a zgadzam się. to z tym stwierdzeniem:

“pszczoła daje miód”

już nie do końca.

pszczoła produkuje miód żeby inne pszczoły miały co jeść zimą, a my im ten miód zabieramy. oczywiście pszczelarze troszczą sie o roje i odżywiają je zimą.

bardzo lubię miód, tak na marginesie.

może kwestie religii nas dzielą ale kawa słodzona miodem to jest to co też lubię ... nawet bardzo …

No w JErozolimie nie, a co ja napisałem? Po przeczytaniu tego conapisałem, w sumie wynika,że podobnie jak z Bazyliką Narodzenia jest z każdym świętym miejscem w Jerozolimie.

Ech. Ale nie do końca. Gdyż np. stacje Drogi Krzyżowej są zaznaczone na zwykłych “współczesnych” ulicach, na których uprawia się handel, itp.

A “bezwględnie” to ważne w mojej pracy słowo – mój szef je często używał, dopóki nie zacząłem z nim pracowąć, :-)))

Pozdrawiam!

p.s.
I wogóle miło, że wpadłaś/eś(bo nie pamiętam jak powienienm napisać). :-)

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

Owszem, ale nie każde miejsce trzeba obudowywać, np. stacje Drogi Krzyżowej… . Nawet jest “idealnie” tak jak teraz. Droga Krzyzowa przecina się z “drogą” współczesnych.. .

p.s.
Co do Jerozolimy i Bazykiki Narodzenia – rzeczywiście, wg tego co napisałem, można tak zrozumieć —-> przejęzyczenie z mojej strony.

p.s.2
W tej chwili nie jestem sobie w stanie przypomnieć o jakie wydarzenie z życia Jezusa chodzi, ale Franciszkanie wykupili małą działkę w Jerozolimie; po próbie sprawdzenia co znajduje się pod ziemią okazało się, że to “bardzo ważny kawałek ziemi” – związany z historią Jezusa.
Ot jeden zakonnik zajął się żmudnemu odkopywaniu i odświeżaniu znaleziska…. . Można obecnie zwiedzać.

Pisząc o tym, że obudowywano.. , miałem na myśli to, że dzięki temu zachowano te miiejsca przed splądrowaniem, ograbieniem, sprofanowaniem, zniszczeniem i zapomnieniem. Ot, nie każdy musi wiedzieć co we wnętrzu danej świątyni się znajduje. Zwłaszcza najeźdźca Jerozolimy. A wiadomo, że pod tym względem to miasto zostało wiele razy “przesiane w te i we wte”.

Pozdrawiam!

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

W sumie, nie wiedziałem, że o to Ci chodziło, :-)))

p.s.2.

Zaskoczony jestem, że bywasz u mnie. Tutaj zawsze raczej cicho – Grześ robi za komentatora. Dziś jakoś tłoczniej, :-)) Ale to – w sumie- miłe.

Pozdrawiam!
************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

Zartujesz(że pierwsze)! O ile pamiętam były ogniste – znaczy nie odniosłem wrażenia, że pierwsze ale wręcz przeciwnie. :-)))
Powiem, że ogniste są najlepsze; bo absorbujące i żywe(cokolwiek miałby to znaczyć).

:-)))

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

Pierwsze, pierwsze. :)

Może nie najpierwsze, ale najpierwsze z najdłużyszch. :)

Wydaje mi się, że od tego czasu minęło ze dwadzieścia lat…

Widzę, że się pojawił i fajnie.
Mam też wrażenie, że trochę inaczej piszesz. Jakby więcej w tym było przestrzeni i powietrza, a mniej działalności misyjnej.
Nie żebym miała coś przeciwko działalności misyjnej, ale lepiej mi się czyta teksty pisane przez filtr własnych doświadczeń. Tak mam, ja.

Czasem się czepnę, ale już taka moja natura – nie zmienisz. :)

Pozdrowienia.

a czepiaj się – po to “się” piszę, :-)))

Co do mojego pisania jakoś nie zauważam jakiegoś przewrotu gdyż jest to zapis jakiegoś procesu który się odbywa pośrednio pisząc. Musiałbym zerknąć na moje stare posty.. . Ale miło jest słyszeć jakąś pozytywną ewolucję. Znaczy, że idę w dobrym kierunku co do formy.

Już to Grzesiowi kiedyś pisałem, że największą karą dla mnie w średniaku było pisanie wypracowań. To była katastrofa. Nie potrafiłem napisać jednej strony. A dla mnie wszystko można było zawrzeć w 2- 3 zdaniach a nie potrafiłem rozwadniać(wg mnie). :-))
Aż masz CI los, przyszło na to, że na starość na pisanie, notowanie się zebrało. Poniekąd ten ślad mało_pisania z przeszłości widać w błędach jakie mi się trafiają które skutecznie nakłuwa Grześ, :-)))

A misyjność? He, w sumie jeśli ona jest to w tym sensie, że to o czym piszę to w jakimś sensie zapis “co i jak pracuje w mojej głowie” i jak wpływa na widzenie świata w sensie duchowym ale w zlepieniu z codziennością.

Jakoś bliska jest mi duchowość Starego Testamentu zawarta w modlitwie Słuchaj Izraelu. Gdzie można i nalewkę z pigwy ważyć i wino robić i teksty pisać i śmiać się i kłócić ale w pewnej otoczce pokoju.. .
Jest takie zdanie też które pasuje do poprzedniego zdanie:

“Gniewajcie się ale nie grzeszcie. Niech nad waszym gniewem nie zachodzi słońce..”. A to z Nowego Testamentu.

Tak więc w sumie cieszę się, że mimo spięć przy okazji innych tematów jest pokojowo.. i każdy ma nadal szansę. To w tekstowaniu i blogowaniu ważne . Jest jak nie palenie mostów ale mimo różnicy zdań ich pozostawienie.
Tak odbieram również to, że rozmawiamy ze sobą normalnie pomimo ewidentnego spięcia – tak, jakby go nie było. Zresztą jakby to było 20 lat temu. :-)))

Pozdrawiam!

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

hmm. BIanka zmieniła tematykę i zarzuciła pisanie w duchowości.. – trochę mnie to zaskoczyło. A teraz “ma” przerwę – odpocznie i może wróci nie tylko do text ale i do duchowości.

P.S.
No, może Grześ mnie rozwija swoimi komentami – zresztą ma u mnie etat komentatorski. Jakby nie skomentował to tekst do wywałki by się nadawał, :-)))

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

moje komenty to takie rozwijające nie są ani wiele warte.

A to nie etat, to nadekspresja i gadatliwość wrodzona:)