Mindrunnera?

“Najważniejsze w kinie są dla mnie dwie rzeczy: opowieść i klimat.”

Najważniejsze w kinie są (aż) trzy rzeczy: drzwi ewakuacyjne, gaśnice i oświetlenie awaryjne

Mówię Ci to ja, były kierownik kina :)

w 80% tematy poruszane prze KINO AMERYKAŃSKIE są mi kompletnie obce, obojętne, albo nieznane. (to ostatnie to najlepsza dla KA ewentualność, bo zawsze można co, prawda, poznać) dlatego wolę bliższą mi kinematografię środkowoeuropejską... oczywiście nie łykam wszystkiego

ale taki There Will Be Blood to jest film! ... wielkie filmy nie sąani amerykańskie ani europejskie ani hinduskie. są WIELKIE ;-)

albo “Za wszelką cenę”?

~Akcja “Potrzebuję nowego płuca”: do dnia 21 stycznia na konto wpłynęło
406 300 zł~

Skandynawowie mają wielkie tradycje fakt. ja w każdej kinematografii znajdę coś dla siebie. sztuka nie ma narodowości. no chyba że to sztuka narodowa, to takiej kijem nie tykam… :)

ciekawe jest że np w filmach USA jarają zioło na potęgę a jak kumpel opowiadał jak przypalili na gigu to była wielka sensacja… tak samo z jazdą samochodem. chyba tylko w Skandynawii kierowcy jeżdżą bardziej przepisowo. za to na filmach … mistrz kierownicy ucieka …

te najbardziej tępe, redneckie, białoczłowieckie amerykańskie kino kłamie.

:0

ale ja czuję jakąś więź jednak i bliskość z filmami z Europy, czy one z Francji, czy z Anglii, czy z Hiszpanii, czy ze Skandynawii, czy z Niemiec.

Bo właściwie pisząc “Europa” myślę głównie o tych krajach, bo innych kinematografii (poza polską) nie znam.

A kino z USA?
Mam jak Docent, znaczy są filmy, które uwielbiam, ale jednak w wielu wypadkach czuję jakąś obcość ich.

Oczywiście nie mówimy tu np. o moich ulubionych horrorach, westernach czy serialach, gdzie USA potegą jest i basta:)

są filmy wloskie, balkańskie, rosyjskie, francuskie, czeskie (!), które jak dla mnie wymiatają, a są takie, że mam ochotę się pochlastać. Żadnej w tym szczególnej reguly nie dostrzegam.

Aha, i uwielbiam glupawe amerykańskie kino akcji…

Natomiast dla mnie dobry film to taki, który opowiada zupelnie idiotyczne i przerażająco smutne historie w taki sposób, że widz ma z tego ubaw. Czarny humor jednym slowem i takie jakieś pogodzenie z życiem, to je to. A sztafaż jest mniej ważny, czy ścigają się samochodami, czy piją kawę w kuchni, nieistotne… w końcu w prawdziwym życiu robimy obydwie te rzeczy, oraz jeszcze milion jakichś innych.

Czy Lynch jest pusty? Nie mam pojęcia, widzialam dwa jego filmy, jeden mi się podobal ogromnie, a drugi byl chujowy ;) Ja tak zresztą często mam, czy to z reżyserami, czy z autorami książek, że wybieram sobie jakiś jeden kawalek tortu.

Requiem for a dream uwielbiam. Za montaż, muzykę i za pelen przegląd sposobów, na jakie można spierdolić sobie życie. Uważam, że to ogromnie pouczające dzielo.

pozdrawiam eklektycznie

Zelenka (!) ...

a widziałaś “Reguły kłamstwa” (Pravidla lži) Sedláčka?

no.

ale dla mnie równie przereklamowany jest Oliver Stone choćby, ta trylogia wietnamska poza jednym dziełem rozczarowała mnie w sumie. (“Nie to co choćby dzieło sprzed lat cyzli “Łowca jeleni”)

“Urodzeni mordercy” to też nie to. (“Bonnie i Clyde” dużo lepsze)

Hm, czyli wychodzi, że ja kino z USA lubię, ale sprzed lat, znaczy tak lata 60-te i 70-te.

“Urodzeni” to ewidentny pastisz, nie ma co traktować tego filmu poważnie (sandtrak jest super)... jak dla mnie to Stone zaliczył wtopę “Doorsami”...

obejżyj sobie jednego wieczora “Kalifornię” i “NBK” ... :)

w ogóle tematyka serial killers to bardzo amerykański motyw … zgrana karta, ale było kila dobrych filmów… “Henry Portrait of Serial Killer”, “Milczenie Owiec”, ale taki “Zodiac” IMO nudny … za to dobrze mi się oglądało “Citizen X”

Lynch przereklamowany? rozwiń to jakoś he he

“Lost highway” to film genialny IMO (solo Zorna :)) ...

w życiu nie pójdę do teatru :)

nie znam się ... więcej czytałem o teatrze niż sztuk obejrzałem :P … ostatnio w teatrze to byłem w Gardzienicach na “Elektrze”

“tak się kurna żyje i umiera, przechodząc do legendy”

jak Baader i Meinhoff :P

dobry film. bez efekciarstwa … taki noir ;-)

już wiem … wiem :)

mój tekst już wisi, więc odniosę się tu na szybko do wypowiedzi Grzesia.

Primo, faktycznie nieźle by było zacząć od Lyncha, jako że jest on swoistym ekstremum. Lynch nieźle radzi sobie z tworzywem technicznym. Czyli wie jaki efekt chce osiągnąć. Jednak choć ma opinię twórcy “alternatywnego” nie nadaje się do reprezentowania kina hollywoodzkiego. To tak oczywiste, że boli. Owszem, kiedy prócz emocjonalnego efekciarstwa podejmuje próbę opowiedzenia jakiejś historii (jak w “Dzikości serca”, albo “prostej historii”) potrafi wspiąć się na wyżyny. Jednak nie ma on o ile wiem odpowiednika w kinie europejskim. O tyle, że poważne kino artystyczne z naszego kontynentu jakoś w ogóle, mam wrażenie, brzydzi się techniką.

Pozostaje jednak temat pustki poruszony przez Grzesia. Na ile puste są filmy Van Santa (produkcja USA) w opozycji do powiedzmy Almadovara? U tego pierwszego mamy większy zmysł obserwacyjny. I sporą odwagę w interpretacji rzeczywistości. Widać to świetnie w filmie takim jak “Elephant”. Jednak ten film jest bardzo emocjonalnie surowy. W gruncie rzeczy jednym ze wstępnych warunków by film nie był ednostronny czy nudny jest zapewnienie wystarczającej swobody dla myśli przez wycięcie zbędnych emocji. Tutaj właśnie przegrywają “poważni” twórcy z Europy. Kino europejskie jest przesadnie emocjonalne. Do tego nadmierne synkretyczne jeśli idzie o gatunek. Bo w mojej ocenie komedia musi być komedią, a dramat dramatem. Wprowadzenie elementu humorystyczngo do dramatu może dawać niesamowicie pozytywny efekt. Często jest właściwie konieczne, ale przy zachowaniu proporcji.

Zresztą, to niedookreślenie gatunkowe w kinie europejskim może wynikac z tego o czym napisałem u siebie. Z fabularnego ubóstwa. Nawet jak jest pomysł i bohaterowie akcja się nie toczy. A jesli się toczy to bez właściwiej dla danej historii dramaturgii.

ja Cię bynajmniej nie podejrzewam o chęć mordowania burżujów. Zresztą czym, saperką? Zmęczylbyś się tylko, a potem jeszcze musialbyś się wieszać na ręczniku… Eee, to dla frajerów są rozrywki :P

A w ogóle to uwaga, będę śpiewać, co może zniesiecie, bo ostatnio mi się wokal nadzwyczaj poprawil:

Jadę przez urojone miasta
Mijają mnie pomniki
Znasz to z Schulza czy z Almodovara
Jakie lubisz narkotyki…

;)

ale co się dziwić kiedy

jezus chrystus nie jest w modzie
bo rogaty jest na fali
my pijemy tu browary
hary kriszna hary hary

Co do Lyncha. Cóż. “Prosta historia” dowodzi, że potrafi on coś “opowiedzieć”.

Hmmm. No przeciwstawiłeś Requiem Trainspottingowi. Ja twierdzę, że akurat te filmy oba są “puste”. W takim rozumieniu, że żaden nie mówi niczego nowefgo. Ani nie jest szczególnie dobrym obrazem rzeczywistości. Ani nie ogląda się łatwo. I żaden nie zawiera sceny w której grupa karłów wskakuje w kontener wypełniony piłeczkami ping-pongowymi. A to osłabia przekaz ;)

Almadovar niestety nie jest dla mnie “strawny”. Może być przy jednym filmie, jeśli akurat mam ochotę na film nieprzesadnie nowatorski. :)

A co do kina północno-nordyckiego, to się w ogóle wypowiadać nie będę, bo mam jakieś dziwne skojarzenia. Pamiętam, że oglądałem coś i nagle tam pokazano lemura. Ja powiedziałem, że pewnie chodzi o symbol duszy, bo coś mi dzwoniło, że były te dziwaczne elementy mitologiczne. Na to koleżanka zaczęła mi wtedy jęczeć, jakie to nie oryginalne i że głębokie. Film był Triera. A ja pomyślałem sobie, że nieprzesadnie oryginalne, skoro zakumałem motyw od razu, a głębokie tylko jeśli ktoś ogląda film z enjcyklopedią mitologiczną u boku.

Nie moja poetyka. Choć akurat Trier ma duże wyczucie dramaturgii obrazu. I nie widziałem, by łamał symetrię kadru podczas rozmów, jak inni artyścia europejscy. Wychodzi więc, że i tak jest lepszy od innnych, ale dlatego, że choć pozostaje w obrębie własnej wizji, jego praca jest ścisła i filmy mu się wizualnie nie rozpadają. Jak mi puszczono kilka filmów francuskich, stwierdziłem, że to jednak podstawa. Ta estetyczna spójność.

Transpotting to komedia a Requiem dramat, cha ! lepiej jak opowiadać o narkotykach na śmieszno czy straszno? wydaje mi sie ten ostatni jest ciekawszy formalnie. W kinie amerykańskim często bardzi pustym i wręcz głupim możemy podziwiać wyjątkową sprawnośc warsztatową. Jedno zdarzenie dziesięć ujęć i każe z innej strony. Wbrew naszej percepcji nawet. Warto przeciwsatwić sobie dwa filmy o podobnym temacie jak “Niebo nad Berlinem” Wendersa i “Miasto Aniołów” czy jak tam się nazywał ten amerykański odpowiednik. Zupełnie odmienne sposoby opowiadania. “NIkita” Bessona który infantylnieje z filmu na film,( Angeli nie da sie wprost oglądać tak jest kreślona gruba kreską aż strach) to też troche inne kino niż jej kulawy odpowiednik “Kryptonim NIna”. Juz za sam tyuł powinni dostac w mordę. Amerykanie potrafią opowaidać bajki i to tak że się w nie wierzy ale są to ich bajki. Natomiast przykład Polskiego “Wiedżmina” pokazuje że można spieprzyć nawet bardzo filmowy temat jak się bardzo chce.( I to nie przez brak silikonowych smoków) Amerykanie maja rzekłbym młodą duszę, pewnych rzeczy po prostu nie zrozumieją i w ich ujęciu wyjdzie to pretensjonalnie. Outsiderzy na obrzeżach kina opowiadają o amerykańskiej podrózy i amerykańskim zagubieniu. Czy “Truposz” mógłby dziać się gdziekolwiek indziej, z tymi odwołaniami do Huckelberry Fina i mitu dzikiego zachodu?? Jasne posługuję się stereotypami, warto jednak posłużyć sie wyobrażnia jak by wyglądał taki “Powrót” Zvagintseva kręcony w Hoolywood?
Przecież Helikopter w Ogniu kręcony przez europejczyka wyszedłby jakoś tak zbyt gorzko.

A co do do jakże katastrofalnej ekranizacji Sapkowskeigo za to gra nam sie udała, polecam. Polański zostałby w Stanach gdyby nie ta afera z panienką.

no wlaśnie “Prosta historia” Lyncha byla tym filmem jego, co mnie znudzil, chociaż i rozśmieszyl. Co to jest za patent w ogóle, żeby pokazać faceta jadącego na kosiarce? Ale nie pamiętam dokladnie tego obrazu, to się nie będę mądrzyć.

Co do Kinga, to “TO” i “Miasteczko Salem”, przede wszystkim… No może jeszcze “Desperacja”, ale przez sentyment wylącznie, bo to byla pierwsza książka Stefka jaką dorwalam, zakosiwszy komuś na obozie żeglarskim jakieś sto lat temu.

A w ogóle, jeśli ktoś się nudzi i ma zwyczaj sluchać w winampie mieszanki filmowej, to polecam Kacpra wróżby muzyczne: http://solidna-firma.blog.pl/komentarze/index.php?nid=14093704

Sorry za offtopowanie

“Lsnienie” mistrzowskie, “Carrie” bardzo dobre, obie rzeczy lepsze niż powieści.

Ale już do innych ekranizacji King nie miał szczęscia, totalnie skopali “Sklepik z marzeniami” (zresztą jedną z ciekawszych powieści Kinga), nakręcony pod tytułem “Sprzedawca śmierci”.

A King jako autor?

Danse Macabre, Sklepik z marzeniami, Misateczko Salem, wszelkie tomy opowiadań, Gra Geralda, Rose Madder, Dolorec Claiborne, Cujo, (Desperacja i Strefa śmierci też się nieźle czytają:))

“To” muszę w końcu przeczytać, bo wstyd ale nie znam.

A nie lubię powieści Kinga pod pseudonimem Richard Bachmann pisanych.
Z pięć ich wyszło, inne są wyraźnie.

słuszny postulat:)

Spróbujesz?

A błądzić to rzecz ludzka, więc nie załamywać się proszę.

chciałem cię sprowokować:)

Ja jakoś chwilowo na pisanie (wiem, sam zapodałem temat, ale tak bywa), może przyjdzie ktoś, kto się kompetentnie wypowie na ten temat.

Ja znikam z neta chwilowo, trza czasem pracować też:)

Albo moje ukochane “Wszystko jest iluminacją” Live Schriebera, jego debiut reżyserski.

Film piękny, wdzierający się do duszy.

Niby amerykański, ale jak się przyjrzeć...

~Akcja “Potrzebuję nowego płuca”: do dnia 21 stycznia na konto wpłynęło
406 300 zł~

nie myślałem.

A bo ja wiem? Czasem niepokoi, czasem ani odrobinę. W “Fight Clubie” nienaładowany pistoler Tylera budzi z początku w narrarotrze wielkie przerażenie. A jak spojrzeć na seriale to MacGyver w ogóle nie używa broni palnej i do tego przemocą się brzydzi. Choć to juz bardziej wtręt humorystyczny. Jak sobie przypominam “Muchę” Cronenberga, czy którykowiek film Lyncha, to powiem, że widzę tam całe geologiczne pokłady niepokoju. I nie tylko tam.

Z kolei w kinie europejskim mamy skłonność do gloryfikowania przemocy w trybie hand-to-hand, mógłbym napisać, gdybym chciał uogólniać w tak prosty sposób. Ot, choćby główny bohater “28 dni później” Boyle’a, który nie rozstaje się z kijem baseballowym. :)

Clint tak samo?

I Scorsese?

I co tam robi Apatow?

~Akcja “Potrzebuję nowego płuca”: do dnia 21 stycznia na konto wpłynęło
406 300 zł~

takie rankingi nie mają sensu.

pzdr

A w niedzielę już Oskary:)

konsekwencji ode mnie wymagasz?

Zresztą można zauważyć choćby w moim cyklu filmowym nie kieruję się w oglądaniu kryteriami oscarowymi, ale samo wydarzenie jakim jest rozdanie mnie ineresuje, no:)

Można powiedzieć, że w jakiś sposób przeniosłem swój głos na wpis “Po Oscarach”.

~Akcja “Potrzebuję nowego płuca”: do dnia 21 stycznia na konto wpłynęło
406 300 zł~

Ale powiem ci, że końcu muszę wziąć się za siebie i zacząć skrobać coś o Stallonie, o którym kiedyś zdań parę rzuciłem.

~Akcja “Potrzebuję nowego płuca”: do dnia 21 stycznia na konto wpłynęło
406 300 zł~