ja się zareklamuję bezczelnie i blogo-korporacyjnie, zwłaszcza że już zaćwierkałem o tym na Twitterze:

“Jak zbudować Wieżę Babel, czyli o blogosferze na wesoło” – ten #txt dopiero powstaje, jeszcze go nie ma online.

Pozdrowienia :)

Panie Referencie,

Ostatnio mam taką depresję, że nie chce mi się juz nic pisać – mam bowiem wrażenie, że ludzie zdurnieli i pisanie do nich, to jak pisanie na Berdyczew…

Proszę samemu zobaczyć. Ostatnio sporo ważnych spraw się wydarzyło:

- tarcza antyrakietowa jednak będzie (czyli Donek i Radek nie sprzedali Polski za ruble)

- Stocznia Gdynia będzie nadal produkować statki (czyli jednak rząd coś robi w sprawie stoczni)

- Deficyt budżetowy mamy duży (po pierwszym kwartale 60% z 18 miliardów, ale to nijak nie czyni 80 mld, o których bredzi Gilowska – Polska gospodarka ma się nad wyraz dobrze jak na te ciężkie czasy)

Tymczasem na blogach wszyscy pieprzą o Katarynie… Mi ręce opadją. Ten kraj nie ma prawa istnieć – ludzie są tu za głupi!

A jest? Jak bloger kumaty to mu Czuma i Ska mogą skoczyć tam, gdzie oni mogą pana majstra … i tu takie niedopowiedzenie.

już kiedyś zaciekawił mnie ten problem i doszedłem do pewnych konkluzji.
Pokrótce postaram się z Panem nimi podzielić.
Dla większej klarowności oprę się na przykładzie, wszystkim nam doskonale znanym, Pana Profesora Sadurskiego.

Otóż śledząc wirtualną działalność Pana Profesora zdumiewało mnie, jak człowiek wykształcony z dużą inteligencją, obyty w świecie, dysponujący dużą wiedza, znający języki obce i mający opanowaną obsługę komputera na poziomie co najmniej podstawowym, może produkować, że posłużę się kolokwializmem, takie duby smalone.

Doszedłem do wniosku, że to nie może być Pan Profesor jako osoba ludzka, tylko podszywająca się pod niego, wiązka energii kosmicznej zwana awatarem.
To ona przekazuje nam komunikaty, na ogół sprzeczne z naszym ziemskim doświadczeniem; a to igrając nami, a to drażniąc nas.

A awatar, jako że nie jest osobą fizyczną w rozumieniu prawa, więc nie dysponuje ani podmiotowością prawną, ani zdolności prawną i co za tym idzie, zdolnością do czynności prawnych.

Pan Profesor jako gwiazda na firmamencie nauki europejskiej, wie to doskonale, więc zdaje sobie sprawę, że dochodzenie praw w sporze sądowym z awatarem pojawiającym się pod nickiem Sadurski, jest absolutnie bezskuteczne.

Od tej pory szczerze współczuje realnemu, z krwi i kości, Panu Profesorowi dr. hab. Wojciechowi Sadurskiemu. Mającemu swoje dobre (przeważające) i złe (w ilościach śladowych) strony.

Nie można też wykluczyć faktu, że w przestrzeni wirtualnej biorą udział realne osobniki naszego gatunku.
Lecz dokładna analiza ich działalności wykazuje bezspornie, że muszą być to jednostki całkowicie ubezwłasnowolnione.
Toteż i one nie mogące być stroną w sprawach sądowych.

Zgadzam się zatem całkowicie ze stanowiskiem Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka.

A swoją drogą cała ta historia zainspirowała mnie podjęcia niezmiernie fascynujących badań w tym zakresie.
Tytuł już mam;
Koncepcja awataryzmu, jako przesłanki wykluczającej ojcostwo w świetle praktyki wspartej ustaleniami HFPC.

Pozdrawiam serdecznie

Z mojego punktu widzenia cała sprawa kataryna-Janke-Czumowie to zawracanie głowy. Dęty balon. Dowód, że duża część blogosfery jest zwyczajnie autoreferencyjna (w stopniu ocierającym się o satyrę) i “marzy” żeby powtórzyć karierę zawodowego dziennikarza. Krótko mówiąc – “podpiąć się”. Trochę jak Nikodem Dyzma, trochę jak rewolucjonista – wizjoner S. Sierakowski. Dopasowanie do modelu – w zależności od talentu i wytrwałości.

Panie Yasso,

zagadnienie profesora S. jest frapujące. Nie jakoś tam szczególnie, ale… powiedzmy przy karkówce z grilla można porozmawiać. Zwłaszcza w długi majowy łikend, kiedy Kościół Katolicki daje dyspensę obejmującą piątek i wszystko inne, co jest jednak lepsze niż rutynowe łamanie zakazów. Dobry pomysł z tą dyspensą, poniekąd, prawda…

Zdradzę się, że przeczytałem sporą cześć twórczości profesora S. Od razu się usprawiedliwię, ze względów zawodowych czytałem, w żadnym razie dla przyjemności. Jego doktorat jakoś się broni. Myślę, że to jest rzecz przyzwoita jak na nasze parciane krajowe warunki. Ale potem, proszę Pana, potem było już inaczej. Ostatnia książka o sądownictwie konstytucyjnym (przekład wydania angielskiego) jest wspaniałym dowodem na upadek nauk prawnych, a raczej potwierdza ona, że coś takiego jak nauki prawne, właśnie dzięki takim profesorom jak profesor S., po prostu już nie istnieją. Zostały zniknięte. Krótko mówiąc, Panie Yasso, niech się Pan nie łudzi, ON (profesor S.) naprawdę jest już tylko publicystą. To nie awatar, to ściśle ON sam ;)

Pozdrawiam,

Zapomniałem dodać i nie wszystko może być jasne z mojego komentarza do Yassy. Czytałem książki profesora, bo pani Agawa kiedyś skarciła mnie, że nie znam się na prawie w ogóle i powinienem albo doczytać, albo się... prawda, albo nie wypowiadać. Więc doczytałem. A Pani Agawie dziękuję. Lektura zmieniła moje życie. Na lepsze. Prawie jak partia peło.

Jasne, że “niedoskonałe”. Przecież to piszą sami prawnicy ;)

Pozdrawiam,
referent

jestem; w ogrodzie botanicznym w Wa-wie kończy się właśnie mocno ciekawa wystawa kwiatów. Poniekąd czad. Kto nie był niech żałuje.

—>Agawa

Z tymi anonimami to jest jakieś nieporozumienie. Przykładowo ja – referent, prawda. Przecież ja nie jestem żadnym anonimem, podpisuję się nazwiskiem. Wiadomo, z kim sprawa. A że piszę pod pseudonimem… I cóż z tego. Bolesław Prus też pasożytował na jakiejś osobie poniekąd fizycznej (termin prawie prawniczy, a nawet prawny, prawda – Pani Agawo… uwaga!;) Kto pamięta o Prusie, kto o jego nosicielu? Jakieś nieporozumienie…

Myslałam że o tym napiszesz:) A w trawie coraz bardziej na ten temat piszczy.
Nie wyczulaś mojej ironi?
A tak sie starałam:((((

A może zrobil Pan zdjęcia w ogrodzie botanicznym?
Kwiaty, wino i ryby czyż to nie byłaby piękna kolekcja?

Strach i trwoga w Referacie królować będą:)
Zwolniena i tortury:)))
‘Moja najlepsza referentowa to wymyśliła’ .
Pana żona? Nie wierzę...

Skąd taki poniekąd ładny nick ;)