granice znikają, jedna po drugiej zacierają się te wyraźne różnice, które pozwalały na dostrzeżenie inności…
Pozdrawiam

Właśnie, Panie Igło. Panu, nawet lekarz, zalecałby urlop dla podreperowania zdrowia psychicznego. Ale skoro TXT to Pana “napierdalanka”, jak napisał Marek, to walczcie dalej, tylko kulturalnie, bo niedługo zostanie Wam jedynie odbicie we własnym lustrze.
A tak na marginesie, kto nie został dostatecznie “napierdolony” w realu, obrywa w sieci. Wie to żona Pana Marka, jako widz [at] onet [dot] pl, która “napierdoliła” mu wierszem dostatecznie. A Wy niczego nieświadomi… Żałosne, małe “nadwiślańskie ludki” (to Pana określenie – tutaj jak najbradziej na miejscu).

czy pani ma jakąś obsesję na punkcie pana Marka?

Skąd pani wie, kto i co mu napiedolił.
Trochę to niefajne, takie komentarze są, moim zdaniem.

Pozdrówka

to musialby Pan sobie koniecznie zamek blyskawiczny zamontować:-))

Pozdrawiam zatroskany

Z siebie samych się śmiejecie”.
Ale śmiech nie jest skuteczny, by zagłuszyć sumienie”.

Koty podwórkowe, rasowe czy nie, mają to do siebie, że marcują nie tylko w marcu, radosną twórczość wykonują nie bacząc na finał finałów.
Obserwuję idąc na spacer kotkę,, która przez lufcik do piwnicy zmierza z brzuchem coraz to większym.
Sama nie raz coś do jedzenia jej podrzucę, bo szkoda zwierzaka zdanego na własne siły.
Teraz kotka problem ma, kot już o niej zapomniał, na swoje podwórko wrócił, miskę z mlekiem z łaskawych rąk wylizuje.
Pan kot usprawiedliwiony będzie, instynktem wszak kierowany był, nie rozumem, o sercu nie wspominając.Miło bylo przez chwile i tyle.
Idę kotce podrzucić “małe co nieco”.Taka tam “babska” solidarność.

Wpis bardzo fajny, niemniej ilość „skrzydlatych” słów zupełnie niemożebna. Czy na prawdę chce Pan bym przestał Pana czytać? Już mi wystarcza, że muszę przedzierać się przez Grzesiowe błędy. Pańskiego mięcha chyba na dłuższą metę nie zdzierżę.

Pozdrawiam posmutniały

nic pan nie musi,nie trza(wiem, że trzeba) mnie czytać przecież, i przez mój styl, nie błędy.

Napisałem tu panu o tym:

http://www.tekstowisko.com/comment/556941/Panie-Jerzy

A co do komentarzy u innych, postaram się special dla pana ograniczyć moje neologizmy różne a najlepiej i komentowanie.

pzdr

tylko dziwi mnie, że pan Jerzy, który się swą wolnością chwali wszem i wobec pisze, że coś musi np. czytać mnie.
Komentarze też w sumie może omijać, jak mu ,,trza” czy ,,cusie” przeszkadzają.

pzdr

Jak panu napisał pan Jajco (pewnie powinno być małą literą), daj Pan spokój. Przecież ja lubię czytać, także Pana. Natomiast nie mam wrażenia, że używa pan neologizmów, tylko wyrażeń gwarowych (proszę zapytać pana Lorenza, bo to takie strasznie krakowskie, te Pańskie „neologizmy”). Czepiłem się ich w związku z Pańskimi zainteresowaniami edukacją, a nie samymi w sobie.

Pozdrawiam

ma pan rację, używam dziwnych form gwarowych, ale neologizmów też często, po prostu bawię się językiem, nudzi mnie pisanie całkiem zgodne z zasadami, choć błędów językowych nie lubię i nie trawię tak jak pan.
Ale sobie stworzyłem taki idiolekt swój, którym sie posluguję, czasem to może być pewnie wkurzające dla innych, ale mnie to bawi i wciaga i np. u siebie w blogowych tekstach będę pisał tak jak mi się podoba.

Nie widzę przy okazji dlaczego sposób w jaki piszę (mając świadomość, że to nie jest literacka polszczyzna i robiąc to świadomie i celowo) miałby zaprzeczać jakimkolwiek moim zainteresowaniom czy związkom z czymkolwiek?
Nie rozumiem.
Na zajęciach tyż jak czasem przejdę na polski zdarza mi się ,,cuś” rzucić np, miast poprawnie ,,coś”

Zresztą nieważne.

Pozdrawiam.

Głłównie adresuję swój komentarz do mojego ulubieńca-Grzesia, bo widzę że chyba odrobinę się zirytował. Calkiem niepotrzebnie.

Widzisz Grzesiu w sprawie błedów i literówek mam podobne odczucia jak Pan Jerzy. Odbieram je jako kompletny brak szacunku dla dyskutantów, jakiś rodzaj totalnej abnegacji i olewactwa.
Na błędach ortograficznych Cię nie przyłapałam, ale w literówkach jesteś mistrzem (wybacz Grzesiu), czasem naprawdę trzeba czytać bardzo uważnie i wytężać wyobraźnię aby załapać o co Ci chodzi.
Ciebie z sympatii rozgrzeszam odgórnie, ale innych, którzy piszą niechlujnie często miałabym ochotę potraktować dość ostro. Ot, taki mój prywatny relatywizm:)

Jesli chodzi o nicki lub jak woli Pan Jerzy pseudonimy to jednak najlepiej zachowywać je w pisowni oryginalnej, zwłaszcza jeśli są skomplikowane, pokrętne czy wręcz kretyńskie.
Jako posiadczka przysaprzającego wielu kłopotów nicka wiem o czym piszę:)
Różne mniej lub bardziej udane próby odmiany nicka “Delilah“często przyprawiały mnie o paroksyzmy śmiechu, zwłaszcza gdy ktoś odpisując mi tytułowal swój komentarz “do Delilacha”. Cud, miód i orzeszki:))))

Nie przypuszczałam że odnajdziesz ten komentarz.

Jeśli zaś chodzi o “cusie” to stanowią nieodłączny element Twojego “grzesiowego” folkloru i nie wyobrażam sobie aby mogło być inaczej:)