No tak przyjść musiał ten czas.

Pierwszy raz piosenka z lat 90-tych w moim cyklu i poza ,,Where is my mind” Pixies pierwszy właściwie naprawdę rockowy utwór.Pewnie rozczaruję tych, co starocie i jazzująco-klasyczne klimaty lubią, choć oczywiście klasycznych wykonawców nie zabraknie.

Zresztą czy Nirvana, “ Nevermind” oraz ,,Unplugged” i kilka ich piosenek nie przeszły już dawno do historii i nie stały się częścią światowej (pop)kultury?

Więc zaczynamy, zaczniemy oczywiście od wykonania oryginalnego, który zna każdy.
Jeśli na sali są osoby, które nie znają, proszone sa o zgłaszanie się, będą podziwiane jako prawdziwi nonkonformiści, autsajderezy i abnegaci.
Więc proszę Państwa, Nirvana i Kurt Cobain:

Magiczne, co?
No i ten głos, który bywał i delikatny i ostry i melancholijny i hipnotyzujący.
Zresztą co tu gadać, posłuchać trza. Jak kogoś nie zadowala ten utwór, to przecież są jeszcze “ Come as you are”, ,,Something in the way” czy moje dwa ukochane utwory “ Lithium” i ,,The man who sold the world”

Ale idźmy dalej.
Zrobię wyłom w cyklu, bo po prostu dlka mnnie ta piosenka związana jest nieodparcie z Nirvaną i mogę jej słuchać nieustannie.
Więc zanim kolejne wykonanie ,,Smells like…” to oczywiście wcześniej człowiek, który sprzedał świat.
Piękno po prostu:)

No i kto teraz może zaśpiewać by klimatu nie tyle nie zepuć, co nie obniżyć choć o ułamek?
Trudny wybór, ale ta pani na pewno poziomu nie obniży.
Zaczynała śpiewać w latach 70-tych, kiedy Kurt Cobain dzieciakiem jeszcze małym był, bo płyta ,,Horses” wyszła w 1975, gdy Kurt miał lat 8 i do Nirvany było daleko jeszcze.
Więc oddajmy głos Patti:

Porażające wykonanie, co?
Dla mnie świetna rzecz, choć jakże inna.
Utwór pochodzi z roku 2007, więc w ogóle świeże to jest, ale za to jakie.

Spodobały się kobiece głosy?
Będą jeszcze, teraz zaśpiewa nam pewna pani, mająca wśród swoich przodków Indian z plemienia Czirokezów (Cherokee), więc tym bardziej ją lubimy tutaj.
No więc jakby to Piotr Kaczkowski zapowiedział:
Tori

No i jak?
Mnie się podoba.
Kobiecych głosów ciąg dalszy?
A czemu nie.
Polacy nie gęsi i choć Tori ni Patti Smith nie mają, to mają Goyę:)
A Goya śpiewa tak:

Rockowi konserwatyści jak ja w pierwszym podejścu pewnie się skrzywią, ale zespół Goya (znam jeszcze ze 3 piosenki może) ma swój urok i styl, może nie jest to coś, co tygrysy lubią najbardziej, ale nie spowoduje on przełączenia stacji radiowej, rzucania butami w telewizor czy wyrzucania płyty przez okno.

No i co koniec?

Ależ nie, na koniec głos oddamy starszemu panu, który jednak trzyma się nieźle, nie tak dawno wydał płytę (jak ktoś słuchał w ostatnich 2 latach Sjesty Trójkowej to na pewno zna te utworki jego, zresztą chyba wyłącznie covery.

Scoverował i ów pan Nirvanę.
Więc czas na Ankę.

Jak ktoś nie ma poczucia humoru i ortodoksyjnie uwielbia Nirvanę, to pewnie rzuca czymś w monitor, wyłącza głośniki i wyrzuca Grzesia z polecanych czy innych rssów, ale takich czytelników nam nie żal:)

P.S. W cyklu na pewno jeszcze jedna piosenka, ale pewnie dopiero koło piątku, no a więcej po jakims czasie, jak nowe pomysły mi wpadną.
“A wczoraj w cyklu była taka piosenka”: http://tekstowisko.com/tecumseh/56522.html
ale fakt, że Grześ pisze że czuje się dobrze nikogo nie zainteresował, więc polecam, jakbyście przegapili.

Tyle.