...księgę powtórzonego prawa, jako i ja (akurat) czytam?

Wspólny blog I & J

Pino,
Zauważam w Twoim tekście pewną sprzeczność. Może nie wielką, ale jednakowoż.
Piszesz, że wrócisz tylko grubsza. Zakładasz zatem, że się podczas świąt, gdzieś “na feriach” bęędziesz się objadać. Czyli, wnoszę, będziesz jadła świąteczne dania również. I ktoś będzie musiał je zrobić. Nie wiem, czy jedziesz do rodziny czy do FWP STARODRUK NISKOSĄDECKI, w obu miejscach inni ludzie będą musieli chodzić po sklepach, stać przy kuchni i ubierać choinki… Słowem będą musiel robić dokładnie to, o czym piszesz powyżej – będą w owym amoku.
Piszę o tej sprzeczności, bo sam zawsze namawiam rodzinę do wyjazdów na narty podczas świąt. Nie cierpię nasiadówek rodzinnych, hipokryzji życzeniowej i męki widocznej na twarzach rodziny po kilku godzinach. A przed tem ów amok. Kilka dni latana po sklepach, bólu kręgosłupa przu kuchni i generalnego wkurwu osoby przygotowującej. I co roku to samo.
A czy warte to jest wspomnień z dzieciństwa? Zapachów, smaków, mamy przy kuchni, podkradania ciastek, bigosu zamrażanego, pieczeni… Ale to jest ten amok.
Czy można dzieci tego pozbawiać i zawsze wyejżdżać? Uciekać od męczących obowiązków? Można. Ale nie zawsze, coś w tych dzieciach musi zostać.
Piszesz, że to ma być święto, ale to święto łączy się z kolacjami, obiadkami, nasiadówkami… to się chyba tradycja nazywa…
No chyba że te święta mamy traktować jedynie jako okazję do religijnych przemyśleń. No ale dlaczego wtedy wyjeżdżać?

zgoda pełna:)

Mnie śmieszą i drażnią dwie skrajności: jedna ten amok totalny, wydawanie kasy pełno, mnóstwo zakupów, prezentów, szał sprzątania i gotowania i wieczny stres, że coś się nie uda (w tym jakoś kobiety gustują:))

A z drugiej strony też mnie drażni ta tendencja Docentowa:) i nie tylko, gadanie jakie to wszystko puste, bez sensu, bez wartości, pełne obbłudy i hipokryzji.
Że taka wydmuszka.

No i co z tego?

Każdy świętuje jak chce.

ja jak wielokrotnie pisałem, lubię gorączkę przygotowań przedświątecznych, lubię zakupy, lubie post w Wigilię, lubię obżerać się na (przecież postnej) kolacji:)

nawet Kevina lubię albo inny idiotyczny film oglądać rodzinnie w Wigilię czy w Święta.

L:ubię ten stan i czas:)

nawet 100 razy dziennie grane Last Christmas mnie nie nudzi.

A poza tym jeszcze jak jest śnieg,. Love actually i alkohol to co więcej człowiekowi do szczęścia potrzeba?

A w tym roku tego potrzebuję bardziej, bo zmęczony codzienności jestem, no:)

Jeszcze dziś do pracy…

I przerwa:)

Idą święta:)

A karpia też lubię:)

ale jaki problem?

Przecież można razem przygotowywać jedzenie lub zrobić mniej.
A przygotowywania różnych potraw choć męczące i czasem stresujące jak coś nie wyjdzie to i radość całkiem dużą sprawiają.

pzdr

dlaczego wspólne bycie razem, śmiech, dobre jedzenie, dobry alkohol, przyjaźń, miłość, ciepło domowe, dobry film, rozmowa, odpoczynek i kilka innych rzeczy mają się nudzić?

I co to ma wspólnego z jakimikolwiek bąkami?

Nie widzę tu też jakiegoś (znaczy w tym moim spędzaniu świąt) nadmiernego uleganiu marketingowi.

I tak kupuje się to co zawsze, a nie to co reklamy każą:)

... nie zabiorę, bo i po co?

Aby się spotkać towarzysko, pooglądać film, pośmiać się z przyjaciółmi, itd., wcale nie potrzeba świąt. Cóż to za róznica czy w ten sposób spędzę czas 24-25 grudnia, czy w pierwszego maja, albo w środę popielcową. Żadna różnica.

Pozdrawiam.

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

rozumiem, że dla Ciebie święta to takie SPA: ogrzanie się, lepsze jedzenie, itp. Oki.

Dla mnie święta mają charakter wspólnotowy, to znaczy, że czuję się ze swoją rodziną teraz jak i gdy byłem dzieckiem – zjednoczony wobec lub wokół Boga. A to przejawiało się nie tylko we wspólnej kolacji wigilijnej ale przy tym jak pisze Grześ.
Przy spotkaniach z najbliższymi, rozmowami, śpiewaniem kolęd i innych wspólnych piosenek. A także pewna wspólnota z tymi którzy odeszli, którzy również jadali w wigilię te same potrawy i tak samo oczekiwali pasterki, itp.

To są dla mnie święta – a więc to co odróżnia zwykłe posiedzenie z przyjaciółmi przy wódce, piwie, czipsach, filmie w TV, itp. od nasiadówek świątecznych. Chociaż z pełnym stołem, trunkami, itp. ale inaczej niż w inne dni.. .

Takie święta wyniosłem ze swojego domu i wydaje mi się on sensowny, nawet w pewnym sensie święty.. .

Pozdrawiam.

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

Czyli jednak duchowość – obdarowywanie, opłatek, inna treść niż prezenty urodzinowe czy imieninowe.. .

Mnie zastanawia w kontekście ostatnich protestów odnośnie krzyży, dlaczego nie protestuje się przeciw elementów Bożego Narodzenia w sferze publicznej: sklepy, ulice, media, itp.

Skoro ukrzyżowanie Jezusa jest be.. – i dyskryminuje, dlaczego jego narodzenie ma być cacy. Dla mnie to jakaś koszmarna przewrotność, przejaw złej woli lub po prostu głupota – ta niekonsekwencja.

Pozdrawiam.

p.s.
zjeżdżam z netu – koniec pisania. Może wieczorem wpadnę.

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

ja też będę miał suszi … z suszu

=moje nudne i banalne foty=

Pan się ogólnie mnie podobasz, Panie Lagriffe.

Nawet szykuję mały appendix do jednego z Pańskich tekstów :P

bo zgadzam się z tobą ze wszystkim co piszesz tu w komentach i w tekście.

Nawet z tym,że ten pan Lagriffe ogólnie mnie sie podoba:)

i to czyni mnie w tym czasie podobnym do Scrooge a. Nie znoszę gorączki zakupów tłumów przewalających się przez supermarkety dzwonków dzingo bell. Za to doceniam tym czasie nocne powroty z Hard Rock Cafe. Śnieg którzy przykrywa brzydotę tego miasta, rozjaśnia park. Powietrze ostre od chłodu wydaje się czystsze, a lokomotywa elektryczna na torach wzdłuż drogi którą zwykle wracam ciągnie za pantografem snop iskier jak zimny ogień.

...ale mnie to nie dotyczy gdyż tam pracuje nawet jak gdzieś trafię z konieczności to musi być coś takiego właśnie jak Hard Rock,

Nawet z tym,że ten pan Lagriffe ogólnie mnie sie podoba:)

Jako liberalny libertyn rozumiem wszystkie preferencje seksulane, choc nie wszystkie nie sa mi obce.
Tutaj ośmielę się w wątku świątecznym zasunąć przypowiastkę o piekle. Które według coponiektrych na mnie czeka z otwartmi bramami a według niektórych, że mnie nie obejmuje, bo jestem niekrzszczony. Diabeł wcielony normalnie.
Ale do opowieści.

Marian trafia do piekła. Idzie sobie i nagle patrzy a tu Heniek. – Heniek! Heniek! – krzyczy. – O Marian, cześć. – Heniek, jak tu jest, bo ja dopiero tu wszedłem. – Człowieku, spodoba ci się – mówi z uśmiechem Marian. – Uważaj. Poniedziałek. Poniedziałek ci się spodoba. To dzień picia. Mamy tu wszystkie alkohole, wódkę, piwo, niemieckie, czeskie, belgijskie, siki amerykańskie dla amatorów, whisky, irlandzie, kanadjskie, szkocką, bourbon, wino, szampany… co chcesz. I wszystko najlepszej jakości, zero kaca.
Wtorek. O wtorek to ci się spodoba. Dzień palenia. Człowieniu, wszystko tu mamy. Marychę, Haszysz, Cygara Kubańskie, turecki tytoń, machorkę, biełamory, sporty, amerykany, płaskie, 555, co chcesz. Wszystkie papierochy, każdy tytoń, spodoba ci się jak nic.
Środa. jesteś pedałem? Nie? Oj, to ci się nie spodoba.

Siedzimy w piekle z kolegą już trzy tygodnie,
Może tu nie ma luksusów, lecz jest wygodnie,
Najeść się można do syta, napić się piwa,
A do południa właściwie się odpoczywa…

:)

To nie jest dowcip, to koszmarna wizja. Od jutra będę grzeczna.

Ernesto, jak robisz w Hard Rocku, to może kojarzysz Martynę K. lub Ankę Z.?

Ksiądz Jankowski i Ojciec Derektor idą do nieba. Idą pod górkę piękną ścieżką. W oddali zaczyna majaczyć Brama Niebieska.
Ojcze Derektorze – odzywa się nagle Ksiądz Jankowski – może Ojciec zechce pierwszy przejść przez bramę? – Ależ nie, nie – oponuje niezbyt przekonująco ( dla chętnych przekonywająco) Ojciec Derektor, – Ksiądz ma takie zasługi dla wolności… – Nie mogę na to pozwolić. Proszę!
I poszedł Ojciec Derektor pierwszy.
Podchodzi do bramy. STUK PUK w bramę. Brama uchyla się bezszelestnie i uśmiechnięty Św.Piotr wychyla się przez szparę i pyta, – Tak? – Pochwalony – mówi Ojciece Derektor, – to ja Ojciec Derektor. Czy mogę wejść? – A wyp…dalaj mi stąd bydle jedno! – wrzasnąl potężnym basem św.Piotr i zatrzasnął z dzikim hukiem bramę.
Oj, niedobrze, niedobrze. Wraca Ojciec Derektor do Księdza Jankowskiego. – Nie udało się. Może niech ksiądz spróbuje. I proszę coś tam szepnąć w mojej sprawie.

Idzie Ksiądz Jankowski na górę. Stuk Puk. Brama uchyla się bezszelestnie i przez szparę wychyla się uśmiechnięta facjata Św.Piotra. – Tak? – Pochwalony. To ja Ksiądz jankowski, Z Gdańska. – A WYP...DALAJ mi stąd bydle jedno! – wrzasnął potężnym basem Św.Piotr. I jak nie rypnie bramą. Huk poszedł na całą ziemię majaczącą w dole…
Schodzi ze spuszczoną głową, powoli Ksiądz Jankowski do Ojca Derektora i mówi:
Dopóki ten żyd będzie stał na bramce, to jesteśmy bez szans.

genialne.

Acz tak se myślę, że jednak chyba Jankowski to ma więcej zasług niż ojciec Dyrektor.
Mimo wszystko.

grzesiu, ale tam są z brodą kawały. Ten JakowskoDerektorski zresztą też ma kilka lat.

Informuję, że słowo jest KAMIENUJE a nie KAMIENIUJE – choć wszystkie razem mówimy Kamieniuje.

A tak poważniej to coś z życia rfodzinnego. Bo w końcu święta idą.
Wraca mąż do domu, patrzy a żona na kolanach, umordowana szoruje ryżową szczotą podłogą. Zatroskał się i mówi: – Kochanie, zobacz jaka śliczna pogoda na dworze, nie męcz się tak. Może wyjdź sobie na dwór i samochód umyj.

Masz tu od zgreda przekornego – wszystkiego dobrego ;-)