Pewnie kogoś w osłupienie wprowadzę gdy powiem, że byłem już na Mszy jutrzejszej – niedzielnej, :-)) A co! MOge powiedzieć, że byłem pierwszy. Hehehehe.

Ale pocieszam od razu tych którzy mi zazdroszczą – pewnie takich nie ma, ale na wypadek gdyby byli piszę, że byłem z musu. Gdyż kolega prosił mnie abym go zastąpił na organach i byłem Ci ja organistą na tej Mszy. A – jak udaje się pewnie zauważyć – jestem zadowolony bo instrument piękny 30 głosowy, nastrojony(świeżo po remoncie) aż miło zasiąść i dotknąć klawiatury.. . Chociaż czułem tez i przed tym instrumentem respekt gdyż nie grywam często i trochę z wprawy wypadłem – zwłaszcza jeśli chodzi o pedał(klawiaturę nożną). Lampka oswietleniowa zgasła i na wyczucie trza było grać = stres, gdyż nie lubię partaczyć w Świątyni.

Ale ja nie o tym.

Dziś, a nawet jutro są przepiękne czytania Mszalne który tyczą się wiary. WIary ale takiej którą wielu z nas może określić naiwną, albo głupiutką, albo wręcz infantylną.

No to zacznę od pierwszego czytania: Historia Elliasza i pewnej ubogiej wdowy co to ja poprosił prorok o “kanapkę”. A ona nic nie miała ale … poczęstowała go jednak tym co miała. Ostatnim co miała. A efekt był taki, że ten ostatek który dała nie wyczerpał się.. . :-)))
Dała i otrzymała.. .

I Ewangelia:

Każdy pewnie z bywalców tutejszych zna tę historię gdy Jezus staje przy skarbonie świątynnej i przygląda się wrzucającym tam pieniądzory.
Ale zanim to uczynił ostrzega przed hipokrytami którzy robią wiele na pokaz “świętych rzeczy” a w rzeczywistości są wyzyskiwczami.

Potem idzie obserwować skarbonę. Zaobserwował wdowę która dała 2 pieniążki = jeden grosz. A to było wszystko co miała.

Swoich uczniów zawołał i pokazał im, że ona dała najwięcej ze wszystkich. Bo inni może dawali więcej ale.. .

Ona dała na pewno najmniej ale.. .

Okazuje się, że daje nie ten kto robi z tego larum i “gwarantuje mu ów datek pierwsze miejsca w synagogach, lubi pozdrowienia na rynku i mają dzięki temu zaszczytne miejsca na ucztach”(cytaty z ewangelii) ale ten kto daje z serca.

A przecież obydwie wdowy wystawiły się na sytuację – po ludzku – bez wyjścia. Pozbawiły się tego co miały. Po ludzku nieroztropne i głupie.. .

Bo z serca daje ten kto daje wszystko co ma.. . Tak jak ta uboga wdowa daje prorokowi ostatek tego co ma, chociaż ma małego synka.. .

Ten kto daje wszystko – otrzymuje wszystko. Od Boga a nie od “własnego sprytu”.

*********

Mój wniosek – może was śmieszyć będzie – ale moim zdaniem, Bóg chce czynić cuda w naszym życiu.

Dlaczego?

Ano dlatego, że pochwala dawanie z serca:

- wdowa z pierwszego czytania daje wszystko a otrzymuje cudownie “coś”, co sprawia, że źródełko oliwy i mąki się nie wyczerpało.. .

- wdowa z Ewangelii, daje wszystko co ma, nie wiemy jak kończy się jej historia ale Jezus potwierdza to – wzorem pierwszego czytania – że ten kto daje hojnie, hojnie musi otrzymywać.

podsumowanie:

Jeśli człowiek nie jest gotów na cuda nie będzie mógł być wiernym uczniem Jezusa.. .

Św. Franciszek mawiał: Bóg mój i wszystko moje.. . Wdowy obie dały wszystko gdyż zaryzykowały. Nie wiemy dlaczego ale z pewnością podjęły ryzyko, ze dzieląc się pozbawiają się koniecznego do bytowania środka.

Jeśli zaczynam wierzyć – muszę być zdany na cuda. Tzn. takie sytuacje z których po ludzku nie ma wyjścia ale wg wiary jest wyjść nieskończenie wiele.. .

Właściwie Miłość nie zatrzymuje dla siebie ale daje wszystko i chyba w przypadku tych dwóch wdów właśnie obraz miłości zajaśniał.. .

Powiem szczerze, że kilka cudów w moim życiu się wydarzyło ale też kilka kalkulacji które z przypadkami wdów nie miały wiele wspólnego – mając rodzinę daję zazwyczaj z tego na co w swoim budżecie mogę sobie pozwolić na datek. Nie daję wszystkiego. Ale to przecież chodzi o to aby dzięki temu “nie pchać się na pierwsze miejsce w synagodze lub na ucztach” itp. a o serce. Dawanie nie dla sławy ale.. .

No właśnie. :-)))

p.s.
A tutaj są czytania a niedzieli:

http://katolik.pl/biblia.php?fragm=1%20Krl%2017,10-16;%20Hbr%209,24-28;%...

p.s.
I jeszcze jedno zwrócenie uwagi. Chyba nie jest ważne w dawaniu ilość “wszystko”, bo wdowa z Ewangelii “przyłapana” przez Jezusa, dawała ze swojego niedostatku.

Więc w dawaniu ważne jest dawanie które więcej kosztuje.. ?

Albo jeszcze inaczej.

Gdy mi się wydaje, żem już taki wierzący, to: – do mnie na pewno przyjdzie potrzebujący a nie do “bogatego” – przyjdzie by “mnie obdarzyć” jeśli podzielę się nawet z niedostatku.. – jest to moja “chwila prawdy” w której nie ma wyproś i powiedzenia, że spadaj do sąsiada który “BMKą” ale potrzebujący mówi jakby “sprawdzam Cię”.. .

czuję, że kręcę się wokół jeszcze czegoś czego nie jestem jeszcze w stanie nazwać, może jeszcze dopiszę w trakcie.

Zapraszam – w sumie – do refleksji i spostrzeżeń swoich, a co!

p.s.3
Znalazłem to czego mi brakowało.

Chyba mam puentę. A brzmi ona tak:

Jak chcesz doświadczać cudów to, przygotuj się i wypatruj – jak strażnicy zmiany warty o świcie – potrzebującego, bo to nie chwila prawdy o Tobie(znaczy o mnie) ale Najwyższy chce mi uczynić cud ale muszę spełnić – jak złota rybka warunek. W przypadku jednej wdowy cud zaskoczył od razu, drugiej nie wiemy.. .

Ten egzamin jaki wdowy zdały skutecznie – wzorem złotej rybki, zaszpanowały i dały radę – nie zrobiły bez wysiłku gdyż gwarancji wiele nie miały, że “ocalą życie..”, ale przynajmniej zaryzykowały.

Bo doświadcza cudu ten kto zaryzykuje. Albo jak często mówił JPII, ten kto wypływa na głębię.
Dzisiejsza Ewangelia(czytania Mszalne), właśnie do tego zapraszają. no!