nie wszystko na raz…

dziwny jest Pani język i niezrozumialy (podobnie jest u Bola), ale intencje czyste.
Choć z drugiej strony, co do Bola nie ma pewności, ale ja to w piątek jednak rybę.

wydaje mi się, że raczej utworzenie wielu stołów i takie ich ustawienie, aby żaden nie był skryty w krzakach.

myślę, że powinien pojechać Jacek Jarecki i zrobić z nimi porządek. Albo najlepiej cała redakcja.

Uważam nawet, że koniecznie ktoś powinien pojechać. Będę się dopytywał i napominał.

Ja to jestem tylko prostym kopistą. Jakbyście się Panowie wybrali, to mogę wam wewnętrznie zrecenzować wystąpienia i może coś pomóc, gdybyście chcieli skorzystać.

A ponadto, proszę mnie nie wodzić: do Torunia?

Zresztą, i tak bym nie mógł, bo co prawda pracuję rzadko i niechętnie, ale nikt mnie nie zwolni. A czwartki, o tej porze roku, poświęcam zwyczajowo Rosji i innym nieprzyjemnym sprawom.

Pani Magia niedwuznacznie daje do zrozumienia, że coś z tego rozumie, co mnie nieco dziwi. A zdziwienie nie ma charakteru podmiotowego (napiszę wprost, bo mnie obije: nie dziwi mnie, że Pani Magia rozumie), ale przedmiotowy, bo przygotowując do publikacje kolejne fragmenty mam podobne objawy jak Pan.

Pozdrawiam nieumiarkowanie

to teraz to ja już na pewno nic nie rozumiem.

Czy mogłaby Pani określić ilość Paninych włosow, choćby w przybliżeniu?

Dla ułatwienia podam, że ja mam ich ca 3-5 (też tego nie rozumiem, bo raz jest ich więcej raz mniej), co sprawia, że codzienny, poranny rytuał ich przyczesywania stał się nader interesującym zajęciem twórczym.

Pozdrawiam więc twórczo

a ja w ktoryms z poczytnych tygodnikow klasy Poradnik domowy (czy moze to Tina byla, nie pamietam), natknąłem się w dziale ciekawostki ze świata na opis podobnych rytualów bałwanów negatywnych, tyle że dotyczących jakiegoś bliższego atolu (nie zamieszkanego przez Aborygenów), zwanego Bolan-daa czy jakuś tak. Otóż w czasach gdy szefem wioski byl znany wojownik Jaar- kwaa, opisywany przez Pana mechanizm:
“Ja widać z uwag powyższych, Bola tutejsi, mimo pielęgnowania negatywnych kultów, często przeciw sobie skierowanych nie są skłonni do drastycznych kroków, kierowanych wobec swoich przeciwników. Przeciwnie, wyżej sobie cenią zdolność do wykpienia przemawiającego, a czasem nawet celny rzut łajnem, niż obronę własnego bałwana, ale przeprowadzoną w sposób śmiech u innych wyzwalający.”
został w tej wiosce całkowicie zarzucony.
W drastycznych przypadkach, gdy w sąsiednim atolu, mieszczącym się na zachód od wspomnianej wioski, grupa zaśpiewczy obrzuciła lajnem ptaka waa-labuu figurke jaar – kwaa, spiewajac coś o tym, ze jaar – kwaa i jego brat el – ech – ech – kwaa to bataty, skonczylo sie to głębokim załamaniem zdrowia el -ech – echa i w konsekwencji odwolaniem przyjacielskiej wizyty na zebraniu starszyzny pobliskich atoli.
To typowy przykład jakim zagrozeniom podlegaja ludy, ktore obrone balwana za wszelka cene, nawet smiesznosci, stawiaja wyżej niz celne lajna rzucanie i umiejetnosc wykpienia przeciwnika.
Wiecej nie pamiętam, bo przeszedłem do kolumny dotyczącej wypieku ciasteczek ze skwarek.
pozdrawiam.

podobieństwa kulturowe są wielkie! To musi być gdzieś niedaleko. To co Pan pisze przypomina zresztą wypisz wymaluj obyczaje z wioski Aa-oon, zwłaszcza zaś związane z dominującym tam kultem bożka Uu-tk-aa (który odwrotnie do janusa ma jedną twaz a dwa odwłoki) i sprzężonych z nim negatywnych kultów Uee-Uee ,Hee-brebi, Alee-manaa.

Dostrzegam nawet pewne podobieństwa leksykalne, potwierdzające, że to niedaleko od opisywanych tu Bola.

I mówi Pan, że tak wyrafinowane badania antropologiczne opisywane są w prasie popularnej? Zadziwiający i wspaniały musu być Pański kraj, skoro taką wydał z siebie kulturę!

Teraz to ja muszę wejść w rolę tłumaczącego: Pani Magia Szanowna mówiła o polityce! Więcej niż jeden rząd prowadzi, jak wiadomo, do anarchii, co Pan Badacz tak łacno opisał w relacji ze swoich badań.

Pozdrawiam merytorycznie

ja, przyznam, cakiem inaczej postrzegam kwestię rzadow i rzędów.

Wydaje mi się, że system jednorzą(ę)dowy jest nieco anachroniczny. Proszę zauważyć, że wszystko wskazuje na to, że Bola zamieszkujący Ee-too wydają się być bardziej zadowoleni, mimo (a może dzięki) rozproszonemu porządkowi rozdzielania ryby.

A w jednorzą(ę)dowej wiosce Aa-oon tylko wrzaski i złożeczenia z tej jednorzą(ę)dowości (jak się zdaje bardzo już niewydolnej) wynikają.

Pozdrawiam racjonalnie

sam sie zdziwilem ze trafilem na to w prasie popularnej, ale w następnym numerze redakcja dała sprostowanie, ze tamten artykul zamiescili jedynie jako balon probny.
choć tak po prawdzie, to plotki krazyly, ze to wszystko przez to, że Pani Janina (ta od składania numeru) poszla na chorobowe, a Pan Zdzichu, ktory ja zastępował (a standardowo to on jest konserwatorem ksera) puscil artykuł przez przypadek zamiast materialu o o tym jaki wermut wybrac do krakersow przy organizacji snobistycznego przyjecia.
redakcja przeprosila, spadek nakladu byl niewielki i w ostatnim numerze juz nie trafilem na ciag dalszy. a szkoda. znaczy sie – bede musial isc do tej, no – biblioteki. i znowu ta Pani co krzyczala jak dobieralem ksiazki na grubosc z zamiarem mozliwosci podparcia stolu, bedzie sie mnie pytac, czy pada deszcz, ze wpadlem. dziwne sa te biblioteczki. eeee – znaczy sie biblioterowki.

Patrz Pan, jak nas szanują!

Szanowny Panie,
Mamy wielką przyjemność zaprosić Pana na organizowaną przez Instytut
Politologii UMK w dniach 9-11 kwietnia 2008 r. drugą edycję ogólnopolskiej
konferencji naukowej „Nowe media – stan obecny i moŜliwości rozwoju”.
Po raz kolejny spotkają się przedstawiciele róŜnych dziedzin z całej Polski,
by przedstawić wyniki badań oraz dyskutować na temat Internetu i jego wpływu
na szeroko pojętą przestrzeń publiczną. W tym roku do programu zostanie
dołączony panel z udziałem osób, które w praktyce zajmują się Internetem.
W związku z tym zwracam się do Pana z prośbą o przyjęcie naszego
zaproszenia. Będzie nam niezwykle miło gościć u nas autora jednego z
najbardziej oryginalnych i popularnych portali.
Dyskusja panelowa, do której zapraszamy ma roboczy tytuł „Nowe media
a polityka”. Dotyczyć będzie szeroko rozumianego wpływu nowych rozwiązań
komunikacyjnych na relacje między wyborcami a politykami, zmian w
marketingu politycznym pod wpływem Internetu, e-votingu, blogosfery i wielu
innych zagadnień dotyczących powiązań między obszarami wspomnianymi w
tytule. Szczegółowy zakres zagadnień zostanie określony po ustaleniu
ostatecznego składu panelistów.
W imieniu prof. dr. hab. Marka Jezińskiego
mgr Łukasz Bartosik

już mi Igła pisał. Ale powtórzę: koniecznie musicie tam pojechać. Żałuję, że to koniec tygodnia, bo sam bym może incognito zajrzał.

A jakbyście się wybierali, to oferuję wszelką pomoc na jaką mnie stać.

Jeśli zaproszenie jest imienne, to trzeba się zapraszanemu koniecznie zgłosić do Panelu (bo do referatu, to IMHO nie warto, na referatach wszyscy śpią, a na panelu to chociaż pozostali paneliści słuchają) i zaproponować temat jakiś bliski. Mnie do głowy przyszedł prosty, bo już wymyślony przez Redakcję: Tworzenie niezależnych mediów obywatelskich, albo nawet taki jak Igła wymyślił o tym inteligencie internetowym (to, to by łyknęli jak gęś kluskę, bo Oni są zazwyczaj bardzo za inteligentami).

Bardzo zachęcam i chętnie pomogę, jeśli będzie taka potrzeba (nie, żebym taką potrzebę przewidywał).

Jak sama pani widzi Tetrycy kompletnie nie rozumieją kobiet.
Przecież fryzura jednorzędowa to jest irokez.

I niech już pani z nimi nie gada, bo oni zaraz panią zbadają, szczególnie podstępny jest ten cały Yayco. Działający pod płaszczykiem i finansowany przez określone siły.

Proszę przyprawiać półtuszę, ja już grzeję kamienie.
Igła

to trzeba jechać, tzn. co światlejsi przedstawiciele nie tam żuczki typu max, weź młodzież swoją i bedzie dobrze

p.s wyznacz cenę, tak z 15 blogów niech załoza to zrecenzujemy:)

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

można trafic jeszcze z okazji likwidacji biblioteki lub czyszczenia piwnic w jakims powiatowym urzedzie na dziela zebrane Lenina w całości. znam takich, ktorzy ustawiaja to na regale, w myśla zasady: czytac się nie da (bardziej z przyczyn niecheci do czytania niż niecheci do Lenina) , ale na pólce dobrze wygląda i tłok zamiast paciorkow i plastikowych masek afrykanskich z bazaru robi.

Z drugiej strony to ciekawe, czy gdyby performerska wystawe zrobic: “wykorzystanie zebranych dzieł Lenina w robotach domowych – studium poziomowania mebli”, to aktywisci “krytyki politycznej” podnieśliby krzyk, ze sa granice krytyki politycznej.

Dziekuje Panie Yayco, ze mnie Pan uświadomil co do mojej torby, co to ja w niej ksiazki wynosze. Mialem ja ją do dzis za zwykla torbe z IKEA, no ale teraz bede zadawal nią szyku wsrod znajomych, co dyletancko nie wiedzą, iz to zacna “biblioteczka” jest.

tych co mnie Pan nimi straszy to ja znam Panie Yayco. Jak buszuje wsród twardych okladek, to one, te bibliofilie, patrzą się na mnie jak ten – tu Pana zastrzele – Napoleon. Juz wiem, ze to nie tylko nazwa butelki, do ktorej moj kolega wlewa spirytus z barwnikiem i sprzedaje do sklepow za niebotyczne pieniadze. Widzialem tego Napoleona na obrazku i on patrzy ktropka w kropke tak samo jak te bibliofilie. Nie wiem, co ten wzrok oznacza, ale jakos tak mi niewyraźnie wtedy. Ale Pan to tego Napoleona moze nie zna, bo Pan cos kiedyś pisał ze tych co za Niemcami zyją, to Pan nie lubi, a Napoleon to jakis ich przewodnik stada był.
Pomny Pańskich przestróg, bede na tych dziwakow zwracał uwagę i w droge im nie wchodził. Kto wie, z czym oni do mnie wystąpią jak sie tymi edytorskimi nowosciami cieszyc będą (czy o co tam Panu chodzilo z tym “występnym”).
Pozdrawiam serdecznie.

to był taki starodawny wojskowy prezydenckiego wzrostu?

Słyszałem o jednym, co na wyspie żyć nie chciał i przez to strasznego rabanu na kontynencie narobil. To go złapali i na wyspę. I znów uciekł, ale na krótko, i w końcu na wyspie skończył.

To chyba jakiś wyspiarz był, ciekawe, co Bola o tym sądzą?

A co do występnych praktyk bibliofilów, to wyliczyć można: fetyszyzm, ocieractwo (zwane też froteryzmem), zwłaszcza zaś oglądactwo i transbibliotekizm. Do rzadszych należy wąchactwo i masochizm bibliofilski, polegający na czytaniu każdej ksążki do końca, nawet nudnej.

ja nie wiem czy prezydenckiego, ale z opisu przytaczanego przez badacza wynika ze byl wzrostu tego balwana uu-tkaa. jeśli to ta sama miara, to w porządku. i faktycznie – lubowal sie on w silowym rozwiazywaniu problemow, widac nie wiedzial ze mozna było tych wszystkic cesarzy, carow i cezarow obrzucic lajnem i byloby po klopocie, zamiast wytracac tych wszystkich ludzi w zimowych marszu do krainy, ktora obecnie ma zdaje sie nazwę put-laa.
ale takie kurduple-rabaniarze faktycznie tak maja, ze zanim sami zle skoncza, to ludziom sromoty narobia.

i ta Panska uwaga o tym masochizmie to bardzo celna jest, co najmniej jak flinta jednego takiego slawnego mysliwego Artka co na tych z “krytyki politycznej” poluje. tylko ze ja to powszechnosc tej choroby widze u nich, z czego wnosze ze żadne z nich nie sa inteligenty, bowiem jakby inteligenty byli, to by zauważyli, ze najczesciej na okladce, pod obrazkiem tego co to ksiazke napisal, jest krotko i jasno zawarte co ta cala 400 stronowa cegla zawiera – po co sie wiec meczyc darmo?
duraki – jak mowi moj kumpel wołodia.

yayco jest nieodmienne:)
no spróbuj:)
a może???
niech autor sie wypowie
_{Prezes , Traktor, Redaktor}

ja tam zauważam, ze Pan Yayco, pomimo że nie pierwszej młodości (co zwykł sam zaznaczać), co mogłoby teoretycznie sugerować nieodmiennosć, podlega jednak odmianom – jest np Pan Yayco Magiowy, Pan Yayco Lorenzowy i Pan Yayco Igłowy. Może są to subtelne różnice odmian, ale jednak…
Pani odmienia Pana Yayco zdecydowanie. Zaryzykowałbym nawet teze – jak nikt inny na txt. ;-)
ale nie mam w razie czego na poparcie tej tezy szeroko zakrojonych i popartych jakimś ogólnie uznanym autorytetem badań sytatystycznych.

w obydwóch, jak najbardziej.

W podmiotowym, bo to ciekawe, czy człowiek mały (nie w sensie biologicznym) może się w poczet wielkości zaliczać? Co o tym decyduje, czy jeszcze mniejsi, co za nim obstają? Czy paru większych, który znane tylko sobie argumenty ważąc, za salvatora w konkretnej uznają go sytuacji? A może on sam przez siebie, jeśli się wielkim ogłosi?
W przedmiotowym, bo to przecież zawsze kwestia układu odniesienia…

I proszę mnie nie nęcić, bom immunizowany…

Co do Paninych uwag o mnie to mam wątpliwości, zwykłe, co do Pani.

Czy Pani nie myli mnie, skromnego kopisty z dawnym badaczem zamorskich ludów? Niewiele nas, poza wiekiem. łączy i przyznam, że mam go za głupka, co niewiele rozumie i tylko powierzchowność archipelagu opisuje.

Mam też drugą koncepcję, jeszcze gorszą, że tenże we wogóle wszystko pozmyślał, a to dla diety sowitej i wcale nic nie badał, tylko na plaży leżał, kąpieli w oceanie ciepłym zażywał i na nieubrane aborygenki się gapił. A wieczorami z nudów pisał, co mu się tam chciało.

A w kwestii mego odzienia, to pragnę oświadczyć, że mam jeden płaszcz, ale bardzo cienki i tylko we wiosnę, dla parady Wielkanocnej jego ubieram. I za kusy on jest, żeby pod nim cokolwiek robić. Pan Igła chyba za długo we wojsku sługiwał i jak pisze płaszczyk, to widzi płaszcz- pałatkę, którą, jak mnie uczono, można unieszkodliwić czołga dużego, niejakiego Leoparda. Ale to mnie uczyli w dawniejszym czasie i to chyba jednak nieprawda. Z tym czołgiem.
A o tym, że dwóch żołnierzy może ze swych płaszcz-pałatek namiot uczynić i razem w nim mieszkać, to nawet pisać się sromam.

Pozdrawiam alternatywnie

jeden był tylko, za mej pamięci, człowiek w Polszcze, co się ogłosił nieodmiennym, mimo oporów, łkań i wyrzekań językoznawców i poprawnościowców polonistycznych. Był to niejaki Kołodko, minister. Ale może to się jemu wzięło od niedotlenienia będącego skutkiem maratonu? Nie wiem, zaprawdę.

A radio i kino to się nie odmieniają u ruskich. Może to mieć coś wspólnego z podejrzanym tytulem własności, który utrudnia obrót, wymianę, a pewnie i odmianę.

I nie jestem podobny do radia, bo jestem wyższy niż szerszy. I ciągle łatwiej mnie w kółko obejść, niż przeskoczyć. W różnych sensach i znaczeniach, bo się zaraz Pani Magia, wiedziona płciowa ciekawością, zapyta.

Yayco. Yayca, Yaycem, Yaycu. O Yayco. I temuż podobnież.

Uwagi Pana Griszeqa spisuję na karb jego młodzieńczej zawiści, niczym jednak ważnym nie uzasadnionej, bo przecież i Pan, Panie Griszequ, do statecznego wieku dojdzie i może Pana jakaś przyjemna kobieta poodmienia. Bez męczących dla Pana konsekwencji…

no i znowu, pomiędzy łykiem kawy, podsmażaniem ryby i zastanawianiem się nad wyjściem do biblioteki, mnie Pan rozgryzł. oczywiscie, ze zawistnym okem patrze, jak to Pani Magia Pana odmienia swoimi komentarzami i doczekać się statecznego wieku u siebie nie mogę, ze smutkiem myśląc czy Pani Magia na mnie poczekać będzie chciała.

z tymi kurduplami, to jakoś mi się zebrało do kupy, że Napoleon, Hitler i Stalin byli nikczemnego wzrostu. ale faktycznie – nieuprawnione to było generalizowanie.

co do wyczytywania w sieci o czym mozna wyczytać w tej czy innej ksiazce – ma Pan jakies miejsca, uznane przez Pana za rzetelne? Korzysta Pan z ocen osób/portali uznanych przez Pana za swego rodzaju autorytet, czy bardziej chodzi o nieocenny opis zawartości ksiązki? Jakby Pan podał kilka adresów takich portali, to moze administratorzy txt by się zgodzili?

a to szkoda – bo miałem nadzieję, że jakiś rzetelny polski portal Pan wynalazł.

faktycznie – pozostaje najczęściej rekomendacja uznanych (oczytanych) znajomych.

Pani Mo to faktycznie koplania książkowa. Powinna dostać medal “platynowego mola ksiązkowego z diamentowymi skrzydłami”.

co mogę napisać – zgadzam się w pełni. Pani Mo bez zachęt juz zaczęła takie listy przedstawiać, choc czasem brak mi w tym głębszego opisu.
problem polega na tym, ze to dość niewdzięczna praca – człowiek sie narobi, napisze, a wynikiem może być tylko blogerskie: dziękuję.

z innej beczki:
Mad Dog oprowadza po swoich blokowiskach, okraszajac to dodatkowo zdjęciami. Kiedyś, jeszcze na salonie, czytałem takie opisy, emocjonalno-anegdotyczne Pana Igły. Panie Lorenzo – Pan ma zaległości w przedstawianiu Krakowa. A Pan Yayco – Warszawy. Trafiają sie jakieś perełki, pojedyncze opisy miejsc, ale można by też pociągnąc wątek: Kraków oczami Lorenzo. I ja, bywajac w Krakowie czasem, chetnie bym Pańskimi sladami pochodzil i na budynki popatrzył tak jak Pan patrzy. Miejsca nabieraja całkiem innego wymiaru, gdy opowie o nich – nawet wirtualnie, osoba wdychajaca smak tego miejsca.
Co Pan na to? Wiem, że ma Pan mało czasu, ale gdyby to wciągnąc pod osobną kategorie na txt, to wiele małych wpisów możnaby sobie potem zbierać do kupy…
ja tak o tym mysle, bo txt postrzegac sie staram jako nie tylko zbiorowisko naszych idei i pogladow, ale tez i ludzi zwiazanych jakos ze soba emocjonalnie tym miejscem.

wcale nie chodzę.

Trochę dla wieku, a bardziej dla braku motywacji. Zresztą chyba bardziej mnie mój Grochów przejmuje i budowa, co ją mam za oknem i przez ktorą sypiam krótko, bo młot pneumatyczny jest jednym z doskonalszych budzików.

Co do pana Lorenzo, to się zgadzam. Buduję w sobie, powolutku, motywację do odwiedzenia Krakowa. Mam jeszcze prawie 20 miesięcy, żeby ją zbudować, ale zdecydować będę się musiał już za rok.

Więc pisz Pan , Panie Lorenzo, pisz…

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

Nie wiem czemu przyszło mi do głowy poniższe “równanie”:
dzieci + zapałki = poźar. Czy w związku z tym:
pożar – zapałki = dzieci?
Jeśli to prawdziwe, to na czyj młyn byłaby to (nomen omen) woda?

Pozdrawia serdecznie

PS. A białe koszule to dziś już tylko drobnomieszczańskie przesądy.

w skali znacznie mniejszej i nie tak pieknie i poetycko opisanej: po wprowadzeniu sie do pewnego mieszkania (w ktorym juz nie bywam), natrafiłem w łaziece na niezwykle zawiła konstrukcje rur i kranów, wchodzących i wychodących ze ściany bez ładu składu koloru i jakichkolwiek wskazówek. to bylo przylącze hand made (produkcja – blizej mi nieznany Pan Zenek złota rączka) do pieca dwufunkcyjnego. woda ogolnie byla zakrecona. podlączyłem pralkę, napakowałem ją koszulami no i stanałem przed dylematem, który z kranow wystających ze sciany odpowiada za wodę do pralki. po szeregu prób i jak sie okazało – błędów, udało mi sie jednak wodę do pralki skierować. co niezmiernie mnie ucieszylo. zmartwilo mnie natomiast to, ze piec centralnego ogrzewania automatycznie sie wylaczyl i temperatura w kaloryferach “zdechla”. zanim w glowie mojej zaswitala straszliwa mysl, co uczynilem, bylo juz “po kisielu”. skracajac: nie wiedzac jak, ale udalo mi sie odpowiednią kombinacja kranow, skierowac wode z kaloryferow do pralki. jak widac – nie byla do tego potrzebna straz pozarna. efekt – identyczny. na szczescie – koszule moje, wiec moglem stwierdzic, ze “ i tak ich nie lubilem i zamiar wlasnie mialem kupic nowe” co zamkneło problem.
pozdrawiam ciepło.

W pracy to ja się bardziej obyczajami germańskimi kieruję. Kraków to jednak trochę staromodny jest, ale i nieco inny strukturalnie. Profesura raczej chadza w kolorach mysich, brązach, ale jednak pod krawatem odpowiednim. Garnitury tweedowe, wełniane, czasami swetry zapinane. Fular się zdarzy, ale to wiosną prędzej.

Najbardziej tradycyjna jest oczywiscie biurokracja: najwyżej stojący w hierarchii – koszule białe, niżej – niebieskie lub inne jasne. A w ogóle tyle się już tych funkcyjnych namnożyło w ostatnich latach, że jak mawia pewien znajomy biurokrata “nie ma już komu ty ch… powiedzieć” (sorry, ale to cytata była, więc w ramach wiarygodności etc.)

Takie czasy, Panie Yayco. A gdzie te tużurki, tiurniury. I tu anegdota: kawiarnia (oczywiście “Europejska” w Rynku), godzina 9.00, przy stoliku pan profesor, pan mecenas, pan radca (tajny oczywiście). Kelnerka pojawia się, by przyjąć zamówienie.

Pan mecenas do pana profesora: – Może kieliszek koniaczku?

- Koniak? O dziewiątej rano? Ależ oczywiście!

Pozdrawiam serdecznie

a dlaczego akurat 20 miesiecy? cos mi umkneło i robie za jelenia co nic nie wie?

Z Nowego Targu, Panie Yayco, z Nowego Targu, bo Sącz to Lachy czyli górale bagienni.

A co do golenia, to wiesz Pan, u nas to ciągle jeszcze pokutuje ta stara, dziewiętnastowieczna zasada angielska, że prawdziwy gentleman to zawsze jest odrobinę nieogolony i pachnie (!) dobrą whisky oraz cygarami (też okreslonej jakości). I bonżurki przynajmniej wykładowcy starają się nie zapomnieć. Z powodu przeciągów. Jesli idzie o spodnie, to panuje pewna dowolność. Ponoć zdarzało się, że niektórzy zapominali:)))

Pozdrawiam niewymownie

bonżurka?

Mam wrażenie, że takie coś mieliśmy we Warszawie przed wojną, ale się nam wszystkie w Powstaniu sfajczyły, podobnie do meloników.

A co do dobrej whisky to nawet jest miły pomysł, jak się wszystko ma w obejściu, a nie żeby jeździć dwadzieścia kilometry dal jednego wykładu…

Zresztą, w koniak to jeszcze uwierzę, ale nie wmówisz Pan staremu, że u Was wiedzą co to dobra whisky jest. To, że Pan wiesz (a wiem, że i Pani Magia swoją wiedzę w tej kwestii posiada), to nie zmienia smutnego faktu, że u nas zlewki robią za poważne lekarstwo na nerwową chorobę.

u mnie nie ma właściwego wątku, tylko przyjemna rozmowa dla starszych i zaawansowanych.

O Grochowie? Kto wie, może kiedyś odgrzebię zdjęcia, które moje dziecko kiedyś, dla pracy domowej, zrobiło i coś napiszę...

Pan Griszeq podrzucił mi pewien pomysł, nad którym muszę się zastanowić, bo widzę szanse. Tymczasem proponuje wbić adres Magiczny Kraków w Guglach, znależć po prawej stronie strony “wirtualne panoramy” i sobie połazić po Krakowie. Miłych wrażeń. Proszę tylko ostrożnie i raczej wolno poruszać myszą, bo się może w głowie zakręcić (to nie żart!).

Pozdrawiam serdecznie

PS. proszę o wrażenia

panie Lorenzo, kombinuj…

A relację z Magicznego Krakowa, to trzeba zadać pani Magii jako zadanie do napisania na swoim blogu. Tego się będę trzymał.
Mnie to już nawet nie chce sę pisać, że takie pióra jak Pani Magia i Pan Griszeq powinny się na samodzielną krytykę wystawić, a nie tylko bawią gości na cudzych blogach.

Nie żebym sobie szkodował...

Pozdrawiam niedowierzająco

niech nocą po lokalu bez kapci nie chodzi, bo może się zdziwić bardzo, a przykro, zwłaszcza jak nowego lokalu dobrze nie rozpoznał...

jaj, że tak się kolokwialnie wyrażę.

Też widziałem takie coś ostatnio w jednym eleganckim sklepie, ale na człowieku, to chyba ze czterdzieści lat temu. Mój dziadek miał taką w buraczkowym kolorze z aksamitnym wykończeniem.

Teraz się będę zastanawiał, skąd u mazowieckiego drogowca, z podstawowym wykształceniem, takie coś się wzięło…

To jest dopiero prawdziwa zagadka przyrody, bo z cygar to dziadek sporty palił, zanim go w końcu śmiertelna astma nie dopadła. A a z lepszych alkoholi, to samodzielnie dobierany sokiem malinowym spirytus preferował...

Magicznego Krakowa, Panie Lorenzo…

Pozdrawiam praktycznie

a właściwie właściciela ziemskiego, w nią przyobleczonego.
Z Mazowsza.

Pewnie dlatego skojarzyła mi się ona z powycieraną marynarką bez guzików i uszytą z takiego materiału, jak moja babcia kołdry szyła.I związaną paskiem, ze szlafroka.

No ale on z Mazowsza był, choć też mecenas.

Może p. Magia wie z czego szyją kołdry wełniane?

ale ostatnią uszyła jak moje dziecko na świat przyszło.

Śtucny jedwab, jak sądzę...

wełniane swetry do gremplowania nosiłem.

Ale to były stare czasy, kiedy komuna nawet pod kordłę zaglądała.
A teraz taki Yayco kobitki podrywa i opowiada jaką bieliznę po domu nosi.
Igła

przyszdłeś Pan z dworu, zimna ponawpuszczałeś i jeszcze mieszasz.

To WSP Lorenzo pisał jak chodzą po domu w Krakowie (K. u. K.). Onże sugerował też chodzenie bez spodni. To raz.

Na zazdrośnika takiego, ak Pan Szanowny, żadna łaskawym okiem nie spoglądnie. Co innego mężczyzna stateczny, któren swój urok przez dziesięciolecia hartował. To dwa.

Mnie nikt pod kołdrę nie zaglądał, to i lęków nie mam. To trzy.

No…

A Pani Magii dopowiem,że z pierza, jak sama nazwa wskazuje, to były pierzyny. No chyba, że Pani szanowna rozróżnisz, nie wedle wsadu, tylko względem tego, czy pikowane było. To faktycznie pikowane były kołdry, a pierzyna miała ten urok, że z rana całe pierze obok człowieka leżało, a on z zimna ino zadygotał. Bo w piecu jakby też wygasło, a rano nikt nie dołożył...

Tak to drzewiej na Mazowszu bywało…

Pan mnie z kimś koniecznie pomylił, Panie Igło.

Ciekawe tylko, z kim?

No to jakoś jednak nie. Jakoś zawsze pod kanalizację podlegałem i nigdy nie miałem nocnej koszuli.

Teraz jak to napisałem, to poczułem, jakby mi czegoś brakowało. Dziwne uczucie.

I jeszcze mi się przypomniał nieogrzewany ganek, w którym zimą mróz cudności na szybach malował.

Ech…

i szufelki specjalne, samodzielnie z blachy przez dziadka nitowane.

I jeszcze taki cylinder, który się stawiało na kuchennych fajerkach (kto pamięta fajerki i pogrzebacze?), żeby w kuchni się ciepło zrobiło.

A w popielniku się czasem piekło kartofla…

piekło sie placki ( najlepsze z wody i mąki ) i grzyby.
Surojadki, na południu gołąbkami zwane.
Igła

...

najlepsze byly drzazgi, co pozostawały rąbaniu drewna na opał.

Jesli idzie o Pańskiego Dziadka, to zachowal się zupelnie naturalnie, jak każdy czlowiek z wrodzoną kulturą i ciągotkami do wygody i elegancji. Co do sportów – to moim zdaniem zapachem nie odbiegaja zbytnio od cygar, a wybór “taty z mamą” jest pod względem zdrowotnym calkowicie uzasadniony. W końcu whisky typu single malt są typowym bimbrem o sporej zawartości procentów. Chociaź blendy z destylarni braci Grant czyli Glen Grant czy Glenfarclas, oraz Glengoyne, Glenlivet i – źeby nie bylo wszystko na “G” – Strathisla, gdzie robią malt pod “Chivas Regal” to sa calkiem calkiem. Nie radze tylko degustować zielonego Johny Walkera, bo zabija (przynjamniej moje podniebienie) goryczką i garbnikami, choć są tacy, co ją uwielbiają.

Pozdrawiam serdecznie

Masz go Pan u mnie. A z tym niby 15-latkami to trzeba uważać, bo jak Pan z pewnościa wie, one to jak kobiety: tylko część z nich ma te 15-18 lat, a reszta, to szkoda mówić, sama mlodzież, jak to w blendach bywa.

A co do Jasie, to jest jeszcze bialy. Niestety, smaku nie pamietam:))

Pozdrawiam serdecznie