teraz to zamieszałeś totalnie, nawet ja nie kumam.

Pozdrawiam!

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

Może to ogon zamienił się z głową na miejsca, a świat stanął do góry nogami”? Żartuję.

Skoro nawet Ty Poldku, przy całej swojej wyrozumiałości, nie kumasz, to ja się poddaje. Rozważam zawieszenie w pisaniu bloga.
Czas na pokutę w pustelni milczenia.

A serio, nie ma we mnie ostatnio zbyt wielkiego przywiązania do powagi wysokich trybunałów i sądów. Cieszy mnie każdy Czytelnik, nawet taki, który mówi mi, że pobłądziłem.

Aj waj, aj waj – ja, tułacz wieczny i żyd, błądzę po świecie, płaczę nad losem ludzkości, która zmierza ku apokalipsie.

Są tu jakieś idee. Zupełnie porąbane.

Pozdrawiam

witaj rankiem!
Słoneczko świeci, śnieg topnieje, jest dobrze.

Przeczytałem sobie z rozpędu tekst o Hai-Bao.
Poczułem, że radość bije z tych figurynek szangajskich. Jest dobrze.
U mnie wciąż biało. Słoneczko też świeci.

Mother, Father, Children.
In humans, a parent is the mother or the father figure of a child.

To wersja angielskojęzyczna ze wskazaniem na rodzinę. Podoba mi się, bo wokół rodziny winna się budować nasza przyszłość.

dla Marcelka.

mapatryarchat to takie słowo teoretyczne. Bo wiadomo, ze mężczyzna potrzebuje kobiety i odwrotnie – bo niedobrze by człowiek był sam.. . Ale ani mężczyzna dla kobiety i odwrotnie nie jest potrzebą konieczną.. – na zasadzie konieczności połączenia mapatryarchatu.

czy mapatriarchat jest horyzontem pojednania ludzkości? Nie jestem pewien czy ludzkość potrzebuje pojednania i nie jestem pewien czy mapatriarchat jest pojednaniem.

mapatriarchat – jeśli istnieje, jest czymś co można nazwać komunią celów, działań, pragnień, i wspólnej ich realizacji. Nie występuje obligatoryjnie ale jednostkowo – w relacjach męsko-damskich. Jest bardziej programem który może zostać wcielony a nie musi.. .

Więc jeśli wystąpi, to jednostkowo a nie programowo – tak mnie się zdaje.

Pozdrawiam.

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

Tak i mnie się wydaje. Nie przywiązuję się do tego słowa ani do tej idei. Feministki walczą z rzekomym patriarchatem jako wcieleniem wszelkiego zła i wyzysku kobiet. Mantrują, że matriarchat byłby lepszy. Chciałyby, żeby wahadło przechyliło się w stronę ich racji.
Jakie to racje? Jedna z nich: mój brzuch należy do mnie, co oznacza, że również to, co w brzuchu.

Kiedyś słuchałem jednej takiej ostrej zawodniczki, która stwierdziła wręcz, że ojcieć dziecka nie ma najmniejszych praw do dziecka, dopóki jest ono w brzuchu matki. Matka jest wyłącznym właścicielem płodu.

System, ustrój, społeczeństwo równości wobec prawa kobiety i mężczyzny lepiej byłoby nazwać jakimś innym słowem. To moje jest w istocie taką grą kojarzeń. Zgoda.

pozdrawiam

“Kiedyś słuchałem jednej takiej ostrej zawodniczki, która stwierdziła wręcz, że ojcieć dziecka nie ma najmniejszych praw do dziecka, dopóki jest ono w brzuchu matki. Matka jest wyłącznym właścicielem płodu.”
\
Nie żebym chciał sie kłócić o aborcję, ale taka postawę jak opisujesz nie tylko feministki reprezentują, a postawa ta polega na całkowitym zrzucaniu winy z aborcję tylko n kobietę.

W argumentch Terlikowskich tego świata facet nie istnieje zazwyczaj, zła jest ta kobieta,która mogła się nie pieprzyć, mogła nie dać się zgwałcić, mogła nie dać się wyrzucić w domu będąc w ciązy, mogła nie mieć depresji, mogła nie usuwać ciąży.

Że czasem jest w tym samotna albo do tej aborcji przez ojca przyszłego dziecka nakłaniana, jakoś tego tzw> “strona katolicka i broniąca życia nie zauważa (sa chlubne ale rzadkie wyjątki)

wiesz, ja nie czekałem na twoją deklarację, bo przecież nie rozliczam nikogo, tylko napisałem, co czasem zauważam, taki trend, albo mi się wydaje , że go zauważam.

Pozdro.