Stary Bar leży w górach, nieco na uboczu czarnogórskiego Baru. To kamienne miasto liczy sobie ponad 2500 lat. Za czasów rzymskich była tu osada Antibarum (Bar był położony naprzeciw włoskiego miasta Bari – stąd nazwa). W pisanych źródłach Bar pojawia się jednak dopiero około X-XI stulecia jako Antibareos i Antibaros.

W swojej historii Bar przechodził z rąk do rąk. Był częścią Bizancjum, Republiki Weneckiej, rządzili nim książęta serbscy, a od XIII do XVI wieku był wolnym miastem. W czasach rozkwitu, w XV w., mieszkało tu około 4000 ludzi, a w mieście było 30 pałaców, 16 kościołów i kilka setek domów.

W 1571 roku Bar zdobyli Turcy i rządzili nim aż do 1878 roku kiedy to książę Nikola Petrovic wyzwolił miasto spod panowania osmańskiego.

Na pół zrujnowane miasto zaczęło jednak umierać. Mieszkańcy przenosili się na pobliskie wybrzeże, a Stary Bar stał się czarnogórskimi Pompejami. W 1979 roku trzęsienie ziemi dopełniło dzieła zniszczenia.

Dziś Stary Bar to ukryte w górach urocze ruiny. Naprawdę trudno uwierzyć, że jeszcze nie tak dawno mieszkali tu ludzie. Część budynków została odrestaurowana, w ramach “Projektui Bar”.

Światło latarni sprawia, że w nocy jest tu obezwładniająco pięknie.

...........................................................................................................

Czarnogórska flaga. Akurat się trochę zawinęła.

“Podgrodzie”

Wchodzimy do miasta

Fragment dziedzińca amfiteatru

Ruiny …

... i jeden z budynków, które odzyskały dawną świetność

Wieża zegarowa z 1752 roku

Akwedukt, ale nie rzymski, wybudowano go w XVIII stuleciu.

Ponad 7 wieków patrzyło na nas w tym miejscu :)

Osiołki to nadal popularny środek transportu. Ten pasie się przypalowany do drzewka oliwnego. Niedaleko Starego Baru rośnie prawdopodobnie najstarsze drzewo oliwne na Bałkanach, a być może i w Europie. Ma ponad 2000 lat.

Pamiątką po Turkach są dwa minarety. Akurat z tego dochodziły do nas synkopowane zaśpiewy muezina.

Po prostu motyl…

A na zakończenie kawa i ziołowa herbata w albańskiej kafejce

...