nie odechciało się pisać o dawnych grach i zabawach w Krakowie (choć nie tylko). Tyle, że muszę czekać, aż z głębin mej osnutej mgłą zapomnienia pamięci wynurzy się coś ciekawego i godnego publikacji.

Starość nie radość, Panie Griszqu, ale stan dość wyczerpujący. Głównie z powodu poszukiwania tego, co się zapomniało:-)

Ukłony