Postanowiłem się oflagować, na znak protestu, rzecz jasna.

Bo jak czytam z jednej strony, żeby żywić się resztkami zdechłej ryby z puszki & wieloletnią kukurydzą z zapasów mobilizacyjnych US-Army, której data przydatności mija, a z drugiej, że jakiś narodowy wyznawca, wyklucza mnie ( i innych ) z przynależności do polskości, to mnie wszystko opadło.

Dosłownie i w przenośni.

Najpierw zacząłem szukać tego co mi wypadło. Znalazłem, drobne monety to były.
Potem zacząłem szukać przenośni, znalazłem.

W chwili kryzysu trzeba sie pokrzepić czymś dobrym, sprawdzonym no i smacznym.
I na barszcz mi padło.
Czerwony & ukiszony.
W domu, nie żeby tam jakieś żydowskie erzatze z hipermarketów.

Tu te drobne będą przydatne, bo (wy)starczą.

Kupujemy, mianowicie kilka dużych BURAKÓW ćwikłowych. Za te drobne.
Grzebiemy w chlebaku, coby resztę niedojedzonego, prawdziwego piętkę razowca wygrzebać, może być zeschnięta, byle nie spleśniała.

Następnie otwieramy lodówkę. A tam jakiś słoik z zepsutymi/niedojedzonymi ogórkami lub/i papryką marynowaną stoi. Może być firmy Rolnik.

Wywalamy to do sedesu, z czego żonka nasza, w podziwienie idzie ( nad naszym sprytem ) bo sedes od octu jaśnieje.
Słoiki trza potoknąć w wrzątkiem ale tak, coby się nie poparzyć.

Buraki obieramy, płuczemy i na talarki kroimy, mogą być półtalarki, jak większe ( BURAKI ).

Na dno słoika, tego twista ( Pieprzymy tu grubym słowem Jewropę ) , dajemy kawałek razowca, kilka ziaren pieprzu, ziela, gorczycy i z pół listka bobkowego.
No i ząbek albo więcej posiekanego czosnku ( więcej, więcej moja koszerna część krzyczy).

Układamy starannie plasterki buraka. Ciasno. Tak do wysokości 8/10tych.

W garnku gotujemy wodę z solą, soli tyle sypiemy ile woda przyjmie. Możemy też do gotującej się solanki wrzucić po kilka ziaren tego, co wyżej.

Studzimy.

Letnią solanka zalewamy twisty z burakami. Prawie pod wierzch. Szczelnie zamykamy wyparzoną nakrętką. Podkreślam – szczelnie.

Odstawiamy w ciemne i chłodne miejsce.

Wracamy do tych słoików za jakie 2-3 tygodnie.

Niecierpliwi spijają już barszcz ze słoika ( ostrzegam, trza mieć silne zwieracze ). Buraki i resztę pitosu wrzucają na dobry bulion.
Mają wtedy czerwony, naturalnie zakwaszony barszcz.
Smakosze o narodowych poglądach, pogryzają talarki buraka bez gotowania, mają smak kiszonych ogórków z posmaczkiem ćwikły.

Ci bardziej liberalni przecierają te talarki przez tarkę jewropejską/wystandaryzowaną, duszą w rondelku ( tak jak trzeba, z cebulką i przyprawami ) i mają jarzynkę.

A wszystko pachnie cudownie & koszernie, czyli naturalnym kwasem.

Smacznego.