Właściwie od dawna myślałem, by napisac o Dżemie i Riedlu.

Dziś przypadkiem rano znalazłem wpis na S24, który mi uświadomił, że dziś mineło 15 lat od śmierci Riedla, pomyślałem więc, że tym bardziej okazja do napisania o kilku moich ulubionych utworach jest.

Dżemu słuchało się od zawsze, więc gdzies od początku liceum, opracowałem kiedyś nawet teorię własną:) (acz Nobla za nią mi nikt nie dał), że są tak zwane zespoły licealne, których słucha się w LO i które jakoś szczególnie popularne wśród młodych są. Niezależnie od tego jakiej muzy się słuchało, to każdy jakoś tam znał i lubił Dżem, Kult, T.Love, SDM, Hey itd

Nigdy jakos nie byłem ich tak zwanym fanem, znaczy nie umiałbym wymienić tytułów kilku płyt czy powiedzieć z której płyty jest utwór (co np. nie sprawiało mi trudności w przypadku Closterkellera, Armii czy Lacrimosy), ale zawsze miałem swoje ukochane utworki dżemowe.

No i oczywiście pisząc o Dżemie, chyba jak każdy myślę o tym z Riedlem.
Choc nic nie mam do kolejnych wokalistów, to jednak to już nie to, tak jak bez Freddiego Mercury nie ma Queen czy bez Jima Morissona nie ma Doorsów.

Jakoś to oczywiste.

Dobra, dobra, ale my tu gadu, gadu, a muzyki ni widu, ni słychu:)

Ale zanim muzyka, to tak, polecam książkę Jana Skaradzińskiego “Rysiek”, czytałem ją jakis rok temu i ciekawa to strasznie rzecz, acz smutna totalnie i przygnębiająca, szkoda, że wtedy nie napisałem o Dżemie czy Riedlu, bo jakoś tkwiło to we mnie przez chwilę, ta tematyka.

A na TXT oczywiście trudno być w jakims temacie pierwszym:), kiedys już o muzyce Dżemowej Sajonara pisał.

Więc tak, dla mnie “Dżem” to przede wszystkim teksty, Riedla, ale nie tylko, jak to możliwe, że najbardziej “Ryskowy” tekst jest autorstwa kogo innego?

Dla mnie to po prostu magiczny utwór jest, równie magiczny jest jednak ten, dawnom temu go usłyszał, chyba właśnie 29 lipca w urodziny moje, 2000 rok to był, a w Trzeciej Fali (kto pamieta Trzecią Falę jeszcze?) Tomek Żąda puścił “Dzień w którym pękło niebo”, a może to inny dziennikarz był, jakie to ma w sumie znaczenie?

Jak to było? Zespól licealny? W tym czasie ludzie sobie zadają pytania kim sa, niektórzy to tacy pogubieni i pokręceni są, że do dziś/do nigdy nie wiedzą.

Hm, by być sobą to pewnie trzeba zrzucić klosz, który uwiera czasem:

Chyba najbardziej depresyjna to była piosenka ich autorstwa, jakos zawsze przejmująco ona brzmi dla mnie, i jak on ją śpiewa…

A jak slucham tego to zawsze myślę o jakiejś ucieczce, Bieszczadach itd
Po prostu fajnie mieć swoją aleję róż, cokolwiek nią jest.

Tak sobie myślę, że chyba “Wehikuł czasu”, “Paw”, Whisky” zbyt jednak zgrane sa i znane, więc ich nie będzie.
Zresztą taki “wehikuł czasu” grają nawet na weselach, co dla mnie lekka profanacją jest, i pewnie jeszczo myślą wszyscy, że to wesoła piosenka jest…

Ale będzie naiwnie teraz (ale jakaś mniej znana wersja mi się znalazła, wow:))

No i co?
Zakończymy?

No jeszcze nie, nie może byc opowieści o Ryśku i o moim słuchaniu Dżemu bez tego utworu (zresztą bez dwu nastepnych tez nie, ale to za chwilę)

Przejmujący tekst i taki pełen strachu, zagubienia, niepewności?
Chyba usłyszałem go pierwszy raz w Radio Rzeszów, taka audycja Dinotop była, znaczy Lista dla Dinozaurów:)

Był Bóg, będzie więc modlitwa, nie moja, bo ja się modlić nie umiem, ale słucham jej z przejęciem zawsze:

To chyba sztuką jest największą zaśpiewać tekst patetyczny tak, by kiczu nie było czuć.
Prosty i piekny, acz przecież patosu w nim dużo.

Hm, zapytałbym czy ktoś teraz takie teksty pisze, ale po co?

No i na koniec nie może byc nic innego niż to: