Panie Marku,

nie powiem, że wiem w 100% o czym Pan pisze, bo — zwłaszcza teraz — jakoś sobie genealnie radzę, ale poza Warszawą czy innymi dużymi miastami często tak właśnie przecież jest. Najgorzej wówczas, kiedy nic nie daje się z tym zrobić, mimo że się chce coś zrobić. To akurat znam. To w ogóle nie jest kultura i sztuka. Niestety. Polityka w ogóle się nie liczy. Nie ma na nią czasu, ani chęci. Jest całkiem niepraktyczna. Żeby zajmować się polityką trzeba dobrze żyć. Albo skrajnie źle… Właśnie.

Pozdrawiam,
referent

PS. Mój komentarz jest głupawy, ale nie wiem co napisać. Ciężko coś sensownego napisać.

——————————
r e f e r a t | Pátio 35

Bo byt, jak wiadomo, kształtuje świadomość ;)

pamiętam czasy dzieciństwa na mojej ulubionej wsi, gdzie chodziło się w lecie na bosaka bo na buty nie było, wakacji wyjazdowych nie było, bo nie było na nie kasy, dużo rzeczy nie było. Jedzenie było bo zagonek był, i świnka była, i kura, .. .

Przypominając sobie moich rodziców, wujków, ich znajomych jestem pewien, że byli radośni, zadowoleni. Umieli znosić przeciwności losu i niedostatek wspólnie, z chumorem, i ze sfadą(nie wiek jak się pisze, więc piszę jak się słyszy).

Dziś jest nie mniej niedostatku( co prawda nie na mojej wiosce ) ale widać kontrast pomiędzy dostatkiem z bilboardów, TV, wypasionych osiedli, willi i tych którzy za kilkaset zł, muszą przeżyć do pierwszego.

Jednak chyba najgorsza byłaby samotność i bezradność w tym niedostatku. A właśnie na mojej wsi dziecinnej mimo niedostatku samotności, bezradności i obojętności nie było.

Dziś na mojej dziecińskiej wsi ludzi zyją bez niedostatku ale jacyś smutniejsi i mniej zadowoleni niż wtedy w niedostatku.

Tischner mawiał: nie prawdy szukaj ale kolegów.. .

pozdrawiam

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

żaba jak prawda
kto ją połknie ten już wie ;)

Francuzi ciągle nie wiedzą, bo zamiast łykać wciąż jedzą

Pozdr.

mam podobne wspomnienia z dzieciństwa
przeurocza okolica z pagórkami, dolinami,wąwozami, stawami i rozlewiskami to wszystko przecięte szlakiem kolei.
A potem ktoś “mądry” zdecydował się te okolice przerobić na wysypisko śmieci

Te motywy mam ujęte w mojej książce, ale to za jakiś czas. Jeszcze troszkę pracy nad nią
Pozdrawiam serdecznie :)

mam nadzieję, taką cichą, że na jednej się nie skończy :)

Na moim blogu poza tym miejscem już niestety.
Cóż,
c’est la vie