Kilka ostatnich dni to siedzenie na beczce prochu.

- Adrian się jakoś pozbierał – usłyszałem dziś od pani dr Grzybowskiej, która miała nocny dyżur na oddziale dziecięcym. – Jeszcze dziś zrobimy usg nerek. Jego organizm nie trzyma potasu. Regulujemy ten stan podając doustnie. Zostanie u nas jeszcze do końca tygodnia.

Lekarzom udało się zatrzymać Adriana, na jak długo tego nie wie nikt.

- Jego stan ogólny jest bardzo ciężki – mówi ordynator.

Tutaj, w tym miejscu, w tej określonej sytuacji zderzają się dwie prawdy o służbie zdrowia.

Ja dziękuję tym wszystkim z Samodzielnego Publicznego Zespołu Opieki Zdrowotnej w Kędzierzynie – Koźlu, Szpital Zespolony – Oddział Dziecięcy, którzy brali, i biorą nadal, czynny udział w ratowaniu Adriana.

Dziękuję za ich poświęcenie, za serce i to ciepło, które od nich emanuje.
Za cierpliwość i udzielanie pełnej rzetelnej informacji, za czas, za uśmiech.
Dziękuję za wszystko.
A innym, którym zdarzy się trafić na oddział szpitalny, życzę podobnej opieki, podobnych, oddanych sprawie, wiernych przysiędze lekarzy i personelu medycznego.

Dziękuję również tym wszystkim, którzy myślami byli przy tym bezbronnym dziecku.
Tym, którzy przesyłali mi słowa otuchy. Tym, którzy byli choć ich nie było widać.

Dziękuję