Powiem szczerze, że sam stoję przed sobą często i zastanawiam się jaka jest moja Wiara. W sumie ileś tam lat już mam, “żony nie biję”, “nie kradnę”.... – niemal “wporzo” jako Katolik. Jednak ponieważ mam taką naturę, że lepiej się czuję, jak “o coś wewnętrznie pytam” niż doświadczam poczucia, że “wszystko jasne i nie ma po co pytać....” , więc pytam się siebie.

W kontekście Wielkiego Postu – podjęcia jakiegoś umartwienia(rezygnacji z czegoś) nie można sobie zadać pytania jakie postawił Piotrowi przed mianowaniem go Papieżem: “Ty jesteś Skała i na tej skale zbuduję Kościół Mój…..”. Może przed odmówieniem sobie czegoś na okoliczność Wielkiego Postu trzeba byłoby sobie zadać pytanie.

A pytanie brzmi: CZY MIŁUJESZ MNIE? – to zadał Jezus apostołowi Piotrowi przed ustanowieniem

Dlaczego to właśnie pytanie jest takie ważne?

- otóż dlatego, że Ono określa całkowicie KORZEŃ i ISTOTĘ WIARY a więc rrelację do Mistrza jak i do całej nauki Mistrza zawartej w Ewangelii.

- Kontekstem nauki Jezusa jest relacja ucznia do NIEGO. WIARA może przetrwać i być żywa, można głosić wtedy gdy MIŁUJE SIE JEZUSA. Wtedy można “CZUĆ KLIMAT EWANGELII” a nie bawić się w katalogi zakazów i nakazów – w których mocy jest zbawienie.

Dlaczego to takie ważne? Dlatego, że Jezus bardzo “nierówno traktował grzeszników”:

- piętnowanie hipokryzji wśród specjalistów od Prawa Mojżeszowego oraz przebywanie z cudzołożnicą i złodziejem: Maria Magdalena, celnik Mateusz – przebywanie u niego w gościnie.

Widać tutaj mały zgrzyt: Jezus ostry wobec uczonych w Piśmie oraz miłosierny wobec grzeszników: prostytutka wobec Prawa mogła być ukamienowana, Mateusz był nieczysty… bo był zwykłym łapówkarzem – celnikiem.

Można powiedzieć, że miłosierny wobec tych którzy mają „serce z ciała” niż wobec tych – mających serce z kamienia.

Serce z kamienia mówi: „dziękuję Ci Panie, że nie jestem jak ten celnik lub cudzołożnica. Oddaję Ci stosowne ofiary, i wypełniam przepisy Prawa….”.

Serce z ciała mówi: „Bądź miłościw Panie mnie grzesznemu……”.
Serce z ciała oddaje na jałmużnę wszystko co ma – mimo, że jest to tylko jeden grosz… .(Uboga wdowa).

Można powiedzieć, że “Serce z ciała” doskonale odczytuje logikę miłości i miłosierdzia: uboga wdowa w oddaniu ostatniego grosika -> oddaje wszystko co ma. Nie chodzi tu o sumę pieniędzy ale o swoje życie. Grzesznik bijący się w piersi w miłosierdziu Boga pokłada nadzieję a nie w Prawie którego przestrzega Faryzeusz.

Więc nie w “Chodzeniu do Kościoła” i “paciorku dorosłego rano i wieczorem” sprowadza się Prawdziwe i dojrzałe Chrześcijaństwo ale tak NAPRAWDĘ odpowiedź na pytanie: Czy MNIE MIŁUJESZ!

A sprawdzianem TEJ MIŁOŚCI jest konkretny czyn, konkretna decyzja: modlitwa osobista, relacja do mojej żony, dzieci, rodziny, sąsiadów i wreszcie czerpania z tej Miłości osobowej: z Sakramentów, Mszy Św.. . Wiara bez uczynków jest martwa gdyż to “CZY MNIE MIŁUJESZ” Jezusowe sprawdza się w czynie.

W przypadku Marii Magdaleny, celnika bijącego się w piersi, dobrego łotra było to wyznanie wiary i szczery żal za grzechy. Łotr mówi Wspomnij PANIE... – uwierzył, że ten cierpiący w milczeniu, niewinnie cierpiący jest Panem… . Podobnego odkrycia dokonała Maria Magdalena i celnik Mateusz. WYznanie WIary, żal za grzechy i Umiłowanie Dobrego Mistrza.

Wróćmy jeszcze do Piotra:

WARTO zwrócić uwagę na kolejność wyznania Jezusa:

A Jezus zanim zada Piotrowi rolę przewodzenia Kościołowi zadaje trzy te same Pytania:

- Piotrze, czy Ty Mnie miłujesz?

Właśnie tylko MIłowanie Mistrza daje gwarancję na prawdziwie Wierne Jezusowi życie. Nie tzw. praktykowanie i zaliczanie obowiązków Mszy św. ale Miłość z której to uczestnictwo wynika.

A nie można ukochać wg mnie Jezusa jeśli się uprzednio nie odkryje swojej słabości, niewystarczalność, grzeszności i nie otrzyma jego Uzdrawiającego Przebaczenia.

Znajomość PRAWA, TRADYCJI, MORALNOŚCI to ciągle zbyt mało…. , gdyż fundamentem i warunkiem koniecznym Służenia Panu jest MIŁOŚĆ do NIEGO. I ta MIŁOŚĆ dopiero jest w stanie ożywić PRAWO(przykazania, praktykowanie, modlitwę przelać wiarę w czyn… w sposób doskonały.

Jeśli tego korzenia nie ma….- pozostanie miłowanie Tradycji, Prawa, Przepisów….. .

Może dlatego też Jezus nie powoływał uczonych lecz prostych zdolnych do Miłości… – zdolnych do pełnego oddania, do składania świadectwa zamiast zdolnych do „walki prawem”... .

Dlatego też łatwo określić Kim jestem w Kościele:

- czy niewolnikiem Prawa: upatrującym swojego bezpieczeństwa w realizowaniu przepisanych obowiązków wynikających z przynależności do Kościoła?

Czy też:

- Kocham mojego Mistrza i Pana, oddaję więc mu swój czas moje życie aby karmiąc się Jego Ciałem i Słowem być jeszcze ściślej z nim zjednoczonym. BY być znakiem miłości i miłosierdzia Bożego w świecie w którym żyję… .

A więc, pytanie kim jestem w Kościele: czy niewolnikiem przepisów i Tradycji czy też Zakochanym w Mistrzu z Nazaretu – jest kluczowym pytaniem o moją Wiarę i o to czy mam „serce z ciała” czy z „kamienia.”

Czy jestem niewolnikiem czy tez wolnym.

Można więc powiedzieć: Kochaj i rób chcesz. Ale najpierw Kochaj Mistrza tak jak Piotr… , a wtedy to “rób co chcesz” będzie w Duchu Mistrza z Nazaretu.

To pytanie “Czy Ty Mnie Miłujesz” – jest wymagające a zarazem jest wyzwaniem. “Czy” i “jak” miłuję weryfikuje się co dnia.

Pewnie i właściciel tutejszego bloga ma w tej dziedzinie coś do zrobienia – stąd Wielki Post jest dany wszystkim…. – też autorowi tutejszego bloga.

Pozdrawiam, :-)