chciałem napisać że to b. ale nie napiszę, no ale co myśleć o piszącym te słowa skoro nie ma w Polsce żadnej państwowej przychodni?

no nie liczę MSWiA

a dalej to pobożne życzenia które spalą już w Senacie,

_{prezes,traktor,redaktor}

i co dalej?

gdzie ta szansa na głos narodu?

na czym oparte założenia i cele?

za chwile będą się śmiać że rzucił się jak Drzewiecki na FIFĘ

:)

_{prezes,traktor,redaktor}

a aluzji chybaś nie paniał
albo ja Twojej

_{prezes,traktor,redaktor}

między innymi nigdy nie zagłosuję na tego Pana, nie mającego zielonego pojęcia na temat przekształcania jednostek opieki zdrowotnej w spółki, jakże korzystne dla lokalnej społeczności. Gdyby ktoś potrzebował dowodów..prosze na maila.
Mnie to zaintrygowało i sprawdziłem zarówno wyniki finansowe, jak i odbiór społeczeństwa, gdzie dokonano restrukturyzacji szpitali.
Polecam to Głowie Panstwa.

Bingo!

O tym wlaśnie pisałem. Nic dodać nic ujac. Z takiego szpitala korzystałem. Dla wyjasnienia obsłużono mnie wyjątkowo, badania na maks, włącznie z tomografią (nie wiem po co) a gdy stwierdzono, że jestem zdrów wypuszczono. Otwierałem ze zedumienia oczy. Stąd zacząlem śledzić owy wątek.
Wiem jak się to rozpoczęło. Lokalne partie protestowały, pikietowały, bo pojawiało się słowo “prywatyzacja”. I dziś, “szef” Narodu staje i wstawia podobne dyrdymały. Dla mnie żenada.

Przede wszystkim pragnę nadrobić niedopatrzenie pozostałych blogerów tekstowiska i powitać Pana w naszych progach.

Dzień Dobry.

Ponieważ nie oglądam telewizji i nie czytam gazet, a cały mój kontakt ze światem polityki zawiera się w tym co przeczytam tutaj, chciałabym wyrazić swoje głębokie wzruszenie wynikające z faktu pochylenia się Głowy Państwa nad sytuacją z Publicznej Służbie.

Piszę te słowa ze ściśniętym, ze wzruszenia gardłem. Piszę je siedząc w Przychodni Publicznej Służby.

Jeśli można to chciałabym zwrócić uwagę Pana Prezydenta na fakt, że w naszym jakże pięknym kraju, prywatna służba zdrowia istnieje i ma się nieźle.
Po co o tym piszę?

Bo tak sobie myślę, że jak tak dalej pójdzie to w Służbie Publicznej pozostaną tylko nieudolni medycy, tacy których już nikt inny zatrudnić nie chciał. Jakie będę tego konsekwencje dla pacjentów nie trudno sobie wyobrazić.

Na ostatnim zebraniu, o którym pisałam niedawno (jeśli Pan Prezydent częściej zamierza wizytować tekstowisko, to może kiedyś znajdzie Pan chwilę żeby przeczytać) Pani Dyrektor ZOZ-u, w którym pracuję stwierdziła, że jeśli nie ruszymy głowami to rynek nas pozbawi pracy, bo pacjenci pójdą precz do prywatnych instytucji opieki medycznej.

I ja się nie dziwię.

Tak się rozglądam wokół siebie teraz i warunki pracy jakie widzę, warunki w jakich przyjmuje się pacjentów… Warunki sanitarne… Nie chcę psuć Panu Prezydentowi estetycznego samopoczucia, bo tam u Pana w Pałacu to pewnie inaczej jest. Tak myślę, choć nigdy nie byłam.

Ja proszę Pana Prezydenta siedzę w zagadnieniu od środka.

Mówienie o bezpłatnej służbie zdrowia, jest mówieniem o nieistniejącym.

Każdy w tym naszym kraju płaci co miesiąc określone kwoty na ubezpieczenie zdrowotne. Są i tacy (jak ja na przykład), którzy płacą ją podwójnie.
Wie Pan, że osoba pracująca na etacie i prowadząca działalność gospodarczą musi opłacać tę składkę podwójnie?

I co?

To jest moim zdaniem całkiem sporo pieniędzy w sumie. Całkiem sporo.

Lecz kiedy będę potrzebowała bardziej zaawansowanego i specjalistycznego badania, może się okazać, że limit wyznaczony przez Narodowy Fundusz Zdrowia na ten rok, wziął się i wyczerpał.

Co wtedy zrobię? Pójdę i zapłacę służbie prywatnej. O ile będzie mnie stać.

W szpitalach publicznych lekarzom jeszcze całkiem opłaca się pracować, z różnych względów, ale nie chcę Pana zanudzać szczegółami.

W przychodniach to już nie. Zdecydowanie nie.

Będzie w tej służbie coraz więcej frustratów, ostatecznie pozostaną w niej sami frustraci. A co rodzi frustracja?

To właśnie to co się z niej rodzi uderzy w pacjentów, o których tak się Pan Prezydent troska.

Zdolni ludzie, wykształceni, z pasją pójdą precz. Do prywatnych pracodawców, którzy umożliwią im kilka rzeczy. Jak na przykład wyjazd na wakacje.

No, ale ja tak do Pana Prezydenta piszę jakby Pan Prezydent uważał, że jest dobrze, a przecież Pan Prezydent uważa z troską się pochylając, że jest źle.

I trzeba reformować. Reformować.

Nie prywatyzować. W żadnym wypadku. Absolutnie nie.

No to niech mi Pan powie, Panie Prezydencie dlaczego nie?

Dlaczego Pan zakłada, że pacjent będzie dopiero wtedy traktowany jako źródło zysku?

A teraz to niby jak jest? Placówki ochrony zdrowia nie zarabiają na siebie?
Nie płaci się za wykonane usługi?

Brzydzimy się pieniędzmi, karmiąc się powietrzem i swoją pasją do niesienia pomocy?

Pan Prezydent myśli, że pieniądze tu się nie pojawiają?

Pojawiają się, ale nie na kontach pracowników oczywiście.

Pojawiają się i bez ubezpieczenia, w placówkach jak najbardziej publicznych, nikt przyjęty przez lekarza nie będzie.

Dlaczego pytam jeszcze raz, skoro pacjent nie jest źródłem zysku?

Pacjent nie, ale jego pieniądze już tak. Prawda?

Tyle, że zbyt mało ludzi potrafi tym wszystkim zarządzać.

Tyle, że mało komu się chce.

Bo i po co?

Czyje to wszystko jest? Pana? Pani? Społeczeństwa?

Ten grzyb na ścianie umieszczony po mojej lewej ręce, to czyj on jest?

I tak sobie myślę, że gdyby ta ściana była czyjaś, to ten grzyb by nie miał szans zaistnieć.

Żałuję Panie Prezydencie, że nie mam przy sobie aparatu fotograficznego, bo mogłabym Panu pokazać ot, choćby toalety które pamiętają dzieciństwo Pana Prezydenta.

To co jest nowsze, jak na przykład kran, to tylko dlatego że wcześniej jakiś pacjent ukradł stary i konieczność była taka, żeby wymienić.

Jakikolwiek dodatkowy sprzęt jak kserokopiarka, komputer, papier, mozliwość korzystania z internetu, literatura, i inne tego typu sprawy są dostępne dla nas wyłącznie dzięki dotacjom urzędów miejskich.

Proszę wybaczyć Panie Prezydencie te być może naiwne refleksje, ale tak to wygląda jak siedzi się w środku po kilka godzin dziennie, pracując na etacie.

Jest jeszcze wiele kwestii, o których mogłabym powiedzieć, ale nie chcę Pana Prezydenta męczyć.

Być może i tak już napisałam zbyt wiele.

Jeszcze raz dziękuję, tym razem Panu Igle, który udostępnił dla Pana Prezydenta miejsce na swoim blogu.

I Panu dziękuję, że mimo tak wielkiego zapracowania, zatrzymał się Pan na chwilę nad naszą sytuacją.

Pracowników i pacjentów Publicznej Służby.

:)))

Pan Prezydent jest przekonany, że prywatne oznacza krwiopijcze natomiast publiczne oznacza bezpłatne . Przynajmniej ja taki wniosek z orędzia wyprowadziłam.

Podpisuję się pod Pańskim komentarzem.

Nie rozumiem jednak dlaczego Pan Prezydent uznał za stosowne podkreślić, że uszanuje decyzję obywateli wyrażoną w referendum (którego nie będzie).

To nie jest oczywiste samo przez się?

Pozdrawiam Pana, czerpiąc garściami ze źródła jakim jest Zakład

Ja tylko nieśmiało.
I w przykleku, zerkając na Wysoką Osobę.

Otóż czytając mu z ust, wyczytałem trochę co innego.

Ja zrozumiałem to tak, że nie warto wyprzedać mafii ordynatorskiej tych resztek państwowej służby, która jeszcze się ostała.
I tylko tyle.
I na bazie tych ustaw co niby leżą w Sejmie.

I dlatego przywołałem przykład szpitala na Banacha.
W tym konkretnym przykładzie a le i w wielu innych nie chodzi o zdrowie tylko o nieruchomości. To po pierwsze.
A po drugie, to najpierw trza zrobić porządny system ubepzieczeń a potem sprywatyzować szpitale.

Jak będe ubezpieczony prywatnie i państwowo to mogę się leczyć w kazdej placówce z którą moja kasa ma umowę.
I tyle.

Pan se ze mnie pobłażliwie pokpiwasz, bo doskonale wiesz, że klucz nie leży we własności szpitali tylko w dobrej organizacji ubezpieczeń zdrowotnych.

Czyli zapewne, jak mi się wydaje – podstawowe obowiązkowe, dodatkowe na życzenie, oraz całkiem duże/kompletne dla bogatych lub zdeterminowanych.

Tymczasem ja nie widzę niczego innego, jak rozgrabienie do końca tego co pozostało jeszcze nierozgrabione.

I tyle.

A kto będzie płacił, w sensie ubezpieczalni, i jakiemu szpitalowi, w sensie własności, to mnie tak jak i panu – wsio rawno.
Byle by się moje/pańskie/drugich pieniądze nie marnowały.

Właśnie zarabiałam na system, więc przepraszam za opóźnienie.

Nie do końca rozumiem co ma Pan na myśli mówiąc o rozgrabianiu majątku przez mafię ordynatorską. Trochę mogę się domyślać.

Przecież sprywatyzowanie szpitala niekoniecznie musi oznaczać przekazanie mu na własność budynku z gruntem.

Zresztą nigdy nie pracowałam w szpitalu więc jest to dla mnie dość enigmatyczny obszar organizacyjny.

Moja poradnia i jeszcze kilka innych z tego samego ZOZ-u mieści się w budynku, który nie jest tegoż ZOZ-u własnością. To oznacza, że ZOZ płaci właścicielowi budynku czynsz.

Pomieszczenia więc można wynajmować, a jak ktoś ma więcej pieniędzy to mieć budynki na właśność.

I wiadomo, że usługi medyczne to jest pojęcie szerokie jak horyzont.

Gdybyśmy my tutaj w tym zakładzie chcieli się sprywatyzować, to nie jest to ani trudne, ani koszty generujące nadmiernie. Natomiast jeśli mówimy o innych placówkach specjalistycznych to zaczynają się komplikacje.

Wierzę jednak, że to jest możliwe. Dowodem tego są prywatne kliniki.

Jakoś żadna normalna firma nie oczekuje od swoich pracowników leczenia się w publicznych placówkach, ale wykupuje usługi w prywatnych.

Ma Pan rację, że zmiany w ubezpieczaniu są niezbędne. To oczywiste.

Dzielę się jedynie refleksjami, bo gdybym miała pomysł na to jak to wszystko zrobić krok po kroku, zapewniając ciągłość opieki dla pacjentów, to ja bym proszę Pana Igły była w lektyce noszona. Z dużą dbałością o to, żeby czasem nie było mi zbyt ciepło lub zbyt zimno.

Nie zgadzam się z myślą Pana Prezydenta, że prywatyzacja służby zdrowia jest czymś złym, wymierzonym przeciwko rodzinom z małymi dziećmi i ludziom starszym.

Dokładnie rzecz ujmując jestem dokładnie przeciwnego zdania.

Bardzo serdecznie Pana pozdrawiam lecz bezradnie wobec omawianej kwestii

Wie Pan, ja “nie wydzieram gęby na widok prezydenta”. Ani nie mam specjalnego powodu (bo nie uważam że trafił się nam lepszy/gorszy od poprzednich) ani mnie polityczna bieżączka maketingowa grzeje. Wszędzie jest tak samo tylko tutaj jakoś się z tego wielkie “halo” robi.

Mnie interesuje meritum. Czyli system. I nie jest tak, jak Pan mówi, że płatnik jest nieważny. W układzie świadczeniodawca – płatnik, to ten ostani jest ważniejszy.
Wiem, że to nielogicznie brzmi ale tak jest. Przynajmniej patrząc z amerykańskiego punktu widzenia.
Szpital, przychodnia, lekarz mogą chieć Pana leczyć najlepiej jak umieją, ale jak płatnik (mimo, że ma Pan ważne ubezpieczenie) powie: “NIE”, to Pan przejdzie do krainy wiecznych łowów. A powie “nie”, bo jako spółka prywatna musi wykazać się zyskiem, a oszczędzić może tylko na świadczeniach. Bo przecież nie będzie oszczędzać na sobie, nie?
I to jest syf, który toczy system w USA od lat. Było parę skandali, dochodzeń, przesłuchań przed Kongresem i nic się nie zmienia. Może poza jednym – Amerykanie zamieszkujący północne stany gremialnie rejestrują się na pobyt czasowy albo zawierają fikcyjne małżeństwa na terenie Kanady. Dlaczego?
Dlatego, co powyżej.
(he, he)

Przepraszam w takim razie, bo ja tu nowy jestem i mogę skrótów (?) jeszcze nie łapać.

Chciałem tylko powiedzieć, że jeśli należy się nad czymś “pochylić” (tak się to nazywa?) ze szczególną uwagą to nad ubezpieczycielami a nie świadczeniodawcami.
W tym ostatnim wypadku popyt na usługi będzie zawsze (jesteśmy śmiertelni i na dodatek chorujemy) i tu konkurencja jest jak najbardziej wskazana, bo to podnosi poziom usług.
Natomiast jeśli się ten sam mechanizm, czyli szeroką prywatyzację, wrzuci na stronę płatników, to pacjenci będą w takiej samej d* jak w Stanach.

I przyznam szczerze, wolałbym tego tu uniknąć.

jeśli można podejść krytycznie ( do twojego wpisu), nie narażając się...

Otóż, ja jestem za tym aby NFZ rozpędzić na 16 wiatrów a nawet 37.
I w jego zamian wprowadzić konkurujące ze sobą Kasy Chorych.
Prywatne i państwowe, do jakiegoś poziomu obowiązkowe a ponad ten poziom dodatkowe.

I wtedy szpitale będą tylko świadczeniodawcą tyle, że nie uzależnione od jednego płatnika.
I wtedy mnie już będzie obojętne, czy te szpitale/przychodnie będą prywatne czy państwowe. Będą konkurować.

A tak konkretnie to co Pan skrytykował?

Bo jak czytam to, co Pan napisał przed chwilą to z każdym słowem się zgadzam, a Pan pisze, że to głos krytyczny wobec mojego wpisu.

No to się poczułam zagubiona jakać taka…

I Pan mi tu Panie Igło nie wyjeżdża z czymś takim :)

Dokładnie to ja nie wiem jak jest w tych Stanach.

Bardziej dokładnie wiem jak jest u nas.

I staram się te różnice odnaleźć, bo Pan pisze, że są a jednocześnie przywołuje argument, który wedle mnie tej różnicy nie ujawnia.

U nas też nikt nie wykona badania jeśli NFZ się na nie nie zgodzi. Jeśli nie ma takiego badania na liście świadczeń.

Nie jest to kwestia ceny tylko kontraktowania (stąd się biorą limity świadczeń) i tej listy świadczeń refundowanych.

Jedno co jest może odmienne, że w stanie zagrożenia życia w Polsce pomoc należy się bez względu na ubezpieczenie.

Potem jednak nieubezpieczony musi te pieniążki zwrócić...

Różnica polega na tym, że w Polsce – jeśli zabieg czy badanie występuje w katalogu świadczeń – to najpierw się je wykonuje a potem dochodzi wypłaty u płatnika (jeśli przekracza limit czy coś takiego).
W Stanach NAJPIERW musi Pani uzyskać zgodę płatnika.
Dlatego tak wielu, mimo posiadanego ubezpieczenia, przechodzi do krainy wiecznych łowów.
Nie mówiąc już o prawie 45 milionowej rzeszy, której na żadne ubezpieczenie nie stać, nawet jeśli legalnie pracują. To są “dawcy”.

Jeśli chodzi o polski system to ja (nie ja, rodzina w zasadzie) go zna z autopsji. Jak ktoś już wylądował w szpitalu to najpierw go badali i/lub cięli. I nikt nie wstrzymywał tych procedur bo nie miał zgody płatnika. Wprost przeciwnie do USA.

W szczegóły ustawodawcze to się nie będę zagłębiał, bo zwyczajnie ich nie znam. Poza tym co widać ogólnie. Czyli jeden płatnik państwowy, sieć jakichś tam ZOZów (o dziwacznej formie prawnej) i sieć prywatnych placówek, która też ma prawo do zawierania kontraktów z NFZ.

Pana Prezydenta nie słuchuję, bo mam trudności z koncentracją na usilnych próbach zrozumienia dźwięków. W czytaniu Prezydent jest dużo przystępniejszy. Odniosłem tylko wrażenie, że Pan Prezydent nieprecyzyjnie nazywa chęć komercjalizacji prywatyzacją, ale być może to mi się wszystko miesza, bo jestem tylko architektem a żona ekonomistka nie potrafi mi tego wytłumaczyć...

W telewizji pokazali, tej od prezesa Urbańskiego, zadowolonych i chwalących pacjentów jakiejś skomercjalizowanej przychodni czy szpitala. Na pytanie jak głosowali by podczas referendum, odpowiedzieli, że przeciw. Oni sami nie mieli pojęcia, że leczą się w już skomercjalizowanej jednostce. Chyba że to miało znaczyć “ komercjalizacja – TAK, prywatyzacja – NIE!” Ale o tym Pan Prezydent nie mówił...

Nieszkodzi.

Znam paru obłożnie chorych, w tym blogerów, którzy nawet przez sen na klaśniecie i wymówione nazwisko – Kaczyński, zrywają się z krzykiem albo się moczą.

Niestety nie jestem w stanie rozpoznać tej jednostki chorobowej jako, że nie nie znam się na procedurach NFZ a także nie umiem wypisywać recept.
Co nie zmienia..