skąd ty te ciekawe historie z zycia wzięte, bo ja obstawiam, że wymyślasz:)
Ale w sumie nie dziwne, że ja takich nie mam, bo z domu prawie nie wychodze, tym bardziej na capucciono z amaretto:0, jak miałem amaretto, to wypiłem sam, i to bez capuccino, (ale nie naraz, żeby nie było, żem alkoholik, bo to gdzies 0,7 pojemnosci miało,)

A co do dyskryminacji w Niemczech, to mało byłem, ale nie zauważyłem nigdy żadnej, a z akcentem tyż mówię na pewno.
No, ale u Rosjan ten akcent jest dużo bardziej słyszalny niż u Słowian Zachodnich czy nawet południowych.
Jak uczestniczyłem w spotkaniu polsko-ukraińsko-słoweńskim (ale porozumiewaliśy się jak na Słowaian przystało auf deutsch w sumie:), to była straszna róznica, tzn. u Słoweńców akcent był bardzo mało słyszalny, no a u Ukraińców nawet świetnie mówiących śłychać wyraźnie.

A wtedy w ogóle miałem wrażenie, że ci Słoweńcy się tak wywyższają trochę nad nas i na Ukraińców, ale może to wrażenie…

Pzdr

trudno ocenic, skad wzial sie problem i czy rzeczywiscie mozna mowic o dyskryminacji. zwlaszcza, ze takie numery tafiaja sie na calym wiecie.

jakos mam natomiast dziwne przekonanie (znajac opowiesci kelnerow), ze w nowej kawie dla rosjanek bylo nie tylko amaretto. no ale bede milczal na ten temat.

mów do mnie jeszcze, a w wolnym tłumaczeniu: marudź sobie dalej :-)

Najpiękniejsze, najsmutniejsze historie pisze samo zycie, należy je tylko wylapywac, a to nie jest trudne, jak człowiek chętnie interesuje sie drugim czlowiekiem i go obserwuje. A potem tylko opisywac, ale skad czas brac:-)?

Pij sobie to amaretto, to juz lepsze niz Twoje ciągotki do wina polwytrawnego ;-)

A co do akcentow, to masz racje, Rosjanie maja bardzo specyficzny akcent, a jak ostatnio rozmawialm, przez telefon z kimś, to do glowy mi nie przyszło, ze to nie Holender, a dopiero pozniej uswiadomili mnie, ze ten starszy pan to Słoweniec.
Ale i tak najsnieszniejszy akcent maja Holendrzy mowiacy po polsku. zawsze mam wrazenie, ze jak dzieci..ale może to tylko moje wrażenie.

pozdrawiam

no wlasnie widzisz, podciągnęłam to pod dyskryminacje, bo tak się poczułam, nawet nie bedac jej odbiorca, a tylko obserwatorem.
I może wyszłam wcześniej zanim dostały ponownie swoje cappuccino, bo pomyślałam sobie to samo, co Ty przemilczales.
pozdrawiam.

Pan Yayco obiecal szerszy tekst o dyskryminacji. Bo to faktycznie rozlegly i wcale nie homogeniczny temat. Wyłączywszy przypadki patologiczne (wszedzie odkrywajace dyskryminowanie ich przez caly swiat), zasadniczo o fakcie dyskryminacji swiadczy odczucie dyskryminowanego. Więc jesli poczułaś się tak, a nie inaczej, coś musiało być na rzeczy i niechęć i buractwo kelnera mialo glebsze, niz właśnie tzw “kelnerskie” uzasadnienie…

To jest taka nieuchwytna niemal niechęć, gdy wiesz ze komus krzywdy i sromoty nie robisz, a on i tak ma do Ciebie jakies “ale”....

nie wiem i nawet nie bardzo chce myslec o tym, co musialbym zrobic Panu Igle, by uzyskać efekt choc w polowie zblizony do jednego Twojego usmiechu w strone Pana Igły.
ale jeśli ma to dać efekty, prosze o codzienny poranny uśmiech espeszily for Pana Igły.

ps – cholera, jak sie odmienia “Ustronna”, gdy zwraca się bezpośrednio: Ustronno? dziwnie brzmi… ;-))))

To że w ogóle zauważyłaś tą scenkę, jak najlepiej świadczy o Twojej wrażliwości.
Niezbyt często bywam za granicą ale w Polsce bardzo łatwo zauważyć przejawy dyskryminacji.
U nas są dwa podstawowe rodzaje, a nie mówię tu wcale o rasowych czy narodowościowych, tylko, umownie je nazwijmy, jeden z powodów socjalnych, drugi z powodu posiadanej władzy.
Wielu sądzi, że to jeszcze po carskim “ustrojstwie” gdzie urzędnik i stójkowy panoszyli się niczym półbogowie, ale żeby niemiecki kelner włoskiego pochodzenia?
I w ten sposób podkreślał swą wyższość?
Karolino, ile ja narobiłem piekiełek z takich powodów, Bóg raczy wiedzieć i mam nadzieję, że kiedyś mi policzy.
Piękny tekst. Pozdrawiam

A ja bym znalazł jaśniejszą stronę tego zdarzenia.
To, że Panią to tak zdenerwowało i że to komentujemy zawzięcie oznacza jedno- nie spotykamy się z takim zachowaniem zbyt często (zgoła wcale). Jest to wyjątek, potwierdzający regułę, że w Europie już dawno nie ma powszechnej dyskryminacji i nikt nikogo na Madagaskar nie chce wywozić.
A z idiotami sie nie pogada- ów pan kelnero-italiano święcie przekonany jest, że ma rację i tęskni może za Duce :-0
Cóż zrobić? Igła ma rację- Pani wypada nawet w mordę dać, tak po kobiecemu, z oburzeniem. Żeby mu wstyd było!

Pozdrawiam serdecznie

kułak i spekulant

Ja zawsze mam rację. To po primo.
Ale nigdy nie proponowałem , tego żeby p.Ustronnej… itd???
Hmm..
Wracamy znowusz, że ci młodzi, co wyjechali, to mają kłopoty z językiem???

No, ale jak już pisałem, jam wybrakowany..
Igła

Zachowanie kelnera bylo dość typowe dla ludzi, którzy chcą byc bardziej papiescy niz sam papież, aczkolwiek nie jest to dobre porównanie. Ten gupek prawdopodobnie byl świeźym Niemcem i z tego powodu w sposób przejaskrawiony ukazal w świetle dziennym uprzedzenia funkcjonujące wobec obcokrajowców wśród rodowitych Niemców, do ktorych się oni nigdy oficjalnie nie przyznają. Czy czegoś to Pani nie przypomina?

Widzialem takie reakcje w Austriaków, wśród których jest bardzo wielu pochodzenia czeskiego, slowianskiego etc., a relatywnie niewielu rdzennych Austriaków. I taki pan Nemecek, będący Austriakiem w pierwszym lub drugimj pokoleniu, jest bardziej wrogo (lub nader niechętnie) nastawiony do obcokrajowców (w tym także Niemców, których Austriacy specjalnie nie uwielbiają) niż Schmiedbauer czy Gusengruber, który od pokoleń mieszka w Oberoesterreichu czy w Voralrbergu.

Pozdrawiam serdecznie

Najśmieszniejsze jest to, że owe Panie rozmawiające po rosyjsku prawdopodobnie były Niemkami. Tyle, że niedawno przyjechały z Kazachstanu, dokąd Józef Wossarionowicz był łaskaw zesłać ich babki i dziadków. Sam znam taką jedną. Wychodzi zatem, że stanęła Pani w obronie Niemek przed imigrantem. To jest zabawne.

A inna sprawa, że przedstawiła Pani przykład klasyczny dyskryminacji.

Pozdrawiam

nie przejmuj się:-). Droga Igle spotkałam dwa razy w życiu,...ale wiem, ze z niego, żaden ‘babski bokser’, dlatego Twoja sugestia, ze chce On “dać mi w mordę”, wywołała tylko uśmiech na mojej twarzy.
Pomyłki to rzecz ludzka..
pozdrawiam

nie wiem jak to sie dzieje, ale Pana obecnosc w poblizu, sprawia, ze czuje sie jak ‘pensjonarka’. Zmagam się ze slowmi, których użyje aby Panu odpowieziec:-)

Tak, ten ‘jegomosc’ wydal mi sie wlasnie nie Niemcem, ale takim nowo-Niemcem, który, stara sie upokorzyć innych.
Dlatego zasmialam się troche, przy płaceniu. Z niego taki Niemiec, jak ze mnie Holenderka. Z ta roznica, ze ja nigdy nie miałam potrzeby udowadniania, ze jestem Holenderka, bo zawsze wszędzie i jasno oznajmiam z duma “ze jestem Polka”..

pozdrawiam

to mi ulżyło nieco, choć Igły nie spotkałem jeszcze, to nicka ma ostrego.
Chociaż jakby u mnie to “L” wyjąć z nicka, to może szanse by się wyrównały:)

Ale ja tylko skromny kułak jestem:) i to w okularach na dodatek- (taki ze mnie wojownik)

Pozdrawiam

kułak i spekulant

To zachowanie, które tak plasycznie opisałaś, jest typowe dla sfrustrowanych pracowników dowolnej nacji, w dowolnym kraju i w dowolnym zawodzie. W Polsce też panoszy się wszędzie. Moim zdaniem to nie chęć dyskryminacji motywała tego stronzo (brzydka obelga po włosku), ale:

1. ogólna niechęć do klientów (na te panie akurat padło)
2. albo wstyd, że zapomniał o amaretto i pokraczna próba tłumaczenia

Najpewniej oba-dwa na raz.

Zachowałaś się wspaniale. W podobnych sytuacjach staram się reagować tak samo.

Pozdrawiam,

merlot

Z przyjemnością przeczytałem ten tekst. Scenka, życie, chwila i prawdziwa rzeczywistość nie ubrana w żadne niedomówienia i niepoprawną interpretację. Oczywista, jasna i klarowna sytuacja. I gratuluję reakcji w kawiarni! Brawo!

Serdecznie pozdrawiam

kalkuluje bezbłędnie i potwierdza moje konstatacje.

Ale w tekście WSP Ustronnej ważniejszy od kelnerskiego jest wątek osobisty, czyli co Ustronna zrobiła, jak się zachowała. Bo jej behaviour jest rzadszy niż to, co opisała.

Tak mi się przynajmniej wydaje.

... i dla tych, którzy być może tej anegdoty nie znają, Pecet słowa MU przytoczy, choć pełen obaw, czy aby miano Maszyny Do Opowiadania Starych Dowcipów na stałe do niego nie przylgnie. (W takich sytuacjach dostrzegam, że choć Mój Użytkownik jest “urządzeniem powodującym problemy”, przydaje się czasami, bo a) jest kogo zacytować i b) jest na kogo nieudany cytat zwalić. Gdyby nie fakt, że MU zupełnie inne imię nosi, gotów bym pomyśleć, że to kumpel Klejny – niejaki Stachu.)

Z tego co pamiętam – MU opowiadał o takim wydarzeniu (uwaga – długi tekst):

W samym centrum Nowego Jorku mężczyzna żydowskiego pochodzenia odliczył parę monet i wręczył synkowi, by ten w pobliskiej “budce” kupił sobie loda. Synek wrócił po chwili bez wspomnianego przysmaku i na pytanie ojca „Co się takiego stało?” wyjaśnił, że pan sprzedawca sprzedaży odmówił, motywując: „Żydom lodów nie sprzedajemy!”
Zdenerwowany ojciec sam udał się do punktu sprzedaży lodów i przekonany, że mały musiał coś poplątać, zamówił dwie porcje . Ku swojemu zdumieniu, usłyszał na własne uszy: „Żydom lodów nie sprzedajemy!”
Czerwony na twarzy wykrzyczał czarnoskóremu(!) sprzedawcy wszystkie swoje żale – że się w życiu nie spodziewał, by w XXI wieku w centrum NY mogło dojść do takiego aktu dyskryminacji, antysemityzmu, nietolerancji itd. Dodał ponadto, że kto jak kto, ale właśnie sprzedawca powinien być szczególnie czuły na wszelkie przejawy rasizmu i dyskryminacji ze względu na rasę czy pochodzenie.
Sprzedawca, kiedy już udało mu się dojść do głosu, jął się tłumaczyć – że mu jest bardzo wstyd, ale jego osobiste poglądy na kolor skóry czy pochodzenie nie mają tu nic do rzeczy, bo on wykonuje tylko bardzo ścisłe zalecenia właściciela tego interesu i przeciwstawiając się im najpewniej straciłby swoją pracę.
Zdenerwowany i dodatkowo oburzony sytuacją sprzedawcy (mobbing i przymuszanie pracownika do zachowań rasistowskich) klient zarządał natychmiastowej rozmowy z właścicielem, odgrażając się, że już on temu naziście wygarnie.
Takoż został wpuszczony na zaplecze, gdzie ujrzał właściciela „budki z lodami”, którym okazał się być ...ortodoksyjny „pejsaty” Żyd. Faceta dosłownie zamurowało i zdołał jedynie wykrztusić: – „To pan … odmawia sprzedaży lodów…dyskryminując swoich rodaków ?
To ja już nic z tego wszystkiego nie rozumiem?”
A właściciel z całym spokojem na to: – A czy szanowny pan, próbował te lody ?

Anegdota taka sobie, jednak pamiętając o niej Komputer wyliczył, że istnieje nikły procent prawdopodobieństwa (wiele miejsc po przecinku), że właścicielem lodziarni jest Rosjanin a termin przydatności do spożycia amaretto upłynął dwa tygodnie temu. :))

PS. Mój Użytkownik twierdzi, że Mózg Elektronowy błędnie nałożył „polską normę” na warunki panujące przy granicy niemiecko-holenderskiej i gdyby tego błędu nie zrobił, żadnego prawdopodobieństwa by nie wyliczył. Pecet na to, że jego zadaniem wcale nie było obliczanie procentów, ale wywołanie uśmiechu zrozumienia na „oburzonej” twarzy Autorki.

PECET

Dowcip o lodach piękny! A jeśli wie się jak przeczytać rozmowę po żydowsku, to sam miodzio.

Niemniej, gdyby właściciel cukierni też był repatriantem/imigrantem z Rosji, to by zaprosił dziewczyny na zaplecze. Proszę sobie wyobrazić Polaków w takiej sytuacji. Mieszkańcy Rosji są do nas podobni, nawet gdy mają korzenie wśród Niemców nadwołżańskich.

Pozdrawiam