast byłoby udowodnić to mnie – w końcu najwyraźniej radzę sobie z życiem bez pomocy psychologa, czy psychiatry… ;)

Znam pewną (skończoną) ilość ludzi wierzacych (róznych religii) i jakoś nie zauwazyłem u nich objawów obniżenia inteligencji, czy zaniku potrzeb poznawczych… co do neuroz się nie wypowiadam – być może nie jestem wystarczająco kompetentny… ale na mój gust jakoś nie wyglądali na szczególnie niedojrzałych czy tez znerwicowanych… ;)

Innymi słowy: komentarz Freuda kłóci się u mnie z moim osobistym doświadczeniem. W dodatku jest dośc obraźliwy – przypisuje mi, oraz całkiem sporej gfrupie podobnych mi ludzi bardzo negatywne cechy. i to zupełnie w ciemno.

To tyle na razie…

+ A. M. D. G. +

Pan zawsze tak dobrze wybierasz punkty strategiczne? :)

Ja do ściany, to jestem przyzwyczajony. Jako młody chłopak jeździłem motocyklem w takiej beczce smierci. Ciągle byłem na ścianie :-)
Pozdrawiam…

Ja taki rozkojarzony dzisiaj jestem, więc przepraszam za niedoróbki potencjalne w postrzeganiu komentarzy. Znaczy sie, Pan powiada, żeby mówic o religii, trzeba przeżyć? Tylko co? Sacrum, mysterium, tremendum…? Czyli, żeby mówić o karłach przysadkowych trzeba być karłem? Albo być Dodą, żeby o biuście rozmawiać...? A Freud, przyjął wiarę żydowska, czyli został obrzezany tydzień po urodzeniu jako Sigismund Szlomo. Kiedy jego współplemieńcy chroniąc się przed antysemityzmem przyjmowali chrzest, on dodawał: “I ja pozostałem Żydem”. Reprezentował on judaizm areligijny.
Pozdrawiam…

Jasne, że najlepiej, nie tylko dlatego, że lepiej widać...
Pozdrawiam…

No, dobra… Przyparł mnie Pan do ściany. Powiem to, co kilkakrotnie mówiłem w salonie. Jestem ateistą, wrogiem kary śmierci, zwolennikiem aborcji, nie mam nic przeciwko małżenstwom homoseksualnym. Byłem jeszcze 20 lat temu ortodoksyjnym freudystą, ale mi przeszło. Jego ujęcie religii jest logiczne, sensowne, niemniej nie można go rozpatrywać w oderwaniu od reszty jego teorii, a więc panseksualizmu, kompleksu Edypa, totemu i tabu. To co przypomniałem było świadomie okrojone. Teoria ta, jest jednym z elementów mojego światopoglądu. Ważnym, ale nie jedynym.
Pozdrawiam…

czuję, że Pan bawi się z nami w “Kotka i myszkę” gdyż Pan przedstawia wycinek “nauczania” Freuda i oczekuje dyskusji z nim… . Potem gdy pyta się Pana ktoś z rozmówców: – A co Pan o tym wszystkim myśli?

- ucieka Pan dale we Freuda dając kolejną porcję Freuda.

Ja się wypisuję z dyskusji i idę na drabinę obok Lorenza.. poczekać aż Pan całego Freuda wyczerpie. Przecież nie uważa Pan, że czytacze zrobili z Freda doktoraty albo przynajmniej magusterki i będą prowadzić rozprawy o jego teoriach.

Ja wolałbym z Panem a nie z Freudem gaworzyć – bo na Freudzie się nie znam.

Pozdrawiam.

Zastanawiam się w jakim sensie autor zajmuje się religią: jako fenomen, zjawisko psychiczne czy też fakt w którym znaczenie ma poznanie: treść religi, jego implikacje w istniejącym świecie oraz duchowym: jego relacje i związki, łącznie z powinnością moralną i prawem pozytywnym: kochaj bliźniego jak siebie samego.
Obawiam, się, że podejście Freuda redukuje religijność do zjawiska psychicznego a moim zdaniem religijność to coś znacznie więcej: konkretna relacja do Boga z wzajemnością.

Owszem może ktoś – np. niewierzący, niereligijny psycholog twierdzić, że to neuroza czy paranoja, halucynacja czy coś tam. A niech mnie, niech tak uważa. Ja do niego leczyć się nie wybietam jako praktykujący, wierzący Katolik.

Tutaj wg mnie Freud przestrzelił gdyż niewiele jest religi w świecie które określają Boga jako Ojca, dobrego, kochającego Ojca. A przecież religijność nie ogranicza się do takiego obrazu Boga – >>> właśnie Ojca. Więc Freud nie wiem czy mowi wogóle o religijności czy też o |Chrześcijaństwie.

Pewnie tak – wierzę Panu, bo Freuda nie studiowałem ale i inne dziedziny mają różne definicje… . Cóż z tego, że nie ma jednolitej definicji religii.

Szanowny Panie Andrzeju, nie można dyskutować z Freudem nie znając wszystkiego co on mówi o religi. Zapodaje Pan malutki bryk o każde z nim polemizować. To za proste… aby było prawdziwe. “Trzeba nie gubić z pola widzenia o czym mówił” – oki, PAN JAKO ZNAWCA TEMATU MOżE TAK POWIEDZIEć A JA POBOżNIE SKINę GłOWą I POWIEM. O tak Panie Kelino!!! Trzeba pamiętać. Ale co dalej.. .

Chyba Freud coś przeoczył gdyż zakazywanie krytycznego myślenia to cecha sekty a nie religii. W Chrześcijaństwue każdy może studiować, prowadzić badania, stawiać jako naukowiec hipotezy, itp, itp. Kto słyszał o bezkrytycznym myśleniu… ????

Chyba, że do wspólnego worka pod pojęciem religi wrzuca sekty destrykcyjne.

Właściwie o tym już pisałem, że normy ogólne np. nie zabijaj są odczytywane wskutek rozwoju cywiizacji w sensie bardziej szczegółowym: przykład.

Kiedyś lekarz operując(zanim wynaleziono bakterie) niewyjałowionym sprzętem i doszło do zakażenia nie ponosił żadnych konsekwencji. Dziś gdyby popełnił taki błąd miałby sprawę sądową o spowodowanie smierci pacjęta. Zakres tego przykazania się zmienia i zatacza szersze obszary -> dzięki rozwojowi cywilizacji. Więc normy moralne ni ograniczają lecz uważanie ich za niezmienne w tym sensie, że nikt nie ma madatu aby powiedzieć: zabijanie jest dobre. DLatego można sądzić tych którzy tak uważają. Ale prawo jest i tak pozytywne gdyż zakaz zabijania jest formuowany prawnie by chronić życie jednostek przed takimi ludźmi dla których zabić to dobro.

OKI. Ale adwersarze mieli Pana prawo pytać: co Pan o tym myśli.

Mógłby Pan. A zapytam Pana przy okazji: Co Pan myśli o tych dowodach a będąc ścisłym nazywa się je “DROGAMI ŚW. TOMASZA”? Niektórzy mówią o nich dowodami. One wprost niczego nie dowodzą ale odwołują się do prostej zasady przyczyny i skutku – takie rozumowanie z fizyką w tle.. .

Cholender! Zszedłem z drabiny – pomyślałem , a co mi tam skoro o mnie piszą w postach. Magia wprawiła mnie w dobry nastrój swoją reklamą zabrałem się za tego Freuda, :-)))))

NIe wiem czy nie wypadłem na profana.. – proszę o miłosierdzie, :-))

Pozdrawiam.

nie wiedziałem, że Pana moje pytanie sprowokuje. Gdyż nie takie miałem intencje.

A poza tym, nie wiem skąd u Pana przekonanie, że jak człowiek ateista to o miłości bliźniego nie ma pojęcia. Czy ja kiedykowliek napisałem, że patent na miłość bliźniego mają wierzący? Przecież to bzdura by była.

A wracając do pytania może inaczej je zadam bez tego nieszczęsnego przedmiotu:

Czy ppomiędzy pojęcie “Rodzina” oraz “małżeństwo homoseksualne” stawia Pan znak równości.

Pytam gdyż pojęcie Rodzina zawiera w sobie treść RODZIĆ – a więc wspólnotę w której może począć się nowe życie. A związek Rodzina istnieje po to aby zabezpieczyć Dziecku wszelkie jego potrzeby związane z wzrastaniem: Matczenie, Ojcowanie (osób dwu płci) i konsekwencje wynikające ze zrodzenia Dziecka.

Natomiast Pan napisał małżeństwo. W wypadku homoseksualnego związku samo znaczenie małżonkowie nie pasuje do takiego związku. Gdyż nie ma w nim ani męża ani żony a więć “żeństwo” nie ma miejsca.

Więc czy Rodzina to małżeństwo homoseksualne ?

p.s.
Więcej o rodzinie tu:

http://blogrzeczpospolitej.salon24.pl/54566,index.html

Gratulacje, ale z literówkami proszę uważać. Kilka osób się na tych wrednych stworzeniach nieźle przewiozlo. A parę nawet wylądowalo w więzieniu. Tyle, że bylo to w czasach slusznie juz zapominanych.

Pozdrawiam

Coż to są literówki przeciwko wieczności…? Ale skoro Pan więcej tak naukowo, to znaczy się młody z Pana chłopak. Szkoda, że nie zgadaliśmy się wcześniej, mógłbym Pańskim literówkom ulżyć. Pisuję średnio trzy doktoraty rocznie :-)
Pozdrawiam…

Wstydzę się, nawet bardzo. Zadzwonilem natychmiast po materialy.

Pozdrawiam serdecznie

Dziękuję przede wszystkim za ton naszej dyskusji, okazuje się, że można jednak z sobą rozmawiać, będac nawet usytuowanym światopoglądowo daleko od siebie…
Freud, Freudem… Jan Paweł II w encyklice “Fides et ratio” napisał: – Wiara i rozum to dwa skrzydła, na których duch ludzki wznosi ku kontemplacji prawdy.

Czyli, nie można wprowadzać podziału na myslących i wierzacych Jego zdaniem. Może miał Papież na myśli to, że wiara potrzebuje rozumu, bo bez niego byłaby ideologią, a rozum wiary, gdy dociera do swych granic poznawczych…?
Pozdrawiam…

Panie Andrzeju,

no cóż, jesteśmy ludźmi a więc z tej samej gliny i tego samego matecznika…. . To wystarczy do rozmowy na każdy temat.

A co do rozumu i wiary -> moim zdaniem wiara bez rozumu może prowadzić do fanatyzmu… – dlatego też cenię swoją wspólnotę religijną, że teologii i całej dziedziny dociekań rozumowych nie chowa “pod dywan” ale każdy śmiertelnik może sobie zrobić stosowne studia i rozumieć bądź szukać jeszcze głębiej zrozumienia w oparciu o większą ilość przesłanek.. .

Mało tego bardzo cieszę się też, że przyszło mi żyć w tym okresie Historii Kościoła gdyż w tej chili cały dorobek teologiczny, mistyczny, duchowy, liturgiczny, itp. jest wydwany w pozycjach pisanych… .

Przez lata bylismy za żelazną kurtyną i Kł nie mógł wydawać niczego… – wszystko było w II obiegu… . A teraz każdy może pójść do księgarni i poczytać.

A wracając do rozumu, na pewno w postawie człowieka wierzącego jest zawsze postawa “Wiary szukającej zrozumienia…”. Ale jest w niej także pierwiastek zawierzenia i zaufania Bogu.. . Na tej nitce zaczyna się relacja która może trwać.. – i do takie relacji zaprasza Bóg. Chociaż to zrozumienie jest jak “kaganek dla stóp”( nie całej drogi i całego gościńca) to jednak ten kaganek jest wystarczający. Kaganek to wewnętrzny pokój…. który jest efektem ubocznym te relacji… .

Ten pokój ma coś na pewno z tego co psychologia nazywa integracją wewnętrzną człowieka.. .

Pozdrawiam!

Wydaje mi się, że “zarzut” nie ustosunkowania się piszącego do osoby opisywanej a raczej jego poglądów jest cokolwiek nadużyciem. Wszystko chyba zależy od motywacji piszącego. Moim zamiarem było pokazanie kawałka poglądów gościa, innych jak te na ogół znane: badanie histerii, libido i kompleks Edypa etc., ale być może się mylę. Ale, człowiek nie jest komputerem, ma prawo również do pomyłek. W każdym bądź razie Pańska uwaga wywarła na mnie wrażenie i za nią dziękuję też.

Jeśli chodzi o Pańskie pytanie. Najbliższa jest mi mentalnie zdecydowanie trzecia opcja. Mógłbym chyba podeprzeć się Blaise Pascalem (proszę nie postrzegać tego jako mej pretensjonalności, czyli inaczej szpanu watpliwej jakości…) i przepisać z jego Myśli:

- Człowiek jest tylko trzciną, najwątlejszą w przyrodzie, ale trzciną myślącą (...) Cała nasza godność spoczywa tedy na myśli. Z niej trzeba nam się wywodzić, a nie z przestrzeni i czasu, których nie umielibyśmy zapełnić. Silmy się tedy dobrze myśleć: oto zasada moralna.

Pozdrawiam…

prosze tego nie odbierac jako zarzutu osobistego – staralem sie opisac zjawisko. ja sam wole, jesli dyskutuje z kims osobiscie zaangazowanym w temat. w sumie pierwsze pytanie do kogos, kto przedstawia mi poglady osoby trzeciej, to” a co Ty o tym sądzisz?”. znacznie to skraca dystans. w dodatku jest pan osobą o rozleglej wiedzy, co niejednokrotnie pan udowadnial na tym forum, dla ludzi wiec o wiedzy mniejszej, pańska opinia osobista niejako przybliza zrozumienie problemu. bowiem rzucic cytatami w dobie internetu potrafi kazdy – odniesc sie do nich i wplesc we wlasny swiatopoglad to juz sztuka.

dziekuje za odpowiedz. jakos tak sie spodziewalem, ale lepiej to uslyszec od pana, nawet slowami Pascala. zreszta, warte sa one zapamietania.

ps – tam gdzie pojawia sie przestrzen i czas, kazdorazowo zaczyna mi pachniec teoria wzglednosci.. ;-)