“Dobrze pojęty interes państwa”. Coraz częściej słyszymy ten zwrot, kiedy osoby zainteresowane pytają o informacje dotyczące „przecieków” o wykradaniu dokumentów (ABW) ich kopiowanie, kiedy pytają dlaczego nie ujawnia się prawdy o urzędujących politykach, sędziach, prokuratorach…
Osoba ujawniające te informacje nagle staje się ‘kolejnym’ anonimowym donosicielem. Staje się zdrajcą, osobą niepoczytalną... Trafia na listę do ‘odstrzału’.

Jak jest rzeczywistość? Czy może taka, którą Pasikowski w swoich filmach przekazał nam jako „plan lekcji” na kolejne lata?

Zastanawiam się ile w tym wszystkim prawdy, a ile przemyślnej kombinacji? Uważny obserwator polskiej sceny politycznej, który nie stoi po żadnej stronie sporu zauważa, że polityczne szantaże ujawniane publicznie w zasadzie nie prowadzą do rozwikłania żadnych z zarzucanych oskarżeń. Zauważa, że są to tajemne półprawdy wypowiadane językiem szyfru do którego klucz posiada nieliczna grupa osób w tym państwie.
Celowo używam zwrotu „tym państwie”, albowiem wcale nie mam pewności, że to jeszcze moje państwo. Taka wątpliwość w tym trudnym, burzliwym okresie nie napawa optymizmem.
Cóż, smutna rzeczywistość załganych kombinatorów, politycznych macherów, którzy nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za rzucane oskarżenia. Co gorsze w tę sferę permanentnego naruszania ‘dobrze pojętnego interesu państwa’ nie wkraczają prokuratorzy!?

Średnio zorientowany obywatel zauważa, że takie działania mają ścisły związek z porozumieniem zawartym w Magalence Wciąż te same osoby. Żadnych rozliczeń, żadnej lustracji, jeśli już to co najwyżej ta dzika szalejąca, zawsze wtedy aby dokonać przy pomocy mediów kolejnej publicznej egzekucji kogoś niewygodnego.

Nie mam zwyczaju ulegać maniom prześladowczym ani żadnej fobii. Jednak jestem przekonany, że większość działań naszych „wytrawnych polityków” nakierowanych jest na szkodę naszej Ojczyzny. Jeśli tak się dzieje to trzeba zadać pytanie – komu ONI służą? – jeśli dla nich interes Polski nic nie znaczy, a to co mówią to zwykłe bluźnierstwa przeciw prawdzie.

W tej politycznej „Wieży Babel” pojęcia i zostały dokładnie zmiksowane. Jedynymi, którzy wiedzą o co idzie spór, to specjaliści od białego wywiadu. Ci, w odróżnieniu od przeciętnego zjadacza chleba, mają ręce pełne roboty.
A „zjadacz chleba ”? – zagubiony, samotny i wielokrotnie zdradzony przez kolejne (te same) ekipy obiecujących naprawę państwa nie jest w stanie połapać się w świecie zawirusowanej fałszem prawdy.

W tym kraju jest kilka/kilkanście osób, których wiedza mogłaby posłać za kraty na długi lata setki, a może tysiące osób ze świecznika władzy.
Tym ludziom ciągle grozi niebezpieczeństwo: nad ich ‘bezpiecznym milczeniem’ czuwają licznie rozstawione służby(...).