Jak nie możesz wroga pokonać do się do niego przyłącz. Cel uświęca środki i jeszcze parę mądrości ludowych można by podpiąć do tego ryzykownego kroku. Po latach bezproduktywnego bicia piany czas na działanie.

W Polsce funkcjonują dwie duże organizacje związkowe zrzeszające nauczycieli. Pierwsze skrzypce gra ZNP, który próbuje maskować swój komunistyczny rodowód, ale wciąż politycznie związany jest z SLD. Skoro Lewica jest w rozsypce to i Związek się trochę pogubił w tym co ma robić. Efektem jest spora fala niezadowolenia skierowana w obecny zarząd, a nazwisko Broniarz stało sie niemal synonimem nieudolności.

Z drugiej strony barykady stoi nauczycielska Solidarność. Ta biegunowość jest pozorna gdyż cele artykułują podobne. Tyle, że Solidarność jako politycznego partnera postrzega PiS. Poza tym różnic nie ma. Ambicje rozkładają się równo. Dlatego zamiast wspólnych działań jest próba wyróżnienia się kto więcej zrobił. Efekt jest taki, że właściwie jego brak.

Możliwości stworzenia trzeciej siły są w tej chwili takie same jak to, że założę partię i załapię się do Sejmu. Tymczasem z członkostwa w ZNP rezygnują kolejni działacze zrażeni polityką (a może wręcz brakiem jej) zarządu. Co gorsza rezygnują młodsi, którzy byliby szansą na zmiany. Przez lata pokpiwałem sobie ze związku. Zdarzało mi się uczestniczyć w zebraniach, ale co z tego?

Nic. Potem moglem sobie ponarzekać na równi z innymi i wreszcie wylać żółć na blogu czy jakimś forum. Efekt żaden. Ot jeszcze jeden frustrat.

Co mi da włączenie się w struktury machiny? Prorokiem nie jestem. Liczę, że wobec marazmu działaczy w moim regionie uda się przemycić nowe spojrzenie na naszą oświatę. Warto spróbować. Albo zostanę przeżuty przez system i z wielkim śmiechem odprawiony z kwitkiem karłowatego Wallenroda albo się zdeprawuję i zacznę kręcić własne lody albo będę iskierką, która rozsadzi tą zbutwiałą bekę prochu na której siedzą obecni związkowcy.

Tak czy inaczej będę mógł sobie powiedzieć próbowałem. Będzie to moja strategia dla Polski. Nie dla naszej Polski, ale dla mojej Polski.

Tym patetycznym zakończeniem otwieram nowy rozdział w swoim życiu jako internauta.