Między poezją, a poezji brakiem
zmilczane miejsca prozy smutnej
szarej. Styrane życie i zapomnienie
o szczytnych ideach młodości.

W tym lustrze przechodzeń tylko,
taki zwyczajny jak nic lub nikt.
Umarłeś modląc się do Boga. Na darmo
żyłeś. Twój ślad na ziemi nic nie znaczy.

Wspomnieniem nie zostaniesz nawet
Zmilczane miejsca prozy smutnej
szarej. Zapomnianych kilka chwil
marnych – jak kubek czarnej kawy