tym razem biały człowiek wystąpił z konstruktywną propozycją debaty, nazwijmy ją “Jaka Polska?” i zachęca internetowe towarzystwo od lewa do prawa by publikowało swoje wizje…

biały człowiek odświeża imidż. w końcu cukier robi się nie tylko z buraków :P

ja jednak w swej zapiekłej nienawiści odrzucam słodką rękę Nicponia i będę kąsał!

to i u nasz kiedyś słodka trawa może wyrośnie :)

I to mi się podoba – dwa krótkie komentarze i wiem wszystko. No może nie wszystko, ale wystarczająco dużo.

“Jaka Polska” – toż to brzmi jak tytuł bestselleru Lisa. Człowiek z Fuzją jednak nie czytuje zwierzyny łownej, jak sądzę. Zwłaszcza lisów farbowanych…

bo a ckcji Nicponia wynikł np. dobry tekst Ezekiela dzisiaj w S24 (który nie wiedzieć czemu, ezekiel, nie tekst, na TXT przestał pisywać).
I w sumie co by nie mówić o A. Nicponiu, to jak dla mnie ta akcja stworzyć może cąłkiem fajny klimat i może powstac trochę fajnych mądrych tekstów i owocnych dyskusji.

A że my odebieramy akcję przez pryzmat poprzednich działańi tekstów Artura, w sumie oczywiste, ale jak dla mnie może tu coś pozytywnego wyniknąć.
Choc jestem jak zwykle sceptyczny, ale…

pzdr

nie twierdzę że coś powaznego z tego wyjdzie, tylko się tak przyglądam z dystansem i scpetycznie ale nie totalnie negatywnie.

A że część “inicjatorów” żyje w innym wymiarze, to wiem od dawna.

pzdr

ja tu widzę całą serię nieporozumień jakby :-)

Przede wszystkim, Docenta nie żre nienawiść, nawet jeśli faktycznie kąsa takich, co ich sobie wybrał, jest niemerytoryczny i niegrzeczny. Docent ma złote serce tak naprawdę, tylko je ukrywa za chamskimi dźwiękami gitary elektrycznej. Stopczyk, tylko mnie nie zabij za ujawnianie tych tajemnic stanu :P

Panowie jotesz i Lorenzo, jako ludzie inteligentni i sceptyczni, zachowują w pełni uzasadniony dystans.

Inicjatywa Nicponia politycznie oczywiście jest bez sensu kompletnie, a dlaczego – to wyjaśnił pan Lorenzo, choć rzeczywiście, to imię przysłowiowe trochę dla nas brzmi zabawnie. Mojemu Dyrektorowi zresztą też Kazimierz jest.

Jednocześnie inicjatywa Nicponia ma bardzo dużo sensu ludzkiego. To, że ten – wydawało się – kompletnie pusty w środku człowiek, zasłaniający się kolejnymi emblematami (samochody, broń, pieniądze, panny), potrafił się zdobyć na taką autorefleksję i zachęcić do niej innych – odbieram jako przełom gigantyczny.

Więc jak to często bywa, najbliżej prawdy może być nasz dyżurny nihilista, obserwator i sceptyk, czyli Grześ.

Nic nie dzieje się bez sensu.

Pozdrawiam serdecznie

tak, gigantyczny… przełom w bulwie ;p

oczywiście zadanie wykpienia jest bardzo ułatwione, skoro propozycja debaty wychodzi od (nomen omen) Nicponia.

Ale żeby na taką łatwiznę iść?

A co gdyby ten temat zaproponował i pociągnął kto inny? Też by to było takie przezabawne?

Ciekaw jestem dosyć, co w zamian Państwo proponują?

Bo nie wątpię, że coś macie w zanadrzu poza zgryźliwymi docinkami ?

Śmiało :-)

dziękuję za poważną odpowiedź, bo zaiste, te różne hihi-haha to jak na mój apetyt za mało, by zrobić coś więcej, niż z tego hihi-haha spuścić nieco powietrza.

Sytuację mamy taką, że poważym namysłem i budowaniem spójnej wizji z dołączonym choćby szkicem co i jak, to się zajmują u nas oderwani od politycznego rzemiosła marzyciele, lub tacy ni to marzyciele, ni to publicyści, ni to politycy, jak, powiedzmy, pewien krakus o jakże nicponiowym nazwisku Rokita.

Z drugiej strony mamy Związek Zawodowy Polityków i Dziennikarzy, który w kooperacji ze specami od marketingu zajmuje się sprzedawaniem nam gruszek na wierzbie, dbając zasadniczo o zapewnienie bytu godziwego znajomym sołtysa i nie tylko.

Nie mamy żadnych polskich think-tanków, nie mamy żadnych nie-oderwanych od rzeczywistości lub nie-skurwionych (pardą) elit. Mamy najwyżej dobrze schowanych fachowców od wielu rzeczy.

Nic tylko iść i się napić.

W tej nicponiowej inicjatywie, jak to już wywodziłem na blogu Jacka Jareckiego, nie za bardzo ma znaczenie, co się z niej urodzi i czy w ogóle.

Po mojemu znaczenie ma ona takie, że stanowi zaproszenie do tego, byśmy się rozejrzeli i choć zorientowali, czy naprawdę wszystko, co możemy zrobić to sobie poużywać na blogach i porozmawiać do telewizora, czy też może coś więcej.

Wie Pan, tak się składa, że ja trochę z bliska znam niektóre polityczne kulisy i powiem Panu tyle, że włosy się prostują automatycznie.

Pan ma nawyki porządnej roboty ze świata biznesu, gdzie jak to wiadomo, nie może nie być planu, strategii, taktyki, bilansu itd.

Politycy radzą sobie bez tych “dupereli”. Słyszał Pan kiedy o publikacji czegoś takiego jak, za przeproszeniem, program partii? To tylko hasło wyborcze, a konkretami zajmują się w polityce fachowcy niekoniecznie od ekonomii, socjologii, prawa, psychologii itp. Zdarzy się owszem, że ktoś się z jakimś realnym fachowcem skonsultuje a nawet do zasiadania w jakiejś radzie zaprosi. Zdarzy się nawet, że jakiś realny fachowiec ministrem zostanie. Głównie jednak dla niepoznaki.

Ja oczywiście nie namawiam nikogo do bicia piany. Namawiam za to do robienia konkretnych rzeczy, nie tylko takich małych, drobnych.

TXT jest dla mnie jednym ze sposobów na robienie bardzo konkretnych rzeczy. Bo my tu robimy całkiem sporo, konkretnie. Choć nie jest to takie oczywiste i nie od razu widoczne.

Niech Pan nie będzie zdziwiony, jeśli pewnego pięknego dnia złożę Panu konkretną propozycję. Nawet niczego rzucać nie będzie trzeba.

Pozdrawiam Pana.

ale co ma piernik do wiatraka?
Ja mówię o temacie, a Ty o swoim ulubionym Nicponiu.
Jesteś uzależniony od Nicponia, hehe :-)

czasem mała rzecz załatwia dużą rzecz.

Wyobraźmy sobie, że zamiast wysadzać (nomen omen) gmach na Wiejskiej, zmieniamy nazwę tej ulicy na ul. Buraków Cukrowych. Paradoksalnie, to by mogło polityczne buractwo skutecznie zniechęcić, i może by zasiedli tam gdzie ich miejsce, znaczy na tych kombajnach, co je tu na wstępie dałeś.

Mogą napisać tony materiału, a gdy powiem, że UE to piękność, a tolerancja, otwartość i liberalizm to debeściak- prawactwo dostaje piany. To po co te jajca buraczane?

renaty”>

bo za naczelnego strachulca (copyright p. Tarantula) to ja robię w tej restauracji:-)

Uklony należne przesylam

Napisał Pan:
“Po mojemu znaczenie ma ona [Nicponiowa inicjatywa] takie, że stanowi zaproszenie do tego, byśmy się rozejrzeli i choć zorientowali, czy naprawdę wszystko, co możemy zrobić to sobie poużywać na blogach i porozmawiać do telewizora, czy też może coś więcej.”

Nie, nie chodzi o używanie sobie na blogach. Ale też mając do dyspozycji znikome dane nie stworzymy żadnej “spójnej wizji”.
Mniej więcej czujemy, że aktualna konstytucja jest do d… Napiszemy tu nową?
Nie podoba nam się ordynacja wyborcza. Napiszemy nową ustawę?
Ktoś sobie krzyknie, że ZUS należy zlikwidować. I co? Co w zamian i jak? Znamy prawdziwe liczby?
Nie od dziś wiadomo, że rządy prowadzą zaawansowaną inżynierię finansową, przy której kreatywna księgowość Enronu to zabawa w piaskownicy. Więc co i jak Pan policzy, żeby spójną wizję finansów publicznych przedstawić?

I tak dalej i tak dalej.

Tu, na blogach, możemy jedynie przedstawiać własne interpretacje wycinków rzeczywistości. Zgodnie z naszą najlepszą wiedzą i sumieniem. I, moim zdaniem, da to lepszy efekt niż przedstawianie całościowych “wizji”, za którymi stoją jedynie nasze “chciejstwa”.

Ale jak ktoś chce, to niech pisze.
Mnie nic do tego.

Póki co, jesteśmy tam gdzie promienie słoneczne nie dochodzą. I będziemy, dopóki nie będzie woli politycznej wśród aktualnych “pomazańców”, żeby odświeżyć scenę polityczną. No chyba, że na ulice wyjdziemy. A wyjdziemy?

Pozdrawiam z ziemi.

Zajrzałem niestety. No i co mam Panu powiedzieć?
Że jedyne dopuszczalne “wizje Polski” oparte na “chceniach”, to takie które podobają się Panu Nicponiowi i Jego kolegom?
I z kim tu rozmawiać?
Brunatny ekumenizm, psia jego mać!

burak brunatny? :P

to, że z nim nie warto rozmawiać biłay człowiek udowodnił całym swoim dorobkiem “intelektualnym”.

z tego co pamiętam, Pan jesteś słusznej postury prawdziwy mężczyzna, więc na przestraszenie zupełnie nie liczę, no gdzież bym śmiał :-)

Ukłony!

“Robienie mądrej miny lub hihi-hehe, ewentualnie cierpka szydera to może i fajne towarzysko, ale dla mnie jałowe kompletnie.”

dokładnie tak samo jałowe jak bicie piany u Nicponia, który na dokładkę jest niefajny towarzysko :)

może nie zauważyłeś, ale ja nie jestem, jak Ty, uzależniony od Artura Nicponia.
Więcej nawet: potrafię rozmawiać na temat bez odniesień do jego osoby.

Oczywiście kumam, że tematem Twojego tekstu jest Nicpoń i Twoja miłość do niego, ale prawem komentatora nic sobie z tego nie robię :-)

oczywiście, że Panu nie daruję i tekst nawet napiszę.
Taki jestem, kurde, zawzięty :-)

Pozdrawiam

Otóż Panie Kaziku, Pan Sergiusz najwyraźniej myśląc o wizji ma na myśli marzenia, a chyba i to nie do końca.

Panie Sergiuszu: moim zdaniem państwo to taka cholernie duża i skomplikowana dosyć firma. Można wyznaczyć cele rozwoju na lat – dajmy na to – 30. Tylko najpierw trzeba zrobić totalny i bardzo skrupulatny remanent, by wiedziec, jaki jest stan wyjściowy. Samo wykonanie takiego remanentu wymaga miesięcy, doskonalych kontrolerów i metod, a także dobrej woli kierowników poszczególnych jednostek.

Dopiero wiedząc, co mamy, możemy pokusic się o nakreslenie celów, a potem strategii ich realizacji. To też będzie trwalo dluższą chwilę, bo trzeba będzie liczyć i liczyć i liczyć. Glównie pieniądze.

Oczywiście wszystko to będzie nad wyraz niepopularne, jako że wszelkie kwestie związane z rozwojem są – niestety – także związane z likwidacją pewnych urzędów czy instytucji (glównie biurokratycznych) oraz również dzialań majacych na celu racjonalizację dzialań wobec spoleczeństwa (też oszczędności – np. likwidacja emerytur pomostowych, wydlużenie wieku przejścia na emerytury, odebranie przywilejów branżowych etc.).

Te ostatnie dzialania wymagają odpowiedniego nastawienia spoeczeństwa, a także – o zgrozo – wspólpracy ze strony biurokratów, bo ci zawsze sa w stanie udowodnić Panu, że cos się nie da. Jak Pan nie wierzy, prosze zapytać Referenta.

Nie znam żadnej partii w Polsce, która bylaby zdolna do przeprowadzenia, a nawet zapoczątkowania takiego procesu. I chyba dlugo jeszcze czegoś takiego nie będzie, bo takie rzeczy zalatwia się przez pokolenia, a nie zasadzie jednorazowej modlitwy czy wyliczania swoich marzeń.

Ja wiem, że wszyscy chcieliby, żebyśmy byli bogaci, piękni, mądrzy i jeszcze na dodatek mlodzi bez przerwy. No i być arystokratami.

Zawszeć to lepsze od bycia biednym, glupim, chorym, a na dodatek należeć do klasy mięsa armatniego.

O ile wiem, wybory w Polsce odbywaja się raz na cztery lata, z czego przez co najmniej dwa albo trzy lata partie prowadza kampanię wyborczą do nastepnych wyborów. Na dzialania takie, jak opisalem powyżej, nie ma czasu, ani – szczerze mówiąc – przyzwolenia politycznego. Bo każdy z tych – pożal się Boże – polityków chcialby się choć na chwilę dorwać do kasy. O wadzy nie wspominając. A wraz z nimi stada (wcale niemale) ich klientów, czyli rodzin, przyjaciól, znajomych królika oraz tych wyborców, którzy mają jakie takie znajomości.

Socjalizm, czy jak kto woli komunizm, rozlecial się (i musial sie wcześniej czy później) z powodu swej niewydolności. To samo dotyczy każdego innego systemu politycznego, który nie będzie się w stanie reformować. Wlaśnie jestesmy świadkami takiego procesu na świecie, przynajmniej tym zachodnim..

Rekapitulująć: marzenia są bezcenne, ale by je zrealizować potrzebna jest niewyobrażalnie wielka i ciężka praca. A ja nie widzę w Polsce takich możliwości. Na razie udalo się tylko totalnie zaantagonizować spoleczeństwo. Sorry, Panie Sergiuszu.

Pozdrawiam serdecznie i z należnym szacunkiem obu Panów

nie wiem czy Pana zmartwię czy ucieszę, ale się nie zgadzam z Pana oceną perspektyw.

Moja niezgoda jest fundamentalna.

Pozwolę sobie zadedykować Panu fragment mojej rozmowy z Madem, zaczynając od tego miejsca, ze szczególnym uwzględnieniem tego komentarza

No, to tyle na razie i póki co.

Pozdrowienia zasyłam.

to specjalnie się nie różnimy, bo cóż znacza te dwa czy trzy pokolenia. A tyle musi uplynąć czasu, by zmienic mentalność spoleczeństwa. Jako że bez takiej zmiany wszystkie inne szlag trafi chocby wskutek strajku wloskiego.

Jasne, że ktoś to musi zacząć, tylko że musi miec do tego odpowiednią silę. A jak w grę wchodzi sila, to i opór się znajdzie. I co wtedy? Rewolucyjnym zapalem poruszymy z posad brylę świata?

Problem w tym, moim zdaniem, że bez calkowicie nowego spojrzenia i koncepcji nic się nie zmieni. A na razie nie widzę nic takiego w okolicy. Bo ciągle będziemy poslugiwać się takimi samymi narzędziami, bo osiągnąć coś, co jest od dawna znane i już równie dlugo niesprawne. To takie gonienie w piętkę, kończące się zazwyczaj upadkiem.

Szacunek

ale czemu Pan tak w liczbie mnogiej, że tak powiem?
Ja lubię, gdy ludzie mówią za siebie, na ten przykład.

A konkretnie: skoro Panu się nie chce zacząć, to ja zacznę i już mamy pierwszy krok z głowy, prawda.

Dalej, siła to była potrzebna, proszę Pana, w XX wieku i wcześniej. Obecnie siła jest nie tam, gdzie się ludzie przyzwyczaili, że jest.

Dalej, mnie interesuje wyłącznie nowe spojrzenie i koncepcje, co więcej, nie tylko je widzę, ale posiadam i, o zgrozo, w czyn obracam. Narzędzia też mam nowiutkie. Zawsze lubiłem nowe narzędzia, najlepszych marek, a także narzędzio-gadżety. Zaraziłem się tym 100 lat temu od Tofflera.

Adwokat diabła to zacna fucha wszakże i ja naprawdę potrafię ją docenić, prawda.

Pozdrowienia dla Pana i Smoka zasyłam :-)

ja zawsze mówię tylko i wylącznie w moim imieniu. Gdy idzie o moje zobowiązania. Chyba że cuś ironicznie nadmieniam.

Co do zaczynania – szczerze powiedzialem, że już trochę żyje na tym świecie, ale jak mnie Pan będzie dalej straszyl, ba, jeszcze pokaże, to kto wie, może i zmienię zdanie:-)

Sila, Panie Sergiuszu, to zawsze będzie miala znaczenie, taka już jest fizyka na tym świecie: wszędzie gdzie są mechanizmy, dzialają i sily. Choćby taka sila przekonywania. Albo egzekwowania. Czegokolwiek.

Masz Pan takie piękne i blyszczące nowe, a nawet nowiutkie gadżety. A tu zza węgla wyjdzie Józek, który tego nie wie i bęc je klonicą.

A od adwokatów proszę mnie tu nie wyzywać. I to przy wszystkich. Co ja Panu takiego zrobilem?

A co do tej mniej ważnej reszty, to mnie Pan trochę zaciekawil, nie powiem.

Milego wieczoru

przecież straszą tu również z doskonalym skutkiem i Pani Pino, Pan Tarantula. W sam raz czwórka do brydża z jednym rezerwowym do parzenia kawy.

No i Pan Yayco w zwiewnej postaci unoszący się niczym Thalia nad nami.

A te gadżety to jakby takie rakietki typu czlowiek-zwierzoczlowiekoupiór?

Szacunek

Nogi, pszę WSP Lorenzo, na biurko, ( tak właściwie to stolik jest ), założyłem.
Piwko, se piję.
Pana Kazika & Yacę czytam / bo przecież nie Serga, z którym spisek zawiązałem i w nim pozostaję, bynajmniej zresztą/ i chichram się.
Poniekąd.

A ponieważ pana, poniekąd, nie było w pewnym czasie to:

Pan se yayca robisz….
noooo..
A ja gorę..

to nie ja, to Pan Lorenzo się zaczynał.

Ja to mam same dobre wspomnienia z adwokatami. Poważnie.

Nawet raz tak miałem, że prokurator wygłosił na moją rzecz mowę obrończą, tak się chciał (a to wojskowy był) wytłumaczyć, że musi, kurde, wysokiego wyroku zażądać. Ale to za Jaruzela było. Później samych dobrych adwokatów spotykałem, jak słowo honoru. Nic złego nie dam powiedzieć.

A ten w butelce też dobry, no co Pan. Same komplementy!

:-)