bez śladu. Ani tu, ani Tam.

już w punkcie wyjścia dwa różne punkty widzeniia.

Nic nie mija, dlaczego więc rozmieniamy życie na drobne?

pozdrawiam

Jak żyć, by mniej rozmieniać sie na drobne. Jak ja mam żyć? To pytanie z tych, które można uczciwie postawić wyłącznie sobie.

Obserwujemy jednak w naszej kulturze inną skłoność. To pytanie, które najchętniej stawiamy drugiemu człowiekowi?

pozdrawiam

Niech nam, Tobie, mnie i każdemu poukłada rzeczy, żeby znalazły swoje miejsce na ziemi i w naszym sercu.

W końcu z tych naszych walk codziennych chcielibyśmy ocalić te radosne ślady, i o nich pamiętać.

pozdrawiam

Tak głosi mądrość ludowa.
A Bóg nam się nie wchrzania w życie, On co najwyżej je dopełnia łaską i miłosierdziem. I mówi: radź sobie człowieku sam.
Napisałem te słowa po to, żeby znów sobie o nich przypomnieć.

Nie moja, lecz Twoja wola, Panie.

Biblia mówi wiele rzeczy o człowieku i Bogu.
Znajdziesz tam różne oblicza Boga.
Boga łaskawego,
Boga miłosiernego,
Boga okrutnego,
Boga gniewnego,
Boga majestatycznego,
Boga wybaczającego.

Taki też potrafi być człowiek w swoim życiu. Różni się tylko skalą swej małości? Bóg jest dopełnieniem i przeciwieństwem człowieka, gdy chcemy juz koniecznie mówić o Nim używając słów nadających Mu przymioty.
O, jak pokorny musi być człowiek, żeby uwierzyć w Boga miłosiernego i łaskawego, gdy los bywa okrutny i nie nagina się do ludzkiej woli?
Jak znikoma musi być wola człowieka, żeby wola boskiego planu mogła dopełnić jego życie?

Myślisz, że ja nie widzę drugiej strony medalu?
Tak, Bóg wchrzania nam się w życie. Podobnie jak wchrzanił się Jezusowi, gdy nie oddalił od Niego kielicha goryczy i wędrówki po drodze krzyżowej aż do śmierci na krzyżu.

A hagada Adama i Ewy, Abrahama, Mojżesza, Hioba… i milionów, milionów bezimiennych męczenników?

Nie wygrasz z Wolą Bożą. Albo się jej poddasz, albo cię złamie.
Poddawanie i posłuszeństwo Woli Bożej jest więc – jakkolwiek tajemniczo to teraz zabrzmi – samym epicentrum duchowego życia.
Bóg chce zabrać nasze życie i przemienić je w swoje. A my mu się opieramy, bronimy własnych granic.

Nasz opór zawsze jednak zostanie złamany,
gdyż Bóg nie ustanie w swoim naporze na nas.

Zasadniczo są dwa aspekty tego naporu:
1. miłosierny i łaskawy,
2. z majestatu grozy i gniewu bożego.

Bóg jest miłosierny i łaskawy, gdy Jego napór nie natrafia na nasz opór. Ten etap życia Chrześcijanina opisują Tajemnice Bolesne Różańca.

pozdrawiam

PS. To tylko pisanie w skrócie.
Na drugim blogu (który piszę na S24) Poldek wkurzył się na mnie, że prowadzę dialogi z Czytelnikami w stylu niedomówień pełnych sprzeczności.

Czyli raz jeszcze:

Powyższe zdanie jest prawdziwe, czy nieprawdziwe?

i tony innych ksiąg są mową o Bogu.

Kto na ten temat gada?

Bóg, czy człowiek?

Otóz, gada człowiek. Sam gada, czy jest narzędziem?

Jedni uważają, że gdy pisze Biblię człowiek, to jest natchniony przez Boga, który mu się objawił. Gada więc człowiek w Biblii o Bogu słusznie i prawdziwie. Poza Biblią już nie.

Drudzy uważają, że Biblia nie jest najwyższym Objawieniem Boga, gdyż jest nim Koran. Ci od Koranu bardziej dynamicznie zawojowują świat.

Tak, ja trochę rzecz sprowadzam do absurdu. Wiesz dlaczego?

Ano dla jednego prostego powodu. Ci którzy najwięcej bzdur powiedzieli o Bogu, starają się usilnie zamknąć usta każdemu, kto coś mówi (lub tylko może powiedzieć) niezgodnego z ortotoksją o Bogu.

Jest tak i tak. Stop. Święty Paweł powiedział. Stop. Mahomet powiedział. Stop.

Oni mieli prawo mówić, a Ty nie masz. Stop.

Ty masz prawo – co najwyżej – klepać rano i wieczór paciorek. Stop.

Klep paciorek i nie mów o Bogu, żeby nie grzeszyć.

Są mistycy, którzy mówią o Bogu, mimo, że dobrze czują, że cała ta mowa jest jak trawa.

No Koran nie ma dla mnie wielkiej wartości, chociaż przeczytałem tę świętą księgę muzułmanów.
Księgi Mistrza Eckhard i Jana od Krzyża mają dla mnie wielką wartość, bo mówią o Bogu bez złudzeń, że mówią.

pozdrawiam

Była za długa.
Wprowadziłem sobie dziś taką zasadę, że jeżeli nikt – powiedzmy przez godzinę lub dzień – nie komentuje, to ja notkę wycinam.

Gdyby pojawił się jakiś komentarz, to notka nabrałaby urzędowej wagi ze wzgłedu na ten komentarz. I wówczas nie nadawałaby się do wycięcia. Gdyż nie wolno mi wycinać komentarzy Czytelników.

Sprawa druga. Zapanował na tekstowisku jakiś marazm. Obozy się pojawiły na stronach, jakieś frondy i wojenki, a uchodźcy emigrują...dokąd?

Nie wiem wprawdzie, o co chodzi w tym wszystkim, ale postanowiłem pozostać na placu boju i poczekać na rozwój wypadków – chyba że ostatni zgasi światło.

A i …notkę skrócę do kilku słów i pewnie ją, po tej kastracji, opublikuję.

Następne dostaną dobę.