Najpierw lektura pewna

Trochę później:

Przeczytane?

No jak tak, to możemy dołożyc i moją cegiełkę.

I pozytywne zaskoczenie mnie ogarnęło, film jest co najmniej niezły. Major to pięknie określił “niemal udany”, wypada mi się z tym określeniem tylko zgodzić, jak zresztą z większością jego spostrzeżeń, ale mimo to dołożę swoje.

Po pierwsze film jest całkiem zgrabną i zabawną grą z konwencjami i motywami różnymi, nie ma tam tego, czego lubię najbardziej w kinie czyli opowieści, więc do ulubionych filmów go nie zaliczę i drugi raz nie obejrzę pewnie nigdy, ale ma on cuś w sobie.

Jest dziwny, jest męczący, momentami drażni i wkurza, a raczej odpowiedniejszym słowem w tej recenzji byłoby, wkurwia, ale o to chodzi.
Jest to nawet dla mnie nie tyle film, a kolaż poszczególnych scen czy raczej teledysków.
Jest to gra z widzem, gra z jego oczekiwaniami i przyzwyczajeniami, także stereotypami.

Także intertekstualna gra pomiędzy twórcą a postaciami, pomiędzy filmem a literaturą, fikcją a rzeczywistością itd.

Żuławski idąc za książką Masłowskiej świetnie portretuje niektóre postacie i ten cały dresiarski świat czy raczej (pół)światek, ten wszechobecny popkulturowy kicz, tę galerię ciekawych acz przerysowanych postaci: Dresiarza, głupawej, plastikowej Panienki, przeintelektualizowanej i nadwrażliwej Gotki, obowiązkowo na czarno ubranej, wiersze piszącej i bzdury o złu tego świata pieprzącej (albo i z emo się Andżela kojarzy) czy z kolei grzecznej Dziewczynki, takiej Porządnisi że aż strach.

I tu pierwszy zarzut, świat ten, dialogi, język, choć jednocześnie genialnie przeniesiony z książki, do której to przez Masłowską przenieśiony był z reala w dużej części, jest na tyle absurdalny, na tyle nierealny, że wstawki z efektami specjalnymi, z tym walkami czy z tymi dziwacznymi, groteskowymi motywami powodują po pewnym czasie przesyt i są zwyczajnie niepotrzebne.

Autor chyba się przestraszył, że film oparty tylko na języku, tylko na grotesce w tej warstwie będzie nudny lub chciał też przyciągnąć czymś nastolatków typowych.

Dla mnie film oglądał się dobrze tak pierwsze 45 min, później mnie nudzić zaczynał i męczył.
Ale połowa filmu genialna, groteskowa, zabawna, pełna takiej fantazji i brawury w sumie, nie jest to film na odprężający wieczór, jest to w pewien sposób jakieś wyzwanie.

Oczywiście słabością (a może siłą jego?) jest że nie istnieje on de facto bez książki, kto nie zna lub odrzucił ze wstrętem po 20 stronach powieść, ten się może wynudzić, zniesmaczyć, wyjść z kina itd (po jakichś 20,30 minutach dwie panie wyszły:), ale ja od początku stereotypowo i wręcz agizmem się wykazując dziwiłem się, co panie po 50-tce robiły na tym filmie).

Mnie “Wojna polsko-ruska” zachęciła w jakis sposób do sięgnięcia jeszcze raz do książki, znaczy mam taki zamiar, odświeżyć sobie ten świat i wgryźć się w niego.

Bo w Masłowską trzeba się wgryzać, nie jest tak, że się ją od razu kocha lub nienawidzi (tu Major się moim zdaniem kolejny raz myli, Masłowska ani jej książka nie są wcale tak kontrowersyjne, by tylko dwie te postawy wobec nich były możliwe).

Masłowska świetnie rozgryza i dekonstruuje język, bawi się polszczyzną, brawurowo, czasem dla konserwatystów zbyt brawurowo, ale po prostu jesli chodzi o jej zmysł obserwacyjny, “słuch”, wyczucie i talent językowy i w ogóle stworzenie (acz na podstawie istniejących różnych języków) nowego języka, tym samym nowego świata, trzeba przyznać, że właściwie nie ma ona konkurencji w literaturze polskiej wspólczesnej

Zaletą filmu jest niewątpliwie Borys Szyc, po prostu rewelacyjny, gra świetnie, jest przekonujący, jest wkurwiający, jest odpychający w tym całym swoim prymitywizmie, dresiarstwie, wulgarności, jest idealnym Silnym:), w dodatku pewnie w niektórych scenach powoduje u płci pięknej (a i u homosiów vel gejów:)) jego widok przyjemne uczucia.

Sama Masłowska wypadła też całkiem ciekawie w filmie, choć właściwie nie gra, tylko jest, ale do koncepcji to pasuje.

No a film mnie zachwycił z jeszcze jednego powodu, smiałem się z 10 minut, jak coś zobaczyłem i usłyszałem:)
Ciekawe co powiedziała Anja Orthodox?
Aż wkleję pewną piosenkę:)

W kazdym razie Andżela rulez:)
Szkoda, że fragmentu ze “Scarlett” nie ma w trailerach, ale trailer też zapodam:

P.S. Zarzucanie fimowi braku fabuły, sensowności czy klasycznej akcji dowodzi, że widz nie zrozumiał zamierzeń reżysera ni autorki “Wojny…”, znaczy widz czasem rozmija się z twórcą, bywa, ale to niekoniecznie kogokolwiek wina, w tym reżysera, to raczej dowód, że nie każdy rodzaj sztuki jest dla każdego odbiorcy.

P.P.S. Ale tak sobię myślę, że ja to totalnie kiczowaty jestem, najpierw mi się “Lejdis” podobało, teraz “Wojna polsko-ruska”,ciekawe co na to Defendo?

:)