super tekst! Bez zastrzeżeń.

Chory Pan, czy co? Bo ja zdrowa.

;)

Ale przyznasz, że ten chwyt z lekarstwem jest niezły!
Ludzie komentują, że nikt tak nie robi.
Zwykli ludzie może nie robią. Zwykli łykają, ale tu mamy do czynienia z artystą.

Dawno temu jakiś dobrodziej pouczył mnie, że jak mnie zaboli ząb, a dokoła ani tabletek ani dentysty, to się robi tak:

Wysypujesz na, powiedzmy, blaszane denko zdjęte ze słoika nieco cukru. Podpalasz, a jak się zacznie kopcić, wciągasz dym przez rurkę do nosa. Raz tak zrobiłem i pomogło. Sfilmowane…sam widzisz.

Wspólny blog I & J

wpadłem tylko na sekundę z wyrazami uszanowania.

Na razie wrze i pali się mi wszystko w kuchni, więc znikam.
Ale wrócę i przeczytam, choć zdaje mi się, już po pierwszym zdaniu, że znowu się z Panem zgadzam.:)

Ostatnio, coraz częściej wykazuję wiele zrozumienia dla podstarzałych lowelasów.:)

Pozdrawiam serdecznie

Zrobiłeś kałakutasa?

Sie masz Trollu. Masz tu dużo do roboty!

——————————
r e f e r a t | Pátio 35

Ano mam. A jeszcze pamięć i sumienie narodu na szwank tacy owacy wystawiają to i z okazji 13 grudnia wracam, do pieca dokładać!

mam przeświadczenie, ze jestem inwigilowany.:)

Wczoraj, gdy dosłownie na kilka minut, zerwałem się na piwo i po tych kilku minutach, orzekłem, że na mnie już czas, kolegów zainteresowało czy przypadkiem nie muszę jeszcze zagnieść ciasta i wytrzepać dywan.
Stwierdzili też, że byłbym idealnym materiałem na żonę.
Mała rzecz a cieszy.:)

A względem kałakutasa,to nie mogło się udać.
Z reguły rygorystycznie trzymam się przepisu.
Żadnych zamienników!
Jak ma być osełka masła to jest osełka masła, a jak kopa jaj, to jest kopa jaj!

A tu, gdy o poranku skubnięty yassowej papieros (nieodzowny, jak zrozumiałem, do przyrządzenia prawdziwego kałakutasa) okazał się być tylko modną cienizną tytoniową wiedziałem, że nie mam już żadnych szans.

Później było jeszcze gorzej.
Odkryłem, że w lodówce zamiast indyka znajduje się pierś kurza a w miejsce borówek zajmują pieczarki. Żadne wariacje więc nie wchodziły w grę.

W efekcie wypichciłem kurczaka z pieczarkami z bazylią w sosie śmietankowym.
Oprószonego parmezanem i szczypiorkiem. Podanym z penne rigate numero 17.
Co tłumaczyć należy; makaron rurki kaliber 17.

Nie wyszło najgorzej.
Tym niemniej nadal mi wstyd za kałakutasa, ale jeszcze się poprawię, bo jak śpiewał Mnietek Fogg: będziesz jeszcze dość tych niedziel miała…

Pozdro

dopiero teraz przeczytałem Pana notkę w całości i rzeczywiście, trudno się z nią nie zgodzić.

Z tą uwagą, że najzabawniejsze jest, jak niewiele nasze elity rozumieją z fundamentalnej zasady realnej demokracji; równości wszystkich wobec prawa.
Jak trudno im wyzbyć się przyzwyczajeń, mniej lub bardziej, wygodnego przeżycia życia:) w realnym totalitaryzmie.
Jak to siedzi w człowieku…

Jeśli elity tak odnajdują się w nowym systemie, to cóż dopiero dziwić się takiemu docentowi Stopczykowi, cokolwiek ociupinkę mniej elitarnemu.:)

Pozdrawiam serdecznie

Ps.
Sorry Docencie, jakbyś nie zajarzył, to nic osobistego.
Jesteś moją bezcenną, bardzo poręczną egzemplifikacją.:)

nie musi mnie Pani przekonywać. Doskonale wiem, że dziewczyny nie przepadają za dusigroszami.:)
Skąpstwo w relacjach międzypłciowych (mówię tylko o tradycyjnym modelu) potrafi zemścić się okrutnie.:)

Ale ja trochę o czym innym.
Piszę o tych wszystkich maleńczukach i powtarzających za nimi, jak za panią matką, stopczykach.(Mała litera uzasadniona – chodzi nie o konkretne osoby, a o przykłady.)

Tkwiących nadal w przekonaniu, że normą jest istnienie tych, którym “wolno więcej”.
Tych którzy stoją ponad prawem.
I bez żadnych skrupułów takie brednie kolportują w przestrzeni publicznej.

Pozdrawiam Panią serdecznie

że jakos totalnie obojętna mi sprawa Piesiewicza, a i jednak jakoś nie pasuje mi porównanie jego do Polańskiego.

Polański jednak w historii kina znaczy dużo więcej, nie ma chyba porównania.