dzieki za te rekomendację. Umysł działa mi ostatnio jak na wojnie – informacji strasznie duzo, wybieram często jak popadnie, w zaleznosci od tego co i gdzie głosniej wybuchnie. Wiec rekomendacja kogos kogo – w zasadzie wirtualnie – znam, ułatwia przytomne zycie.

Ominełam ten tekst, kiedy sie ukazał, przeczytałam teraz – rzeczywiście dobra, całosciowa analiza. Az strach zobaczyc, że tacy jestesmy.

A komentarze pod tekstem Krassowskiego jeszcze bardziej tę analize potwierdzają.

zdrowia, szczęścia i pieniędzy życzę...

jedyny rozsądny tekst analizujący sytuacje Polski od ’89 roku (a chyba i nawet wczesniej). I pisany z pozycji neutralnych. A swoją drogą, gdy Fredro pisal “Zemstę”, to już też tacy byliśmy? Czyli przyczyny maja jednak juz po kilkaset lat.

analizą to bym go nie nazwał. Raczej publicystycznym poszukiwaniem/dorabianiem klucza do rzeczywistości. Dlatego wolę oceniać tekst Krasowskiego w innych kategoriach niż analityczne.

Dla mnie na przykład ten tekst podziałał inspirująco, bo parę rzeczy mi się naraz skojarzyło, które razem wzięte i w czyn przekute mogą z czasem jakoś przyczynić się do podniesienia jakości debaty publicznej, a zwłaszcza wyleczenia nas z pułapki pamięci krótkotrwałej.

tekst Krasowskiego nie jest o tym, o co Pan ma pretensje. Krasowski po prostu pokazal motor dzialania polskich polityków tuż przed (a może i wcześniej) i po ’89 roku. Zagadnienia czy problemy, o których Pan wspomnial, dzialy sie i dzieją mimo wydarzeń z zakresu rozgrywek ambicjonalnych reprezentantów naszej polityki wewnetrznej, choć oczywiście te gry mają na nie duży wplyw.
.
Oczywiści ambicje sa zawsze i wszędzie motorem dzialań ludzi chcących zdobyć wladzę, ale dzieje sie to niejako na różnych etapach rozwoju. My byliśmy i jesteśmy jeszcze na dośc wstępnym etapie. To troche tak jakby do Poloneza wlożyć silnik mercedesa i dziwić się, że to nie dziala.

Rzeczywiście będziemy musieli po prostu poczekać kilka lat na pojawienie się nowych, niezwiązanych ze starymi, elit politycznych. Co zresztą można bylo przewidzieć już dość dawno: jesli można sobie wyobrazić relatywnie szybkie przemiany w sferze gospodarczej, to w mentalnościowej już nie.

Pozdrawiam serdecznie

PS Zaletą tekstu Krasowskiego jest pokazanie tego mechanizmu z pozycji niejako neutralnych. Gdyby napisal to przedstawiciel którejkolwiek ze stron konfliktu, bylaby to po prostu propaganda jednej z partii, obciążająca blędami drugą (lub inna/inne) stronę/y.

można wiele powiedzieć ale głównie to, ze jest nierozerwalnie przyspawany do swojego stołka.
Tyle, że inteligentnie.

Krasowski nie pisze tekstu politologicznego, skupia sie raczej na kontekście osobowościowo/psychologicznym.
Ja tak go odczytałem i uważm tekst za dobry.

Krasowski napisal tekst o czyms, co jest w miarę od dawna wiadomo. Natomiast FYM natychmiast wyczul zagrożenie dla nowej polityki historycznej oraz tworzonych przez jedną z grup nowej mitologii i rozacząl atak dezawuacyjny. Teraz kolej na inne ugrupowania. I tak sie to będzie dalej turlalo, aż przyjdzie leśniczy i wraz z biologią posprzatają.

Odnoszę tylko wrażenie, że zarządzanie tym sprzątaniem nie będzie się odbywać u nas. Z kolei jesli będzie sie tym procesem zarządzać u nas, to może sie okazać, że nie będzie czego sprzatać.

Uklony niedzielne

Tekst Krasowskiego przeczytałem z zainteresowaniem malejącym w trakcie czytania do znużenia.

Dobra diagnoza przyczyn wojny na górze – mniej więcej tak ją postrzegałem wtedy, podobnie widzę ją dzisiaj.

Wiele tez, z którymi się zgadzam, wiele etykietek, które uznaję za absurdalne (Mazowiecki-lewica, Kaczyński-prawica), a pod koniec stawianie obok siebie i porównywanie Wałęsy, Michnika i Kaczyńskiego.

Chyba żyłem w innym kraju. I dlatego dostrzegam w tym tekście subtelną (na miarę subtelności obecnej polityki) manipulację. Cóż takiego dokonał Kaczyński, by stawiać go w jednym szeregu z tymi, którzy wtedy rzeczywiście (lepiej lub gorzej) działali?

Choć w sumie rzeczywiście jest to próba w miarę (bardzo w miarę) bezstronnej analizy. Może za przykładem Krasowskiego pójdą inni, nie kojarzeni jednoznacznie z tą lub inną stroną sporu.

Krasowski po prostu pokazal motor dzialania polskich polityków tuż przed (a może i wcześniej) i po ’89 roku. Zagadnienia czy problemy, o których Pan wspomnial, dzialy sie i dzieją mimo wydarzeń z zakresu rozgrywek ambicjonalnych reprezentantów naszej polityki wewnetrznej, choć oczywiście te gry mają na nie duży wplyw.

Z tego co Pan pisze wynika, mniej więcej, to samo o czym napisałem w swoim komentarzu – że Krasowski nie napisał żadnej analizy politycznej, a tym bardziej nie napisał „najlepszej analizy politycznej ostatnich 19 lat”. Dla mnie osobiście ( i w tym jest między nami różnica) to co redaktor „Dziennika” popełnił, to nie żadna analiza polityczna tylko polityczna kronika towarzyska.

Co do FYM, to jakkolwiek bym tego blogera nie znosił, jak bardzo prezentowane przez niego poglądy byłyby mi obce, to jego postawa wydaje mi się o wiele bardziej uczciwa niż takiego Krasowskiego. Tak się bowiem ostatnimi czasy złożyło, że w przestrzeni publicznej pełno jest mędrków co to wobec „obu stron sporu” rozsądnie zachowują jednakowy dystans.

Takich, jak ktoś to słusznie zauważył, domorosłych Salomonów, dla których posiadanie, a już szczególne wypowiadanie, własnego zdania, jest czymś nieomalże kompromitującym. Sami własnego zdania nie mając, niczego nam swoimi „analizami” nie objaśniają, są irytujący jak ci prymusi co to wyrywają się do głosu przez nikogo nie proszeni, bo nie mając nic tak naprawdę do powiedzenia zawracają tylko innym głowę swoimi poprawnymi, neutralnymi, obiektywnymi i kompletnie jałowymi przemyśleniami. Letni są.

Nie nazwałem tekstu Krasowskiego analizą polityczną tylko polityczną kroniką towarzyską. Tak złośliwie to było.

A mój komentarz jest pod tekstem Leskiego a nie Krasowskiego i z tym pierwszym się spieram, że to nie analiza polityczna tylko plotki.

A spieram się także dlatego, że tekst Krasowskiego uważam za powierzchowny.