Właściwie to weny nie mam, miałem wyrychtować przegląd grzesiowy najbardziej smutnych piosenek świata (obiecane Midzie ), ale stwierdziłem, że co to za sztuka w Walentynki smęcić o smętnych piosenkach miłości, no właśnie, żadna.
Więc będzie o miłości innej i na temat inny.
Niedawno wdałem się w dyskusję bez sęsu, celu i klasy, gdzie sami znawcy muzycy wyrafinowani znęcali się nad moimi gustami muzycznymi, bo ośmieliłem się Hołdysa pobronić (Swoją drogą, kiedys blogera Krysztopę czytał człek z przyjemnością, ale się on sprawaczył ( a nawet nie, bo porządny prawak to rzadkość drogocenna, pozdro Foxxie:), więc nawet nie tyle się on sprawaczył, co zwyczajnie spisił.
Ale jedna wynikła z tego rzecz pozytywna, zacząłem słuchać “Pomóż mi” skomponowane przez Hołdysa i wpadłem na pomysł tej notki.

A w notce będzie o piosenkach, które różni wielcy i mniejsi artyści śpiewali z różnych okazji, przeważnie na cele charytatywne lub dla uczczenia czegoś/kogoś.

Nie będę komentował ani sugerował, które są sztuczne, które prawdziwe, które to wielka sztuka, które to słabizna (wg znawców muzyki i sztuki z Salunu to pewnie wszystkie to badziewie), ja na szczęście pewności nie mam, mądrości życiowej nie pragnę, w ogóle nie wiem nic, błaźnię się jak zwykle i jutubki se wklejam.
I tyle.

Więc zaczniemy od piosenki, która jest ze mną prawie od zawsze, a mimo to ciągle nie umiem nią żyć, smutne, no:

A teraz sama śmietanka artystów światowych przed państwem będzie na chwilę, ale do Polski wrócimy (do Polski trza zawsze wracać, no), piosenka, której kilka fragmentów mnie urzeka bardzo, a całość po prostu lubię:

A teraz artyści amerykańscy głównie bo w poprzednim utworze to głównie twórcy z Wysp Brytyjskich:

object width=“420” height=“315”>

Czy chcemy porównać to wykonanie z wykonaniem 20 lat późniejszym?
No porównać możemy, acz chyba nie muszę mówić na czyją korzyść to porównanie wypadnie, ale proszem siem czestować, póki ACTA na wszystkich nie zamknie i jutuba nie zlikwiduje, o:

Dobra, wracamy do Polski, teraz wykonanie, które zamieszczam tylko z kronikarskiego obowiązku, bo moim zdaniem (niestety) nie ma mocy/nie wzrusza, momentami mnie żenuje niestety, acz nie chcę krytykować, bo nie odmawiam dobrej woli pomysłodawcom/autorom:

Ale za to wrzucę kawałek, gdzie od razu widzimy, czego brakło w utworze poprzednim: Czesława Niemena i Joszko Brody:

A teraz piosenka Trójkowa, którą strasznie lubię.
No i ta Anja i ten tekst, gdzie radio i patos

To co tyle?
Oczywiście mógłbym 10 części trójkowego karpia wrzucić albo i więcej, ale zamiast tego pożegnam się utworem, który wzrusza, porusza i jest dobry zwyczajnie.

“Pomóż mi”

To tyle, znikam pić wino (niedobre), czekolada się skończyła, filmu oglądać mnie się nie chce, nuda i w ogóle.

Załacznik, dzięki Gothowmusze przypomniałem sobie o jeszcze jednej pięknej piosence: