Jakaś niezwykła siła blokuje mnie zawsze, wtedy, kiedy mam napisać list. W takich chwilach zastanawiam się nawet, czy ja potrafię pisać? Od szarych komórek w mojej głowie, odbijają się myśli, jedna po drugiej: czy mam pisać, a jeśli tak, to co i jak mam napisać?

Właśnie wróciłem ze spaceru, na którym rozważania były mi druhem. A o czym? To potem.

Pośród mechanicznego szumu przesuwającego się sznura mechanicznych potworów (miasto coraz bardziej zapchane, sam też je zapełniam czasem korzystając z własnych czterech kółek ) mój aparat słuchu – ucho, wyłapywało dźwięki natury, co działo się zresztą tak mimochodem – bez szczególnego nastawiania się na odbiór przyrody, w tym ulicznym zgiełku.

No, ale wrażliwość ma swoje złe(?) i dobre strony. Złe gdyż naznaczona wrażliwością istota cierpi jak żadna inna. Podobno.
Dobrą stronę – bowiem, jak żadna inna istota pozbawiana wrażliwości, wrażliwa istota dostrzega, to co dla tamtych jest niewidzialne. I… nie wiem nawet jak by się bardzo starali, czym karmili i poili, jakie zakładaliby okulary, nie zauważą. Amen

No i na tym spacerze, wyobraźcie sobie, spojrzałem w niebo, a w nim zastępy aniołów na rwących rumakach wyobraźni mojej. Zawsze w nie patrzę i zawsze coś tam znajduję. W bezchmurny dzień wynajduję samotnego jastrzębia, hen wysoko pod błękitem nieba, lub jaskółki, które niosą mi wiadomość o deszczu, który niebawem ma się przybłąkać.
W pochmurny dzień obserwuję krzątaninę wygłodniałych ptaków, które polują wyławiając muszki i inne żyjątka.

Na wczorajszym moim spacerze, ujrzałem błysk przeszywający granat nieba. Potem usłyszałem pomruk burzy przechodzącej niedaleko obok. Burza nadchodziła z kierunku zachodnio-południowego, gdzieś od t a m t y c h stron. Burza przeszła. Spadł ciepły deszcz, spłynął pyłem kwitnących drzew. Zatańczył magicznie i zniknął w kratkach burzowych przy wysokich krawężnikach. Ulice zostały pokryte zielonkawym dymem…

Na trawnikach wreszcie odżyły stokrotki ,zmrożone niedawną wizytą pani zimy – a potem zamknięte w niepogody chłodzie. Pojawiają się licznie kwiaty koniczyny. Pierwsze loty, jeszcze nie bojowe a zwiadowcze tylko, pszczół i motyli.

Nareszcie miejsca zmilczane dostały swój szept.