Bywam tutaj (wszechobecna sieć internetowa) sporadycznie. Powód pierwszy: brak czasu i takie tam.
Powód drugi: kłopoty sprzętowe; w krótkim czasie trzy razy formatowane dyski – utraciłem prawie wszystkie dane. Wyciągnąłem wniosek – zapisuję swoje dane na innych nośnikach i na nich je przechowuję. Mimo wszystko nie spowodowało to większych sytuacji stresogennych. Przeżyłem tyle, że, albo już się uodporniłem, albo normalnie (o ile to jest normalne) wisi mi to jak słoniowi trąba.

Po trzecie.
Jestem w trakcie gruntownego przemeblowywania własnego życia.
To co było jest już nieważne, nieistotne – stało się obojętne.
To co jest, jest czymś na tyle ważnym, że zdecydowałem się na owe przemeblowanie, gdyż owa dama stała się treścią mojego życia.

Już tylko z doskoku przyglądam się wielkiej konstrukcji TXT – mój dom, w którym mnie prawie już nie ma.
Nie wiem dokładnie, ale jak znam siebie, to coś mi się wydaje, że oddalając się coraz częściej na coraz dłużej pewnego dnia będę miał, albo tak daleko aby tutaj wrócić, albo nie będzie mnie tak długo, że zapomnę. Co wcale nie oznacza, że Szanowni Piszący staną mi się obojętni. Nie.

Oglądam się wstecz i widzę życie, które mi przeciekało przez palce.
Byłem nieoprawnym wojownikiem, któremu wydawało się że miał misję.
Może i taką miałem, tylko ludzie, którym niosłem pomoc okazywali się... zresztą nieważne.

Dziś patrzę jak ludzie mieszkają, czym jeżdżą i gdzie spędzają czas wolny: nie jest to żadna sieć internetowa, tylko normalnie korzystają z wynalazków ludzkości.

Ktoś powie: p r a w d a , że tylko ona się liczy.
Nieprawda. Nic się nie liczy.
Tylko fakt posiadania jednego życia, które należy przeżyć jak trzeba; niekoniecznie w różańcem w ręku, niekoniecznie z podręcznikiem historii. Gdyż wszystko jest fałszem.

Ktoś powie: s p r a w i e d l i w o ś ć.

Zapytam jaka?
Przecież równo nie znaczy sprawiedliwie.
A coraz częściej zwykłym nawiedzonym miernotom wydaje się iż ich życie, to co się im przytrafiło, nadaje się na pierwsze strony gazet i koniecznie ich problemami muszą zająć się wszystkie instytucje i urzędy. Więc piszą i głośno drą japę o rzekomej niesprawiedliwości, która ich nęka, a oni z kolei nękają te wszystkie urzędy i instytucje.

Umywam ręce od ludzi i ich problemów.
Od teraz interesują mnie tylko takie znajomości, gdzie problemem jest to, gdzie, z kim i jak spędzić czas wolny: co kupić wpierw, kolejne mieszkanie, czy lepiej pobudować nowy dom w ciekawej dzielnicy.

Polityka mnie nie przekonuje – nie znam się na niej.
Na gospodarce znam się jedynie przez pryzmat tego co ludzie mają i tego co im brakuje. To tylko i aż tyle.

Życie mam zamiar spędzić spokojnie u boku ukochanej, z którą niekoniecznie umawiam się na dziewiątą, tak jak dziś...
Nią chciałbym z a d r u k o w a ć całą wolną przestrzeń.

Tyle mam do powiedzenia na dziś i na najbliższy czas, jak sądzę.