W zasadzie najważniejsze jest samo życie.
A jak jest już życie, to najważniejsza jest wolność.
A potem oddaje się życia za wolność. I już nie wiadomo, co jest najważniejsze.
Marek Edelman

Życie i wolność...

Wolność bez życia nie jest możliwa – czy możliwe jest Życie bez wolności?
Nie, Życia nie ma bez wolności.
Bez wolności stajemy się jedynie zakładnikami czasu, który został nam dany.
Trwonimy ten czas nie okazując ani Życiu, ani sobie szacunku.

Wykręcając się, zasłaniając, wycofując wchodzimy w pułapkę iluzorycznego życia, odbierając sobie siłę i godność.

Marek Edelman mówił, że Powstanie w Getcie nie wybuchło dla zwycięstwa lecz po to, żeby możliwy był jeszcze jeden wybór. Ostatni.

“Czy to w ogóle można było nazwać powstaniem? Chodziło przecież o to, żeby się nie dać zarżnąć, kiedy po nas z kolei przyszli. Chodziło tylko o wybór sposobu umierania.”

Przetrwał.

Odwaga działania, choćby i beznadziejnego daje… nadzieję. Na życie, na wolność.

Skoro można w sytuacji granicznej, to nie można w codzienności?

Dzisiaj Marek Edelman może już odpocząć.

[’]

(...) W PRL utrwalano w świadomości co najmniej dwóch pokoleń Polaków, że dowódcą powstania w getcie był Mordechaj Anielewicz stojący na czele 700 bojowców z Żydowskiej Organizacji Bojowej (ŻOB). Stawiano im pomniki, ich imionami nazywano ulice, skwery, instytucje. Dopiero w ostatnich kilku latach zaczęto w Polsce przedstawiać nowe fakty, znane od dziesiątków lat w Izraelu, i to bardzo ostrożnie, by nie urazić kilku żyjących wśród nas bohaterów z ŻOB.

Wymazani z historii

Dawid Wdowiński, w II RP prezes Polskiej Partii Syjonistycznej Organizacji Rewizjonistów, w wydanej w 1963 r. w Nowym Jorku książce „And we are not saved” (nieprzetłumaczonej na język polski) pisze, że w październiku i w listopadzie 1939 r. w Warszawie spotkała się grupa Żydów, oficerów polskich, reprezentujących prawicowe organizacje polityczne: Betar (Perec Laskier, Lowa Swerin, Paweł Frenkel, Merediks, Langleben i Rosenfeld), Hatzohar (m.in. Joel Białobrow, Dawid Wdowiński) oraz Rewizjonistów (Leib „Leon” Rodal i Meir Klingbeil). Oficerowie ci powołali Żydowski Związek Wojskowy. Na komendanta wojskowego wybrano Pawła Frenkla.

Kapitan WP Henryk Iwański, współpracujący z ŻZW z polecenia KG ZWZ, później AK, wymienia we wspomnieniach z listopada 1939 r. jeszcze por. Dawida Moryca Apfelbauma, z którym walczył w jednym pułku w obronie Warszawy, ppor. Henryka Lipszyca, pchor. Kałmana Mendelsona (po wojnie Madanowskiego) i mgr. prawa Białoskóra. Napisał: „W 1940 r. Mendelson zorganizował grupę 12 mężczyzn uzbrojonych w 4 pistolety. Przechowywali broń w piwnicach domu Karmelicka 5”.

W kwietniu 1942 r. ŻZW liczył już ok. 500 wyszkolonych żołnierzy w kilku kompaniach dowodzonych przez ok. 20 oficerów WP pochodzenia żydowskiego. Od połowy września 1942 r. do kwietnia 1943 r. trzy kompanie ŻZW były skoszarowane na terenie getta i uzbrojone m.in. w karabiny i pistolety maszynowe. Dowództwo mieściło się w domu przy ul Muranowskiej 7 – 9, skąd prowadził na stroną aryjską podziemny tunel.

Żydowska Organizacja Bojowa powstała w połowie 1942 r. z organizacji bojowych kierowanych przez komunistów i syjonistów. W porównaniu z ŻZW była słabo uzbrojona, głównie w pistolety, granaty, butelki zapalające i materiały wybuchowe.

6 kwietnia 1943 r. ŻZW otrzymał od AK informację o zaplanowanym na 19 kwietnia wysiedleniu Żydów z getta. Miał to być prezent dla Hitlera z okazji jego urodzin przypadających 20 kwietnia. Kpt. Apfelbaum przekazał wiadomość dowódcy ŻOB Anielewiczowi.

Obie organizacje podzieliły między siebie stanowiska obronne na terytorium getta. ŻOB miała obsadzić domy przy ul. Zamenhofa, Miłej, Gęsiej i Nalewkach, a 11 kompanii ŻZW – pl. Muranowski, ul. Muranowską i Nalewki od domu pod nr. 38, wzmacniając także pozycje zajęte przez słabo uzbrojone oddziały ŻOB. Paweł Frenkel uzgadniał te plany z Mordechajem Anielewiczem.

Muranowską obsadziły cztery kompanie ŻZW. Osobiste dowództwo nad obroną całej ulicy objął Frenkel. Kompania 5. pod dowództwem Dawida M. Apfelbauma zajęła stanowiska w domu przy Miłej 10. Kompania 6. dowodzona przez Heńka Federbusza obsadziła dom przy Zamenhofa. Kompania 7. z Janem Piką zajęła stanowiska wokół ulicy Miłej. Kompania 8. Leizara Staniewicza kontrolowała Nalewki, Gęsią i Franciszkańską, a 9. z Dawidem Berlińskim część Nalewek. Kompania 10. zajęła pozycje wokół Franciszkańskiej, a 11. z Romanem Winsztokiem przy Muranowskiej. Razem kompanie liczyły około 400 żołnierzy, w ich skład wchodziło od kilkunastu do 50 osób. W porównaniu z oddziałami ŻOB (podawana liczba 700 bojowców wydaje się zawyżona, Marek Edelman mówił Hannie Krall, autorce książki „Zdążyć przed Panem Bogiem”, że było ich 220) były one dobrze uzbrojone.

W połowie kwietnia dowództwo ŻOB odmówiło wojskowego podporządkowania się ŻZW. Dlaczego? (...)

ŻZW walczył naprawdę

Jak trudno odkłamać historię, świadczy wydana kilka lat temu książka „Getto warszawskie. Przewodnik po nieistniejącym mieście” (Wydawnictwo Instytutu Filozofii i Socjologii PAN, Warszawa 2001). Barbara Engelking i Jacek Leociak piszą w niej: „Wg relacji Władysława »Żarskiego« Zajdlera 27 kwietnia 18-osobowy oddział AK pod dowództwem Henryka Iwańskiego »Bystrego« i samego »Żarskiego« wspólnie z oddziałem ŻZW pod dowództwem Dawida Apfelbauma stoczył na terenie getta całodzienną walkę z Niemcami. Ta wspólna walka nie znajduje jednak potwierdzenia w innych źródłach, a wiadomo ponadto, że bojowcy ŻZW wcześniej opuścili getto”.

A przecież płk Iranek Osiecki, szef wywiadu Komendy Głównej AK, w książce „Kto ratuje jedno życie… Polacy i Żydzi 1939 – 1945”, wydanej w Londynie w 1968 r., pisze w szczegółach o bitwie 27 kwietnia na terenie getta. Razem z ŻZW walczył oddział Korpusu Bezpieczeństwa dowodzony przez mjr. Henryka Iwańskiego „Bystrego”, w którego skład wchodziła drużyna kpt. Władysława Zajdlera „Żarskiego” i sekcja Lejewskiego „Garbarza”. Oddział przedostał się przekopem na teren walk przy Muranowskiej i poniósł duże straty, polegli m.in. syn majora Roman i brat Wacław, a „Bystry” został ranny. Była to największa bitwa powstania, na pl. Muranowskim spalono niemiecki czołg, rozbito kompanię Łotyszy i zatrzymano Niemców przed domem przy Muranowskiej 7. Przekopem pod ulicą do domu przy Muranowskiej 6 przetransportowano około 30 rannych. Polegli lub zmarli z odniesionych ran prawie wszyscy dowódcy ŻZW – Apfelbaum, Rodal, Białoskóra, Berman, Akerman, Likiernik i inni. Przeżył ciężko ranny Mendelson. Poległo około dziesięciu żołnierzy OW-KB.

Dowództwo AK zachowało pełną obiektywność w stosunku do obu walczących żydowskich organizacji wojskowych, bez względu na ich poglądy i programy polityczne. Michał Klepfisz z ŻOB odznaczony został pośmiertnie przez naczelnego wodza gen. Kazimierza Sosnkowskiego Orderem Virtuti Militari V klasy, a kpt. Apfelbaum z ŻZW, również pośmiertnie, awansowany do stopnia majora WP.

http://www.rp.pl/artykul/122627,122686_Zapomniani_zolnierze_ZZW.html

Przed wojną Marek Edelman należał do Bundu, którego aktywistką była jego matka. Bundowcy (lewicowo-socjalistyczna partia nawiązująca do tradycji marksizmu) walczyli o autonomię dla Żydów wschodnioeuropejskich, występowali przeciwko syjonistom i wszystkim religijnym Żydom. Jak mówi Edelman – bundowcy mówili i marzyli w jidysz. W getcie Bund utworzył Żydowską Organizację Bojową liczącą do 200 bojowników. Dziś o ŻOB, głównie za sprawą Marka Edelmana i innych socjalistów sympatyków Bundu, mówi się jako jedynej organizacji zbrojnej, która podjęła walkę z Niemcami. Prawda jest inna. Powstanie w getcie warszawskim przygotował i główny ciężar walki przejął na siebie Żydowski Związek Wojskowy złożony z byłych oficerów i żołnierzy Wojska Polskiego pochodzenia żydowskiego. Liczył ponad 1500 żołnierzy. Organizacja miała prawicowe oblicze i pozostawała w stałym kontakcie ze strukturami polskiego państwa podziemnego. Walczyli pod polską i żydowską flagą, wspierani przez Armię Krajową. Ponieważ olbrzymia większość z nich zginęła w walce, a nieliczni ocaleni wyemigrowali do Palestyny, w świadomości historycznej, nie tylko PRL, pozostała legenda ŻOB, jego przywódcy Mordechaja Anielewicza, jego zastępcy Marka Edelmana. ŻZW pozostał zapomniany nie tylko, że legendę powstania w getcie zawłaszczył ŻOB, ale także dlatego, że wśród walczącego ŻZW znaleźli się znienawidzeni przez bundowców – “bejtarowcy”. Stowarzyszenie Młodzieży Żydowskiej im. Józefa Trumpeldorfa (Brith Trumpeldorf – Bejtar) powstało z inicjatywy Włodzimierza Żabotyńskiego – twórcy żydowskiego ruchu narodowego.

Ta syjonistyczno-rewizjonistyczna organizacja wychowywała młodzież w duchu dyscypliny i poświęcenia dla budowy żydowskiego państwa. Jej członkowie musieli uczyć się hebrajskiego, historii Żydów i historii Polski. Głosili zasadę, że dobrym obywatelem w przyszłym państwie żydowskim może być tylko ten, kto sumiennie spełnia swoje obowiązki obywatelskie w swojej obecnej ojczyźnie. Lewica żydowska nienawidziła “bejtarowców” tak samo silnie, jak wszystkich faszystów. Była łączniczka żydowskiego i polskiego podziemia Emilia Rozencwajg wyjechała z Polski tylko dlatego, że stale bała się aresztowania jako podwójna faszystka – przed wojną Bejtar, a potem AK.

A oto jak wyglądała codzienna walka ŻOB, nim do getta 19 kwietnia 1943 roku wkroczyli Niemcy. Marek Edelman wspomina o tym w książce pt. “Strażnik” na str. 76: My, bundowcy, byliśmy jedyną organizacją polityczną mającą pieniądze. Nowojorska organizacja robotnicza, do której należał szef amerykańskich związków zawodowych Dubiński, od samego początku przysyłała pieniądze. Natomiast syjoniści nie mieli ani grosza. Ich towarzysze z Palestyny porzucili ich. Żeby wystarać się o broń, urządzaliśmy “eksy”, czyli ekspropriacje. Chodziło się do bogatych Żydów, do przemytników czy do żydowskich policjantów, terroryzowało się ich i zabierało forsę. Kasę Judenratu ograbiliśmy na setki tysięcy złotych, obrabowaliśmy też przedsiębiorstwo aprowizacyjne. Posunęliśmy się nawet do porwania. Lichtenbaum, przewodniczący Judenratu po Czerniakowie, odmówił pieniędzy. Uwięziliśmy więc jego syna. Trzymaliśmy go przez 12 godzin. Do Lichtenbauma napisaliśmy, że trzymamy chłopca z nogami zanurzonymi w cebrzyku z lodowatą wodą, tak że na pewno nabawi się choroby.

Przyszli z pieniędzmi. Innym razem żydowski policjant, zresztą skurwysyn, nie chciał dać nam pieniędzy. Przyszliśmy do niego około czwartej, gdy termin ultimatum upływał. – Nie chcesz dać? – spytaliśmy i zastrzeliliśmy go. Po tym zdarzeniu wszyscy płacili. W sumie pieniędzy nam nie brakowało. To my byliśmy prawdziwą władzą w getcie. To my decydowaliśmy, jak mają żyć ludzie, którzy pozostali w getcie. Nazywali nas “partią”. Gdy partia coś kazała, było to wykonywane. (…) Tylko w marcu 1943 roku wykonaliśmy trzy wyroki śmierci na kolaborantach.

Ci, których likwidował ŻOB, być może byli złymi Żydami, ale nadal pozostawali polskimi obywatelami. Ta część “bohaterstwa” ŻOB i osobiście Marka Edelmana czeka wciąż na prawdziwą ocenę historyków z IPN.

http://www.bibula.com/?p=982

bo ja według ciebie będąc lekarzem służył PRL-owi?

Wiesz, zastanawia mnie łatwość twoich ocen i gadanie ot tak z pozycji wszechwiedzącego, mnie to nie kręci.

A co do NSZ, widocznie miał powód po nich jechac, w koncu socjalistą był, to dlaczego miał się zachwycać najconalistyczną organizacją?

dziwi mnie, że akurat tuz po smierci kogoś znanego ogarnia niektórych szlaona i nieprzemożna tendencja do tzw. odbrązawiania, jakby tych kilka dni poczekać nie mogli.

A mam wrażenie, że w Polsce było cos takiego jak czas żałoby i szacunku do ledwie zmarłych.

P.P.S. MAW, nie porównuję Skargi z Edelmanem, postawiłem ich tylko obok siebie, to nie to samo.

I poza tym nie potrafisz chyba zrozumieć tego, że inne zawsze będzie doświadczenie tych, którzy kilka lat musieli ukrywać się, tracić rodziny w obozach koncentracyjnych i byc ciągle zagrozonym że zginą od doświadczeń osób w okupacji sowieckiej.
I ci, i ci mają swoje traumy, ale inne nastawienie tych grup było i do 1945 i do nowej władzy itd

Dla mnie pretensje do Żydów, że poparli PRL-owskie władze (jeżeli nie popelnili sami zbordni ni w PRL-owskim apracie represji byli) są przejawem ignorancji.
I mnie dziwią.

Nie dziwi mnie za to, że ktoś kto stracił rodzinę z rąk okupanta jednego, przesiedział w gettcie, w obozie czy ukrywając się kilka lat i cudem przezył, bo należał do tej grupy, która skazana była na wymarcie, nie dziwi mnie wcale, że ta osoba chciała już zyc tylko.

W tym i w takim kraju jaki nadszedł...

Nazywając rzeczy po imieniu: Te twoje przeklejki to stek bzdur i przeinaczeń.
Pora późna więc nie będę się wdawał w szczegóły.

Swoją drogą niezłe źródło – Wojciech Reszczyński – w latach osiemdziesiątych reżimowy dziennikarz, twarz Teleexpressu. Dziś bogobojny wyznawca Ojca Rydzyka.

Jakże to typowe.

http://podcastsportowy.wordpress.com/

Ja rozumiem potrzebę dewaluacji oraz ignorowania (tekst z “Rzepy”) źródeł, z którmi nie jest się w stanie polemizować.

Czy mógłbyś mi wskazać źródła, w oparciu o które twierdzisz, że “dziennikarz reżimowy”, prowadzący audycje Komitetu Wyborczego L. Wałęsy, założyciel jedynego w “głównym nurcie” na początku lat ’90 nielewicowego radia (WaWa) oraz współtwórca tworzonego przez tzw. “pampersów” polskiego oddziału RTL7… mija się z prawdą? Dla odmiany, on źródła podaje.

Najwyraźniej dla niego – w odróżnieniu od Ciebie – to faktycznie jest typowe. Podobnie zresztą, jak dla autorów z “Rzeczpospolitej”. Czekam.

Odpowiedź w poście do Grzesia, powyżej.

Pana Reszczyńskiego pamiętam z drugiej połowy lat osiemdziesiątych. Co robił wtedy?
W drugim obiegu kręcił korbą od powielacza?

i jeszcze jedne fragment:

“Ci, których likwidował ŻOB, być może byli złymi Żydami, ale nadal pozostawali polskimi obywatelami. Ta część “bohaterstwa” ŻOB i osobiście Marka Edelmana czeka wciąż na prawdziwą ocenę historyków z IPN.”

Podstaw sobie pod ŻOB AK, a pod “złych Żydów” “kolaborantów” – i popatrz jakie głupoty Reszczyński wypisuje…

Pytanie jedynie w jakim celu?

Ja nie umniejszam bohaterstwa członków ŻZW walczących w powstaniu, ale naprawdę nie rozumiem czemu ma służyć wypisywanie bzdur i stawianie historii na głowie…

Foxx, piszesz:

“Chodzi tylko i wyłącznie o nazywanie rzeczy po imieniu. W tym konkretnym przypadku mamy do czynienia z motywem porównywalnym do sytuacji, w której zastępca dowódcy AL nie prostuje przekazów, zgodnie z którymi ta formacja samodzielnie zorganizowała i koordynowała Powstanie Warszawskie, zbierając wszystkie laury i zamilczając AK. Przez dziesięciolecia – również w III RP.”

Jak rozumiem zdanie na temat historii Powstania w getcie wyrobiłeś sobie na podstawie tych przeklejonych artykułów?

To ja ci powiem, że jeszcze musisz trochę poczytać i mówię to bez złośliwości – bo historia powstania w getcie to rzecz ważna i warto ją znać.

http://podcastsportowy.wordpress.com/

Nie Osiecki, a Osmecki. Pułkownik Kazmierz Iranek-Osmecki – w czasie Powstania Warszawskiego szef Oddziału II (czyli wywiadu) Komendy Głównej AK.

Gdzie ty w tym cytacie wyczytałeś, że ŻZW był główną siłą Powstania w getcie? Tak jak i wreszcie przytaczanych cytatów?

Kto ci powiedział, że jacyś “lewicujący Żydzi” milczą o Żabotyńskim?

Foxx, masz dziwne wyobrażenie i o ŻOB (czerwoni internacjonaliści) i o ŻZW i o Betarze (“którego członkowie byli lojalni wobec państwa polskiego”)

Proponuję zacząć od przestudiowania dwóch artykułów w wykipiedii:

o Betarze
http://en.wikipedia.org/wiki/Betar

i Irgun, palestyńskim odpowiedniku ŻZW
http://en.wikipedia.org/wiki/Irgun

Rzecz jest fascynująca. Jak przeczytasz to zrozumiesz, jak głupie są pomysły, że “ŻOB i ŻZW podzieliła sprawa Katynia”

piszesz:

“Podobnie z tym, o czym pisze Reszczyński, a co pomijasz, bo pominąć byś musiał m.in. samego Edelmana…, “wspomina o tym w książce pt. “Strażnik” na str. 76”.”

o czym wspomina? O tym, że nakładali na kupców i rzemieślników kontrybucje? No, wspomina.

i co z tego?

Cała sprawa tych artykułów jest ohydna.

Czemu? Bo nie chodzi tu o historię, ŻOB, ŻZW… chodzi o całkiem współczesne polityczne podszczypywania. Trzeba udowodnić, że cała III RP jest be. Ci co ją budowali bez wyjątku są be. Edelman był związany z KOR-em, więc nie może być bohaterem Powstania w getcie. Trzeba znaleźć innych, prawomyślnych bohaterów.

Najlepiej dawno martwych, żeby nie mogli zaprotestować.

Biorąc pod uwagę kontekst sprawy to takie manipulacje budzą we mnie jedynie obrzydzenie.

http://podcastsportowy.wordpress.com/

“ŻZW (prawicowy i centroprawicowy), jak należy sądzić, opowiedział się po stronie rządu polskiego, ŻOB (lewicowa, komunistyczna) zdecydowanie po stronie Moskwy. W obliczu nieuchronnej zagłady getta nie powinno to mieć większego znaczenia. A jednak. Po wojnie ocaleli ŻOB-owcy ogłosili swoją historię powstania w getcie bez udziału ŻZW.”

Wiesz co Foxx, ręce opadają...

A na jakich to źródłach prócz “myślę że, jak należy sądzić...” opiera swe śmiałe wnioski autor artykułu?

Ten (i nie tylko ten) fragment świadczy o kompletnym nieuctwie, nieznajomości historii żydowskich ruchów politycznych pierwszej połowy XX wieku, niezrozumieniu kontekstu historycznego.

Autor się totalnie kompromituje.

Powtórzę:

Nazywając rzeczy po imieniu: Te twoje przeklejki to stek bzdur i przeinaczeń

Chcesz w te bzdury wierzyć? Nie chce ci się trochę poczytać, dowiedzieć się kilku nowych interesujących rzeczy. Spojrzeć na historię z trochę innej perspektywy?

Twoja sprawa – ja nawracać nikogo nie będę.

http://podcastsportowy.wordpress.com/

że pan z “Rzepy” nie przytacza choćby pisząc o stosunku obu organizacji do sprawy Katynia żadnych wiarygodnych dowodów.

jedna uwaga:

Piszesz do Xipe:

“Próba ataku na życiorys Reszczyńskiego zamiast polemiki z jego opiniami, zaprezentowana przez zwolennika totalnej obrony III RP (z jej całym czerwonym bagażem – od Balcerowicza, po Szymborską – martwym odpuszczam) – to czyste kuriozum.”

Skąd wiesz, że jest on zwolennikiem “totalnej obrony III RP”, czytałeś jego teksty i komentarze tu czy tak rzucasz dla “zetykietkowania”.

A nawet jak jest to co to ma wspólnego z Edelmanem, ŻZW i ŻOB?
Bo nie rozumiem.

znaczy dzieki wpisowi o Edelmanie w Salonie wypatrzyłem.

Piękne to jest:

Cóż, ja w tych sprawach (umoczeni w PRL) zawsze zajmowałem stanowisko jednoznaczne. Przykład:

http://foxx-news.blogspot.com/2008/12/ukad-istnieje-o-pis-sw-kilka.html

Natomiast dyskusja o osobach w rodzaju Bartoszewskiego polega zupełnie na czym innym. Na nadymaniu “autorytetów”, które następnie wystawiają sobie wzajemnie “certyfikaty moralności” – często umiarkowanie zasadnie. On po prostu nie jest profesorem i tyle. Podobnie, naprawdę nie jest popularny w wielu środowiskach powstańczych – nie zawalczył specjalnie, natomiast chętnie wszedł w podstawione mu “buty” “ikony Powstania” i z tej pozycji wygłaszał rozmaitości. To jest po prostu czysta niesprawiedliwość i kombatanci, zwłaszcza mieszkający za granicą, a więc nie poddawani wpływom naszych mediów “głównego nurtu”, w sposób otwarty dają temu wyraz.

Gdy gwiazda tego typu spada, reaguje bardzo mocną agresją, nie przyjmując do wiadomości, że gdyby nie ochocze przyjmowanie pozycji serwowanej przez “salon III RP”, nie byłoby późniejszych przykrości.

Wiem, że żongluję linkami, jak głupi, ale jako osoba od lat będąca blisko tych wydarzeń, mam po prostu obserwacje bezpośrednie, które spisywałem “na gorąco”.

http://foxx-news.blogspot.com/2009/07/do-sztambucha-kilka-sow-z-obory-sl...

Pozdrawiam.

Bartoszewski w jakimś wywiadzie, po śmierci Edelmana, wspominał jak na pogrzebie Kołakowskiego siedział między prof Skargą, a Markiem Edelmanem właśnie i pomyślał, “kto z nas będzie następny” ...

no to prawiczkom został już tylko Dziadunio…
_____________________________________________________________________
Fotografować to znaczy wstrzymać oddech, uruchamiając wszystkie nasze zdolności w obliczu ulotnej rzeczywistości.
Henri Cartier – Bresson

to prawda … coś miałem napisać ... ale po co? :)

pzdr
____________________________________________________________________
Fotografować to znaczy wstrzymać oddech, uruchamiając wszystkie nasze zdolności w obliczu ulotnej rzeczywistości.
Henri Cartier – Bresson