o treści Rokita oczywiście

a co kolega na to że wyniki na Blogera roku, w zasadzie łże-blogera roku 2008 na onetowych stornach?

_{prezes,traktor,redaktor}

Po pierwsze primo, to pojedynek ponoć szykujesz?
Po drugie primo, to Lorenzo ciekawą rzecz poruszył.
Otóż seriale.
Ja co prawda nie oglądam AXN, gdzie cycate dedektywki siedzące w biurze o wystroju hotelu Hiltona, strzelają z biodra ale polskich seriali też nie oglądam.
Bo żenada są.

I co na to krytyka?

zawsze, można tu pisać i wszędzie indziej.
ram pod kreską redakcja nie zakreśla żadnych, bo to wolna amerykanka, Hyde Park, wrestling i takie tam.
Wszelkie chwyty dozwolone:)

Co do Jarosława, myślę, że walentynka mu się nalezy za tę działalność dla Polski dzień i noc, noc i dzień:)
A Halloweenu pewnie nie ocbhodzi, no.

Kwestia trzecia, nie rzucim płaszcza skąd nasz Rokita.

od czapy, no ale co myślisz o tym Że blog Adama Fidusiewicza to jeden z blogów roku?

i inne takie pytania, jak choćby blog Senyszynowej- polityczny blog roku

ROTFL

_{prezes,traktor,redaktor}

La Virgen de los sicarios (Matka Boska Morderców) film francusko/kolumbijski w reżyserii Barbeta Schroedera …

w ramach akcji promowania kina stamtąd:)

A Mad mógłby w końcu napisać o “Masz na imię Justine”.

Hej, Mad, gdzie jesteś?

wyręczę się niezła recką ... ale film naprawdę robi wrażenie … myśłę, że lepiej sobie to obejrzyj niż ten badziew co N***poń wrzucił

Trailer

tak samo jak “Niewolnica Isaura” :P … i jedno i drugie wybitne

El violin (Skrzypce)

przeciwko takim oświadczeniom, jak Rollingpol nam tutaj zaserwował, w sprawie słońca.

Są w końcu jakieś granice znęcania się nad pogrążonymi w szarości i zimowatości. Z trudem przypominam sobie co to jest słońce.

Uprasza się o łagodne traktowanie drugiego człowieka.

ja nie siedzę w kinie l/a… w ogóle mało się znam na kinie więc nie będę się wygłupiał i pisał o tym notek ;-)

ale mam w planach napisanie coś o filmie Odgrobadogroba (Chowacja/Słowenia)

dokładnie :)

czy przypadkiem nie pobiłeś rekordu TXT pod względem długości tematu?
To byłby Twój drugi rekord – najwięcej komentarzy już masz:)

przecież wiadomo, że grześ to nasz txtmerf maruda:)

Ale poruszyłaś temat. Niebezpieczny:) Ja nie podejmuję się wyznaczać, kto jest kto. No, może poza Papą.
I Txtmerfetką:))

Życie jest niebezpieczne samo w sobie. :)

Proszę podać swoje typy.

Żebyć mi tu nie marudził, bo to nie Twoja rola, podaję co następuje.

Typy Gretchen:

Papa – Pan Lorenzo :) Spokojny, wyważony, ma to coś niezbędne. Igła się nie nadaje, bo zbyt porywczy. Sergiusz też się nie nadaje, bo jakiś zbyt nowoczesny :)
Także Redakcja odpada…

Kochaś – hmmmm… hmmm… hmmm…hmmmmmmm… Mad mógłby być :))

Laluś – ojojojojojojojojoj! zmilczę. Z braku kandydatury.

Łasuch – Max, choć trochę się kamufluje

Maruda – Grześ po tysiąckroć :)

Osiłek – Artur, wizerunkowo idealny

Poeta – Igła mi pasuje, dobrze ukryty, ale jednak. Można Go nazwać Kapryśnym Poetą.

Ważniak – Zbyszek Szczęsny bez zastanowienia!

Śpioch – Gretchen (i bez tam żadnych tych, noo…)

Freestyle teraz:

Stopczyk Docent – Podróżnik (może być Zgrywus we właściwym nazewnictwie)

Borsuk – Mężniak

Bagiński Dymitr – Wytrwalec

Griszeq – Ugodnik

Merlot – Malarz

BRafał – Świetlisty

S e r g i u s z – Uderzeniowiec

Kmieciak Artur – Legalista

A teraz najgorsze, w znaczeniu najbardziej ryzykowne . Kobiety

Magia – wbrew romantyczności nicka – Piorunówka

Delilah – Odosobna

Bianka – zgodnie z nickiem – Bielutka

Agawa – Racjonalistka

Nie wszyscy zostali ujęci, więc…

No :))

Dwa się powtórzyły u Ciebie i u mnie :)

O Nicponiu smerfowym, to trzeba skopiować. Uwaga, kopiuję:

“Nicpoń (ang. Scruple) – postać z animowanego serialu “Smerfy” (nie pojawia się w komiksowym pierowzorze).
Pojawia się na początku 6 serii kreskówki. Jest on pomocnikiem i “uczniem” Gargamela u którego oficjalnie “uczy się magii” (w rzeczywistości pomaga mu łapać smerfy i jest “woźnym” Gargamela). Wyrzucono go ze Szkoły Czarodziejów, a Gargamela podstępem zmuszono, by przyjął go do siebie. Chłopak uważa Czarownika za złego, zdziwaczałego starca. Nie traktuje go jak nauczyciela. Robi sobie z niego kpiny, mówiąc do niego zawsze per “Gargusiu”, co początkowo rozbawia wszystkich wokół. Chłopak za idiotyczny uważa pomysł łapania Smerfów, a na myśl, że miałby je jeść robi mu się nie dobrze. Nicpoń i Gargamel nie znoszą się nawzajem, jednak są na siebie skazani. Z Nicponia nie ma większego pożytku: jest nieznośny, leniwy, złośliwy i samolubny. Kiedy Gargamela nie ma, chłopak leniuchuje lub szuka sposobu na pozbycie się czarownika. Niejednokrotnie próbuje wykorzystać jego wiedzę magiczną do własnych celów. Czasami razem z Klakierem tworzy komitywę przeciwko Gargamelowi, nie przynosi to jednak żadnych rezultatów.”

Niezłe, niezłe :))

Mógłbyś ewentualnie zwrócić na to uwagę, pardą. :))))

O Tobie nie wspomnę.

Dla mnie rewelacja. Glowny bohater tez jakos mi bliski. Biega z aparatem po miescie…;-)

Znalazlem recenzje Agnieszki Majewskiej na Film.web, wiec nie ma co wiecej smecic, tylko trzeba go zobaczyc. Polecam goraco!!!

Film Fernando Meirellesa, którego akcja dzieje się na przedmieściach Rio de Janerio został nakręcony na podstawie powieści Paolo Linsa “Cidade de Deus”. Tytułowe Miasto Boga to powstała w latach 60. dzielnica biedoty. Nie ma stąd ucieczki, bo niby dokąd? Ten, kto tu mieszka musi podporządkować się bezwzględnym wymogom ulicy, gdzie rządzi silniejszy, a zabicie kogoś to jak odpakowanie cukierka. W filmowym Cidade de Deus nie wzywa się na pomoc policji, ale ucieka przed nią. Siejący postrach baronowie narkotykowi wyznaczają własne granice i prawa, a kilkuletnie dzieci maszerując ulicą licytują się ilu ludzi każdy z nich rozwalił i ilu jeszcze rozwali. W Mieście Boga wszystko kojarzy się z przemocą, ze śmiercią.

Życie toczy się tu szybko, tak jak cały film, który stanowi układankę wielu świetnie pasujących do siebie elementów. Doskonałe zdjęcia – podczas ostatniego festiwalu Camerimage ich autor Cesar Charlone otrzymał Złotą Żabę – dynamiczna narracja i montaż, zmiany tempa, kolorów, stylów filmowania powodują, że nie można nie zwrócić uwagi na sposób realizacji obrazu, ale i treści nic zarzucić sie nie da, bo przerażająca rzeczywistość opisana została naprawdę przekonywująco.

Film podzielony jest na trzy części (trzy dekady), a jego akcja obejmuje okres od lat 60. do 80. Narratorem opowieści jest Kapiszon, który jako jeden z niewielu nie ma zamiaru zostać bandytą, ale fotografem i dzięki tym zainteresowaniom wyrwie się ze slumsów. Widzimy go jako dwudziestoparolatka obserwującego bezwzględną rywalizację dwóch gangów. Za chwilę akcja przenosi się wstecz, kiedy Kapiszon jako dziecko biega za piłką z kolegami, którzy niebawem od napadów przejdą do zajęć bardziej opłacalnych, czyli do handlu narkotykami.

“Miasto Boga” ma wielu bohaterów, wyrazistych i w gruncie rzeczy podobnych do siebie, a także wiele wątków. Mamy tu błyskawiczne zwroty akcji i liczne retrospekcje. Nic nie dzieje się po kolei. Obrazy zmieniają się szybko i szybko też poddajemy się specyficznemu rytmowi filmu. Widzimy świat bez zasad, gdzie takie pojęcia jak przyjaźń, miłość, prawda, nie mają większego znaczenia. Obserwujemy tworzenie narkotykowej mafii, walki gangów, przejęcie władzy w dzielnicy przez Małego Ze, którego armią są małe dzieci zabijające bez opamiętania. Widzimy również trudny proces dorastania. Bolesny, chociaż mieszkańcy dzielnicy zdają się szybko przyzwyczajać do swojego życia. Jak gdyby było to oczywiste, że egzystuje się tak jak wszyscy, że ginie się od kuli się mając kilkanaście lat. Ich przyszłość będzie taka sama, jak ich starszych braci i kolegów. Następni stoją już w kolejce, aby objąć przywództwo, sprzedawać narkotyki, zabijać. Taka jest kolej rzeczy w Mieście Boga. Życie ludzkie nie ma tu wielkiej wartości, ceni się siłę, pieniądze i wpływy.

Fernando Meirelles pokazuje bezwzględny, pełen okrucieństwa świat, na widok którego automatycznie rodzi się pytanie jak to możliwe. Siła tego filmu polega między innymi na tym, że oglądając mrożące krew w żyłach sceny mamy świadomość, że oparty jest na faktach, a w głównych rolach oglądamy w większości dzieci wychowujące się w dzielnicach biedoty, i co istotne, opowieść o ich losach pozbawiona jest rzewnej otoczki. Powstał film sugestywny i poruszający. Decydując się na zrealizowanie społecznego obrazu o rzeczywistości slumsów reżyser nie miał łatwego zadania, bo mówić o przemocy w czasach, kiedy przemoc króluje jako zjawisko i jako temat eksploatowany do granic możliwości jest niezwykle trudno. Tym większe należą mu się brawa.

Pozdrowionka filmowe dla wszystkich

to i Dworzec nadziei (Central do Brasil)

http://pl.wikipedia.org/wiki/Dworzec_nadziei

Gretchen, nie ma takiego smerfa jak Wytrwalec.
Jeśli Igła nie nadaje się na Papę, to zostaje tylko Gargamel:)) Z Ciapkiem!

To Ty???

Zanim się odniosę do ogólnej dyskusji (o ile w ogóle), to parę słów o Adamie Fidusiewiczu.

Nie wiem, jak pisze, bo nie miałam okazji zajrzeć, ale jako aktora proszę mi go nie oczerniać.
Lubię go i cenię ze grę w musicalach, w Romie i w Buffo. Jesli to robi, to kiepski nie jest. Bo tam nie biora kiepskich, z tego co wiem przynajmniej.
Jest dostępny sfilmowany musical Buffo “Romeo i Julia”, tam gra Parysa. Nic nie śpiewa, a szkoda, bom ciekawa jak śpiewa.
Poza tym, owszem, nowa wersja “W pustyni i w puszczy”.
Poza tym młody i sliczniusi, jak to ja się drwiąco o takich wyrażam.

Kino latino nie jest tym, co tygrysy lubią najbardziej. Ani lubią, ani się na nim znają, w czym zresztą jak widać powyżej nie są odosobnione.

Smerfy to co innego….:) Na TXT najpopularniejsze są dwa typy charakterologiczne: Pieszczoch i Lizus. Przy czym najczęściej nie w formie jednorodnej. lecz jako hybryda. Są takie słodkie….

A co do kina polskiego to mądrze napisał Gargamel, to znaczy Igła Szanowny.

Z tymi dziadami to ja już dawno skończyłam, problem polega na tym, że nie ma z kim zacząć nic na nowo…. Kinematograficznie to my jesteśmy Trzecim Światem.

Pozdrawiam wszystkie Smerfy

Obawiam się, że gdyby przyszło mi do głowy lecieć szczegółami, dla wielu Smerfów byłoby to zbyt bolesne:) A ja po pierwsze całkiem te Smerfiki lubię, a po drugie….czy ja jakaś Hogata jestem?

A, Grzesiu jeszcze jedno, muszę Cię wyprowadzić z ciemności w których tkwisz….na pisaniu to Ty się nie znasz. A przynajmniej na pisaniu bez błędów.

Przeglądąłam wątki literackie u Lestata. W ostatnim z nich napisałeś, że uwielbiasz czytać niejakiego Boella. Jako że w zakresie autorów niemieckich mam niejakie braki (nawet gdy chodzi o noblistów), a do grzesiowych gustów (do grzesiowych kompetencji w zakresie germanistyki takoż) mam zaufanie, wpisałam sobie nazwisko Boell w google, bo lubie poszerzać wiedzę.

Mam pisać dalej? :P

Heinrich Boell, oe czyli o umlaut, z dwoma kreseczkami lub kropeczkami nad “o”.

http://www.google.com/search?client=opera&rls=pl&q=Boell&sourceid=opera&...

Bardzo zadowalające wyniki wyszukiwania.

A pisownia taka jest choćby w krzyżówkach niemieckich, nie zawsze się pisze umlauty, szczególnie jak się jest leniwym i z worda się nie chce kopiować.

Znaczy czepiasz się dla samego czepiania.

Owszem, czepiam się. I będę się czepiać, jedak wcale nie dla samego czepiania.

Jakimś cudem nigdy nie miałam problemów z poprawną pisownią. Żadna w tym moja zasługa, po prostu taki dar. Te czasy należą już jednak do przeszłości.
Od kiedy stałam się czytelczniczką rozmaitych blogowisk, których bywalcy nie stosują żadnych reguł gramatyki i ortografii, coraz częściej łapię się na tym, że nie jestem pewna jak napisać dany wyraz.

Mam poza tym pewne zboczenie: słowa są dla mnie niezwykle ważne, a odpowiednie ich używanie jest przejawem naszego stosunku do samych siebie i do innych. Niechlujstwo i nonszalancja językowa po prostu mnie razi.

Zwłaszcza u osób, które z różnych innych względów darzę sympatią.

Widzę że się straszliwie obruszyłeś ;)

Przyszla wredna Delilah i zamiast rozpłynąć się że “ach” i “och” to się czepia, diabli wiedzą czego. Ogonków najpewniej! :)

Wszystko w swoim czasie Grzesiu, nie wątpię, że jeszcze zdarzy mi się gratulować Ci wpisu.

Może machnąłbyś coś a la Lestat? Preferencje literackie niektórych Tekstowiczan mogłyby być szalenie interesujące…:)

tak

_{prezes,traktor,redaktor}

pozory mylą :)

_{prezes,traktor,redaktor}

że Kyuss nie wszedł , no ale cóż... :)

_{prezes,traktor,redaktor}

to jeszcze wspomnę, że plebiscyt “srebrne usta” się rozpoczął;

http://www.polskieradio.pl/trojka/srebrneusta/default_2008.aspx

Można posłuchać, zagłosować, nawet coś wygrać:)
A i zapoznać się ze starymi wypowiedziami, np. słynnym “Hong Kongiem” pana Gadzinowskiego.
Cudowne:)

“w czym mogę Panu pomóc?” :)))

to żart bo na filmie się znam tyle co nic
_{prezes,traktor,redaktor}

http://dziarzewski.wrzuta.pl/audio/zVOcK2VfE5/szwagierkolaska_-_apaszem_...

Polecam:)

Poza tym mam pomysł na wpis w sam raz na Wielki Post:), ale to jeszcze nie teraz.