ale nie do końca się zgodzę, że Judym, Judym to raczej przegrywał chyba, jeśli dobrze pamiętam.
I takiej postawy symbolem jest.
Religa wygrywał, ratując ludzi.
Dokonał w medycynie dużo.
Że w polityce nie?
Widocznie nie było mu to pisane…

Mi imponuje jeszcze jego konsekwencja, nawet w błędach choćby w paleniu.
Albo jego konsekwentna niewiara, o której prosto, pięknie i szczerze opowiadał. (u siebie zalinkowałem)

Albo odwaga, choćby pójście jako minister do rządu PiS, co pewnie trochę pod prąd było. Choćby dlatego że przecież wczesniej poparł Donalda Tuska.
Ale zależało mu, by realizować swoją politykę i swoją wizjęw ministerstwie, nieważna w rządzie jakiej partii.

Był gotowy na swój własny sposób…

cześć jego pamięci

_{prezes,traktor,redaktor}

Tacy ludzie nie umierają.

Nie. Nie umierają.

On żyje w tych ludziach, których życie uratował.
Żyje w nadziejach że ktoś spoza zaklętego kręgu łobuzów, znający się na rzeczy, może cokolwiek znaczyć w polityce.

Bo jeśli On mógł, to wyznaczył ścieżkę. Nie tylko w polityce.
Wyznaczył ją w medycynie, w służbie człowiekowi, w postawie wobec chorego. W determinacji. W działaniu wbrew warunkom i przeciwnościom.

Tacy ludzie nie umierają, bo zapalają światło, które pozostaje.

to może będzie tak.

Niech zagrają Panu Relidze..

Papieroski nie włoski – na cipce nie rosną, zwykł mawiać mój kolega Włodzik.

Takie epitafium powinno się prof. Relidze napisać na pomniku. Wątpię, żeby się obraził. Wszak więcej od Religi palił chyba tylko Yul Brynner i ten przeczeż skończył tak samo…

Nic tam – panu profesorowi należy się szacunek za badania nad sercem, lecz jego romans z partią braci Kaczyńskich nigdy nie był przeze mnie zrozumiany.

Tak więc nie jestem wcale pewny, czy profesor oprócz tygo, że zapilił światło, które nam świeci (w medycynie) nie zapalił także papierosa, który wciąż dymi (w polityce zdrowotnej).

Pozdrawiam,
ZS