>> Zastanawiam się czy byłbym w stanie wskazać kto dla mnie jest autorytetem.
>> Pierwsze skojarzenie to Jezus Chrystus.

Boże, coś Polskę... za co mi to czynisz, Panie – za jakie grzechy musi być tak, że na każdym pieprzonym formum dyskusyjnym musi być tak, że 90% to jacyś katoliccy dewoci???

I co – powiesz Pan teraz, że taki naród. Ale jak chodzi o wypowiedzi antysemickie, to już nie taki???

Co to kurna za wzór jest??? Jezus???

Idź się pan ukrzyżuj i daj swoim uczniom przykład do naśladowania !

Katolski bełkot nie do wytrzymania, beee…

Znowu się wygłupiliście straszliwie. :D

Utożsamianie osoby Jezusa z religią chrześcijańską w wyznaniu katolickim jest (w wersji delikatnej) nadużyciem lub (w wersji dosadnej) gigantyczną ignorancją.

Wicie Szczęsny, osoba Jezusa nie pojawia się tylko w jednej religii, czy też (gorzej dla Was) w jednym wyznaniu. Poza tym, niech Was kto nauczy odróżniać religię od wiary, co? Nie będziecie musieli się błaźnić.

Pozdro Miszczu.

(Kurde, ale się uśmiałam.)

Dla mnie te wyniki są raczej świadectwem braku prawdziwie wyrazistych postaci, które mogłyby stać się autorytetami dla młodych ludzi (podkreślam, że chodzi mi o młodych).

Sam Kuba Wojewódzki powiedział, że uznanie go za autorytet jest żenujące, ponieważ on prezentuje jedynie egoistyczny hedonizm. No dobrze, ale z drugiej strony może to właśnie młodym imponuje?
Wojewódzki dobrze się bawi, jeździ porsche, żyje z robienia sobie jaj i promowania siebie wyłącznie.

Owsiak w tym groniei jest jedynym (oprócz Dalajlamy), który porusza nie tylko młodych, zmuszając od kilkunastu lat do ruszenia tyłka w imię przezwyciężania egoizmu, marazmu i pewnych wartości.
Organizuje Przystanek Woodstock, dając sygnał, że nie ma nic złego w tym, żeby się bawić.
Razem do kupy to daje taki komunikat, że jest czas wysiłku i czas zabawy, a jedno i drugie jest potrzebne.
Sądzę, że może też być symbolem tego rodzaju działania, które z niczego pozwala stworzyć coś. Czyli warto.

Obecność Dalajlamy mnie akurat nie dziwi, choć zgadzam się z Piotrem, że on w katolickim kraju…? Wobec tak dojmującej nieobecności jakiegokolwiek duchownego katolickiego…
Może jestem ślepa, ale nie odnajduję żadnego duchownego katolickiego, który byłby znaczący, prawdziwie duchowo. Dzisiaj.

Na koniec zadaję sobie pytanie: a gdyby mnie ktoś zapytał o to samo?

Gonitwa myśli, gonitwa myśli.

Ale:

Dalajlama, z osobistych powodów.

Karol Wojtyła, jako człowiek niezwykły, wytrwały, skromny, Symbol łączenia, zamiast dzielenia, wyciągania ręki, poszukiwania. Twórczy Mężczyzna.
Mogę się nie zgadzać z różnymi aspektami jego papieskiego nauczania, ale wiem, że umiałby porozmawiać.

Witold Gombrowicz, za bezkompromisowość, odwagę, język pisania.

Ewa – moja superwizorka, jeśli kiedykolwiek zbliżę się do jej poziomu, konsekwencji, umiejętności… Ech… No, ale Ewy nie znacie. :)

To o czym piszesz Piotrze, o zmienności to przecież jest naturalne. Myślę, że autorytet to jest coś, co się kształtuje razem z nami. My się zmieniamy, zmieniają się idole.
Iluś idoli odpadnie po drodze, pozostaną najważniejsi. Jako autorytety?

Byłam opętana przez Morrisona, jego filozofię życia, tę ukochaną przez niego ulotność wszystkiego, to dożynanie życia, żeby dobrać się do jego kości.
Po latach nie jest dla mnie autorytetem, raczej kumplem z przeszłości.
Wciąż go lubię, ale wzrować się na nim już bym nie chciała.

No. To ładna garstka mi wyszła.

:)

Nie ma Dody:(

Pomijając Dalajlamę, to wszystkich łączy jedna cecha – mają gadane. I może o to chodzi.

Ignorancja, prowokacja czy głupota?
Ukrzyżować się? W jakim znaczeniu. Jezus Chrystus może być świetnym wzorem dla nauczyciela i nie chodzi o skrajne przypadki jak Korczak, ale o czerpanie wzorców uniwersalnych jak miłość, altruizm, sprawiedliwość. Postrzeganie Chrystusa jako bohatera Pasji bez zrozumienia tła i okoliczności to ignorancja, prowokacja czy głupota??

Katolicy nie mają monopolu na Jezusa Chrystusa. Skąd więc przekonanie, że na forach przytłaczająca większość to katoliccy dewoci? Czemu dewoci??

pozdrawia protestant od czterech pokoleń

ps. Proszę wskazać własny typ autorytetu.

Ho, ho – porobiło się. Bananie – sorki, zapomniałem się...

A co do meritum – czy Wy, kurna – rozumiecie znaczenie słowa AUTORYTET? Ja wiem, że Wiki to źródło niezbyt lubiane – ale mówimy przecież o encyklopedycznej definicji słowa. Proszę mnie oświecieć – jak można nazwać postać Jezusa “autorytetem”?

Autorytetem może być wyłącznie ktoś, kogo można w danej sprawie o jakiś pogląd zapytać – czyli ODWOŁAĆ SIĘ DO JEGO AUTORYTETU !

Jezus, to może kiedyś mial autorytet i autorytetem był, ale dzisiaj już go nie ma i autorytetem być nie może – no chyba, że ktoś słyszy w głowie głos Jezusa (nie mylić z sumieniem), ale wówczas zapraszam do jakiegoś ambulatorium psychiatrycznego. Dlatego dla współczesnych, Jezus możeby być wzorem do naśladowania, podczas gdy autorytetem możeby być np. żyjący papież, który podpowie nam, jak w bieżącej sytuacji do nauk Jezusa się odwołać, jak je zinterpretować, jak najlepiej podążać zapoczątkowaną przez niego drogą.

Dlatego po prostu wymiękłem, kiedy przeczytałem wypowiedź pana Piotra Saja, że “zastanawia się czy byłby w stanie wskazać kto dla mnie niego autorytetem. Pierwsze skojarzenie to Jezus Chrystus.”

Nawet sam autor po chwili zauważył groteskowość tego pompatycznego stwierdzenia – typowego dla ludzi, którzy tak mocno zasklepili się w swym religijnym odjeździe, że świata z innej perspektywy zobaczyć już nie potrafią. Niestety – dla mnie – polski Internet aż kapie od dobrych słów tego całego nabożnego towarzystwa, któremu głosy Najświętszej Panienki i Jezusa mówią naprzemian co zrobić na obiad i jakie czytać gazety.

I po prostu mierzi mnie jak wspomniane przez pana Saja wzorce uniwersalne, takie jak miłość, altruizm, sprawiedliwość zawłaszczane zostają przez te sekty, które każdemu aktowi miłosierdzia na świecie próbują przylepić bolejący grymas twarzy. Ale moje osobiste potyczki z religią nie muszą być dla Państwa ciekawe, zatem zostawmy to za sobą.

I jeśli ktoś mnie pyta, kto jest dla mnie dziś aoutrytetem, to powiem, że bardzo cenię sobie racjonalizm i dlatego autorytetem dla mnie jest dziś James Randi, który zrobił więcej dla obrony postawy racjonalnej w czasach żywiołowego powrotu zabobonu niż uczeni nobliści.

osobiste potyczki religijne tłumaczą alergiczny odruch na słowo Chrystus i przykre wrzucanie do jednego wora moherowej obłudy wszystkich chrześcijan. Zastanawiam się tylko czy to nie kolejna manipulacja jak ta gdy kilkunastu oszołomów z onetu próbowano wynieść do rangi Narodu.

Poza tym, mam przekonanie, że łatwiej mi się odwołać do autorytetu Chrystusa, a jako osobie wierzącej nawet zapytać co czynić (jeden z elementów modlitwy) niż skomunikować się z Randim. Autorytet taki jak Chrystus jest potrzebny do rzeczy uniwersalnych, chyba, że pan chce zapytać Randiego czy ugotować pomidorówkę, a może grzybową.

Jednak od szczegółowych spraw mogą być autorytety “wyspecjalizowane”. Mógłby mnie zaciekawić pogląd Makłowicza jak ugotować grzybowa, ale nie brałbym pod uwagę jego zdania jak poradzić sobie z usterką pompy paliwowej w moim aucie.

Dlatego trudno wskazać jedną osobę, która byłaby autorytetem. Wspinając się do poziomu spraw uniwersalnych (przez co abstrakcyjnych) dochodzimy do postaci abstrakcyjnych. Stąd moje pierwsze skojarzenie, ale przez mysl mi nie przyszło by odwoływać się do autorytetu Jezusa w sprawach tak przyziemnych jak pompa paliwowa czy zupa grzybowa.

błędna analogia, moim zdaniem.
Jezus był postacią istniejącą, której czyny i słowa zostały opisane.
I ten opis może być drogowskazem dla wielu.
Dla wielu nie, ale świadectwo istnieje i prawie każdy ma te książkę w domu lub zetknął się z nią.

No i porównaj se wpływ Jezusa na kulturę europejską z wpływem Spaghetti potwora, o którym znaim nie zacząłem w necie dyskusji czytać nie słyszałem.

O Jezusie słyszałem:)

pzdr

tak sobie gadamy o tym, a nikt nie odniósł się do tego w tekście Sajonary, co jest istotne też.
jakie ja bym wskzała autorytety ale nie teraz a tak w wieku 15, 17 lat?

W ogóle zresztą mam wrażenie, że media w POlsce wprowadziły i promują jakąś autorytetomanię.
W sumie sam teraz nie wiem, kogo miałbym wymienić, a 10 lat wstecz tym bardziej bym nie wiedział chyba.

No tak, ale te ewangeliczne teksty, pisane ezopowym językiem naprawdę – moim zdaniem – porównywalne są do bajek. Ale co do wpływu na naszą kulturę – to oczywiście zgoda – tylko proszę zauważyć, że napisałem właśnie, że Jezus może być wzorem do naśladowania – jednak dla mnie to nie to samo, co autorytet.

A modlitwa – dla wiernych jest to zapewne rozmowa z Bogiem, lecz dla mnie wygląda bardziej na dialog wewnętrzny z własnym sumieniem. Różnica niby subtelna, lecz jakoś nie wywołuje mego entuzjazmu wierny, który po godzinnym paciorku mówi, że “skonsultował się z Najwyższym”.

Pozwolę się nie zgodzić. Zawsze irytowała mnie pycha wierzących, którzy ze swojego zamyślenia wracali z poglądem sztywnym jak koci ogon – ponieważ właśnie “przedyskutowali sprawę z Bogiem” i stali się głusi na wszelkie argumenty.

Ponadto, drogi Panie – czyż nie widzi Pan sam dość dobrze jak zręcznie kapłani potrafią kierować myślami wiernych podczas tych nocy modlitewnych, pielgrzymek, jutrzni rekolekcyjnych, itd?

A potem wychodzi na to, że to był “osobisty dialog z Jezusem”

Każdy ma takiego boga na jakiego zasłużył. Mój zbudował logiczny system funkcjonowania ludzkości na ziemi. Ja przynajmniej w to wierzę i wcale się tego nie wstydzę.. Niby dlaczego?

Nie jest pan w stanie mi udowodnić błędu mej wiary. Może się jedynie zastanawiać czemu wierzę w Boga, a nie w Spaghetti potworka czy czajniczek Russella.
Tą kwestię Russel już próbował wyjaśnić.

Mimo absurdu Spaghetti potworka zauważam możliwość ekumeniczną. Tym potworkiem potwierdza pan istnienie Absolutu.Reszta to już ludzkie dodatki, które można sobie wg upodobań dobierać.

Ja to na przykład lubię takie autorytety, które potrafią docenić zabawę, nie zapominając o ważnych sprawach. Jednowymiarowość mnie nuży i męczy, ale przecież nie łapię się w widełki wiekowe zarezerwowane dla młodych. :)

Natomiast zastanawiam się, po tych wynikach, czy ci badani w ogóle rozumieją słowo autorytet… Bo może rozumieją, w sposób całkowicie odmienny, od naszego?
A może dla nich, inne cechy decydują o byciu autorytetem?

Bo dla nas , to jak widzę, bardziej jakieś wartości z górnej półki wzięte, a dla nich raczej określone cechy, na moje oko dość powierzchowne.

Jak to mówią, wszystko płynie.