Dziś mnie rozbroili w Zarządzie Dróg Powiatowych w Oleśnicy. Wiedziałem, że tam siedzi jedna idiotka, ale, że to tak promieniuje na innych???

projekt oznakowania drogi na czas robót, Policja uzgodniła a te debile mją problemy.

“Ciekaw jestem jednak tego, jak objasnisz to,że panstwo socjalistyczne jest bardziej konkurencyjne od kapitalistycznego. Wydawalo mi się bowiem, że Ronald Reagan udowodnił to już w skali makro. Czy nie?”

Ale co udowodnił? W wątku u Ciebie ktoś wspominał o długu publicznym. Jaki dług ma USA? Nie mówię już o tym, że akurat USA ma wiele sposobów na zapewnienie sobie konkurencyjności – od wielkości, przez zasoby, siłę ekonomiczną (też zasoby), armię, której nie waha się użyć, kiedy to wygodne, haracz, który ściąga od innych państw w różnej postaci, interwencjonizm, publiczna edukacja i podstawowa opieka zdrowotna… pośrednio łoży też na naukę.

Z drugiej strony mamy mniejsze kraje, które starają się być konkurencyjne głównie poprzez inwestycje w ludzi, jak Szwecja czy Dania albo Finlandia czy Estonia i Irlandia. Też robią to w różny sposób ale wszystkie raczej z sukcesem.

Dowcip polega na tym, że nie zawsze młotek jest najlepszym narzędziem. Czasami skutkuje młotek a czasami lepiej trochę powiercić. My mamy na przykład cholerne problemy z edukacją i można by powalczyć na tym polu. Niekoniecznie przez kiepską darmową szkołę, może wprost przeciwnie – ale chodzi o to że my, jako państwo ingerujemy w tę czy w tamtą dziedzinę z prostym przesłaniem – tu nas przeganiają, trzeba coś z tym zrobić.

Pozdrawiam.

Ciekawy tekścior. Ale muszę Cię trochę wypytać. Piszesz, że Nicpoń zauważa, iż państwo jest potrzebne, że aby przetrwać należy być w grupie, a od pewnego poziomu takie grupy nazywamy państwami.

Doprecyzuj ten punkt. Czy grupy na niższym poziomie niż państwo nie wystarczą? Na przykład grupa na poziomie o jeden niżym niż poziom, na jakim jest państwo – wystarczy czy nie? I jak nazywasz taką grupę?

***

Piszesz, że Nicpoń uważa, iż państwo musi być konkurencyjne i żeby być konkurencyjne musi zajmowac się wojskiem, dyplomacją i spójnością. Ciebie bardzo ucieszyło to, iż zauważyłeś, że stosując sposób rozumowania Nicponia można przyjąć, że i inna działalność państwa spowoduje, że państwo będzie konkurencyjne, załóżmy, że tą inną działalnością będzie prowadzenie szkół, szczepienie dzieci i kręcenie filmów fabularnych. Ale powiedz, co Cię tak ucieszyło? Bo mnie się wydaje, że chodzi Ci o to, iż z tego, że Nicpoń dopuszcza pewne ściśle określone metody, jakimi może posługiwać się państwo, można wyprowadzić wniosek, iż – w świetle tego, iż te same metody można zastosować w zupełnie odmiennych od podanych przez Nicponia dziedzinach, co Nicpoń uważa za socjalizm – Nicpoń popiera socjalizm.

To jednak nie jest tak. Nicpoń mówi, że aby wytrenować boksera trener musi się nim zająć w ten sposób, że każe mu robić siłę, wytrzymałość, szybkość, ćwiczyć technikę, odpowiednio się odżywiać. Ktoś inny powie: -OK, to ja też uważam (podobnie jak Nicpoń), że bokserem trzeba się zająć, tyle, że według mnie dobre przygotowanie boksera polega na tym, że trzeba mu pokazywać filmy o Rockym, prowadzić go do kościoła na nieszpory i kazać mu dużo pływać.

Po mojemu nie można uznać, że Nicpoń proponuje coś równie idiotycznego jak socjalizm w tej drugiej wersji.

Co Ty na to?

“Ciekawy tekścior. Ale muszę Cię trochę wypytać. Piszesz, że Nicpoń zauważa, iż państwo jest potrzebne, że aby przetrwać należy być w grupie, a od pewnego poziomu takie grupy nazywamy państwami.

Doprecyzuj ten punkt. Czy grupy na niższym poziomie niż państwo nie wystarczą? Na przykład grupa na poziomie o jeden niżym niż poziom, na jakim jest państwo – wystarczy czy nie? I jak nazywasz taką grupę?”

Cóż – państwa są dość uniwersalne a poniżej to już różnie bywa. W Grecji były to miasta i przez jakiś czas działało im to całkiem sprawnie. Mamy też jakieś organizmy polityczne takie jak “okręgi autonomiczne”, województwa, regiony, stany. Większość z nich się nie sprawdza bo są sztuczne.

Dawniej to na pewno były klany. Teraz te więzi zamierają (Podobno w Chinach wiedzie im się nieźle, nie wiem na pewno bo się nie znam). Być może w przyszłości będą to korporacje, jeśli trochę się ucywilizują.

I odpowiadając na Twoje pytanie – myślę, że taka grupa ma szansę przetrwać ale albo jako część państwa/kilku państw albo też sama urośnie do rozmiarów Państwa :)

cd. w następnym komentarzu

Bo do tej pory miałem wrażenie, że ja chcę trenować boksera a Wy nakarmić trenera.

No nie, wszyscy państwowcy chcą trenować boksera, spór trwa tylko o to, jak to robić. Na razie spadam, ale wrócę :-)

Pozdro.

Za to nikt nie jest liberałem, bo to się wszystkim źle kojarzy i chyba tylko Major jest centrolewicowy albo jakoś tędy :-)

Ciekawe jak my wszyscy będziemy wyglądać np. w maju i co z nami zrobią :-)

Pozdro.

Chiny się zmieniają. Kiedyś rodzina to był monolit. Wszyscy za jednego, jeden za wszystkich. Teraz to ulega powoli zmianie.

Ja widzę to tak, że zmiana zaczęła się od polityki jednego dziecka. I syndromu ‘małego księcia’ – czyli jedno dziecko, na które się chucha i dmucha. Efekt? Sporo małych (a i coraz większych) rozpieszczonych dzieciaków. Co oczywiście będzie miało wpływ na więzi. A i na to, jak się Chiny rozwijać będą (to taka moja prywatna teoria)

Z drugiej strony w Chinach liczy się guangxi (czyt. guansi) czyli sieć nieformalnych powiązań. Zgodnie z zasadą – nieważne kim jesteś, ważne kogo znasz :-)

Wojtek

——-
Zapiski z Państwa Środka
www.szymczyk.foxnet.pl

mam wrażenie, ze państwo, ingerując w coraz wiecej dziedzin życia swoich obywateli, nie ma wcale na celu zwiększania swojej konkurencyjnosci.

co więcej, inaczej możemy oceniać wzmacnianie się państwa. dla jednego – państwo w pelni opiekuncze z maksymalnie rozbudowanym fiskalizmem postrzegane bedzie jako konkurencyjne, dla innego – panstwo stróż nocny, silne indywidualna wolnoscia i dynamika wlasnych obywateli spelniac bedzie kryteria państwa konkurencyjnego.

Szanowny PAnie Eumenesie – ja sobie doskonale zdaje sprawe z tego, ze Panstwo w wydaniu ultra liberalnym nie ma szans powstac. Nie zgodzą sie na to ani obywatele (większosc obywateli), ani klasa polityczna, ktora stracilaby wowczas chleb.

Zdaje tez sobie jednak sprawe z tego, ze kiwajac potwierdzajaco nad kazdym nowym pomyslem państwa w zakresie ingerencji w nasze zycie, dojde do sytuacji w ktorej z moich dochodow zostanie mi odebrane 90%, celem redystrybucji. W znaczącej mierze do redystrybucji pomiedzy klase polityczna, biurokracje i podwieszonych pod to wszystko macherów – cwaniakow.

Maksymalizacja kreatywnosci, skoro skonczyc sie bedzie tak marnym realnym zastrzykiem do mojej kieszeni, nie ma w takim systemie sensu. Bo ludzie wcale nie chca pracowac wiecej i lepiej “ku szczesciu ogolu”. Znajdą więc sobie bardziej konkurencyjne państwo, które nie bedzie decydowac o wszystkim za nich i odbierać większosci tego, co wypracują. Zostaną tutaj Ci, ktorym jest obojętne. Bo i tak dostaną od państwa.