Po raz pierwszy spojrzałem na nią na stacji kolejowej, czekała na mnie w niebieskim płaszczyku, czekała na moją pomoc, bo był to jej pierwszy pobyt za granicą, bo do tej pory całe 25 lat swojego życia spędziła blisko Syczuanu a potem także w Nankin. Hong mówi świetnie po angielsku, wręcz niewiarygodnie świetnie. Lubię ją bardzo, i ona lubi mnie. Lubię ją za odwagę, brak kompleksów, choć pewno nie jest jej łatwo . Kto wie, być może gdybym nie był ni żonaty, ni dzieciaty, wówczas narodził by się między nami jakiś płomienny polsko-chiński affair. Narodziłby się, oj narodził. Póki co, skrywam głęboko jak się da moje uczucie sympatii do niej, uciekam wzrokiem od jej oczu. Wciąż zagadką pozostaje dla mnie co jej w duszy gra. Tak naprawdę między mną a Nią jest prawdziwy Mur Chiński. Zupełnie inne postrzeganie świata, inny system wartości, cholerne wszystko jest inne. Stoję na tym Murze Chińskim i próbuję ogarnąć wzrokiem cały ich kraj. Tak to wygląda. Niemożliwe.

Hong wyjeżdżając do Europy być może musiała zobowiązać się do jakiejś współpracy ze służbami bezpieczeństwa swojej Ojczyzny. Być może powierzono jej zadanie sprawdzania innych Chińczyków – kto wie. Może kiedyś ją nawet o to zapytam, a on aodpowie ‘oczywiście – to mój obowiązek, ku chwale mojej Komunistycznej Ojczyzny’. To jeszcze bardziej excytujące mogłoby być, taka znajomość z prawdziwą, uroczą agentką. Prawie jak w Jamesie Bondzie.

Wczoraj napisała mi…

You have helped me a lot
And yes, I won’t hesitate to turn to you if I need more.
You are so nice. How lucky your family is

Miłe :)