Człowiek robi w życiu błędy. Często. Na ogół przez wrodzony luz, brak poszanowania dla wielu reguł i założenie, że ludność jednak myśli. Tu pieszę o sobie.

Ludność nie myśli. Ludność jest skoncentrowana na sobie, pełna kompleksów i bierze zawsze wszystko do siebie WPROST.
Nic na to nie poradzimy. Każdy z nas jest ułomny. Jeden mniej, drugi bardziej. Są co prawda niektórzy, ktorym się wydaje, że są idealni. Że zjedli wszystkie rozumy. Że są magistrami elegantiarum. Że “oh i ah”. A często wyłazi słoma z walonek, mimo obwieszczanego na obkoło pochodzenia.
Trąbienie o własnym pochodzeniu jest żenujące. Ja się nie chwalę, choć wiem ileset lat temu, za jakiego króla, i za co rodzina została uszlachcona. I można być z tego dumnym.
No właśnie, cóż to jest za duma. Z czego tu być dumnym? Że jakiś przodek 500 lat temu coś tam narozrabiał na wojnie? Coś tam rozwalił i dostał za to ziemię? A skąd ja mogę wiedzieć, czy po drodze któryś pociotek do targowicy nie przystąpił, skąd wiem czy prapradziadek nie zerżnął wszystkich włościanek, korzystając z prawa pierwszej nocy, którego mi tak bardzo dziś brakuje…

To trochę tak jak z nadawaniem ulicom imion ludzi żyjących. Lotnisko Wałęsy, przed śmiercią?Ulica Jana Pawła przed śmiercią?? Tego się nie robi… Tak samo nie wypada ludziom z klasą przechwalanie się tym co było. Trzeba wląsną postawą, zachowaniem pokazywać klasę. I nazwisko nie ma tu nic do rzeczy. Nazwisko zobowiązuje, jak owo szlachetcwo, ale samo o niczym nie stanowi.
No chyba, że się jest jakimś mikrym snobem.

Czy komukolwiek może się wydawać, że jest lepszy bo się nazywa tak i tak? A skąd wiadomo czy szanowna prababcia nie puściła się w stajni z Jontkiem? Ja tam swoje o swojej rodzinie wiem, zwłaszcza dzięki wpisom na Ellis Island i internetowemu dostępowi i opowieściom rodzinnym. Pradziadzio nieźle dawał popalić...

Czy słyszeliście, żeby jakiś arystokrata, potomek latyfundystów przchwalał się swoją rodziną? No raczej nie. Bo to nie wypada. lekki wstyd. Bo co z tego, że ja się nazywam X, że mam rodziców co… Dopóki sam czegoś nie osiągnę, jestem nic nie wart. Ileż to mieliśmy kolegów z dobrych rodzin, którzy się genialnie rozpili, przepuścili majątki prywaciarskie, czy inne fortuny… I co z tego, że rodzice byli z elity…

Przechwalanie się włąsnymi osiągnięciami… no móglļym walnąć tyle samo co o szlachetctwie. Nie przystoi. To tak jak europoseł Migalski nie ma klasy wypisując rózne kawałki o tym, jaki jest wspaniały…

Zbiera się na wycieczkę na Łotwę normalnie jak się czyta kawałki dyktowane kompleksami. Ale z drugiej strony bez tych kawałeczkow byłoby bezbarwnie.

Tu podstawowa uwaga – NIKT NIE JEST BEZ WINY. Ja tak samo