Najlepszy tekst jaki czytałam od jakiegoś czasu.

Fenomenalna forma, język i konsekwencja. Ja niestety tak nie umiem, wyrażam swoją zazdrość.

Rafał, nie mam słów…

I nie chodzi mi o Artura, bo to co mam Jemu do powiedzenia to mówię, o ile jest mozliwość.

Natomiast ten Twój tekst jest nieprawdopodobnym patchworkiem, cudownym patchworkowym współgraniem.

Oto jak siła mężczyzny kiepskowato wykorzystywana, arogancka, zapatrzona w siebie – może się obrócić przeciwko niemu samemu.

Kobiety nie oczekują obietnic bez pokrycia.

Uważaj, bo pojadę teraz:

Mężczyzna, który raz jeden dotknął, lub choćby się otarł o duszę kobiety, zawsze i na zawsze będzie za nią tęsknił.

Za zapachem tej duszy.

Za smakiem.

Za tą kobietą. Po prostu.

Wykona w życiu sto tysięcy ruchów i drgnień, ale tego nie zapomni.

Tyle.