a Ziemkiewicz od dawna i w S24 i na interiii dawniej pokazał swoją arogancje, butę i w ogóle żenujący poziom, połaczony z samouwielbieniem i pogardą dla innych.
No i mnie osobiście śmieszy, że gostek, dla którego opozycja w latach 80-tych jakaś taka niefajna była, nagle po 1989 za czołowego antykomunistę robi:)
Nagle stał się odważny, jednoznaczy i jedynie słuszny,
Zabawne i żenujące w sumie.

pzdr

Chłopak pisywał (a może i pisuje, nie wiem, nie mój genre) fantastykę, prawda?

W Rzeczpospolitej jest widać duże zapotrzebowanie na fantastykę.

Pozdrawiam

Ja myślałem, że rolnikiem?
A że dla pieniędzy pisze to tego nie ukrywał?
Na S24 przecież wyraźnie się zarzekał, że pod kreskę nie schodzi?

Ja wtedy pomyślałem, że chodzi mu o debet na koncie, z którego nie korzysta?
Bo on jako koleś Korwina nie uznaje kredytu, konta bankowego, karty oraz posługuje się tylko złotym pieniądzem.

Tylko tytuł wpisu mnie poraża.
;)
Ja tam Rzepę lubię, mimo Ziemkiewicza.

Najbardziej żenujące jest to, że takie teksty – tzn. z tak ohydnymi błędami – pojawiają się w ogólnopolskiej gazecie, która ma taki tytuł jaki ma.

RAZ pisze raczej fantasy właśnie, nie SF. Choćby te ostatnie jego “Ognie na skałach”. Zresztą, nic wielkiego. Dukaj to on nie jest, choć przynajmniej nie Pilipiuk.

Przepraszam – ale pozwolę sobie wkleić na dowod, że identycznie do Autora odebralam slowa Ziemkiewicza.

Poza tym Odysie – wierzę świadkom zdarzeń, zwlaszcza takim, ktorzy byli w samym jądrze wydarzeń i nie manipulują prawdą.
Wierzę bez zastrzeżeń Autorowi.

A tak pisałam w S24:

2007-01-02, 08:45:52
Rafał Ziemkiewicz porządnie mnie wkurzył
Tagi: Polskapolitykaetykaetyka dziennikarskaPolacy
————————————————————————————————————————

Panie Rafale
Jeśli twierdzi Pan, że wersja oryginalna, kanoniczna starego dowcipu jest inna a zacytowana przeze mnie jest “sfałszowana” to proszę o podanie oryginalnych żródeł Pana wersji. Bo ja, Szanowny Panie, twierdzę, że to moja wersja jest prawdziwa, a Pana wersja, ta trywialna, uproszczona i zbyt jednoznaczna – odzwierciedla pewien typ, pewien rodzaj współczesnego pojmowania świata i jest wynikiem niewiedzy.
Bo w tej różnicy point obu wersji jest coś więcej. Właśnie “to coś” czego Pan najwidoczniej nie rozumie.
Zostając przy tej bardziej dosadnej, ale i zdecydowanie bardziej prymitywnej, Pańskiej poincie – to czyż ten żebrak nie ma racji?
Idąc Pana brutalnym tokiem rozumowania : g… Panu do jego pieniędzy! Tak jak g…Panu do pieniędzy tych sąsiadów od chlewa!
Dowcip polega na tym, że nawet gdyby nie wydali forsy na te fajerwerki – to co? To życie im by się zmieniło?
Wkurzające jest myślenie takich jak Pan, Panie Rafale. To myślenie nuworysza, który czerpie satysfakcję z faktu, że jemu się powiodło, udało – a zarazem wkurza go świadectwo przynależności do widocznych korzeni, których się wstydzi.
Te obszary nędzy i patologii, te “murzynowa” wyrosłe po upadku socjalizmu – to naprawdę wina tych ludzi, że dziś żyją jak żyją? A nie jest to przypadkiem balcerowiczowska wizja świata realizowana przy pomocy kredytów oprocetowanych 120% odsetkami, wizja realizowana w kraju , w którym do dziś człowiek jest przypisany do ziemi, a ściślej mówiąc do mieszkania, bo ma, to co ma i innego już mieć nie będzie.
Przecież tam była praca – im tę pracę ukradziono!
To nie są ludzie nieodpowiedzialni, to są ludzie , którzy ZAPŁACILI i wciąż płacą, ogromną cenę, za koszone trawniki i luksus nowobogackich, a także za Pana styl i poziom życia, choć zapewne nie mają tej świadomości, tak jak i Pan jej nie ma.
Tak, tak Panie Rafale
To właśnie obieg pieniądza w Polsce, to pogardliwe, nędzne grosze, te 4 czy 5 zł za godzinę oferowane tym ludziom – Panu nikt takiej stawki nie ośmieliłby się zaproponować – prawda?
No ale Pan jest lepszy, Pan otrzymuje pieniądze stosowne do swojej pozycji i wykształcenia.
A ja Panu powiem : g….prawda!
Jeśli przeciętna płaca lekarza ( po latach studiów i stałej konieczności dokształcania się), czy nauczyciela “kręci się” koło 1200 zł, jeśli emerytura po 40 latach!!! pracy wynosi 800 zł – to znaczy, że tym ludziom zabrano ICH pieniądze, okradziono zwyczajnie, że nadal systematycznie okrada się , żeby tą “kasą” płacić ogromne pensje nowobogackim i tym z rządu i tym od rządu zależnym, i tym od których rząd jest zależny. Skądś się przecież te pieniądze biorą? Prawda?
Co Pan za bzdury wypisuje o mentalności – sam Pan jest dowodem, że punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.
I głupie twierdzenie, że bieda jest stanem umysłu!
Niech Pan to powie emerytowanej nauczycielce, wtedy gdy rozpaczliwie waha się czy kupić lekarstwo czy jedzenie. I w końcu kupuje książkę! – czyli w jej kategorii luksusu – fajerwerki!
Pieprzenie o tym, że bieda to stan umysłu a nie brak pieniędzy – to właśnie świadectwo głupoty pięknoduchów i lewackich, pożal się Boże, intelektualistów, którzy sami chętnie, za bardzo niewiele pracy biorą całkiem wiele forsy. Czy rzeczywiście ,z całym przekonaniem uważa Pan, Panie Rafale, że to co Pan zarabia, to się Panu należy? A może uznaje Pan, że powinien za swoją pracę otrzymywać więcej? W końcu jest Pan odpowiedzialnym człowiekiem! A przecież jest sporo dziennikarzy na takim samym jak Pan poziomie sprawności zawodowej, którzy zarabiają znacznie mniej niż Pan.
I na koniec bardzo proszę o szersze wyjaśnienie co Pan miał na myśli kiedy “dixił” poniższe “Bieda nie bierze się stąd, że człowiek nie ma skąd dostać pieniędzy, ale stąd, że nie jest w stanie ich utrzymać.”
Najbardziej niecierpliwie oczekuję na rozwinięcie tematu “utrzymania pieniędzy”, np. jak to “utrzymanie” pieniędzy wygląda w przypadku osoby otrzymującej rentę socjalną w wysokości około 400 zł za które ma przeżyć miesiąc.
Problemem biedy zajmuję sie od dawna. Piszę o tym także od dawna. Tylko, że ja z tego pisania o biedzie nie żyję, nie zarabiam na tym, nie dostaję za to pieniędzy, więc odpada mi problem z ich “utrzymaniem” – i mam ten komfort, że punkt widzenia wyznaczam sobie sama, możliwie najbliżej prawdy, a nie redaktora naczelnego.
Dlatego może właśnie ja nie odważyłabym się nigdy napisać : “Żadne pieniądze nie zmienią ich położenia, bo je natychmiast wydadzą i zaczną rzucać kamieniami, domagając się więcej.”
Czyli co?... Do piachu?....Na wymarcie?... Całe 20 milionów?.....
Polecam lekturę Karen Blixen „Uczta Babette” – to dopiero przykład nieodpowiedzialności wobec przekonania o własnej niezawinionej biedzie, natychmiastowego wydania otrzymanych pieniędzy i kompletnej nieumiejętności ich „utrzymania”.
To dopiero fajerwerki!

Uwaga ogólna:

System pracy w Rzepie jest taki, że wielu autorów pisze zwyczajnie za dużo. Dodatkowo jest to system typu “mydło i powidło”, czyli coś czego ogólnie w polskim dziennikastwie nie znoszę – znany autor jest specjalistą od wszystkiego, bo przeczytal kilka opracowań i jakichś materiałów źródłowych, a poza tym, to “on się tym interesuje”. A czasem się nawet nie interesuje, ale dawno nie pisał, więc trzeba zainstnieć. A “Rzepa”, jak wiele innych gazet na to pozwala.

Uwaga szczegółowa (Ziemkiewiczowska):

Ziemkiewicz jest, najprościej rzecz ujmując, amerykańskim republikaninem – dlatego kombinacje poglądów typu skrajnie liberalna gospodarka + konserwatywne wartości (ale znów nie tak do końca – nie jest republikaninem z lat 50-tych, ale tak około końca 80-tych i początku 90-tych) są dla niego spójnym światopoglądem – podczas kiedy dla ludzi przyzwyczajonych do polskiego postrzegania sceny politycznej są one albo chaosem albo, żeby było prościej “kaczyzmem”. Dlatego nie jest specjalnie niespójne pozytywne postrzeganie grup które przegrały (historia, polityka), podczas kiedy jednocześnie regularnie sekuje on grupy które są słabsze ekonomicznie (współczesność, ekonomia). Taki republikanizm w pigułce.

Dodatkowo Ziemkiewicz jest autorem który chyba najbardziej w “Rzepie”, z całkiem niejasnych dla mnie przyczyn (ambicje? kasa? przekonanie o wlasnej wiedzy?) bierze się za za wiele i za często. Dziś obśmiewamy to, jutro potępiamy tamto, dwa dni później pochylamy się nad czym innym, a w weekend piszemy duży artykuł przekrojowy. Pracowitość godna pochwaly, kłopot w tym że przy takiej ilości materiału jakość spada i trzeba ją pokrywać efekciarskimi sztuczkami słowem – a takie rzeczy często nie wychodzą, kiedy zajmujemy się tematem wymagającym szczegółowej i specjalistycznej wiedzy. ;)

Nawiasem mówiąc, jego pisanie na s24 traktuję jako ciekawy i rzadki przypadek, kiedy dziennikarz się nie pilnuje i faktycznie pisze prywatnie, nie zastanawiając się nad każdym słowem i jego konsekwencjami. RAZ chyba uważał, że pisze tak sobie, dla siebie i grupki krewnych i znajomych królika, tak jak pisał przez całe lata 90-te dla niszowych gazet. Tyle że około 2005, kiedy nagle dostal “kopa w górę” i rzeczywiście znalazł się w pierwszym szeregu dziennikarzy (a nie “tym śmiesznym prawicowcem którego zaprosimy dla równowagi”), wszystko to co tak sobie “ziemolił” nagle zaczęto analizowac i rozliczać.

Mad mnie kiedyś namówił. Nie przeczytałem całego, ale te tezy RAZa ( Wałęsę wprowadził do WZZ Wyszkowski oraz Wałęsa jako szef strajku wierzył „wówczas jeszcze we władzę ludową i w to, że zło płynie jedynie z »wypaczeń«, które tak niby rażą sa mi znane właśnie z tej książki Boyesa.

Kiedy się pisze o historii i podaje “X zrobił to a Y zrobił tamto” to nie są to luźne myśli autora, tylko fakty, na które (mam nadzieję) ma on jakieś potwierdzenie w postaci dokumentów/świadków. Więc akurat zbyt bym się RAZa za podawanie takich autorytatywnych stwierzeń nie czepiał. A polskie dziennikarstwo już tak ma, że źródeł nie podaje – no chyba, żeby podeprzeć się jakimś znanym nazwiskiem, o to tak.

Troche inaczej jest kiedy autor pisze, co “X myślał”. Wtedy to już gdybanka na całego – ale to właśnie takie typowe domysły, które tępi się w studentach historii na pierwszym roku. Dlatego właśnie dziennikarze i historycy amatorzy piszą zwykle dużo ciekawsze artykuły o przeszłości. ;)

ale czasopismo nie truskawka. Znaczy, ja widzę różnicę :)

przecież pan leszek.sopot wybitnie sie na postaci Ziemkiewicza skoncentrował. Nie wierzę, że czyta on tyko Rzepę, bo musiałby ją czytać tylko po to, by się na Ziemkiewicza wkurzać. Jak komentowałem ten tekst. Nie chciałem rzucać ogólnych myśli sobie a muzom.

Chociaż Bogiem a prawdą nie pasuje mi publicystyka Ziemkiewicza, mam wrażenie, że dla autorów takich jak pan leszek.sopot, nie ma znaczenia, co tenże napisze, zrobi, czy powie. I tak będzie evil i go trza będzie kopać.

Jak Pan zauważył mam dobry humor. Nie przemuję się tym. Bo w gruncie rzeczy to pewnie też jakiś odprysk gry która nie bardzo mnie dotyczy. Dziennikarze piszą różne rzeczy. To jest na tej zasadzie, że można nie znosić Churchilla i z przyjemnością o WWII poczytać.

Po pierwsze ucieka Pan od tego, co ja napisałem o Pana osobliwej propozycji, aby krytyka była całościowa, koherentna, holistyczna, komplementarna i zupełna.

Proszę spróbować krytykując Pana Leszka skrytykować wszystkich innych blogerów, którzy zabierali głos w sprawie sierpnia 1980 i okolic, zobaczymy, czy się Panu uda.

Po drugie, niech Pan spróbuje w miejsce pana Leszka wstawić sobie Ziemkiewicza i zobaczyć, czy przypadkiem nie przypasuje.

A co do II światowej i Churchilla, to akurat mam odwrotnie

Pozdrawiam serdecznie

Choć daleko nie wszystkie stanowcze sądy autora podzielam, to dla mnie to jest tekst o tym czym się różni świadectwo naocznego świadka, od świadectwa kogoś, kto nawet nie umie przyznać, gdzie wszystkie zapisywane przez siebie i sprzedawane jako własne, mądrości wyczytał.

I żeby była jasność: w mojej branży nakazuje się z założenia powątpiewać w oświadczenia naocznych światków.

Mimo to, biorąc pod uwagę jakość polskich mediów, nie mogę nie żywić podejrzeń, że to Pan Leszek, nie zaś felietonista Rzeczpospolitej, bliżej prawdy się lokuje.

Pozdrawiam wieczornie

niepokojące jest to, że mimo, żem zdrowy i daleko starszy, to się z Panem zgadzam w większości tego, co Pan teraz napisał.

Jaki syrop Pan pije?

Pozdrawiam, zdrowia życząc

to bym Panu grypolin polecił.

Ma on dwie wersje. Tatowa się składa ze spirytusu, soku świeżego z cytryn i miodu, wziętych w częściach równych.

Wersja mamowa to mleko z masłem i miodem, do którego wciskamy dwa ząbki czosnku.

Czasem warto spróbować

Pozdrawiam

PS Pewnie ma Pan racje z tą wojną, ale proszę sobie porównać zasięg dział Rzeczpospolitej i TXT i ocenić, która naciągana wersja (jeśli są naciągane) więcej może uczynić szkody.

Zwróciła się Pani do mnie, więc odpowiem.

Publicznie (w komentarzu na Tekstowisku) mnie Pani spotwarzyła, nie dając żadnych dowodów na prawdziwość najcięższych zarzutów. Prócz tego, posłużyła się Pani manipulacją moich tekstów, by mnie zdyskredytować.

Mimo mojej prośby, nie wycofała się Pani.

Przykro mi, nie mamy o czym rozmawiać.

Muszę panu przyznać rację co do końcowego wniosku. Zdaję sobie sprawę, że pisałem ten tekst nie jak artykuł do gazety, lecz jako “gorący” wpis blogowy na temat, który mnie po ludzku wkurzył. Z tego też powodu pozwoliłem sobie to skojarzenie z pokrzywdzonymi, którym uradziono największy dorobek życia skojarzyć z opisem sylwestra przez RAZ-a.
Pozdr.

a ja mam wrażenie, że ten o KRUS artykuł RAZ-a to całkiem sensowny na tlke jego niektórych.
Oczywiście są uproszczenia lekkie w nim (np. krótki czas pracy nauczycieli itd)

No i gadanie o tym jego KRUS-ie, że go płaci, to wydaje mi się jednak czepialstwem.
No ale się nie znam na zagdnieniach prawnych, no, ale jeśli ma prawo czty przywilej by go płacić, to niech płaci.
Nie jego wina, że państwo daje mu to prawo.
Oczywiście można oceniac że to niemoralne czy niezgodne z czymś tam.

Czy to wina Ziemkiewicza, że w polskim państwie jest chory system ubezpieczeń społecznych. Każdy może nabyć hektar ziemi i odciągać składki do KRUS. I wiele osób z tego korzysta nie będąc wcale rolnikami.
Niemoralne nieetyczne? A etyczne jest to co wyprawia ZUS? A moralny jest taki układ, że jedni płaca grosze a innym odbiera się prawie przez pół.

To, co pan pisze, jest po prostu śmieszne.

Mój znajomy z przygranicznej wsi w zeszłym roku zdobył wreszcie zawód (kierowca ciężarówki). Zatrudnił się na chwilę, ale zrezygnował. Dawali mu jedynie 3tys na rękę, na umowę (kwotę znam od jego babci, może nie jest prawdziwa). Dla tak kiepskiej kasy nie opłaca mu się rezygnować z “mrówczego” handlu z Białorusi. Opłacałoby mu się dla gwarancji socjalnych, ale te przecież ma, jako chłopski syn, z rolniczego ubezpieczenia.

Poza tym i on i jego ojciec, utrzymują się ze świadczenia lokalnej społeczności usług: mechaniki pojazdowej, transportu (busik osobowy), koszenia kombajnem. Własne poletko i dwie krowy uprawiają w zasadzie hobbystycznie. Nie wiem nawet, czy mają te ziemkiewiczowe 5ha.

Oczywiście, nie płacą podatków ani ZUS. Bo przecież lokalne usługi nie zostawiają śladu w żadnych fakturach czy rachunkach.

I to wszystko jest w Polsce normalne, powszechne. Ja nawet nie pojmuję, po cóż oni mieliby płacić ZUS, skoro państwo gwarantuje im pełen socjal z KRUSU. jak można mieć coś taniej, to kto za to samo płaci więcej?

Mam pytanie: pomijając wszelkie nieuczciwości, kombinacje itp, gdyby pięciohektarowy gospodarz zaczął pisywać książki i felietony, wszystko to robił na umowę o dzieło — a ubezpieczony był w KRUS, od urodzenia, to byłoby to uczciwe, czy nie?

Ja, panie Arturze, przez połowę mojego życia zawodowego pracowałem jedynie na umowę o dzieło. ZUS (a raczej NFZ, bo tylko ta składka mnie interesuje, reszta niestety jest przy okazji), miałen najpierw na ojca, a potem — na uczelnię. Razem z żoną i trójką dzieci. Teraz mam stałą umowę na minimalkę, reszta wciąż na umowę o dzieło, bez składek.
Prawo na to pozwala.
Uważam, że to prawo jest kretyńskie.
Ale innego nie ma.

A jeśli przyjdzie mi ochota dobrowolnie oddać swoje pieniądze potrzebującym, czy przez państwowe, czy inne instytucje — to zrobię to, niezależnie od Pańskich i podobnych apeli by działać z duchem prawa czy solidarności społecznej.

Panie Arturze, żeby nie było wątpliwości. Tak robi z pół Warszawy. I to nie biedniejsze pół.

Jak ktoś stworzył system tak dziurawy, że można go jedynie durszlakiem nazwać, to niech nie ma pretensji, że gdzieś ciurka woda. Zwłaszcza, że te pretensje zgłasza bardzo wybiórczo.

Proszę poszukać, na pewno RAZ łamie prawo znacznie bardziej bezpośredno. Np. nie wypełnia obowiązku meldunkowego. Na pewno znajdzie się niejeden solidniejszy paragraf niż KRUS. Polskie prawo jest bogate.

PS. Nazywanie RAZa moralistą, jest śmieszne. Moralistą jest Michnik, Wildstein. Ale RAZ odkąd pamiętam, odwoływał się nie do zasad moralnych a do zdroworozsądkowych, uparcie powtarzając, że polityka jest dziedziną w której liczy się skuteczność, nie moralność.

Popełnia Pan błąd i to podstawowy błąd – leszek.sopot , świadek i uczestnik wydarzeń, nie skupia się na Rafale Ziemkiewiczu, który w tych wydarzeniach nie uczestniczył, bo był w tym czasie dzieciakiem.
Leszek.sopot skoncentrował się na prawdzie i protestuje przeciw kłamstwu Ziemkiewicza.

Bo przekłamywanie szczegółów, podawanie „półprawd”, mieszanie faktów z ich dowolną interpretacją i jawnie propagandowe, służące konkretnej, propisowskiej tezie przedstawianie zdarzeń przez Ziemkiewicza – jest całym kłamstwem.

Wybrał Pan sprytną drogę dezawuacji tekstów leszka.sopota sprowadzając ja do niechęci jakiegoś anonimowego blogera do uznanego publicysty.
Nie udało się, bo udać się nie mogło – mimo nie tylko Pana wysiłków, ale i wsparcia innych „nowych” ników.
I ten uroczy Pana relatywizm, który zrównuje fakty z konfabulacją i to pierwszorzędne Pana rozszerzenie „ a u was Murzynów biją” na całość zjawisk z absolutną niemożnością omawiania zjawisk jednostkowych, jeśli oczywiście wynika z nich negatywna ocena PiS.

To zresztą metoda nie tylko przez Pana stosowana.
Dość często widzę, gdy kwestionuje się fakty – jak czyni to choćby Odys w odniesieniu do słów o owym „sylwestrze” licząc na to, że udowodnienie owych faktów będzie utrudnione – a to już wystarczy do dyskredytacji autora i jego słow.

Daj Pan spokój – tu są za stare wróble na takie „cwaniutkie” sposoby..

Kolejny raz wciska mi Pani coś, czego nie napisałem.
Byłoby to nudne, gdyby nie było, hmm, nieestetyczne.

Nie odnosiłem się w powyższej dyskusji do żadnych słów o żadnym “sylwestrze”. I nie zakwestionowałem żadnych “faktów” związanych z pierwszostyczniowym pseudoświętem.

Nie oczekuję, że wskaże Pani odnośny cytat, potwierdzający Pani brednie.
Miło byłoby jednak, gdyby zechciała Pani pozostawić mnie w spokoju.

I to mnie od nich różni.

Pozdrawiam również

Jestem zmuszony do konsumpcji ustroju gospodarczego i politycznego, w którym żyję. Nikt mnie nie pyta, czy to lubię.
Życie w Polsce (choć czasem zastanawiam się czy w ogóle może być lepiej) polega na brnięciu w g…, którego nie raz trzeba się nałykać.

I to nie jest kwestia wyboru.

Tzn. niejednokrotnie nie sposób uniknąć wyborów moralnie wątpliwych.

A na przykład z pańskiej anegdoty, przypomnę sławne prawo czerwonej flagi. Rzeczywiście, łamanie go było powodem do wstydu?
Czy raczej jego istnienie?

Fakt, że czytuję i cytuję konstytucję nie znaczy iż wziąłem się za konstytucjonalizm. Ja jestem prawa użytkwonikiem (ofiarą), nie znawcą.

Radbrucha nie znam i pewnie długo jeszcze nie znajdę czasu, by poznać. Ale jego formuła mi się spodobała, dzięki.

Gdyby ją odważnie stosować, mało praw by się u nas ostało.

Panowie,

proszę zadać sobie trudu i przeczytać przynajmniej obszerne fragmenty ostatniego Dzieła Mistrza – tego o wrzeszczących staruszkach. Można zacząć od strony 51, tam gdzie RAZ porzuca na następne kilkaset stron świat polityki i zaczyna nieustającą litanię gorzkich pretensji wobec urzędników, prawników, lekarzy, księży (tych na wszelki wypadek tylko wspomina) no i oczywiście – nie może się obejść bez ziemkiewiczowskiej demonologii – przedstawicieli złowrogiego Salonu .

Jeśli nie jest to moralistyka to, co nią w takim razie jest?

Owszem, Ziemkiewicz pisząc o polityce wyszydza postawę, którą nazywa moralistyką towarzyszącą problem w tym, że jak tylko od tej bieżącej polityki odchodzi natychmiast zaczyna uprawiać to, co sam z tak wielkim zaangażowaniem piętnuje.

Wygląda na to, że polityka to taka eksterytorialna dziedzina, w której rządzą twarde, zazwyczaj bezwzględne zasady, które należy poznać tak, aby się nimi umiejętnie posługiwać.

Taki powiatowy Machiavelli dla ubogich.

Pewnie dlatego jest taki dla polityki wyrozumiały bo przecież z tej polityki żyje.

Natomiast poza polityką nasz Drogi Moralista stawia wszystkim dookoła wielkie wymagania etyczne i gromi, piętnuje i śmieszy, tumani, przestrasza.

Żałosne to wszystko bardzo.

Nawet nie chcę się już tym Panem zajmować więcej – jestem już wystarczająco zły na siebie, za ten czas i pieniądze jaką na te jego nowe Dzieło straciłem. Dramat po prostu.

Problem w tym, że krytyka jest niewątpliwie rzeczą cenną i pożyteczną ale pod warunkiem, że dobrze wie o czym się pisze i co krytykuje.

Ziemkiewicz bardzo często nie ma pojęcia o czym tak naprawdę i pisze lub ma pojęcie bardzo mgliste.

Na przykład wtedy kiedy pisze na tematy prawne.

Ale co tam będę dorzucał kamyków ze swojego ogródka – wiadomo, że z racji wykonywanego zawodu jestem, dla Ziemkiewicza, reprezentantem sitwy i mafii więc cokolwiek napiszę ma taką dla niego wartość jak wstępniaki Michnika.

Dlatego polecam ocenę jakości publicystyki Ziemkiewicza z innej niż prawo dziedziny.

Nic dodać, nic ująć.

Tak nawiasem mówiąc, właśnie tak jak poniżej winna wyglądać krytyka, a nie przelany na papier natłok myśli na zasadzie swobodnych skojarzeń, jak to Pan Redaktor ma w zwyczaju.

http://www.trystero.pl/?p=142#comment-4215

“Pierwsze pytanie jakie nasuwa się po przeczytaniu tekstu ‘Wielki krzyk polnych koników’ ekonomicznego eksperta Rzeczpospolitej Rafała Ziemkiewicza brzmi: o jakim kryzysie napisał swój artykuł Ziemkiewicz? Autor bowiem z uporem, świadomie lub nie, posługuje się określeniem ‘kryzys giełdowy’, mało tego, poświęca kilka akapitów obronie instytucji giełdy jako takiej i wydaje się, że w omnibusowym rozumie Ziemkiewicza obecne trudności naprawdę sprowadzają się do ‘kryzysu giełdowego’.”

“Ziemkiewicz zresztą wydaje się mieć nikłe pojęcie o całym kryzysie. W artykule napisał: kryzys spowodowany załamaniem rynków hipotecznych w USA jest niewątpliwy, widmo wielkiego krachu finansowego o globalnych skutkach straszy w mediach (być może znacznie wyolbrzymione, ale w tego rodzaju krzywym zwierciadle, jakim są współczesne media, inaczej być nie może). Wystarczyło przecież zapoznać się z medialnymi relacjami z zamkniętego spotkania Bernanke i Paulsona z członkami Kongresu, które odbyło się kilkanaście dni temu, a na którym Bernanke powiedział, że świat znajduje się dosłownie kilka dni od kompletnego roztopienia się systemu finansowego by zdać sobie sprawę z powagi sytuacji”

“Ziemkiewicz nie przedstawia prawdziwych rozmiarów kryzysu albo dlatego, że nie ma o nich pojęcia albo dlatego, że zdaje sobie sprawę, że informują one o niewydolności systemu kapitalizmu korporacyjnego na Wall Street. “

Pozdrawiam temat red. Ziemkiewicza kończąc.

Nawet nie wie Pan do czego się Pan odnosi i o czym Pan pisze?
Więc wyjaśnię:
Ziemkiewicz swoją “krytykę” biedaków mieszkających po sąsiedzku i psujących mu jego estetyczne doznania zawarł w opisie sylwestra.
To miał na mysli Autor bloga pisząc o Ziemkiewiczowej manifestacji pogardy dla biedaków.
Ja przytoczyłam mój tekst, który napisałam jako polemikę do wspomnianego tekstu Ziemkiewicza. Przytoczyłam na dowód, że pogarda dla Ziemkiewicza dla “gorszych Polaków”, została zauważona i odnotowana nie tylko przez Leszka.sopota.

Pan podważył zasadność zarzutów Autora tylko na tej podstawie, ze Pan nie zna takiego tekstu Ziemkiewicza, w którym owe słowa pogardy dla biednych Ziemkiewicz zawarł.
Więcej – Pan usiłowal podważyć wiarygodność słow Autora twierdząc, ze skoro Autor nie podał źródeł – to teza o pogardzie Ziemkiewicza wobec tych sąsiadów jest wątpliwa, zwlaszcza, ze Pan szukał i nie znalazl takiego tekstu Ziemkiewicza, który by te tezę Autora blogu potwierdzał. A skoro wątpliwe sa zarzuty wobe Ziemkiewicza – to i pozostała treść też jest mało wiarygona.
Taki wniosek nasuwa sie z Pana komentarza.

Ponieważ znam juz dość dobrze stosowane przez Pana metody dezawuacji tekstów i zarazem autorów blogów, którzy prezentują postawę, poglądy i treści dla Pana niemiłe – napisałam, co napisałam.
I znalazlam potwierdzenie w Pana komentarzach, że wszystko to, co jest dla Pana niewygodne – wywołuje natychmiastowy i niewybredny atak na oponenta.

Malo mnie obchodzi Pana osoba, a jeszcze mniej Pana stosunek do mnie.
Ale proszę nie liczyć na to, ze jeśli zauważę manipulację – to nie skorzystam z mojego prawa do wskazania na nią w komentarzu.

To wszystko co mam Panu do powiedzenia.

Przeczytałem tekst RAZa i jakoś nie widzę, by kapał od pogardy. Ale może ja przywykłem do jego stylu (i filtruję retoryczną manierą po prostu), albo też mam inną wrażliwość.

Być może to dlatego, że choć nie zaliczam się do “nadzianych”, nie miałem nigdy frajdy z “igrzysk”. Ani nie puszczam fajerwerków, ani sport mnie nie emocjonuje.

Ale mniejsza z tym.

Nawet jeśli by RAZ rzeczywiście, to tu to tam wyrażał pogardę dla biedaków — to w tekście zasadniczym, o którym jest tu dyskusja nie ma to miejsca. Krytyka jakichś osobistych cech, czy też postaw autora jest z zupełnie innej beczki. Nie dotyczy po prostu tego tematu. I nawet jeśli jeszcze RAZ dłubie w nosie i puszcza bąki w towarzystwie, na co pani Ererka przedstawi piętnastu świadków — NIE MA TO ZNACZENIA, gdy rozmawiamy o jego wizji historii.

O tym mówiłem i ufam, że jasno to wynika z moich wyżej zamieszczonych wypowiedzi.

ten tekst zalinkowany. I wiecie co. Chyba przesadacie z tą obleżywością. Ot, luźny styl, ale w tym konkretnie tekście po prostu skontrastował narzekania ludzi z ich wyrzucaniem w błoto pieniędzy. Chyba miał do tego prawo. Chociaż tekst bezcelowy sam w sobie. Jakoś te wpisy na blogu Ziekiewicza, te bardziej osobiste, w ogóle są tak nie-wiem-po-co.

Nie mogę się zgodzić z Twoją oceną.

Arogancja — zgoda. Cynizm — ok, niech będzie.
Ale pogarda — to mocne, bardzo wartościujące słowo. Słowo, które nie odnosi się do opinii, ale do uczuć i to tzw. wyższych. To może jeszcze dorzućmy coś o nienawiści i będzie komplet.

RAZ owszem, często używa mocnych i obrazowych określeń, przemawiających do wyobraźni masowego odbiorcy. Mniejsza tu o ich trafność. Rzeczywiście, niosą one negatywny ładunek, wręcz obraźliwy. Terminy polactwo, michnikowszczyzna_, a nawet o wiele mniej udany wrzeszczący staruszkowie są z pewnością świadomie obraźliwe. Autor przecież jednak za każdym razem tymi publicystycznymi neologizmami określa nie tyle jakichś konkretnych ludzi (nawet michnikowszczyzna nie jest o Michniku personalnie), ale pewne zjawiska społeczne i polityczne, nurty, trendy i postawy dotyczące większych lub mniejszych grup.

On bodaj nigdzie nie napisał, że zjawiska, które tak zjadliwie opisuje jego nie dotyczą. Przecież zdarzało mu się pojechać i po własnych środowiskach.

Nie jest też prawdą, że jego publicystyka jest pisana z pozycji człowieka sukcesu, przedstawiciela elit, który prycha z pogardą na plebs. To, że człowiek opisujący jakąś rzeczywistość siłą rzeczy staje poza nią, a może i ponad nią nie musi mieć jakiegokolwiek związku z jego rzeczywistymi odczuciami. Ale nawet, jeśli to pominiemy — toż RAZ jest zafiksowany na innym celu. Toczy walkę z salonem, elitami, inteligencją — którzy zamykają dostęp do swych środowisk, manipulują aspirującymi wykształceńcami, korumpują i ogłupiają cały naród w imię własnych interesów utożsamianych z racją stanu.

Jednocześnie ma Ziemkiewicz republikańską niechęć do nieróbstwa, do oglądania się na socjalne wsparcie od jaśniepaństwa i pewną wiarę w mit selfmejdmena. Ale jeśli miałbym wskazać grupę społeczną, do której prezentuje on trfałe urazy, a nawet pogardę — to nie sytuowałbym jej wśród plebsu.

Obraźliwe określenie menda internetowa w słowniku RAZa znaczy tyle, co troll. Nie oznacza ludzi o innych poglądach. Pisał o tym wiele razy, podpierając się przykładami. Zresztą, wystarczy zajrzeć do salonowych archiwów bloga Ziemkiewicza, żeby przekonać się, że miał takich przykładów na pęczki. I, jeśli z jakiegoś powodu powstało TXT — to właśnie ze względu na mendy internetowe.

Ziemkiewiczowi towarzyszy niewątpliwa buta wynikająca ze świadomości pozycji gwiazdy, a także zapewne z faktu, iż brak mu polemistów. To znaczy, jego tezy nie dostają kontry logicznie uargumentowanej, ale jedynie frontalne ataki pod hasłem to burak, kto go czyta ten burak również. Być może, gdyby gość miał okazję zmierzyć się z realną krytyką, trochę by obniżył pułap samozadowolenia.

Na koniec.
Gdy rozmawiamy o jakimś konretnym tekście, nie ma większego sensu mieszanie w to “ogólnego obrazu jego autora”. Albo w takim tekście rozmija się gość z prawdą (a przynajmniej z faktami), albo nie. Albo stawia celne diagnozy — albo trafia kulą w płot.

Może mieć to sens, gdy osobista postawa autora czyni go niewiarygodnym wobec jego etycznych postulatów. Ale — i otym pisałem wyżej — to nie ten przypadek*.

—————

• Przypadek — tu: artykuł, którego dawno dawno temu dotyczył wpis gospodarza niniejszego bloga, od którego wszystko się zaczęło.

Być może warto napisać osobny tekst o Ziemkiewiczu – publicyście. Tam taka dyskusja miałaby więcej sensu. Z góry zastrzegam, że się nie podejmę, choć chętnie przeczytam i podyskutuję.