Za ostatni grosz wtrącę te swoje trzy grosze, czując się upoważniony choćby z racji stażu i tych kilku wpisów na TXT.

Czytam – ponoć nawet zdarza mi się niekiedy czynić to ze zrozumieniem – i zauważam, że delikatnie po rondzie różnych ważnych i merytorycznych uwag na Temat Upadku TXT odchodzimy od zasadniczej kwestii – R E G U L A M I N

Szanowna Gretchen będąc w gościnie u Szanownego Merlota zauważa, że Admin (Sergiusz) chciał, aby było to miejsce apolityczne.
No i tutaj się zgadzamy, bo tak było. I takie zapiski, co do tego miejsca i możliwości zaistnienia w Sieci, zostały nie jeden raz wyraźnie i jasno wyeksponowane.
Jeśli ktoś chce, to niech sobie wyszuka te punkty, uwagi i sugestie. Są gdzieś tutaj na TXT.

Na marginesie tego partyjnego jazgotu fanatycznej RRK, jej obszczekiwania wszystkich i wszystkiego, wkurza mnie fakt, że można być tak ślepo opętanym przez jakąkolwiek ideologię. Jej nadgorliwość w wielu miejscach i momentach jest gorsza od faszyzmu.
I to nie tylko problem tej pani, tak uważam, albowiem, gdyż i ponieważ w tym miejscu (TXT) Regulamin nie przewiduje (jeszcze obowiązuje nadal) ekspozycji takich zachowań.

Ja również miałem nadzieję, że jeśli już polityka i te okolice, to jednak w granicach komentarza politycznego, a nie lojalki, czy kolejnej trybuny z trąbą polityczną.

Dlatego nie dziwią mnie pociągnięcia Admina Sergiusza.
Aby było jasne, dodam. Miałem uwagi dotyczące systemu promowania poprzez te gwiazdki (zresztą każda ocena jest mniej lub bardziej do czterech liter – zależy od punktu siedzenia) jednak zgłębiłem dokładnie i ten temat, i wiem że wtedy nie miałem racji. Sorry Serg.

Nie jeden raz powiewało tutaj nudą, tak mi się wydawało, ale niejeden raz też próbowałem coś z tym zrobić. I ponoć tylko nudni ludzie potrafią się nudzić. I pewnie jest to prawda.
Zatem nudząc się bardziej czy mniej, popełniłem taką a nie inną liczbę postów. Kilka usnąłem, ale nic nie stoi na przeszkodzie aby je przywrócić.
Żadnych z nich nie wstydzę się.
I choć wiem(y), że przy sprawie komornika ze Środy Śląskiej przydzielono mi łajzę-trolla, to jednak się nie schowałem, nie uciekłem, jedynie moje imię i nazwisko zamieniłem na nick. Poprosiłem też Administrację o pomoc w zablokowaniu za ataki personalne niejakiego ‘markopolo’. Reakcja była błyskawiczna. Dziękuję.

Mam też ogromny komfort psychiczny – u nikogo na blogu będąc w gościnie nie narozrabiałem, nikogo nie uraziłem, nie obraziłem. Nie przypisuję sobie tego jako sukces, choć to niekiedy trudne wyzwanie zachować kulturę przy niektórych sztuczkach i sztukach.

Od dawna, od zawsze stawałem po stronie słabszych i bezbronnych, Nigdy odwrotnie. Zawsze też starałem się być czytelny – nie interesowały mnie: kizianie, mizianie, poklepywanie po plecakach, spijanie z dziobków, wchodzenie bez mydełka, gdzie? – każdy wie.

Wiem też z doświadczania i wiedzy życiowej, że niekiedy zdarza się iż atakowany człowiek poddaje się, pęka.
Nie świadczy to o jego słabości, przeciwnie świadczy to o jego wrażliwości. Czasem zdarza się iż ktoś przyparty przez napastnika lub grupę napastników do muru przechodzi do kontrataku i niekiedy zdarza się, że w poczuciu zagrożenia przekracza tzw granice obrony koniecznej. Wiem, że ja tak potrafię, wiem to o sobie z autopsji.

Magia. Według mojej wiedzy i mojej oceny właśnie została zaatakowana i przyparta do muru. Sergiusz podobnie.
Zatem, będąc wierny swoim zasadom postępuję wg właściwych mi norm.
I jeśli ktoś tego nie potrafi zrozumieć, trudno – jaśniej nie potrafię wytłumaczyć, i raczej mi się nie chce.

Jest jeszcze jedna sprawa, a bardziej prośba. Nie rozpowiadajmy nigdzie, że TXT – nasz ‘dom’, to złe miejsce. Bo to nieprawda. Pamiętajmy: zły to ptak, co własne gniazdo kala.
TXT przeżywa trudne chwile, rozpada się, nie z powodu zawirowań politycznych, nie z powodu ataku cenzury, czy wprowadzenia mechanizmów totalitaryzmu; rozpada się z błahego powodu, prozaicznych przyczyn: naszych ludzkich ułomności i słabości.

Dziękuję za możliwość wyrażenia siebie, za odwiedziny i gościnność innych. Była to dla mnie wielka przyjemność, wspaniała przygoda poznawania siebie i innych. Uśmiecham się życzliwie mając nadzieję, że Wy Przyjaciele również.

Jeśli jednak komuś nadepnąłem na odcisk, to nie zrobiłem tego umyślnie, przepraszam.

Wrocław, dnia 12 marca 2010 roku
MarekPl