Otóż, być może nikogo to nie zainteresuje, ale właśnie wróciłam z banku. Tak – z banku. Przeszłam się w tę śliczną pogodę do cudownego budynku pewnej zachodniej instytucji finansowej w celu dokonania przelewu w obcej, saksońsko-szwabskiej walucie. Okazało się to nie być takie proste, jak naiwnie myślałam.

Stanęłam w kolejce wyposażona w bilecik z numerem B342. Pełna optymizmu i radości do życia, na przekór Miss America, pogodzie, Katarynie i wszystkim innym złym ludziom. Nad kasą wyświetlił się numer B331. “Trudno, poczekam”, pomyślałam dziarsko i usiadłam na wolnym krześle. Cztery kasy w operacji, jakoś to pójdzie. Nie przewidziałam jednak – przerwy obiadowej, wyjścia z pracy jednego z kasjerów i paru innych nieprzewidzianych wypadków.

40 minut później:

Wreszcie moja kolejka! AVE! Podchodzę sobie do Pana kasjera z chrypką “wczorajszą” i przedstawiam swą sprawę. Po czym dowiaduję się, że nie mogę swojego problemu rozwiązac u niego (“jem przecież!”), bo to nie to okienko (czyli zostałam wcześniej źle poinformowana przez Infolinię). Poza tym: “Ja tu mam kolejkę”. Powiedziałam grzecznie, że też w niej stałam. To nie odniosło skutku…Pan popatrzył na mnie z dezaprobatą i odeszłam z kwitkiem, pokonana i upodlona.

Musiałam ustawić się w drugiej kolejce i poczekać kolejne 40 minut. Jak na zbawienie…zagryzłam zęby, myśląc o Kafce i Bułhakowie i poczekałam. Przy kolejnym okienku dowiedziałam się jednakowoż, iż muszę wypełnić dwa tony papierów, bo inaczej się nie da (to znaczy da się przez Internet i to taniej, ale o tym dowiedziałam się zbyt późno), nie mogąc liczyć na pomoc Pani Bankierki zapatrzonej w swój telefon komórkowy. Ze schyloną głową wypełniłam druczek (ŹLE! TO NIE TEN NUMER KONTA!) i złożyłam blankiet na biurku. Kwota zostanie przelana jutro, ale czy na pewno – nie wiadomo, druk może być przecież źle wypełniony. Pani nie miała czasu na niego zerknąć.

Cóż mi pozostało. Złość tylko na siebie, frustracja, śmiech w duchu, nienawiść w stosunku do biurokracji…po co, dlaczegóż miałabym się stresować? Zmarnowałam tylko jedno popołudnie…mam ich jeszcze tak wiele… :)