Problemem nie jest Konstytucja. Problemem nie jest nawet spór pomiędzy Prezydentem a Premierem. Problemem jest polityczne starcie Donalda Tuska z Lechem Kaczyńskim.

Sadurski słusznie jest zaniepokojony, bowiem narastające głosy, że Konstytucję nalezy zmienić, bowiem dana dwójka ludzi nie potrafi się porozumieć, brzmią paranoicznie.

Wyobraża Pan sobie, jak szczegółowa musiałaby być Konstytucja i jednocześnie – jak często modyfikowana (choćby każda zmiana warunków zewnętrznych, w których ściśle i co do centymentra trzeba okreslić, co kto może i kiedy)?.
W dodatku jeśli ma Pan na myśli jakąkolwiek kontrolę Prezydenta nad Premierem lub Premiera nad Prezydentem, lub jakikolwiek podział kompetencji, to każda odrobina złej woli wystarczy, by wzbudzić konflikt. Chyba, że zapiszemy, że Prezydent może siedzieć w Pałacu i to wszystko. Albo – Premier może siedzieć w Pałacu i to wszystko.

Pomimo super silnego urzędu prezydenckiego we Francji, w czasach Chiraca i Jospina – nienawidzących się na podwórku wewnętrznym, konflikt dotyczył tylko zabaw u siebie, w dodatku nie powodował paraliżu państwa. Zmiana Konstytucji z uwagi na konflikt osobowości? Bez jaj. Trzeba zmienić właścicieli tych osobowości.

Jak zwykle pozostając pełen podziwu ( wobec pańskiej dyscypliny ) w kwestii językowej oraz porządkowej odpowiem niedbale.
Wedle bez/reguł języka potocznego.

I na dodatek raczej stawiając pytania otwarte, niż zamknięte.

Otóż problemem jest właśnie konstytucja.
Bo bez jej rozmieszania nie byłoby problemu w takiej skali.
Tak samo jest dla mnie jasnym, że spór idzie wewnętrznie a pierdoły dmuchane przez medialnych najmitów są sprawą wtórną i nikogo poza nami/nimi nie interesującą ale wykorzystywaną wewnętrznie.

Sadurski się myli.
Dlaczego?
Otóż dlatego, że wpisuje się w wojnę medialną, zupełnie świadomie.
Bo jest doskonałym publicystą, i to takim, który potrafi publikować i w Rzepie i w GW.
I teraz.
Jest wykorzystywany, bo pisząc liberalnie doskonale otwiera pole do bitki dla obu stron najmitów, a poza tym myli się bo na jego oczach pęka dotychczasowy układ funkcjonujący poza nią ( konstytucją).
Teraz idzie wojna.

Albo będzie ustrój prezydencki albo parlamentarny?
Tymczasem Sadurski struga wariata.
Jemu patrzącemu z oddali jest dobrze.

Tak ląduje po stronie dziennikarza-autochtona-najmity patrzącego na ten kraj z obrzydzeniem.
Czy (on – Sadurski ) patrzy na ten kraj z obrzydzeniem?
Wątpię.
Ale już już siedzi w sidłach.

I co do konstytucji.

Wystarczy, że zdecydujemy.
Jest ustrój prezydencki – albo parlamentarny.
Mamy rozstrzygnięte sprawy, i to nie te samolotowe.
Tylko zasadnicze.
Moja opcja, to ustrój prezydencki.
Dlaczego ?
Napisałem wyżej.

A media?
A to oddzielna sprawa jest.
Dla mnie kryminalna.

Przepraszam a z jakiego powodu?
Braku biletu na samolot, czy z powodu tego co RRK wypisuje?

A co do kohabitacji?
To kto był pierwszy wybrany?
Prezydent, czy kohabitacja?

Czy Ciapek w dobrym zdrowiu?
Mial klopoty bidulek niedawno.

:))

ale nie poprawię bo nie będzie się z czego śmiać:)

_{prezes,traktor,redaktor}

akurat on nie był.

Ale to nic nie zmienia.

Takie wypowiedzi zawsze przypominają mi słowa Bertolda Brechta:

Niech partia rozwiąże społeczeństwo i wybierze sobie nowe.

Pozdrawiam

PS Za cytat nie ręczę. Postanowiłem sprawdzić w googlu, ale googiel wypluł mi to

I już nie wiem, czy to ja cytuję Brechta, czy samego siebie cytującego Brechta, czy co?

to byłoby coś, :)

_{prezes,traktor,redaktor}

Pan chyba żartuje pisząc ponizszy tekst?

‘To kto był pierwszy wybrany?
Prezydent, czy kohabitacja?’

Opcja polityczna, która wyniosla Prezydenta na to stanowisko straciła poparcie spoleczne czego wyrazem byl wynik wyborów parlamentarnych.
Pozostają dwa wyjscia:
honorowa dymisja (malo prawdopodobna)
akceptacja koabitacji i realizowanie programu partii majacej większość w parlamencie.

System prezydencki niczego w tej materii nie zmienia, co widać wyrażnie na przykładzie Francji.

Dlaczego zatem optuje Pan za systemem prezydenckim? By zapewnic pozornie wieksze mozliwości decyzyjne Prezydentowi, ktory nie ma poparcia spolecznego?

Zaskoczyleś mnie stwierdzeniem ze ‘we Francji mamy do czynienia z systemem “quasi/semi- prezydenckim”, czyli czymś, co już nie jest systemem parlamentarnym ale z drugiej strony nie można tego nazwać systemem prezydenckim.’ (edit)

Prawdą natomiast jest że jest to system semiprezydencki, czyli forma rządów pośrednia między systemem parlamentarnym a prezydenckim.
http://pl.wikipedia.org/wiki/System_semiprezydencki

Nieuwaznie skopiowalam, juz zmienilam (edycja).

Jeśli dobrze rozumiem chciałby Pan wprowadzić teraz w Polsce ustrój prezydencki (nie mylic z semiprezydenckim, o ktorym przyznam myślalam) aby wzmocnić władzę
LK ?
Bardzo ciekawa koncepcja. Skoro w wyborach sukcesu nie można osiagnąć to trzeba zmienic szybko Konstytucję. I prezydent nie bedzie musial jezdzic z własnym krzeselkiem do Brukseli.

To de Gaulle mowłl o honorze i niemożności realizacji własnych koncepcji politycznych przy braku poparcia spolecznego. On nie był moją kolezanką :)

Czemu Pan ciągle o moich koleżankach? Fobie?

Mnie sie byc moze pomieszlo: Honor, etyka, polityka, koncepcja panstwa i prawa, sprawiedliwosc.
Ciesze sie ze Pan nie ma z tym klopotu.

Ciekawie się z Panem rozmawia. I ten dreszczyk emocji, bo nie wiadomo w jakiej roli Pan występuje.
Sprowadził mnie Pan gdzieś w okolice parteru, albo co gorzej wtłoczył do szuflady z napisem Koleżanka.

Myślałam że rozmawiamy o koabitacji. A trudny to temat.

Ja do żadnej się nie zmieszczę. Szuflady.
Nawet własnej.
Poznanie Pańskich intencji to dopiero zadanie.

A kiedy, niby będzie najlepszy czas?
No nie da się.
Życie polityczne się toczy.

Dlatego ja wspomniałem coś o Konstytuancie.

Pozostają kryteria doboru.
Do niej.

Ja przyjmuję nawet poza demokratyczne, chociaż ugrane przy stoliku, przy którym siedzą decydenci.

Tyle, że mamy doświadczenie Okrągłego Stołu.

Tam nie było doboru demokratycznego ale potrafiono zaspokoić i ambicje, i wpływy i rozsądek.

No to kto?
Kościół? Uniwersytety?, sitwy/stronnictwa?, biznes?.
Niech ci zakreślą kryteria doboru.
Do Konstytuanty.

Pan się lenisz.
Albo we własną urodę nie wierzysz ( czytaj domyślnie – niewielki, łysiejący, sprawny, wymowny – w typie Brada Pitta)
Po 1 primo, ja nie umiem po francusku.
Bo się wstydzę.

A po 2 primo to symultanicznie brzmi groźnie.
Znaczy np, że nie dadzą kanapek ale każą zapłacić za mcdonaldsa.

Leni się Pan. Nie, żeby w ogóle, ale akurat w tym temacie. Czas odgrzebać notatki i o Konstytucji nas laików trochę podszkolić.

Już Pan kiedyś pisał, że są od Pana znacznie lepsi w tym temacie. Ale tak się sklada, że tu nie bywają. Może Pan stwierdzić oczywiście, że to problem pozostałych Konfederatów, a nie Pana. Ale nam po prostu przydałalby się jakaś baza. Dobra baza.

Panie Yayco?

Otóż panie Yayco, do niedzieli.
Kiedy pan’eś już lekcje odrobisz.

Nie bierz się od razu za oglądanie westernów tylko za obowiązki.
Psze pana.

Widziałem co się stało ostatnio. Akurat pod tekstem, który osobiście był dla mnie ważny. Żalowałem, że tak się stało. Nic na ten temat powiedzieć mądrego nie potrafię. I nie zamierzam. Nie twierdzę, że Pana rozumiem, mogę się co najwyżej domyślać części powodów milczenia. Z naciskiem na “domyślać”.

I nie zgadzam się z Panem, że problemu wartościowego opracowania nie ma. Pan sądzi swoje, ja sądzę swoje. Kłopot jest po mojej stronie, bo jak Pan nie napisze, to słabo widzę szanse że takowe się pojawi. W setkach tematów Pańska wiedza może mieć znaczenie średnie lub żadne, ale w tym akurat mam wrażenie jest na TXT największa. Pozostaje kwestia pańskiej dobrej woli i chęci. Tyle. Aż tyle.

Pozdrawiam.

Zdechło i w porządku. Co jakis czas więcej gadania jest o Konfederatach niż o rzeczywistości pozakonfederackiej, potem proporcje się odwracają. Taki urok tekstowiska. Na szczęście mnie to omija.

Ja natomiast tak mam: jak gadaja o tym całym efekcie cieplarnianym z przełożeniem na energetykę, to szukam tekstu Pana Lorenzo. A jak chce poczytać co tam w kinie, to szukam Rafala (nowy Konfederata z doskonalymi recenzjami). Historia (zwłaszcza w kontekscie tożsamościowym) i sprawy “okołopaństwowe” (oraz wino) – to wizyta u Pana. O tym czym jest kryzys poczytałbym u Magii (ale nie poczytam), bo Bloxer coś się nie angażuje. Kresy – Dymitr. Śląsk (moja mała ojczyzna) – to Pan Podróżny. Coś z zakresu ocierającego sie o wiarę i KK – Odys…
Można by tak wymieniać.
Chodzi o to, że jak pojawia się problem z Konstytucją, to automatycznie zaczynam się rozglądać za Pańskim tekstem. Z nadzieją, że się Panu “zachciało”. Bardzo więc mi nie w smak, że “się nie zapowiada”. Ale jak to mówią: sytuacja jest dynamiczna. Problem Tusk/Kaczyński bedzie się pogłębiał, więc o Konstytucji jeszcze będziemy gadać, gadać, gadać... może się Pan odmieni. Zwłaszcza, jesli poprawi się u Pana z czasem.

Na co licząc, pozdrawiam.

Oczekiwanie dymisji prezydenta ze względu na spadek poparcia jest groteskowe.

Gdyby rzeczywiście rządzić w demokracji miał jedynie ten, kto jest aktualnie popierany, kadencje trzeba by skrócić do jednomiesięcznych lub dwutygodniowych.

Albo w ogóle zlikwidować wybory, i aktualny parytet w parlamencie, rządzie itd. obliczać codziennie na bazie zaawansowanych sondaży…

To przecież nonsens.

Prezydent ma działać całą kadencję, poza przypadkami ściśle (i niegłupio) przez konstytucję określonymi.

Rząd ma działać tak długo, jak długo ma poparcie w parlamencie (a nie w sondażach), a ściślej — jak długo parlamentarna opozycja nie jest w stanie powołać nowego rządu.

I, sorry bardzo, honor tutaj akurat nie ma wiele do rzeczy.

A sytuacja de Gaulla była także zupełnie inna. Wiązała się z tym, że jego projekt radykalnych zmian ustrojowych napotkał mur oporu społecznego. De Gaulle zrezygnował, o ile mi wiadomo, nie dlatego, że naród go nie lubił, ale dlatego że nie był w stanie zrealizować swojego projktu politycznego.

Na razie niezbyt jasno się rysuje jakikolwiek projekt Lecha Kaczyńskiego i nie bardzo widać, by ten projekt był skutecznie udaremniony.
Co zresztą nie czyni go wyjątkiem wśród polskich polityków…

Argument o kosztach wyborów mnie nie przekonuje.
To retoryczny listek figowy.
Tu nikomu nie zależy na kosztach, wiem, bo tyle razy brałem udział w komisji wyborczej — to wszystko funkcjonuje jak za króla ćwieczka.

Natomiast rozważania o kosztach prowadzą do zapytania czy nie ograniczyć państwowej administracji skoro współtworzymy UE.
Przykład z nieco innej beczki: ojciec kolezanki pracuje w PKN (Komitecie Normalizacyjnym, nie w Orlenie). Ponoć obecnie instytucja ta zajmuje się w zasadzie wyłącznie tłumaczeniem norm ISO. A jakoś nie maleje.
Warto by porównać skalę parlamentów i rządów takiego wielkiego i bogatego państwa jak Teksas, albo choćby Bawaria z Polską.

No i wreszcie: co tu dziwić się, że rozpływa nam się we mgle wizja ustroju dla Polski, skoro nie jest możliwe ukonstytuowanie Unii Europejskiej.

Ale tu już wycofuję się, nim obrońcy niezawisłosci zorganizują na mnie zamach ;)

Chyba muszę wrócic do lektur archiwalnych rozwazań konstytucyjnych, skoro na świeże nie pora.

Pozdrawiam tonąc we mgle.

To, że komuś tam nie zalezy na kosztach, nie znaczy że nam nie powinno.

Co do współtworzenia UE… Nie ja to zauważyłem, ale gdy to zostało wskazane, to opinię miałem i mam zgodną – kryzys odwrócił trend. Zadziałały Państwa i rządy, a instytucje unijne całkowicie się nie sprawdziły. I nie chodzi o to, co mogły zrobić. Tylko o to, że w ogóle nic robić nie zaczęły. To, co Angela Merkel czy Gordon Brown przeprowadzili w dni, a rządy Holandii i Belgi ratując Fortisa nawet w godziny, nawet w USA (i to w gorszym stylu) zabrało tygodnie. A w instytucjach UE w ogóle nie zostało podjęte.
Oczywiście, pojawia się pytaniem, czy zwarty organizm polityczno-gospodarczy (jakim ma być w przyszłości UE) nie zachowałby sie w swojej skali jak Wielka Brytania czy Niemcy? Ale odpowiedź mam wrażenie przestaje niektórych ważniejszych graczy interesować. Okazuje się, że najlepszy pomysł miał Gordon Brown, otrzeźwiony w porę przez Angele Merkel. A qusi unijny pomysł Sarkozy’ego to był straszliwy chłam.

Jak to powiedział mój kolega, czym wbił mnie w wielką zadumę – ważą się losy tego, czy będziemy Konfederacją czy Unią. W USA zakończyło się to wojną secesyjną...

I Ty mi tu w żadnej mgle nie toń Odysie… ;-)))) Pamiętaj, Odyseusz znalazł sposób na Troję. Wiec powinien nadal skupiac się na szukaniu niekonwencjonalnych rozwiązań...

Jaki przeciwnik Panie Igło? Niedoszły twórca IV Rzeczpospolitej? Jego ma Pan na myśli?
Nic nie poradzę Panie Iglo że wolę mężow stanu od nieudacznikow. A to chyba jest zaprzeczeniem komuszej selekcji negatywnej?

Ja widzę pewna analogię pomiędzy Kaczynskim(i) a de Gaulle’m. Kaczyńscy zaproponowali zmianę, projekt nowego kraju, przestawienie fundamentów. Wygrali w oparciu o tą wizje Nowej Polski wybory parlamentarne. Także w oparciu o to wygrał Lech Kaczyński.

Nie oceniam samego pomysłu, ani dlaczego nie udało sie go wdrożyć. Faktem jest, że w kolejnych wyborach, wizji Nowej Polski obywatele powiedzieli: “dobranoc”. Można załozyć i ja się pod tym podpisuję, że de Gaulle, jako osoba firmująca swoim nazwiskiem (soba samym) propozycje zmiany, która została odrzucona, złożyłby urząd. Taka jest analogia pomiędzy tymi dwoma politykami.
No ale od kiedy to od polityków wymaga się czegoś, co nazywamy “honorem”?

Bo Generał miał trochę inne otoczenie.
U nas nie ma wojny algierskiej, OAS-u oraz pół miliona studentów bijących się na ulicach z żandarmerią i policją.

Pis doszedł do władzy ze swoim projektem IV RP, jak go realizował to obaj wiemy.
I co zrobił JarKacz?
Czy nie przedterminowe wybory przypadkiem?

A przecież to wedle Starego a już RRK szczególnie to jest skrzyżowanie faszysty z bolszewikiem.
Tacy nigdy nie oddają władzy. A jak oddali to na pewno stoi za nimi perfidny plan co oboje wspomniani codziennie potwierdzają pisząc, że Pis rządzi dalej.

A wedle mnie to rządzi Bierut i mamy wiosnę ’54r, przynajmniej tak mi się wydaje jak słucha swojego ulubionego radia.

A jest nieskuteczny w czym?

Nie znam francuskiego.

I potrafię odróżnić faktyczne błędy polityka od bluzgów, jadu i bredni lanych przez jego przeciwników, tak samo jak i od peanów pisanych przez matołków obecnych głównie w S24.

I żeby było weselej, to ja głosowałem na Tuska.
I już nie będę.

Niech będzie honorowa.
Tyle, że on miał 100 lat i chyba 2 lata potem zmarł.
Więc odszedł z twarzą.
Tak sądzimy teraz, bo wtedy był opluwany.

Twarzą projektu IV RP był JarKacz. Oddał władzę.
A jaki powód do oddania mandatu ma Lech?
Nie ma.

Ten sam np Lis&Żakowski, gdyby Lech siedział cicho i wręczał im ordery, to pialiby z zachwytu nad skuteczną i powagi godną prezydenturą.

Wszystko rozgrywa się w wirtualnym świecie mediów, tymczasem Lech zaczął nazywać pewne rzeczy po imieniu.
No to najmici ruszyli do akcji.

wrażliwa, jak to kobita.

A wrażliwa jestem na to, że prezydent reprezentuje RP, jej godność, ciągłość i majestat.
Nawet jak ten prezydent nie jest czymś najlepszym co by się nam mogło przydarzyć.
I wrażliwa jestem na fanatyczne obszczywanie.

Czy ta definicja tolerancji wydaje sie Panu możliwa do zaakceptowania?

Tolerancja (łac. tolerantia – “cierpliwa wytrwałość”; od łac. czasownika tolerare – “wytrzymywać”, “znosić”, “przecierpieć”) to w mowie potocznej i naukach społecznych postawa społeczna i osobista odznaczająca się poszanowaniem poglądów, zachowań i cech innych ludzi, a także ich samych.

– Tolerancja nie oznacza akceptacji (por. łac. acceptatio – przyjmować, sprzyjać) czyjegoś zachowania czy poglądów. Wręcz przeciwnie, tolerancja to poszanowanie czyichś zachowań lub poglądów mimo że nam się one nie podobają.
-Tolerancja jest postawą, która umożliwia otwartą dyskusję. Bez tej postawy dyskusja zamienia się albo w zwykłą sprzeczkę albo prowadzi do aktów agresji.
– Tolerancja uznawana jest za podstawę społeczeństwa otwartego i demokracji.
– Tolerancja ma też granice: dotyczy to postaw, które sprzeciwiają się tolerancji.

Czy różne formy wyrażania opini o prezydencie mieszczą sie w granicach tolerancji ?

Pawdę piszesz: wydaje Ci się.
Nie mam żadnej frajdy ani interesu w świadomym deformowaniu czyichkolwiek komentarzy.

Nie do końca rozumiem, czemu ma służyć wklejanie w rozmowie ze mną tekstów z Wikipedii itp.
Sugerujesz, że nie tylko brak mi elementarnej wiedzy (to się zdarza), ale że nie znam adresu najpopularniejszego źródła tzw. wiedzy powszechnej?

Zapewniam, że wypowiadając się na jakiś temat sprawdzam czego nie jestem pewien przynajmniej tam.

I do tej wiedzy się odniosłem, wskazując na fałszywą analogię między powodami dymisji de Gaulla (klęska w referendum projektu reformy państwa), a obecną sytuacją LK.

Poważnie?
A co to niby jest, ta IVRP, według LK (razem z bratem)?
Bo do mnie, mimo upartych prób zrozumienia nie dotarło nic, poza naiwnymi bzdetami.
Nie jest i nie może być bowiem żadnym projektem ustrojowym gadanina w stylu laureatek konkursu miss swiata: żeby ludzie byli uczciwi, Polska silna, nikomu nie zabrakło chleba, szpitala, a zdrajcy i złodzieje siedzieli, etc. Nie jest też wizją ustrojową bezwzględna walka z korupcją.
Gdzie są zmiany ustrojowe, przeprowadzone przez braci? Gdzie jest poddany pod referendum projekt nowej konstytucji? (Referendum można było pięć razy rospisać za rządów obu braci). Że projekt był niby? Wiem, czytałem, zapomniałem. Projekt ten jest rówieśnikiem platformerskiego 3xTAK (kto pamięta o co tam chodziło) i służył do tego samego co np. gabinet cieni PO pod wodzą byłego przyszlego premiera z Krakowa.
To rzeczywistość wirtualna.
Zasłona dymna.

Dlatego nie łudźmy się, Kaczyńscy na tym polu nie ponieśli klęski, bo nie podjęli bitwy. Nikt ich wizji ustrojowej nie odrzucił, a na pewno nie naród. Bo wizja taka nie zaistniała w debacie publicznej.

Nie upadł projekt IVRP, a jedynie jej szyldzik, hasełko dobre jak każde inne, bo puste.

Jeśli jest jakakolwiek wizja naprawy Rzeczpospolitej u braci Kaczyńskich, to ona nie jest ustrojowa, systemowa — a personalna. Realny projekt braci natomiast można streścić w słowach: jedynym ratunkiem dla Polski są nasze rządy. Póki więc choć trochę rządzą — wizja jest realizowana, obietnica spełniana, powodów do honorowej dymisji brak.

Co w tym śmiesznego, nie rozumiem.

Przecież bodaj nikt z wypowiadających się tu dyskutantów nie sugeruje, by w obecną konstytucję wpisać kto jedzie na następny szczyt. O tym to bąkali gdzieś tam politycy, w tym tonie jest zapytanie do Trybunału wysłane przez premiera. A rozwiązać takie sprawy miała ustawa kompetencyjna, obiecywana niemal od tak dawna, jak druga linia warszawskiego metra.

Tutaj pojawiła się rozmowa o tym, czy nasz ustrojowy dualizm władzy wykonawczej nie jest po prostu z natury paraliżujący i konfliktogenny. I czy są lepsze rozwiązania.

Ja naszej konstytucji nie lubię od zawsze. Uważam że jest zła po prostu. Czemuż o tym nie mówić przy nadażającej się okazji?

Mam wrażenie, że im bliżej Centrum (w poglądach), tym większa ilość zwolenników sfederowanej Europy. Jakoś więc trudno mi się spodziewać, że stałbys się “wrogiem”. Każde badania fokusowe wskazują, że zwolennicy federacji stanowią większość.

Chyba że masz juz na myśli spór o to, czy przyszłość wspólnej Europy to przyszłość “unijna” czy “konfederacka”. Wtedy faktycznie, raczej znalazłbyś się chyba po tej stronie, która jest w mniejszości. Ja sam zaczynam się ku konfederacji skłaniać. Z przyczyn – choćby z powodu tego całego pakietu energetycznego. UE “unijna” narzuciłaby nam limity i z mamy głowy. “Konfederacka” daje jakieś szanse na negocjacje i zmianę tego zabójczego dla nas rozwiązania.

Jest jak piszesz – wojny nie będzie. Ale integracja niewątpliwie została przyhamowana.

No i jest jeszcze jedna kwestia – z takiej klasy politykami i ich umiejętnościami negocjacyjnymi, w “unii” nie mamy szans na załatwienie czegokolwiek. Nawet w zakulisowych negocjacjach, będziemy mieli kłótnię o to, kto ma za kulisy włazić.

Odkłaniam się...

Ostatni Twoj komentarz rozwiewa wątpliwosci.
‘Nie upadł projekt IVRP, a jedynie jej szyldzik, hasełko dobre jak każde inne, bo puste.’
Przy takiej hipotezie niezasadnym się staje rozważanie o sposobach wprowadzania ambitnych reform strukturalnych, administracyjnych czy systemowych.
Pozdrawiam

Teoretycznie Odysie jak najbardziej.
Mialam na mysli moje porownania postaw, ambicji i determinacji politykow przy wprowadzaniu zmian ustrojowych.
A tu nie ma czego porownywac bo nie ma projektu.