miałkość tych kazań to pośredni dowód braku wiary u księży.
Wyobrażam sobie, że gdybym był kapłanem – a więc poświęciłbym temu życie – tobym się do i do kazań przykładał. Tymczasem większość kazań jest wygłaszanych “na odwal się”, jak przykry obowiązek.
I nie chodzi o to, że nie każdy potrafi mówić. Był do niedawna w mojej parafii dosyć młody ksiądz, kazania miał proste, wręcz prymitywne – że aż się czasem człowiek irytował i nie zgadzał z nimi, ale przynajmniej były żarliwe. Widać było, że facet daje z siebie wszystko. Teraz jest nowy wikary, kazania ma dobre, ale na sen.

A na rekolekcję, dlatego, jeździsz do innej parafii?

A gdzie kładziesz na tacę?

Czyli co z ofiarą?

Kłamiesz?
Czyli jesteś hipokrytą, czy jakoś tak?

Niestety jest takie przykazanie – kościelne, z tych nowych. Coś o materialnym wspieraniu parafii czy jakoś tak.
Ono zastąpiło stare przykazanie, gdzie była mowa, że “w czasach zakazanych zabaw hucznych nie urządzać”.
Symboliczne.

to po prostu umiejętność głoszenia kazań czy w ogóle gadania z sensem jest darem czy talentem.
Nie ma tego każdy ksiądz, ba, nie ma go pewnie większość.
I w sumie trudno się tego nauczyć (choć wiadomo, że trza pracować), trudno też mieć pretensje do księdza, że nie wygłasza porywających kazań, bo np. może on być świetnym organizatorem. prowadzić działalność charytatywna /antyalkoholową, jakś tam inną.
A kzania wygłaszac drętwe czy nudne.

Inna sprawa, długość kazań, mój ksiądz od religii w liceum, dominikanin zresztą, opowiadał zawsze,m że pierwsze 5 minut kazania to dla Boga, drugie 5 minut dla ludzi, trzecie 5 to już dla diabła:)
I że kazanie to tak około 10 minut powinno trwać.
trochę przesadzone, bo jak ktoś ma świetnie przygotowane kzanie, to i 20 minut się słucha z zainteresowaniem.
Tylko, że jak pewnie obaj wiemy, mało takich.

A o księżach i kazaniach . in. świetnie napisał kiedyś Zetor, nie wiem czy kojarzysz, więc podrzucam:

http://tekstowisko.com/zetor/52727.html

I ciekawa dyskusja pod tekstem.

pzdr

Owszem – nie każdy jest wybitnym mówcą, jednak aby być dobrym organizatorem nie trzeba być Księdzem a głoszenie Słowa Bożego to coś czego świeccy robić nie mogą ale mogą być organizatorami.

Wg mnie łatwo rozpoznać kaznodzieję który mówi o życiu duchowym bo je prowadzi i się nim dzieli od tego który przynudza bo nie za bardzo ma o czym mówić... . Przeczyta trochę, tu, trochę tam… . i kazanie gotowe. Gdy tymczasem można przeczytać tu i tam i powiedzieć świetne kazanie. Ale czytać trzeba umieć i trzeba wiedzieć z czym “to” połączyć.

Może ostro oceniam księży którzy mówią kiepskie kazania i nudzą ludzi ale duchowni są niezastąpieni w niektórych funkcjach i przedwszystkim w nich powinni być profesjonalistami – po to są kapłanami przecież.

To tak, jakbym jako pracownik w firmie budowlanej odstawiał fuszerkę i usprawiedliwiał to tym, że przecież świetnie znam się na muzyce.

Pozdrawiam.

************************
Już kończę remont ale nie będę bywał przez jakiś czas jeszcze rzadziej – zmieniam komputer a pomiędzy zmianą nie będę miał PC.

W sumie to mam wrażenie, że rola księdza nie ogranicza się do mówienia kazań, ba myślę, że to nawet nie jest najwążniejsze w jego posłudze.
Już ważniejsze dużo choćby jest jak on spowiada.
I jak żyje:)
jak wspólpracuje z ludźmi itd.

A co do tego:

“Owszem – nie każdy jest wybitnym mówcą, jednak aby być dobrym organizatorem nie trzeba być Księdzem a głoszenie Słowa Bożego to coś czego świeccy robić nie mogą ale mogą być organizatorami.”

Oj mogą, mogą, czasem rtobią to lepiej.
I słowem i przykładem.

dzięki za tę wrzutkę z dziesięciną.

Natomiast co do głoszenia Słowa.

w KK kazania podczas Mszy św. mogą głosić kapłani i diakoni.

pozdr.

************************
Już kończę remont ale nie będę bywał przez jakiś czas jeszcze rzadziej – zmieniam komputer a pomiędzy zmianą nie będę miał PC.

Max słusznie prawi, a warto dodać, że głoszenie Słowa odbywa się nie tylko w ramach homilii. Jest nawet w Polsce sporo świeckich katechetów czy katechistów jak się mawia gdzie niegdzie.

W Polsce nie ma ich wielu. Ale rzeczywiście bywają. Ciekawe jest to, że diakoni świeccy utrzymują się nie z posługi ale z pracy… .
W Europie już diakonów świeckich jest dużo więcej.

Pozdro!

************************
Remont się skończył i rodzina się powiększa.. – czy to nie piękny zbieg okoliczności?

Terlikowski jest jedynie wyrazistym publicystą. Natomiast kaznodzieja to ktoś kto występuje w imieniu… , w imieniu Boga. Kaznodzieja to misjonarz.

Terlikowski jest publicystą opisującym rzeczywistość. Publicystą nie kryjącym swoich przekonań światopoglądowych.

Pozdrawiam.

************************

Remont się skończył i rodzina się powiększa.. – czy to nie piękny zbieg okoliczności?

nie masz wrażenia – które ja mam – że Terlikowski punktuje jako filozof i publicysta niejednoznaczności w postępowaniu osób publicznych jeśli chodzi o te decyzje, wypowiedzi które dotyczą nauczania Kościoła – a te publiczne osoby deklarują się jako Katolicy.

To samo dotyczy także osób ze świecznika w Kościele.

Ja cię cieszę, że taki Terlikowski jest, który jak “Kabaret moralnego niepokoju” – złe słowo kabaret, gdyż nie uważam za kabareciarza Terlikowskiego – nakłuwa wrzody hipokryzji i ignorancji w życiu publicznym.

Jest emocjonalny – jest. Ale to jedyny argument do zdezauowania publicystyki Terlikowskiego.

Pozdrawiam.

************************
Remont się skończył i rodzina się powiększa.. – czy to nie piękny zbieg okoliczności?

czy Terlikowski nakłuwa wrzody hipokryzji?
Jak dla mnie, to on propaguje swoją wizję świata, czasem niebezpiecznie zbliżając się do narzucania jej.
W mojej klasyfikacji kiedyś na błaznów i misjonarzy to stuprocentowy misjonarz.
szanuje go za wierność poglądom i uczciwość (np. nie waha się mówić, że coś w Kościele jest złe jeśli tak uważa), ale jakoś mam wrażenie, że brak mu zrozumienia czy wrażliwości na ludzkie poczynania.
Taki surowy moralista.
Czesto akurat to moraliści okazują się najwiekszymi hipokrytami.
W sumie.
Nie wiem, mam wrażenie, że Terlikowskiego można szanować, zgadzać się z nim, ale trudno polubic chyba.
Przynajmniej Terlikowskiego ,,publicznego”, bo może prywatnie jest inny.
Już bardziej ,,ludzki” bywał Paliwoda choć ześwirowany totalnie.

pzdr

Z tym lubieniem lub nie – macie rację. Jest bardzo emocjonalny w tym co mówi i to dzieli słuchaczy błyskawicznie na dwa obozy:

a. sympatycy lub zgadzający się z jego poglądami a drażniący ich jego styl mówienia
b. przeciwnicy-nielubiący

Mogę jedynie mówić o swoich odczuciach gdyż nie chciałbym w jakiś sposób go promować lub odwrotnie.

Jest on filozofem. Wyrazistym jeśli chodzi o prezentowanie poglądów. Ma najczęściej rację – choć mógłby mówić spokojniej co nie wkurzałoby nawet Odysa.

Ja sam u siebie widzę podobną cechę. Zapalam się i skaczą mi emocje gdy widzę, że ktoś nie akceptuje logicznego ciągu rozumowania. Potrafię ponoć mówić bardzo jednoznacznie i z taką emocją która może irytować.

Powiem szczerze, że uczy mnie moja żona tego aby oczywistych oczywistości nie mówić jak “pan prezes” z pretensją, że inni mają inny punkt widzenia.

W pracy bardzo ta zdolność mi pomaga w prowadzeniu szkoleń, prezentacji, wystąpieniach publicznych zawodowo – ludzie lubią moje szkolenia.

Jednak żona mnie szlifuje – czemu się poddaję, gdyż dobra komunikacja to klucz do…. .

Więc doskonały nie jestem. Myślę, że podobnie jest z Terlikowskim. Wiele trzeba czasem pokory aby nawet posiadając dużą wiedzę więcej słuchać niż wygłaszać oczywiste oczywistości, że “głąby nie umieją rozumować”. :-)))

Czy jest misjonarzem? Jeśli Terlikowski jest misjonarzem, to nim jest zarówno NIesiołowski, i każdy polityk lubiący emocjonalnie i jednoznacznie mówić. Dla mnie styl wypowiedzi i wyrażanie jasne myśli to nie misjonarstwo.

Czy przyznawać się do swojej wiary to już misjonarstwo? Wg mnie nie.

Gdyż gdyby tak było to pewnie i o mnie – tak jak o Terlikowskim – pewnie myślicie “misjonarz”. A wcale się za takiego nie uważam. Gdyż jest różnica pomiędzy dzieleniem się a misjonarzowaniem – nawracaniem kogoś.

Pozdrawiam i może temat pociągniemy dalej? Robi się ciekawie.

************************
Remont się skończył i rodzina się powiększa.. – czy to nie piękny zbieg okoliczności?

Czemu się wzbraniasz i tłumaczysz z opinii misjonarza? Każdy chrześcijanin ma nim być. Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii. Chrześcijanie są ludem królewskim i kapłańskim co znaczy, że to na nas spoczywa odpowiedzialność za przedstawienie ludziom Boga. Rzecz jasna można stawiać na świadectwo życia lub na bezpośrednie głoszenie. Każdy ma swoją drogę realizacji powołania misyjnego.

Rzecz w tym, że Terlikowski bardziej głosi dokrynę, etykę, pewną filozofię właśnie, pod szyldem katolicyzmu. Przez to fałszuje obraz chrześcijaństwa — jakby to był li tylko system etyczno-filozoficzny. O to mam do niego pretensje — nie o to, że jest zbyt ostry. Np. lubię bardzo ostrą publicystykę chrześcijańską Grzegorza Górnego i Frondy.

Oczywiście, że sam Terlikowski to nie Kościół. Ale człowiek od Kościoła oddalony być może poznaje go w dużej mierze przez teksty popularnego publicysty. Ktoś, kto wziął się za publiczne wykładanie zasad chrześcijaństwa — wziął na siebie dużą odpowiedzialność.

PS. Może i Terlikowski skończył filozofię, ale nie czyni go to filozofem. Na takie miano nie każdy zasługuje, IMHO.

POWTARZAM (po raz kolejny). Nie chodzi mi w najmniejszym stopniu o emocjonalność. Zresztą nie zauważyłem, by i innym krytykom T. chodziło o to.

Stary Testament od Nowego tym się różni, że znał prawo, ale nie znał miłosierdzia.

Stary Testament przepowiada Boga w pełni, jednak nie zmienia to faktu, że powstał przed przyjściem na świat Syna.

A to dopiero zmartwychwstanie Chrystusa niesie Dobrą Nowinę o bezmiarze Boskiego miłosierdzia.