Notka właściwie zgodnie z tytułem nie powinna powstać albo składać się góra z kilku zdań, by dać zadość tytułowi, ale jak wiadomo konsekwencja nie jest moją mocną stroną.

Przeczytałem książkę (czytelnicy se pomyślą, no i co z tego, czym się ten jełop chwali, też mi wydarzenie), książkę niebylejaką, zabawną, ciekawą, rozwijającą, erudycyjną. Miałem o niej krótką komentarzonotkę w mej polecance kulturalnej napisać, ale stwierdziłem, że przesłanie jej jest cudowne, niektóre cytaty zabójcze, a całość mi bliska, więc zasługuje ona na osobną notkę. Poza tym jak wiadomo tkwię w kryzysie i brakiem weny jestem naznaczony, więc jakaś notka, która nie polega na wrzucaniu youtubków, dobrze mi zrobi.
Chyba.

Książka nazywa się “Jak być leniwym” (How to be Idle), napisał ją Tom Hodgkinson, przełożyła z angielskiego Małgorzata Glasenapp, wydało w 2008 roku wydawnictwo W.A.B.

Książka na szczęście nie jest typowym poradnikiem z serii, jak sprawić, by dzieci twoje wyrzucały śmieci, pies nie szczekał, kochanka miała zawsze orgazm, a buty nie przemakały, czy coś w tym stylu. Książka jest ciekawym traktatem, lecz napisanym z poczuciem humoru i z dystansem o lenistwie, czy raczej o próżniactwie, o jego historii, autor powołuje się na licznych mądrych ludzi, którzy do próżniactwa zachęcali i zwalczali terror pracy, konsumpcji itd. Czarnymi charakterami książki są zaś choćby Thomas Edison i Benjamin Franklin jako fanatycy pracy, no i wszyscy pozostali pracoholicy, a szczególnie ci, którzy innych do pracy i do pracoholizmu zachęcali i zachęcają. A ideologicznie autor rozprawia się z tak u nas zachwalaną protestancką etyka pracy.

Autor zwalcza lenistwo, ale jednocześnie, powołując się i na Nietzschego, i na Wilde’a, Jerome K. Jerome, Stevensona, Samuela Johnsona i innych ważnych myślicieli czy pisarzy, uprawia apologię wszystkiego co w życiu ważne, piękne i dobre: późnego wstawania i wylegiwania się w łóżku, nie chodzenia spać przed północą, palenia, seksu, łażenia bez celu, bujania w obłokach, medytacji, pracy na własną rękę, alkoholizowania się, picia herbaty (nie kawy, dlaczego wyjaśnienie później), łowienia ryb i innych zajęć nie mających związku z zarabianiem pieniędzy czy kupowaniem dóbr różnorakich

Książka jest podzielona na 24 rozdziały, każdy przedstawia godzinę z życia próżniaka a jednocześnie dotyczy jednego ważnego zagadnienia (np. lunch, seks, drzemka, sen, rozmowa itd)
Dodatkiem do tych rozdziałów jest antologia kilku ważnych tekstów innych autorów będących pochwałą nieróbstwa, nicnierobienia, próżnowania, lenistwa, marzenia itd

Teraz czas zaś na garść cytatów, które mnie rozbawiły czy zaciekawiły

“Sam Bóg, dowodził Paul Lafargue w Prawie do lenistwa, dał, nam przykład: po sześciu dniach pracy odpoczywa przez całą wieczność”

“Praca zajmuje tyle czasu, ile się na nią przeznaczy”

“Kawa jest dla wygrywaczy, zdobywców, herbacianych ignorantów, odwoływczy lunchu, zrywających się bladym świtem, dręczonych poczuciem winy współzawodników, wielbicieli pieniądza i statusu, pustych duchowo obłąkańców. jest potęgą odbierającą siły. Powinniśmy się jej przeciwstawić i pokochać herbatę, starożytny napój poetów, filozofów i myślicieli”

“Żółw na smyczy! Coś pięknego. I o ile bardziej relaksujące niż hiperaktywny, węszący, sikający, ujadający, rzucający się pies. (Dlaczego ludzie mają psy? W ogóle tego nie rozumiem)”

“Według opowieści aktora Davida Garricka, Doktor Johnson (chodzi o Samuela Johnsona, pisarza angielskiego z 18 wieku-dopisek mój), zapytany o największe przyjemności w życiu << odpowiedział, że jebanie, a potem picie. Przy czym dziwił się, że nie ma więcej pijaków, bo każdy może pić, a nie każdy może jebać >>”

“Doktor Johnson tak bardzo nie cierpiał ludzi chodzących spać wcześnie, że stwierdził << tylko łotr i kanalia chodzą spać przed północą >>Bo właśnie nocą, gdy troski dnia powszedniego są daleko, płynie wino i rozmowa”

P.S. Ilustracja muzyczna, która wg mnie całkiem nieźle do przesłania pasuje:)