Akcja zainicjowana przez AnnPol rozwija się pomyślnie, znaczy rozkręciła się, to będzie mój drugi tekst więc. W pierwszym zająłem się kwestią dlaczego, w tej zajmę się kwestią: “co”.

A jak już pisałem w tekście lipcowym czy sierpniowym w tym temacie pisania, słuchania i czytania jest mnóstwo, więc kolejne puzzle układanki pt. promowanie dobrej muzy dla wrażliwców:)

Zacząć trzeba by od poranka, poranki to pora skowronków.
Jeden z piękniejszych tekstów, zresztą posłuchajcie sami:

http://enigma91.wrzuta.pl/audio/9wmapPU8vq/

“Jeszcze zdążę zapomnieć i wspomnieć,
znowu nie wiedzieć...
I znajdę czas na śmiech, na rozpacz – słowo.
We mnie tłucze się wiatr i śpiewa róg
posłuchajcie, posłuchajcie,
litanię dla skowronka już pisze Bóg
posłuchajcie, posłuchajcie,
już przystanął z ciekawością czas.
żegnam was,
żegnam was.”

Wiem, dziwny pomysł zamieszczać pożegnanie na początku, ale jakoś taki koncept miałem.

Ale idźmy dalej, nie ma to jak młodość, jest taki fragment Osieckiej, który mnie zawsze chwytał:

“Nie dosyć człowiek był szalony,
nie dosyć śmiały, nie dość zły,
niegotów polec za androny,
niegotów błądzić pośród mgły.
(...)
Nie dosyć człowiek był zalany,
nie dosyć śmiały, nie dość zły,
niegotów skonać za banały,
niegotów brodzić pośród mgły.

Dziś by się piło i kochało,
gdzieś by się gnało pośród mgły,
gdyby choć echo zawołało,
gdyby zapukał ktoś do drzwi,
dziś by się śniło i cierpiało,
dziś by się gnało pośród mgły,
gdyby choć echo zawołało,
o gdyby, gdyby, gdyby, gdy ! ...”

To było “Kochać za młodu” wiersz, mocny jest.
Nostalgiczny właściwie.
Kojarzy mi się z jednym fragmentem z Iwaszkiewicza o depresji, ale by nie dołować zbyt siebie i innych, to go nie szukam.

Ale przecież zawsze jest czas, nawet jak go nie ma, to co szkodzi na chwilę sobie wmówić, że on jest i posłuchać (znaczy ja posłucham, bo w necie nie znalazłem tego, państwu zostaje czytanie:) tego tekstu:

“Na parę lat
wypłyniemy znów na wodę.
Za parę lat
pogonimy znowu w szkodę.
We włosach kwiat,
choć te włosy już nie młode,
snu nam nie żal, domu nie żal, nie żal…

Za parę lat
na kulawej naszej barce
ruszymy w świat,
ja – dziewczyna,
a Ty – harcerz.
Popłynie śpiew:
“Kto nie służył w marynarce”...
Snu nam nie żal, domu nie żal, nie żal…

Na pokład nasz
zabierzemy zwierząt parę.
Niech będzie kot,
jakaś kura czy kanarek,
i znowu “start”.
Nastawimy znów zegarek –
snu nam nie żal, domu nie żal, nie żal…”

Jest już za późno, nie jest za późno, jak inny zacny zespól śpiewa.
Pewnie tak.
Lubię zdania sobie wzajemnie przeczące, Różewicza “Życie bez Boga jest możliwe, życie bez Boga jest niemożliwe”

No to jak modlitwa, to posłuchajmy może pewnej pani:

No, ale nawet ci co się modlą pewnie czasem czują się tak:

“Bo to wszystko nie tak,
nie tak,
nie tak,
no, a jeśli,
jeżeli
nie tak, nie tak, nie to,
no to po co nam było w to gnać,
tamto rwać,
iść pod prąd, pod wiatr,
gniazdo wić
niby ptak,
no – jeżeli ma być
nie tak?
Słowa jak sztuczny miód,
ersatz, cholera, nie życie,
miał być raj, miał być cud
i ćwiartka na popicie,
a to wszystko nie tak, nie tak,
nie to,
a jeżeli, a jeśli – nie to,
no to o co, u diabła, nam szło?”

Sztuczny miód, erzac, cholera nie życie.
No i co zrobić?
Nic i nijak się nie da.
A może się da.
Nie smęcę dalej, ale kontynuujmy naszą wędrówkę.

Czy ja już mówiłem, że się utożsamiać można z piosenkami Osieckiej?
Pewnie każdy czuje się czasem taką wariatką, wariaci bywają samotni, nawet ta wolność jest pewnie złudna i ta zabawa.
Ale cóż posłuchajmy.
Wyjątkowo w wykonaniu Krystyny Jandy (choć przecież wszyscy wiedzą że nie ma to jak wariatka w wykonaniu Maryli, ale nie chcę AnnPol dublować:)
“Wariatka tańczy”

A czy mówiłem coś o przyjaźni?
Pewnie nie, choć w głowie mi się szykuje tekst na ten temat, między innymi jednym tekstem pana Yayco zainspirowany, więc jak przyjaźń to i koledzy.
Czasem niektórzy koledzy mieli różne problemy, teraz ci, co wtedy mieli te problemy jakoś wychodzą na tych najgorszych, lepiej mieli ci, co się nie angażowali?
Osiecka się zaangażowała tak jak umiała.
Tekstem.
A Fronczewski go wykonał.

“Pijmy wino za kolegów”
Choć niedługo za niektórych to trzeba będzie znicze zapalić.

http://emkasasa.wrzuta.pl/audio/8v7NpmwcFp/

A na koniec, co na koniec?
By nie było tak smutno jak się zrobiło.
Choć obietnica i założenie było, że jesiennie ma być.

Ale przecież ja nie chcę spać, ja nie chcę umierać...

A naprawdę już na koniec.
Marylka.:)
Która jest od zawsze chyba przecież...:)

No i naprawdę już na koniec.
Taki właściwie hymn dla singli.
Wiecznych.
Wietrznie jest ostatnio:)
Więc niech kolejna i ostatnia już pani zaśpiewa:

http://martynkaa.wrzuta.pl/audio/9Hk4cV4Bgi/

Tyle.
Przepraszam za mą ostatnią nadaktywność tych co mają dosyć. Obiecuję jeszcze ze 2 ., no może 3 teksty w tym tyg i zamierzam zamilknąć i już odzywać się sporadycznie, bo jakoś na TXT zbyt mnie pełno, wrażenie mam.

Więc, co?
Kuniec.
Szukam kogoś....- śpiewa sobie pani. Urszula Sipińska właściwie.
Pięknie jest.