W kolejce niemałej niemałe też jest zamieszanie. Kobiety sobie coś pokazują, fotki czy zdjęcia – sam nie wiem, chwaląc się przy tym jedna przez drugą, że jej córka to czysta matka (...) – tutaj niedosłyszałem, a tej drugiej syn to czysty pan … i znowu ten hałas
Bez pośpiechu, niby na niby, przepycham się do przodu. I rzucam okiem, tak mimochodem… I stało się! Na cały sklep dwu słów wyleciał z mych ust skowronkiem i skwitował to co widziałem – Jezusie Maria

Tłok wokół kobiet nie był już tłokiem. Na swoje miejsce w kolejki sznurek wracam na powrót.
Przede mną ludzie i za mną ludzie za czym kolejka ta stoi ?

Przed nosem wyrosła kobieta nagle, z biustem na piątkiem z plusem. Nie znam kobiety – jest dla mnie obca. Ja jej też zwisam na pewno. Lecz mimo tego czuję jak ciepło z niej emanuje ekspresem.
Jest pobudzona czekaniem zbyt długim i wierci się niespokojnie. Choć nie chcę, bo nie wypada przecież, to jednak widzę jak biust jej faluje. Gdyby nie stanik, gdyby nie bluzka na wolność wnet by się wyrwał

W tym samym czasie, gdy okiem rzucam na to co widzę, mi staje. Jest mi niezręcznie, wręcz głupio nawet, zrobić cokolwiek – więc w odrętwieniu sterczę podwójnym.
To efekt tego, że pani przede mną, co biust na piątkę ma z plusem, obcasem szpilki staje okrutnie na moim bucie

I znów się wyrywa – jej biust spod bluzki przyciasnej, a z ust mych słowa – Czy zechciałaby by pani zejść ze mnie łaskawie…
A idź żesz pan do cholery jasnej, tako rzecze niewiasta
Lecz już po chwili przeprasza
–Och sorry, nie chciałam. Ależ jestem niezgraba. Proszę wybaczyć mój nietakt, panie… I czeka, lecz ja się jej nie przedstawiam wcale
Odpowiedź jej nagła. Wręcz wdzięcznym ruchem, tak niby na niby, na powrót szpilę mi stawia

Tak stojąc w kolejce, w teatrze prawdziwym, gdzie sztukę pisze przypadek, czas nam upływa, jak nigdzie gdzieindziej, i zawsze coś może się zdarzyć