Czy to zdanie, stwierdzenie, zawarte w tytule jest prawdziwe? Czy dotyczy mnie osobiście?
Budzę się z myślą, że oto za chwilę uruchomię komputer, wywołam stronę zaloguję się i przeczytam nadesłaną pocztę i komentarze pod wpisami.

Teraz, kiedy zadałem sobie to pytanie, akurat w trakcie golenia stojąc przed lustrem , kątem oka zauważam, że laptop przyjaźnie do mnie mruga z bezpiecznej odległości, gdzie ta bezpieczna odległość , to zasięg moich rąk. Odczuwam spokój. Twarz spryskuję wodą po goleniu i jestem rześki, gotowy do … klikania w czarne klawisze klawiatury.

Zdarza się, że niespodziewanie łącze ze światem zostaje przerwane o czym informuje mnie ostrzegawczo okienko Mobile Connekt.
Brrr! Dziwne uczucie.
Wtedy do mojej świadomości dociera informacja, że zostałem odłączony ! Że ktoś, lub coś próbuje mnie odłączyć od urządzenia podtrzymującego funkcje życiowe.
W myślach powstaje niecierpliwe pytanie – na jak długo, czy wystarczy tlenu?

Na wszelki wypadek wychylam się i zaglądam do drugiego pomieszczenia.
Uf, ulga. Stacjonarny komputer – stary przyjaciel oznajmia, że wszystko jest w porządku. Na pasku mrugają dwa niebieskie monitorki. Wiem, że mam stały dostęp do Internetu, globalnej wioski.
Jak dobrze być zabezpieczonym, myślę wtedy sobie. Na wszelki wypadek, gdyby coś, jest jeszcze trzeci komputer u chłopców w pokoju.

Dzień mija za dniem. Ja piszę kolejny artykuł do miesięcznika KANNAN. Odpowiadam na kilkanaście – często kilkadziesiąt listów dziennie. W tak zwanym międzyczasie popełniam któryś z kolei wpis: bo akurat coś się mi skojarzyło w temacie. Szkicuję zarys wiersza na konkurs, czytam wpisy, publikacje i komentarze – wybieram tylko te, które mnie ciekawią. Na zwykłe ględzenie nie mam zwyczajnie czasu, ani ochoty.

Ni stąd ni zowąd spostrzegam, że ledwo co wstałem a już pora się kłaść! – Ile to życia człowiek prześpi, psia jego. Jak ten czas ucieka, myślę sobie w duchu.
Jednak kładę się spać z przekonaniem, że jutro też będzie widno…

Wychodzę na chwilę na spacer. Zaczepia mnie znajomy i zapytuje, gdzie tak długo się podziewałem, dodaje od siebie sam – pewnie gdzieś za granicą? Uhm, odpowiadam i wracam do komputera, aby napisać, że intryguje mnie drażniąco mniejsza liczba online na TXT

Uzależnienie? Eee tam