Premier Donald Tusk, tak samo jak wcześniej Marian Krzaklewski i Leszek Miller, prawdopodobnie jest przekonany, że będzie rządził wiecznie. Dziś przeszkadza mu weto prezydenta i opozycja parlamentarna, bo — cóż to za nagłe odkrycie! — od czasu do czasu ustawy pana premiera są zatrzymywane! Można powiedzieć, że jak się nie ma odpowiedniego poparcia społecznego, to nie powinno się zasadnie oczekiwać realizacji każdego pomysłu, choćby te pomysły — jeden w jeden — były dobre i piękne jak rusztowanie na Pałacu Kultury. Wówczas trzeba raczej negocjować i przekonywać do swoich racji; ba — zawierać poniekąd kompromisy! Oczywiście z partią autorytarną i dybiącą na demokrację, bo niestety tylko taką w tej chwili w parlamencie dysponujemy, o kompromis wyjątkowo trudno, a i rozmowa nie klei się jakby mogła, skoro rozmówcy śmierdzi z gęby; wiadomo o co chodzi, wszyscy mamy jakiegoś sąsiada, który od samego początku w każde sobotnie wolne popołudnie wierci w ścianie udarem, a potem wbija kołki… kołek obok kołka, obok kołka, obok kołka… Co zrobić, los bywa okrutniejszy niż odpoczywający w niedzielę stwórca, nieczuły na nasze skargi i zwątpienie.

Dziś premierowi przeszkadza weto i opozycja, a co będzie mu przeszkadzało jutro? Brak weta i brak opozycji? Przecież premier nie może być tak pyszny, żeby w ogóle nie dopuszczać myśli o… przepraszam, że to jednak powiem… przegranej w wyborach do Sejmu albo wręcz przeciwnie: wygranej, ale w wyścigu prezydenckim kiedyś, prawda, za lat pięć albo dziesięć, niech nam premier żyje wiecznie! Podobno z gmachu w Alejach Ujazdowskich prawdziwi mężowie stanu widzą dalej niż do placu na Rozdrożu i krzaków przy płocie Łazienek Królewskich, gdzie swego czasu przyszły mąż Isabel, a ówczesny Prezes Rady Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej, słuchał polonezów i mazurków naszego Fryderyka Chopina w opracowaniu na dzwonek telefonu komórkowego marki nokia z zasłoniętym logo, żeby nie robić kryptoreklamy. Prawdziwemu melomanowi muzyka gra na okrągło, do znudzenia…

Złośliwi powiadają, że premier Donald Tusk nie jest jeszcze tym mężem stanu, bo widzi tylko na odległość do placu na Rozdrożu. Za to — dodają od razu jego zwolennicy — widzi znakomicie, jak nikt dotąd nie widział. Kierowany nadludzką intuicją, niech żyje nam wiecznie, bezbłędnie rozpoznaje dymy z pieców w okolicznych knajpach, a potem na skrzydłach orłów śmiga na świeżutkie i pachnące wuzetki. Trzeba wam bowiem wiedzieć, że najlepsze wuzetki są na placu na Rozdrożu. A premier je lubi. Potem biegnie z rzecznikiem rządu i innymi chłopakami w dół na Agrykolę, gdzie grają w lotkę i zbijaka. Co komu, prawda, w duszy gra.

Dlatego ja, prosty referent, oświadczam, że ostatnie pomysły pana premiera Donalda Tuska przypominają najciemniejsze dni i tygodnie rządów siepaczy od Kaczyńskiego. Oddanie całej władzy w ręce jednej szajki jest gorsze niż oddanie prawie całej władzy w ręce jednej szajki i części władzy w ręce drugiej szajki, żeby pilnowała tę pierwszą. Panie premierze, obyś żył i rządził wiecznie, nasz ty erpatre, dla którego wiosną wylewa Nil, a złota kula słońca topi sople zanim na łeb spadną, o ty, który powołujesz komisje śledcze i prawie wszystko masz w pamięci, pomiłuj! Okaż łaskawość i nie zmieniaj konstytucji, bez której czytania i tak sobie znakomicie radzisz, wszechmocny… Jakie ona ma dla ciebie znaczenie, skoro jednego dnia ty możesz i zjeść wuzetkę, i zagrać w zbijaka i jeszcze poprowadzić obrady Rady Ministrów! Zostaw nieszczęsną...