a co mają robić ci, którzy chcą zbliżać prawicową blogosferę do nieprawicowej blogosfery, widząc w obu tych kręgach wartości godne czynnego wsparcia?

Mają się odpieprzyć. FYM nie pozostawia złudzeń. A blogerka marche stawia kropkę nad i.

Mam wrażenie, że integracja dawała by większe szanse dokonania czegokolwiek sensownego, gdyby następowała wg innych kryteriów niż te najbardziej trywialne – MY≠ONI.

Sądzę, że dotyczny to również naszych wzajemnych, indywidualnych relacji.

Pana Yassę proszę o powstrzymanie rechotu;-)

Pozdrawiam

Mam z Panem niewątpliwy kłopot. Nie wyczuwa Pan, kiedy mówię poważnie, a kiedy żartuję? Zakładając, że czasem mówię poważnie. Wydaje mi się, że nie mamy do tej pory wyjaśnionych kilku spraw.

Sędzia TK Mirosław Wyrzykowski, radykalny przeciwnik lustracji i lustrowania, w składach orzekających niekonstytucyjność dotychczasowych pomysłów lustracyjnych, będzie się tłumaczył ze swojej domniemanej współpracy ze służbami bezpieczeństwa PRL. IPN wszczął postępowanie lustracyjne. Może mówił prawdę. Życzę mu tego, bo jeśli kłamał, to trzeba będzie jego postawę (jako sędziego) ocenić bardzo krytycznie, że tak powiem…

N A W Z A J E M

Mylnie kurwa uznał, że się jego (referenta) czepiam, w sytuacji kiedy , kurwa (przepraszam), miałem intencję powiedzenia mu (referentowi), że jest (przepraszam w dwójnasób), interesującym facetem, mającym coś (tu już nie przepraszam, bo mi się wypsztykało) ciekawego do powiedzenia.

To pewnie dlatego, że chronicznie nie lubię pochwał.

Oczywiście, że nie rozwiązuje. Tak samo nie jest odpowiedzią na moje pytanie stwierdzenie, że problem tkwi we mnie, bo niewłaściwie zareagowałem na Pana dorozumiany przyjazny gest. Prosiłem o podanie źródła zastrzeżeń do mojej referenckiej osoby, ale nie chodziło mi o wydarzenia z ostatnich dni (stoi napisane jak byk), bo te nie czynią różnicy; są konsekwencją.

Mam prośbę, żebyśmy szanowali nawzajem swoją inteligencję. W przeciwnym wypadku chyba lepiej nie zaczynać.

teraz ja po żołniersku:

Wydarzenia ostatnich dni to mały pryszcz.
Dorozumiany gest, nie był dorozumiany. Był przyjacielski.

Nie muszę się specjalnie z niego tłumaczyć.
Może podobają mi się zdjęcia kafelków z Lisboa. A może nie.
Może znajduję w Panu cechy, które takie gesty we mnie wywołują.

Może uważam, że warto z Panem rozmawiać.

...co, pardą, kurwa JJ?

JJ to pracuje w dzień a w nocy śpi, co prawda, by takie leniwe byki jak ty miały w blogosferze “dobrze”

Mało wam, że jestem najpoważniejszym i najspokojniejszym blogerem i uniwersum? Co ma,kurwa, pod schodami kancelarii prezydenta spać jak jakiś, pardą, ślimok?

Wspólny blog I & J

Chodzisz i przysrywasz
Przysrywasz i chodzisz
Ale po kiego czorta, pewnie nie wiesz, co?
Wpisałeś komentarz tylko po to, by mnie zdenerwować.
Dlaczego to robisz?

Czyżbyś był skurwysynem?

Mnie to nie interesuje. Uwierz mi.
Ale ode mnie i od mojej żony to, jak to mówimy, my prostacy:

-Trzy ch..e w bok, a takich jak twoje to sześć.

Z mojego bloga spierdalaj, i to w krótkich abcugach prowoku!

Ps. Sorry to nie jest mój blog!
Przepraszam gospodarza! Więcej nie będę!

Wspólny blog I & J

Zalecam leżenie plackiem w sobotę i niedzielę. Na podłodze pod regałem z książkami albo w kościele.

Trzymam się zasady, zwłaszcza kiedy bez problemu mogę się jej trzymać, że bez wyjaśnienia istoty rzeczy nie należy ruszać się z miejsca. Dopiero wówczas można sensownie się zastanawiać co dalej, kiedy przedpole jest oczyszczone. Między innymi to miałem na myśli pisząc swego czasu do Sergiusza. Pan proponuje inny model, teoretycznie możliwy i w praktyce często stosowany, ja go jednak nie kupuję. Miło mi więc, że ma Pan o mnie nie najgorsze zdanie, ale to jest inny temat. Nic nie potwierdzam i niczemu nie zaprzeczam, dalej żyję bez niezbędnej wiedzy. Bez wielkich słów – w czym była rzecz, skoro coś się zmieniło?

Jak mogę leżeć plackiem, skoro codziennie na kolację wcinam omlet?
I brzoskwinie na deser.
:(

Wspólny blog I & J

Jak dobrze przeczytałem, to merlot raczej się pozytywnie o tobie wypowiedział.
No ale może się mylę.

Referencie, tak se myślę, że ta integracja, jak nie na siłę, to nic złego, acz z drugiej strony wpaczkowaniu blogosfery i odchodzeniu blogerów na swoje czy na nowe portale też nic złego nie widzę.

No bo choć żeśmy wszyscy (albo prawie wszyscy) z salonu 24:), to jednak w pewnym momencie niektórzy z różnych powodów zaczęli się tam czuć źle, dla mnie naturalne.

(Choć pierwszego Salonu 24 strasznie żal i sentyment za nim jest, no ale magicznie było, się skończyło i cóż< byw ai tak)

Co do osi prawo-lewo, nie wiem, ja mam od zawsze tak, że wolę sensownych blogerów prawicowych czy prawackich (choć z prawaków przecież się wyśmiewałem setki razy i z prawdziwych Polaków) niż nudziarzy-gwiazdorów w rodzaju Azraela, co to na 120 portalach pisują i swoimi znajomościami się chwalą, a do przekazania nic nie mają.

To faktycznie lepiej to Nicponia poczytać, choć (mimo kreacji) szczerość jakaś w nim jest i cuś:), a i pisać umie w przeciwieństwie do Azraeli tego świata:)

Stawia Pani pytania, które ja też sobie postawiłem. Nie chodzi mi o stworzenie warunków do potwierdzania własnej nieomylności i “zamykania się”. Tak wcale być nie musi. Pani myśli, że ja nie spieram się z Nicponiem, czy JJ? O różnego rodzaju (i nasileniu) “wolnościowcach”, którzy kwestionują państwo i jego instytucje, nie wspominając? Mnie zupełnie nie o to chodzi. Źle też znoszę wszelkie jarzma, w tym intelektualne ;) Chyba krążymy, wystąpiło jakieś nieporozumienie.

Pozdrawiam,

Ten salon my owszem krytykujemy, ale jak sądzę z innego powodu ;) Zgadzając się, paradoksalnie, wcale nie musimy się zgodzić.

Integracja ma czemuś służyć, nic dla przyjemności, czy idei. Powinienem więc najpierw odpowiedzieć na pytanie o cel integracji, bo to warunkuje jej sensowność i potrzebę. Może kiedyś;)

Własnymi słowami napisałam, nic nie poradzę, że są dziwnie zbliżone do Pańskich. Mogłam napisać zwyczajnie, że podzielam Pański punkt widzenia, ale to takie banalne. :)

Ewidentnie efekt zaskoczenia zadziałał. Nie znajduję innego wyjaśnienia.

Pozdrawiam.

sęk w tym, że nic się nie zmieniło, mój wniosek do dyrekcji nie pozostawał w ścisłym, a nawet żadnym związku z pańskimi intencjami, czy preferencjami w tamtej sprawie. Dzisiejszy dialog o ten temat nawet nie zahaczał, w moim przekonaniu.

Dziękuję za wymianę, ale Jarecki skutecznie mnie zniechęcił do jej kontynuowania.

Pozdrawiam

O!, widzę że mi odgwiazdkowało tekst, prawda, hm… Łaska pańska na pstrym koniu jeździ ;) Od razu mówiłem, że lepiej nie przyznawać, a tak to trzeba odszczekiwać pod stołem.

Niech Pani nie kombinuje ;) Chodzi o to, że roboczo uchylę osobisty brak wiary w człowieka (np. w Katarynę), jeśli będzie on szukał porozumienia między zwaśnionymi kolegami, którzy de facto myślą podobnie, ale drogi im się z różnych powodów rozeszły. Rola integracyjna to misja mająca na celu doprowadzenie do rozmowy (ponownie) i stworzenie jakiejś dodatkowej wartości, a nie rozkazy wodza, czy melodeklamacje wieszcza. Ale, ale, Pani Agawo, czy Panią zagadnienie integracji prawicy w ogóle dotyczy ;)))

Zaintrygował mnie Pan znowu:

Chodzi o to, że roboczo uchylę osobisty brak wiary w człowieka…

Czy Pan zbyt wiele nie ryzykuje? Martwię się troszeczkę:)

Ktoś Panu zabrał gwiazdkę? Dorzucam pięć.
Roboczo.

temat jest niszowy, ale mechanizm podobny. Możesz oczywiście unieść wysoko sztandar Drupala i zjednoczyć programistów pod swoim przewodem, ale nie wiem czy będzie Ci się chciało.

Przy okazji, powiedz Referentowi, że mu oddaję zabrane gwiazdki, bo w końcu dlaczego miałby cierpieć za Jareckiego…

mam z Tobą kłopot. Nie wiem o co Ci chodzi, do czego zmierzasz w swoich przeróżnych zaczepkach personalnych, także wobec mnie osobiście ostatnio na PayPalu. Wysyłasz fałszywie brzmiące, niespójne tony – sygnały. Albo więc sam nie wiesz, o co Ci chodzi, albo jesteś aż tak zakręcony w swojej niejednoznaczności i byciu jednocześnie za, a nawet przeciw, że brzmisz jak jeden wielki dysonans. Wolałbym nie widzieć w tym oznak złej woli, ale powiem otwarcie – bardzo mi to utrudniasz, stosując grubo szyte chwyty (Twój ulubiony chwyt to dygresyjne zmienianie tematu i pospolite rżnięcie głupa). Sorry, jeśli sprawiam Ci jakąś przykrość, ale taka jest cena mojej szczerości. Zrób z tym coś może, nie wiem, dojdź ze sobą do porozumienia na zasadzie porozumienia stron, albo coś?

wydaje mi się, że albo Ty, Referent, Jacek i kilka innych osób macie ze mną taki sam problem, albo (czego nie sugeruję) macie system wrażliwości ustawiony w sposób, którego nie jestem w stanie zrozumieć.

Złośliwość z Pay Pala była taka, że odbiorca identyfikował się jako Adam Andrzej.

Wiedziałem, jak chyba większość tekstowiczan, że z imieniem Adam masz bliskie związki, ale o Andrzeju nigdy nie słyszałem. Stąd pytanie, zupełnie nie złośliwe, mające raczej dać Ci odczuć, że się nie boczę specjalnie.

Sam fakt skorzystania z tej instytucji (PP) również na to wskazywał.

Dopisek o Jareckim dotyczył identycznej sytuacji. Tyle że on odpowiedział nieco mniej elegancko.

Pozdrawiam

To jest kluczowa sprawa. Zerwać z owym “anty”, zwłaszcza jeśli od tylko gadania chce się przejść do czegoś innego. Krążąc wczoraj po różnych “forach” zauważyłem, że diagnozy są całkiem, całkiem, można coś znaleźć. Tylko że zaraz za tym idzie narzekanie, stygmatyzowanie winnych i wylewanie emocji. OK., to też musi mieć ujście, ale dlaczego – pomyślałem sobie – nie zaproponować jakiejś recepty, dlaczego ów bałagan nie obrócić na swoją korzyść, odbić się od niego. Mam na myśli konkretny pomysł dot. sądownictwa, który zauważyłem u Łazarza; postaram się o tym w wolnej chwili napisać więcej.

Oczywiście, wszystko trzeba kroić na naszą miarę, nie ma co walczyć z wiatrakami (jak wujek Janek). Asekuruję się, żeby nie było, że jestem pierwszy naiwny fantasta ;)

Pozdrawiam,
referent

o to, to – miałem to na końcu języka pisząc komentarz, ale w końcu mi jakoś umknęło.

Otóż skoro nie ma nadziei, że z jakiegoś powodu pozbędziemy się tych różnych naszych słabych stron, tego indywidualizmu itd. to trzeba już na starcie uznać, że nie ma co z tym walczyć, jeno obrócić wektor energii w nas drzemiącej, a manifestującej się w sposób problematyczny.

Myślę, że to jest element klucza. Obrócić i przekierować to co jest, zamiast na to narzekać, olewać lub z tym walczyć, jak, nomen omen, z wiatrakami.

Pozdrawiam i czekam na zapowiedziane teksty.